ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

*****สร้างฝัน...สร้างรัก*****

เฝ้าคิดถึงถึงวัน เคยผ่านห้วง
คะนึงห่วงห่วงอยู่ มิรู้หาย
วันวานชื่นชื่นรักฝากเคียงกาย
ยังมั่นหมายหมายคอย รักลอยมา

ลำนำซึ้งซึ้งทรวง ในห้วงจิต
เหมือนผูกติดติดตรึง คะนึงหา
เป็นรอยเตือนเตือนย้ำ คำสัญญา
ที่นำพาพาครั้ง เมื่อยังเคียง

จะครองอยู่อยู่ข้าง ไม่ร้างหลบ
อิงแอบซบซบอุ่น กรุ่นกลิ่นเสียง-
สำเนียงร้อยร้อยรัก สลักเรียง
มีเราเพียงเพียงสอง เพื่อครองใจ

อย่าทิ้งหายหายหน้า ไม่มาพบ
อย่าทิ้งหลบหลบกัน ทำหวั่นไหว
อย่าเปลี่ยนผันผันกลับ ลาลับไกล
อย่ามีใครใครแทรก เราแยกกัน

ผูกพันใจใจรัก ภักดีมอบ
เป็นคำตอบตอบให้ ใช่เสกสรร
ขอเคียงอยู่อยู่ใกล้ ไปนิรันดร์
ร่วมสร้างฝันฝันรัก....ภักดิ์เพียงเธอ...

"สุนันยา"

เป็นกลบท ที่บังคับคำซ้ำ๒คำทุกต้นวรรค(จังหวะที่ดีคือ๓กับ๔ ในทำนองกลอนแปด ถ้ากลอนเจ็ดใช้๒กับ๓ จะดีกว่าค่ะ)

[พิมพ์วาส]

รัตติกาล กาลใดใคร่มืดมิด
อาทิตย์ปิด ปิดแสงแจ้งเสมอ
ดาราพราว พราวแสงแจ้งไม่เบลอ
ครวญพร่ำเพ้อ เพ้อรักหักใจลา

คราเมื่อจันทร์ จันทร์สาดวาดแสงรุ่ง
เหมือนจะปรุง ปรุงแต้มแซมเวหา
นวลแสงเจิด เจิดจันทร์มั่นดารา
กัลยา ยาใจใคร่อับจน

คราแลเห็น เห็นดาวพราวแสงเจิด
จันทร์แพร้วเพริศ เพริศงามท่ามเวหน
เมื่อคราแล แลเห็นเพ็ญทุกข์ทน
เหมือนหมองหม่น หม่นรักให้หักลา

[ไม่รู้ใจ]

เพราะคิดถึงถึงคราวเมื่อหนาวก่อน
เคยออดอ้อนอ้อนทรวงด้วยห่วงหา
ไออุ่นอวลอวลอยู่มิรู้ซา
หวานทุกคราคราหวนรัญจวนจินต์

ท่ามคืนหนาวหนาวใจยังใฝ่ฝัน
สายสัมพันธ์พันธ์เกลียวเกี่ยวถวิล
จึงเรียงร้อยร้อยคำย้ำยลยิน
ระเรื่อยรินรินรักแสนภักดี

ไม่รู้ใจ

[สุนันยา]

รัตติกาล กาลใดใคร่มืดมิด
อาทิตย์ปิด ปิดแสงแจ้งเสมอ
ดาราพราว พราวแสงแจ้งไม่เบลอ
ครวญพร่ำเพ้อ เพ้อรักหักใจลา

คราเมื่อจันทร์ จันทร์สาดวาดแสงรุ่ง
เหมือนจะปรุง ปรุงแต้มแซมเวหา
นวลแสงเจิด เจิดจันทร์มั่นดารา
กัลยา ยาใจใคร่อับจน

คราแลเห็น เห็นดาวพราวแสงเจิด
จันทร์แพร้วเพริศ เพริศงามท่ามเวหน
เมื่อคราแล แลเห็นเพ็ญทุกข์ทน
เหมือนหมองหม่น หม่นรักให้หักลา

"พิพพ์วาส"

เป็นน้ำ"ถ้อย ถ้อย"ความ ยามคิดถึง
คือใคร"หนึ่งหนึ่ง"ในใจห่วงหา
คำคม"ฝากฝาก"ไว้ ในสัญญา
วอนบอก"ฟ้าฟ้า"เห็น เป็นพยาน 

ด้วยว่า"รักรัก"จริงทุกสิ่งสรรพ
จึงยอม"รับรับ"ด้วย ช่วยขับขาน
พร้อมดู"แลแล"เหลียวทุกเสี้ยวกาล
ตราบเท่า"นานนาน"เนา อยู่เคล้าคลอ

หากแม้"ใครใคร"หมาย ได้เกี่ยวข้อง
ไม่คิด"มองมอง"กลับรับคำขอ
เธอคือ"หนึ่งหนึ่ง"เดียว เกี่ยวใจรอ
ก็เกิน"พอ พอ"แล้ว นะแก้วใจ

