ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เธอจะรับรู้และได้ยินไหม

เสียงกระซิบไกลไกลจากอีกฟากหล้า

ที่ฉันฝากสายลมช่วยพัดพา

ส่งให้ถึงคนอีกฝั่งฟ้า..แสนไกล


วานบอกเขาเบาเบา...ว่าคิดถึง

คงอาจไม่ลึกซึ้งหรือหวามไหว

หากทุกถ้อยคำนำเรียงร้อยจากหัวใจ

กระซิบบอกเขาไป...ให้ฝันดี
 

  ผู้หญิงดินๆ

[D]

หลายข้อความ ถามไถ่ ไร้ตอบกลับ
เธอจะรับ รู้ไหม หัวใจนี่
แสนทดท้อ รอท่า ล้าฤดี
เยื่อไมตรี มาแผ่ว แล้วหรือไร

แม้อยู่ห่าง ต่างถิ่น มิสิ้นสูญ
มานยิ่งพูน พอกเพิ่ม เติมรู้ไหม
เป็นห่วงนะ ทวี มีเยื่อใย
แม้เธอจะ ลืมไป ใครที่รอ

"ดิน"

[กังวาน]

ณ ดินแดนแสนเศร้าฉันเหงาหงอย
จะเฝ้าคอยคนไกลทำไมหนอ
ใครนะบอกออกคำทักรักต้องรอ
กี่ชาติต่อมาจบจึงพบกัน

ณ ที่นี่มีเพียงดาวหนาวเย็นเยียบ
มิอยากเปรียบสิ่งใดหัวใจฝัน
เมื่อไหร่หนอทอแสงแห่งตะวัน
ส่งเธอฉันอบอุ่นใจใกล้ใกล้กาย

ณ ที่นั่นฉันครวญหาอุราหม่น
ฟ้าเบื้องบนดลจิตอย่าคิดหน่าย
ขอเพียงหลับตาลงคงสบาย
ความเหงาคลายฉันอยู่ข้างมิห่างเธอ

---กังวาน---

[Shumbala]

หลายข้อความ ถามไถ่ ไร้ตอบกลับ
เธอจะรับ รู้ไหม หัวใจนี่
แสนทดท้อ รอท่า ล้าฤดี
เยื่อไมตรี มาแผ่ว แล้วหรือไร

แม้อยู่ห่าง ต่างถิ่น มิสิ้นสูญ
มานยิ่งพูน พอกเพิ่ม เติมรู้ไหม
เป็นห่วงนะ ทวี มีเยื่อใย
แม้เธอจะ ลืมไป ใครที่รอ

"ดิน"

แม้เวลาล่วงไปใจมิเปลี่ยน
ยังวนเวียนพบพานเพื่อสานต่อ
เติมสัมพันธ์วันแรกให้แตกกอ
จนเพียงพอก่อเกื้อความเชื่อใจ

ทุกทุกความห่างไกลไม่อาจกั้น
กาลเวลาผ่านผันหรือหวั่นไหว
ถึงคืนสิ้นแสงพราวของดาวใด
ยังห่วงใยในเธอเสมอมา

 

[ดาว อาชาไนย]

ณ ที่ใดมีดาวพราวพรายอยู่
เราต่างรู้ใจสองดวงแสนห่วงหา
ถึงห่างไกลเหมือนใกล้ในสายตา
ทุกเวลาเว้าวอนจนค่อนคืน

หามีใครเหมือนเราเฝ้าแนบชิด
ทุกจุมพิตลาจากยากต้องฝืน
รุ่งวันใหม่สมหวังรักยั่งยืน
ในยามตื่นสองหัวใจใกล้ชิดกัน

ดาวอาชาไนย

<a href="http://www.youtube.com/v/Ei5wWGyc4Bo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Ei5wWGyc4Bo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

ณ ดินแดนแสนเศร้าฉันเหงาหงอย
จะเฝ้าคอยคนไกลทำไมหนอ
ใครนะบอกออกคำทักรักต้องรอ
กี่ชาติต่อมาจบจึงพบกัน

ณ ที่นี่มีเพียงดาวหนาวเย็นเยียบ
มิอยากเปรียบสิ่งใดหัวใจฝัน
เมื่อไหร่หนอทอแสงแห่งตะวัน
ส่งเธอฉันอบอุ่นใจใกล้ใกล้กาย

