ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

สงบ : การพบ-พราก
…..
ท้องฟ้ามืดครึ้มฝน สายลมพัด
ดอกหญ้าไหวสะบัด สงัดเสียง
แว่วราตรีสีดำ ชื่นฉ่ำเพียง-
ซ่อนรอยยิ้มริมระเบียง เที่ยงแท้จริง
…..
เมฆหมอกบางเหน็บหนาว ดาว, ภูผา
หมายจันทราถักทอ ลออนิ่ง
ปลอบคืนวันหน่วงหนัก เพื่อพักพิง
ไม่ทอดทิ้งไออุ่น ละมุนละไม
…..
ก่อกองไฟในอก มายกอ้าง
เพื่อดับความอ้างว้าง ความหวั่นไหว
ไร้ราตรีจีรัง ทุกครั้งไป
วาดความฝันวันวัย ในอรุณ
…..
สายลมแว่วแผ่วโผย แย้มโชยชื่น
เพื่อหลับฝันแล้วตื่นจากคืนอุ่น
ตราบที่ฟ้าเหน็บหนาว ดาวการุญ
คอยเจือจุนหนุนรับ เมื่อหลับตา
…..
พาความฝันวันหนึ่ง ซึ่งไกลลิบ
อีกร้อยสิบล้านดวง การห่วงหา
ประกอบดาวไกลลับ เพื่อกลับมา
กี่เสี้ยวฝันฟันฝ่า ฟ้าราตรี
…..
ยุติอย่างสงบ การพบพราก
รับรู้อยู่อีกฟาก จากวันนี้
มีแค่ความห่วงหา ปรารถนาดี
กัดกร่อนทุกนาที ฟ้าสีคราม!
…..

 

[♥หทัยกาญจน์♥]

เก็บธรรมชาติ..วาดเพื่อเธอ

ความปรารถนาดี...ที่นึกถึง
มอบให้ใครคนหนึ่ง....รำพึงถาม
ร้อยดวงดาวพราวฟ้า...มานิยาม
พร้อมสายลมห่มงาม...ตามเพื่อพบ

กลับเก็บความเหน็บหนาว...ร้าวร้านมาก
ตามหาความพลัดพราก...จากประสบ
จนรู้จักรักใคร่...ใจเคยซบ
คือความฝันบรรจบ...กลบความจริง

เมื่อยุติความสงบ...พบสว่าง
เปรียบนักเดินทาง...วางลู่วิ่ง
จิตแน่วแน่แก้ไข....ไม่ประวิง
แบกความเหงาเศร้ายิ่ง...ขวางทิ้งไป



จึงเก็บธรรมชาติ..วาดเพื่อเธอ
เก็บความฝันละเมอ....มามอบให้
เก็บดวงดาวพราวประดับ...ประทับใจ
เก็บห้วงฝันฟ้าไกล....ใช่! ยุติ

หทัยกาญจน์
๒๕ ธันวาคม พศ.๒๕๕๔