ร่วมสร้าง"ฝันฝัน"เคียง เพียงเราสอง
สร้างรัก"ครองครอง"กัน มิหวั่นไหว
อย่าคิด"เปลี่ยนเปลี่ยน"รัก จากกันไกล
ประครอง"ใจใจ"มั่น นิรันดร

“สุนันยา”

[sunthornvit]

*****สร้างฝัน...สร้างรัก*****

เฝ้าคิดถึงถึงวัน เคยผ่านห้วง
คะนึงห่วงห่วงอยู่ มิรู้หาย
วันวานชื่นชื่นรักฝากเคียงกาย
ยังมั่นหมายหมายคอย รักลอยมา

ลำนำซึ้งซึ้งทรวง ในห้วงจิต
เหมือนผูกติดติดตรึง คะนึงหา
เป็นรอยเตือนเตือนย้ำ คำสัญญา
ที่นำพาพาครั้ง เมื่อยังเคียง

จะครองอยู่อยู่ข้าง ไม่ร้างหลบ
อิงแอบซบซบอุ่น กรุ่นกลิ่นเสียง-
สำเนียงร้อยร้อยรัก สลักเรียง
มีเราเพียงเพียงสอง เพื่อครองใจ

อย่าทิ้งหายหายหน้า ไม่มาพบ
อย่าทิ้งหลบหลบกัน ทำหวั่นไหว
อย่าเปลี่ยนผันผันกลับ ลาลับไกล
อย่ามีใครใครแทรก เราแยกกัน

ผูกพันใจใจรัก ภักดีมอบ
เป็นคำตอบตอบให้ ใช่เสกสรร
ขอเคียงอยู่อยู่ใกล้ ไปนิรันดร์
ร่วมสร้างฝันฝันรัก....ภักดิ์เพียงเธอ...

"สุนันยา"

เป็นกลบท ที่บังคับคำซ้ำ๒คำทุกต้นวรรค(จังหวะที่ดีคือ๓กับ๔ ในทำนองกลอนแปด ถ้ากลอนเจ็ดใช้๒กับ๓ จะดีกว่าค่ะ)

                           มีใจหนึ่ง  หนึ่งใจ  ขายไม่ออก
           เก็บความชอก  ชอกช้ำ  นำเสนอ
           หากมีใคร  ใครสน  ยอมปรนเปรอ
           ยกให้เธอ  เธอไป  ไว้ดูแล

                    ผู้ใดมี  มีจิต  คิดสงสาร
           เอ็นดูมาน  มานนี้  ซึ่งมีแผล
           อย่าทำหวง  หวงตัว  มัวเชือนแช
           โปรดเผื่อแผ่  แผ่รัก  มาถักทอ

                    จักสัตย์ซื่อ  ซื่อตรง  ดำรงมั่น
           เลิกไหวหวั่น  หวั่นใจ  สิ่งใดหนอ
           เพียงมีเธอ  เธอฉัน  เท่านั้นพอ
           ฉันจักรอ  รอเธอ  เสมอไป

[บ้านริมโขง]

*****สร้างฝัน...สร้างรัก*****

เฝ้าคิดถึงถึงวัน เคยผ่านห้วง
คะนึงห่วงห่วงอยู่ มิรู้หาย
วันวานชื่นชื่นรักฝากเคียงกาย
ยังมั่นหมายหมายคอย รักลอยมา

ลำนำซึ้งซึ้งทรวง ในห้วงจิต
เหมือนผูกติดติดตรึง คะนึงหา
เป็นรอยเตือนเตือนย้ำ คำสัญญา
ที่นำพาพาครั้ง เมื่อยังเคียง

จะครองอยู่อยู่ข้าง ไม่ร้างหลบ
อิงแอบซบซบอุ่น กรุ่นกลิ่นเสียง-
สำเนียงร้อยร้อยรัก สลักเรียง
มีเราเพียงเพียงสอง เพื่อครองใจ

อย่าทิ้งหายหายหน้า ไม่มาพบ
อย่าทิ้งหลบหลบกัน ทำหวั่นไหว
อย่าเปลี่ยนผันผันกลับ ลาลับไกล
อย่ามีใครใครแทรก เราแยกกัน

ผูกพันใจใจรัก ภักดีมอบ
เป็นคำตอบตอบให้ ใช่เสกสรร
ขอเคียงอยู่อยู่ใกล้ ไปนิรันดร์
ร่วมสร้างฝันฝันรัก....ภักดิ์เพียงเธอ...

"สุนันยา"

งามเนื้อคำคำขานสานเสนาะ
งามเหมาะเจาะเจาะใจคลั่งไคล้เผลอ
งามบรรจงจงจิตติดละเมอ
งามคำเพ้อเพ้อหาทุกนาที

จึงคนงามงามสมนิยมปาก
จึงหวานมากมากรื่นชื่นฉวี
จึงต้องตายตายตามงามวจี
จึงชีพนี้นี้แน่แพ้คนงาม

อยากจะหลบหลบไหนก็ไม่พ้น
เพราะฉันคนคนมอบชอบวาบหวาม
ต้องวนเวียนเวียนหาน่ารู้นาม
จึงต้องตามตามพบไม่หลบแล้ว

แต่ว่าฝันฝันนั้นมันสร้างยาก
มันลำบากบากบั่นฉันนั่งแกร่ว
นอนไม่หลับหลับใหลไร้วี่แวว
คงไม่แคล้วแคล้วง่วง..ช่วงทำงาน.