ณ ที่นั่นฉันครวญหาอุราหม่น
ฟ้าเบื้องบนดลจิตอย่าคิดหน่าย
ขอเพียงหลับตาลงคงสบาย
ความเหงาคลายฉันอยู่ข้างมิห่างเธอ

---กังวาน---

ณ.แดนดิน ถิ่นภูธร นครชัยศรี
ความรู้สึก ที่ดี ยัง..มีเสมอ
ส่งสู่ผ่าน ม่านฟ้า พาหาเธอ
ท่วมท้นเอ่อ เปรอปรน ถึงคนไกล

นานมากนัก จากกัน มีหวั่นจิต
เฝ้าครุ่นคิด เสมอ เธออ่อนไหว
จะหักเห เรรวน ปั่นป่วนไป
เกรงสนิท ชิดสาวใด ใจก็บิน

"ดิน"

[D]

แม้เวลาล่วงไปใจมิเปลี่ยน
ยังวนเวียนพบพานเพื่อสานต่อ
เติมสัมพันธ์วันแรกให้แตกกอ
จนเพียงพอก่อเกื้อความเชื่อใจ

ทุกทุกความห่างไกลไม่อาจกั้น
กาลเวลาผ่านผันหรือหวั่นไหว
ถึงคืนสิ้นแสงพราวของดาวใด
ยังห่วงใยในเธอเสมอมา

 

แรกรู้จัก ทักกัน แค่ฉันเพื่อน
วันเดือนเคลื่อน เลื่อนไป มากมายค่า
เธอกับฉัน มิเคย เลยสัญญา
แต่ทว่า จริงใจ ในไมตรี

จะนั่งนอน ออน,จาร มานรู้สึก
ให้ตราตรึก นึกไป ใจเต้นถี่
"Shumbala" ล็อคอิน แสนยินดี
เธอคนเดียว เชียวนะนี่ ที่ฉันรอ 

"ดิน"

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

.. . หัวใจอ่อนล้า และ เหน็ดเหนื่อย . ..
เปิดคอมนั่งออนไลน์ไปเรื่อยๆ ดูนั่นดูนี่
สองทุ่มกว่าๆแล้วสินะคนดี
อยากรู้ว่าตอนนี้ ... คุณอยู่ดีหรืออย่างไร

 .. เหงาๆ กับวันเวลาที่ผ่าน . ..
กับหนึ่งวันช่างแสนยาวนาน .. เกินต้านทานความหวั่นไหว
เหมือนกับมีสิ่งต่างๆผ่านมาล่อตาล่อใจ
แต่ทำไม .. . หัวใจยังคิดถึงคนไกลๆ ที่ใกลเกิน


พระอาทิตย์อัสดง

[D]

ณ ที่ใดมีดาวพราวพรายอยู่
เราต่างรู้ใจสองดวงแสนห่วงหา
ถึงห่างไกลเหมือนใกล้ในสายตา
ทุกเวลาเว้าวอนจนค่อนคืน

หามีใครเหมือนเราเฝ้าแนบชิด
ทุกจุมพิตลาจากยากต้องฝืน
รุ่งวันใหม่สมหวังรักยั่งยืน
ในยามตื่นสองหัวใจใกล้ชิดกัน

ดาวอาชาไนย

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=Ei5wWGyc4Bo

คืนดาวหม่น บนฟ้า ใจล้านัก
ไร้เชื่อมชัก ถักทอ ยิ่งท้อหวั่น
ขาดแม่สื่อ ถือใจ ใยสัมพันธ์
ต้องจาบัลย์ ฝันจาง คว้างฤดี

แม้คืนใด ไร้ดาว พร่างพราวฟ้า
ถึงอุรา อ่อนแรง แสงริบหรี่
บันดาลใจ ให้สุข ทุกนาที
รู้ยังมี พี่"ดาว" เฝ้าห่วง"ดิน" 

"ดิน"

[ดาว อาชาไนย]

ดาวลอยดวงห่างไกลหทัยหมอง
เห็นละอองพสุธาพาถวิล
มองสุดตาฟ้ากว้างห่างธรณิน
ยากยลยิลยากยื้อสื่อแสงดาว

ดาวลอยดวงห่วงดินทุกถิ่นที่
แม้กระพริบริบหรี่กลางห้วงหาว
ใครเห็นเป็นเรืองแรงแสงสกาว
ก็สุขราวลอยสวรรค์ชั้นวิมาน

