ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[a moth]

กลอนของเธอ : เธอคือสายลม?



กลางสายลมดอกโมกช่อโยกเยก
บัลลังก์เมฆเคลื่อนผ่านม่านไม้หนา
ผ่านฤดูฝนชะ – กรกฎา
จนระนาดหยาดฟ้าหยดมาเยือน
...
นั่งปราศรัยกลางค่ำ – ระบำเม็ดฝน
ผ่านคำสนทนา ฟ้าไร้เพื่อน
เก็บใบไม้ฝึกเป่าเพลงร้าวเดือน
สูญเสียความหวังเลือน – ดั่งดาวเปื้อนดิน
เปิดเพลงฟัง “ข้ามฟ้า มาร้องไห้”**
ค่ำคืนนี้กล่อมใกล้ คนไกลถิ่น
พบกันเพียงสั้น-สั้น ฝันโบยบิน
กะเทาะหินหัวใจไปช้า-ช้า

เอื้อมมือจับมือใคร ก็ไม่รู้
ระฆังลมสั่นพรู เริ่มรู้ว่า
รอยยิ้มดั่งเจ้าชายจักฉายมา
ผ่านปากกา,หน้าจอ,การรอคอย

อาจคนคุ้นคนเดิมเติมชีวิต
หรืออาจไม่ใช่มิตรสักนิดหน่อย
พลัดหลงกันวันน้ำตาตกปรอย
พิษแผลพร้อยคือค่า ชะตากรรม
...

จนดึกดื่นคืนเหงา – นั่งเท้าคาง
ชีวิตผ่านความว่าง ระหว่างค่ำ
บรรจงเก็บแฟ้มเก่า – เข้าที่ประจำ
เปิดเพลงเดิมซ้ำ-ซ้ำ มองข้ามฟ้า
สัมผัสมืออ่อนนุ่มไร้ซุ่มเสียง-
ไร้สำเนียง ไร้ตัวตน ให้ค้นหา
สัมผัสลม สัมผัสเธอ เสมอมา
จนหลงคว้าอากาศ...วาดวิมาน!.

**เพลงข้ามฟ้ามาร้องไห้ (เจี๊ยบ วรรธนา)
  http://musicbox.dontreeza.com/music1/1219.html



ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[ดาว อาชาไนย]

สายลมฝากกระซิบไปให้รู้ว่า
กรกฏาจะเยือนเตือนขับขาน
เพลงใบไม้เหน็บหนาวฟังร้าวราน
จะพ้นผ่านคืนเหงาได้เท่าไร

มือจับมือว่างเปล่าทำเอาเก้อ
เพียงคำเพ้อปลอบน้องอย่าร้องไห้
มือเปื้อนช้ำเช็ดน้ำตาอย่าเสียใจ
น้ำตาคนปลอบไหลไม่แพ้กัน

เสียงเพลงลอยข้ามฟ้ามาแผ่วแผ่ว
ฟังเหมือนแว่วนิยามความโศกศัลย์
โอ้ละหนอดวงเดือนเพื่อนชีวัน
ดวงดาวนั้นลางเลือนเพื่อนชีวี

ดาว อาชาไนย

[ภู กวินท์]

สายลมเหงาพัดเรามาพบกัน
.....
สายลมพัดผ่านมาพร้อมกับความหนาว
ไม่ปรากฏข่าวคราว จากคืนค่ำ
มีแค่เพียงเรื่องเล่า จากเงาดำ
สะท้อนภาพความทรงจำ ซ้ำไปมา
คืนนี้ไม่มีพระจันทร์ในสายลม
มีแต่ความขื่นขมระทมหา
ผ่านฤดูหยุดพักเมื่อรักลา
เก็บไว้ในความเหว่ว้าของชีวิต
…..
ใครคือสายลม?...
ที่พัดห่มห้วงคำนึงมาตรึงจิต
สัมผัสถึงความงามหรือหนามพิษ
หรือไม่ใช่สักนิด มิตรราตรี
…..
รอความห่วงใยจากใครบางคน
ทักทายจนรับรู้อยู่ที่นี่
ต่างคนต่างพบความหมายที่มันมี
อยู่กันแบบพอดี เสมอมา
ให้ความรักเป็นไออุ่นจะได้ไม่เหงา
ผ่านเส้นทางเก่าเก่า วันอ่อนล้า
จากค่ำคืนมืดมิด ยามนิทรา
“คนแปลกหน้า” รู้สึก นึกคุ้นเคย
…..
สายลมเหงาพัดเรามาพบกัน
หรือด้วยจิตผูกพันความฝันเอ่ย
หรือว่าเราไม่เหลือ อะไรเลย
เหลือเพียงความชาเฉย ก็เท่านั้น!
…..
 