ดาวอาชาไนย

[D]

.. . หัวใจอ่อนล้า และ เหน็ดเหนื่อย . ..
เปิดคอมนั่งออนไลน์ไปเรื่อยๆ ดูนั่นดูนี่
สองทุ่มกว่าๆแล้วสินะคนดี
อยากรู้ว่าตอนนี้ ... คุณอยู่ดีหรืออย่างไร

 .. เหงาๆ กับวันเวลาที่ผ่าน . ..
กับหนึ่งวันช่างแสนยาวนาน .. เกินต้านทานความหวั่นไหว
เหมือนกับมีสิ่งต่างๆผ่านมาล่อตาล่อใจ
แต่ทำไม .. . หัวใจยังคิดถึงคนไกลๆ ที่ใกลเกิน


พระอาทิตย์อัสดง

แม้เธอจะอยู่ หนใดในโลกหล้า
แต่ทว่า ในดวงจิตฉัน...มิคิดแค่ผิวเผิน
การรอคอยที่ยาวนาน ช่างทรมานเหลือเกิน
ความบังเอิญเดินทางพาให้เราได้พบกัน

ในโลกที่กว้างใหญ่
เราอาจอยู่ห่างไกล...จนเกินฝัน
แต่เพราะความบังเอิญ จึงทำให้เราผูกพัน
ตั้งแต่วันนั้น..แม้..ต่อไปอาจ...ไร้ตัวตน

"ดิน"

[D]

ดาวลอยดวงห่างไกลหทัยหมอง
เห็นละอองพสุธาพาถวิล
มองสุดตาฟ้ากว้างห่างธรณิน
ยากยลยิลยากยื้อสื่อแสงดาว

ดาวลอยดวงห่วงดินทุกถิ่นที่
แม้กระพริบริบหรี่กลางห้วงหาว
ใครเห็นเป็นเรืองแรงแสงสกาว
ก็สุขราวลอยสวรรค์ชั้นวิมาน

ดาวอาชาไนย

แค่ละออง พสุธา มีค่าน้อย
กระจ้อยร่อย จิ๊ดริด ปลิดปลิวผ่าน
คนเขาเมิน เหินไกล ให้รำคาญ
จะสงสาร เห็นมี แต่พี่"ดาว"

เก็บละออง หมองไหม้ ใส่กระเป๋า
ยามน้องเหงา เฝ้าแล ชะแง้กล่าว
คอยดับร้อน ทอนทุกข์ ในทุกคราว
ส่งแสงพราว หยิบยื่น ให้ชื่นใจ

"ดิน"

[ดาว อาชาไนย]

ขาดซึ่งแสงพราวราวดาวกระดาษ
จึงมิอาจดับร้อนทอนไฉน
ยังคอยหวังฝังฝากจากใครใคร
ชะโลมให้รมย์รื่นพอชื่นชม

หากแสงเด่นดังเพ็ญพระจันทร์ส่อง
จะปลอบห้องหัวใจให้สุขสม
ได้แต่คิดเท่านั้นฝันลมลม
มีแต่ตรมมอบให้ใครได้ฤา

ดาวอาชาไนย

[D]

คงจะมี ใครอื่น ต้องยื่นให้
ปฏิเสธ ขวยใจ กระไรหรือ
มิเป็นไร ในโลก สุข..โศก..คือ
น้องมิถือ หากพี่ มิมีใจ

เจอะคนมี เจ้าของ ต้องสะอื้น
ทนกล้ำกลืน ฝืนข่ม ระทมไหม้
หันซ้ายขวา ล้าแรง สิ้นแสงใด
ขอลาไป อยู่ในถ้ำ ตามลำพัง

"ดิน"

[ดาว อาชาไนย]

แม้นอยู่ถ้ำอำไพจะไปหา
มิใช่ว่าเป็นหงส์ร่อนลงหวัง
ถ้าเป็นถ้ำกระบอกนอกจากชัง
แต่ก็ยังบริจาคฝากค่ายา

หากไม่มีเจ้าของจะจองไหม
มัดจำไว้พอชื่นสักหมื่นห้า
ผ่อนเดือนละเท่าไรให้บอกมา
ไม่ต้องลาอยู่ถ้ำตามลำพัง

ดาวอาชาไนย

[muneenoi]

สงสารจริง หิ่งห้อย ลอยทางแพร่ง
มิอาจแข่ง แสงดาว สกาวส่อง
ต้องหลบหลีก ปลีกตัว กลัวคนมอง
มิอาจจ้อง ท้องฟ้า สบตาดาว

ดาราเด่น เช่นเขา เจ้าคงชอบ
สว่างรอบ ขอบขัณฑ์ วันเหน็บหนาว
คู่จันทร์งาม ยามมอง ละอองวาว
บอกเรื่องราว คราวรัก จักแสดง

ถึงกลางวัน ฉันหลับ อับแสงด้อย
ต้องเฝ้าคอย ถอยหนี สุรีย์แสง
ถึงกลางคืน ฝืนทน จนล้าแรง
โดนดาวแกล้ง แสร้งข่ม ให้จมอาย

ขอเสงี่ยม เจียมตน บนทางมืด
ด้วยแสงจืด ฝืดเคือง จะเรืองฉาย
ยามดาวดับ ลับแสง เข้าแฝงกาย
จึงผึ่งผาย ร่ายแสง แห่งสีนวล

ไร้ผู้คน สนใจ ในหิ่งห้อย
แสงเจ้าน้อย ลอยบิน ถวิลหวน
มิต่างพี่ ลี้หลบ ต้องทบทวน
แสนรัญจวน ป่วนใจ ในชะตา

"มุนีน้อย"

 

(เห็นกลอนเพราะๆ อดแจมไม่ได้ เอาสักหน่อย อิ อิ)

 

[D]

แม้นอยู่ถ้ำอำไพจะไปหา
มิใช่ว่าเป็นหงส์ร่อนลงหวัง
ถ้าเป็นถ้ำกระบอกนอกจากชัง
แต่ก็ยังบริจาคฝากค่ายา

หากไม่มีเจ้าของจะจองไหม
มัดจำไว้พอชื่นสักหมื่นห้า
ผ่อนเดือนละเท่าไรให้บอกมา
ไม่ต้องลาอยู่ถ้ำตามลำพัง

ดาวอาชาไนย

พี่"ดาว"จ๋า ช้าหนึ่งก้าว เข้าใจไหม
เขาตัดหน้า คว้าไป กลายทีหลัง
ไปอยู่ถ้ำ ฉ่ำมาน หวานเสียจัง
กับชาตรี ชื่อดัง ยังคีรี

มิต้องเสีย ตังค์ตุ้ง ให้ยุ่งเหยิง
ดูร่าเริง มิเบา เฒ่าฤๅษี
สบตาช้อน อ่อนช้อย ถ้อยพาที
ตบะมี ก็พัง สุดรั้งใจ

"ดิน"

[ดาว อาชาไนย]

หาหลวงปู่วุ่นวายสายเสียแล้ว
ตัวต้องแจวมิรู้อยู่หนไหน
ขืนอยู่กับฤาษีพวกชีไพร
จะมือไวหรือเปล่าลองเดาดู

ไม่อยากเสียตุ้งตังค์ก็ยังได้
ยอมยกให้พิเศษเขตบ้านหรู
ไปอยู่ถ้ำลำบากมากด้วยงู
จะทนอยู่อย่างไรเสียวไส้จัง

ดาวอาชาไนย

[Narasak]

อยากตะโกน กู่ร้อง ให้ก้องฟ้า
ฝากสายลม นำพา ความคิดถึง
บอกพวกเขา เราห่วง ห้วงคำนึง
ยังตราตรึง ขึงอยู่ ไม่รู้คราย

เขียนด้วยจิต คิดด้วยใจ จากไกลห่าง
บรรจงสร้าง ร่างคำกลอน ซ่อนความหมาย
เพื่อนพ้องเอ๋ย เคยสนิท มิตรหญิงชาย
แม้ชีพวาย สายสัมพันธ์ นิรันดร

[/b]

[รัตนาวดี]

......

...คนอยู่ไกล ไร้คู่ รออยู่นี่
ใครหนาที่ เจาะรัก ราวปักศร
ทุกค่ำเช้า รักฝาก มิจากจร
พลันอาวรณ์ ค่ำคืน ต้องฝืนลา...

...ณ สุดฟาก ฟ้าไกล มิใครหนึ่ง
กำลังรัก คิดถึง รำพึงหา
ส่งใจฝาก จากแดน แสนไกลตา
โปรดรับรู้ ด้วยว่า..ค่าเกินใคร.. 

รัตนาวดี