ภาพจาก oknation.net

[a moth]

สายลมฝากกระซิบไปให้รู้ว่า
กรกฏาจะเยือนเตือนขับขาน
เพลงใบไม้เหน็บหนาวฟังร้าวราน
จะพ้นผ่านคืนเหงาได้เท่าไร

มือจับมือว่างเปล่าทำเอาเก้อ
เพียงคำเพ้อปลอบน้องอย่าร้องไห้
มือเปื้อนช้ำเช็ดน้ำตาอย่าเสียใจ
น้ำตาคนปลอบไหลไม่แพ้กัน

เสียงเพลงลอยข้ามฟ้ามาแผ่วแผ่ว
ฟังเหมือนแว่วนิยามความโศกศัลย์
โอ้ละหนอดวงเดือนเพื่อนชีวัน
ดวงดาวนั้นลางเลือนเพื่อนชีวี

ดาว อาชาไนย

กลอนไพเราะมากค่ะ



ยืนเหม่อ.นอก.ชายคามองฟ้าหม่น
ค่ำ, เหยาะฝนน้ำค้างพร่างที่นี่
รื้อลิ้นชักความจำย้ำว่ามี
บางสิ่งที่ใจตนยังค้นพบ

อย่าร่วมเสียน้ำตาเลยอย่าร้อง
คนต้องหมองคือฉัน คอยวันจบ
ลมไม่พัดหวนมา คราเคยคบ-
คงร่วงซบแทบเท้าความเหงาแล้ว
...
เพลงสายลมคืนนี้ยังเหน็บหนาว
โมบายดาวโชติช่วงก็ร่วงแผล็ว
กุมใบไม้ขาดวิ่น...ใช่! สิ้นแวว-
มองดอกแก้วร่วงหล่นบนบันได-
เฝ้าเพียรปลูกผูกพันนับวันรอ
กลับหักช่อมิทันขึ้นวันใหม่
เห็นแต่ดาวตรงหน้า อาชาไนย
ยื่นน้ำใจมาปลอบ..ขอขอบคุณ.

[..กุสุมา..]

อาจเพราะลมดึกจัดพัดเบา-เบา
หอบเขม่าความหลังจากฝั่งฝัน-
กระทบห้วงอ่อนล้าสุดสามัญ
และแสงจันทร์วันเพ็ญไม่เป็นใจ
สูดความรู้สึกห่วงจากห้วงฟ้า-
แล้วพบว่า คนผู้ไม่อยู่ใกล้-
อาจยังคงหลงเหลือเศษเยื่อใย
จึงวิ่งไล่ไขว่คว้าเวลานี้
...
อาจเพราะลมดึกจัดพัดมาบ่อย
เผลอลืมว่าคนคอย – คอยผิดที่
ถึงจะใช่ แต่ใจ เธอไม่มี
แค่ใจดี เหมือนเคย จึงเอ่ยทัก

ไม่ใช่เพราะลมเหงาพาเราพบ
เพราะไม่ลบเลือนฝัน วันรู้จัก
คงลืมฉันสนิทแล้วมิตรรัก
เจ็บยิ่งนักที่เห็นเธอเย็นชา
...
หากเป็นฉันคนเดียวสู้เหนี่ยวรั้ง
บอกให้ฟังได้ไหม? ว่าไร้ค่า
จะหมุนรอบผูกพันไปวันลา
อยู่อย่างคนไกลตาไม่มาพบ!


    เพลงใบไม้ คร่ำครวญ อวลอึงจิต
รอยแผลพิษ หนหลัง ฝังใจจบ
รักไร้ค่า ยื่นมอบ ตอบเลิกพบ
ฝังแก้วกลบ ลบสิ้น ถิ่นพนา
     
     สัญญาคอย ร้อยผูก ปลูกใต้โศก
รั้วดอกโมก ล้อมใจ ยังไร้ค่า
เพลงใบไม้ กรีดช้ำ ร่ำน้ำตา
ความเย็นชา หนาวเหน็บ เก็บห้วงใจ
     
     คมมีดกรีด ผ่าลง ตรงดวงจิต
ย้ำลิขิต คืนหวน ทบทวนใหม่
กลิ่นดอกแก้ว ดอกโมก โศกทรวงใคร
ดั่งใบไม้ ขาดวิ่น จินต์หลุดลอย
     
     ลมเหนือหนาว เย็นจัด พัดแก้วหล่น
ดั่งระคน อับเฉา เฝ้าหลงคอย
ริมระเบียง บันใด ไม่เหลือรอย
รำพันถ้อย ร้อยฝาก ยังอยากพบ
               ..กุสุมา..   

[กังวาน]

สายลมแผ่วพริ้วผ่านมาบ้านฉัน
หอบความฝันของใครให้มาจบ
การรอคอย...ความเศร้า...ความเหงาครบ
มารอพบเพื่อจะบอกว่าหลอกลวง

กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่มันอยู่
ทั้งที่รู้ว่ารักมันหนักหน่วง
ลมยังพัดพริ้วผ่านจนซ่านทรวง
น้ำตาร่วงเรี่ยรายกับสายลม

[panthong.kh]

สายลมหวน พัดมา คราวิโยค
จะเศร้าโศก ไปไย แค่ใจล่ม
น้ำค้างหยด หยาดทั่ว อย่ามัวตรม
สะอื้นข่ม ลีมสุข ทุกราตรี

แม้สายลม พัดผ่าน มาบ้านอีก
อย่าหลบหลีก ด้านลม ข่มเต็มที่
ถึงพัดแรง เพียงใด ไร้ปรานี
แต่ฤดี เสริมเหล็ก สเปคเต็ม

พันทอง

[a moth]

 
   
    ลมเหนือหนาว เย็นจัด พัดแก้วหล่น
ดั่งระคน อับเฉา เฝ้าหลงคอย
ริมระเบียง บันใด ไม่เหลือรอย
รำพันถ้อย ร้อยฝาก ยังอยากพบ
               ..กุสุมา..   

ดูสิ!..ข้าพเจ้าช่างน่าอาย
ยังหวนวนเวียนว่ายไม่รู้จบ
บาดเจ็บเก็บห่อหาผ้าประคบ
สภาวะสงบก็กลับมา.



..ผู้หญิงก็งี้แหละค่ะ..ชอบขู่...   
ขอบคุณที่ร่วมต่อกลอนค่ะ

[♥หทัยกาญจน์♥]

กลอนของเธอ แด่ คนกันเอง

กลอนของเธอคือสายลม      ฉันเอ่ยเผยชม
นิยามนิยมคมลึก
พัดผ่านฤดูรู้สึก         พลิ้วพรมไพรพฤกษ์
ค่ำคืน,ตื่น,ดึก,นึกมอง
รื่นไหลในท่วงทำนอง      คำสร้อยร้อยกรอง
บรรจงลงคล้องผ่องใส
เธอคือสายลมสายใด              สายสร้อย,สายใย
สายจิต,สายใจในงาน
ไพเราะเสนาะคำกานท์               ประสิทธิ์,ประสาน
บรรเลงขับขานผ่านมา
ขอชมคมคำคุณค่า                    ดั่งแก้วดวงตา
สายลมงดงามท่ามหทัยฯ....

หทัยกาญจน์
๒๔ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
 

[สุวรรณ]

มองวิมานน้ำค้างเพิ่งจางหาย
เหลือเพียงแต่เม็ดทรายประกายไหว
กระทบแสงแดดเช้า,ลมเบาไกว
พาสายธารเอื่อยไหลไปช้าช้า

ทอดสายตาฟ้านี้มีคำปลอบ
สู่ฟ้าโน้นรายรอบทั่วทิศา
เป็นสายลมบางเบาคอยพัดพา
ความอาทรจากฟ้ามาปลอบใจ

[..กุสุมา..]

   
     
     ลมเหนือหนาว เย็นจัด พัดแก้วหล่น
ดั่งระคน อับเฉา เฝ้าหลงคอย
ริมระเบียง บันใด ไม่เหลือรอย
รำพันถ้อย ร้อยฝาก ยังอยากพบ
               ..กุสุมา..   

ดูสิ!..ข้าพเจ้าช่างน่าอาย
ยังหวนวนเวียนว่ายไม่รู้จบ
บาดเจ็บเก็บห่อหาผ้าประคบ
สภาวะสงบก็กลับมา.



..ผู้หญิงก็งี้แหละค่ะ..ชอบขู่...   
ขอบคุณที่ร่วมต่อกลอนค่ะ

ทำงานเครียดๆทั้งวันก็เลยเข้ามาอ่านกลอน
คุณแต่งกลอนได้ดีมาก โดนใจ ก็เลยต่อเล่นๆ
ในความรู้สึกจริงๆชอบดอกไม้แบบนี้ค่ะ
บริเวณบ้าน 50 ไร่ จะปลูกดอกแก้ว-ดอกโมก
ดอกราตรี-ดอกกาสะลอง ดอกไม้จะส่งกลิ่นหอม
รอบบริเวณบ้านตลอดทั้งวัน คละกับอากาศหนาว
ทำให้สดชื่นค่ะ กลอนคุณไพเราะมาก-ชอบค่ะ จะคอยติดตามอ่านน่ะค่ะ
                  ..กุสุมา..