อยากสร้างฝัน..งันงง ตรงไม่หลับ..ครับ.

"บ้านริมโขง"

เป็นกลบท ที่บังคับคำซ้ำ๒คำทุกต้นวรรค(จังหวะที่ดีคือ๓กับ๔ ในทำนองกลอนแปด ถ้ากลอนเจ็ดใช้๒กับ๓ จะดีกว่าค่ะ)

[สุนันยา]

เพราะคิดถึงถึงคราวเมื่อหนาวก่อน
เคยออดอ้อนอ้อนทรวงด้วยห่วงหา
ไออุ่นอวลอวลอยู่มิรู้ซา
หวานทุกคราคราหวนรัญจวนจินต์

ท่ามคืนหนาวหนาวใจยังใฝ่ฝัน
สายสัมพันธ์พันธ์เกลียวเกี่ยวถวิล
จึงเรียงร้อยร้อยคำย้ำยลยิน
ระเรื่อยรินรินรักแสนภักดี

ไม่รู้ใจ

เฝ้าแต่คิดคิดครวญรัญจวนจิต
เหมือนถูกติดติดตรวนให้นวลศรี
ต้องเพ้อพร่ำพร่ำหา ทุกนาที
รักที่มีมีมาก สุดหักใจ

ร่วมสร้างฝัฝันนี้ อย่าหนีหน้า
รักนำพาพาถึง ซึ่งผ่องใส่
งามล้ำค่าค่าหวัง เส้นทางใจ
ด้วยเราครอง ครองไว้ สายสัมพันธ์..

"สุนันยา"
 

[กังวาน]

ผมมาติดติดตามเรื่องความรัก
ใครรู้จักจักบอกอย่าหลอกฉัน
อาการเป็นเป็นอย่างไรใครรู้ทัน
เป็นกี่วันวันกี่หนผมสนใจ

เพราะหลงรักรักสาวรุ่นคราวลูก
อยากจะผูกผูกพันแต่หวั่นไหว
จะบอกเธอเธอไม่ชอบตอบอย่างไร
กลัวฝันไปไปไม่กลับเลยลับลา

[สุนันยา]

                    

       มีใจหนึ่ง  หนึ่งใจ  ขายไม่ออก
           เก็บความชอก  ชอกช้ำ  นำเสนอ
           หากมีใคร  ใครสน  ยอมปรนเปรอ
           ยกให้เธอ  เธอไป  ไว้ดูแล

                    ผู้ใดมี  มีจิต  คิดสงสาร
           เอ็นดูมาน  มานนี้  ซึ่งมีแผล
           อย่าทำหวง  หวงตัว  มัวเชือนแช
           โปรดเผื่อแผ่  แผ่รัก  มาถักทอ

                    จักสัตย์ซื่อ  ซื่อตรง  ดำรงมั่น
           เลิกไหวหวั่น  หวั่นใจ  สิ่งใดหนอ
           เพียงมีเธอ  เธอฉัน  เท่านั้นพอ
           ฉันจักรอ  รอเธอ  เสมอไป

"สุนทรวิทย์"

ขายหัวใจใจเก่า ใครเล่าซื้อ
ฟังข่าวลือลือมา พาหวั่นไหว
ใจเรรวนรวนเร เร่รักไกล
มีมากสาวสาวใส ใคร่จับจอง

อย่ามาแกล้งแกล้งทำ ช้ำชำหลุด
แล้วที่สุดสุดหมายกลายหม่นหมอง
หากเผลอใจใจเจ็บ ต้องเก็บกอง
น้ำตานองนองแก้มแต้มระทม

ไม่ขอรับรับใจชายเจ้าชู้
ใครต่างรู้รู้ว่า จะขึ่นขม
ทำออดอ้อน อ้อนหวาน สานคารม
แอบซ่อนปม ปมสลัก ด้วยรักลวง...

"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

งามเนื้อคำคำขานสานเสนาะ
งามเหมาะเจาะเจาะใจคลั่งไคล้เผลอ
งามบรรจงจงจิตติดละเมอ
งามคำเพ้อเพ้อหาทุกนาที

จึงคนงามงามสมนิยมปาก
จึงหวานมากมากรื่นชื่นฉวี
จึงต้องตายตายตามงามวจี
จึงชีพนี้นี้แน่แพ้คนงาม

อยากจะหลบหลบไหนก็ไม่พ้น
เพราะฉันคนคนมอบชอบวาบหวาม
ต้องวนเวียนเวียนหาน่ารู้นาม
จึงต้องตามตามพบไม่หลบแล้ว

แต่ว่าฝันฝันนั้นมันสร้างยาก
มันลำบากบากบั่นฉันนั่งแกร่ว
นอนไม่หลับหลับใหลไร้วี่แวว
คงไม่แคล้วแคล้วง่วง..ช่วงทำงาน.

อยากสร้างฝัน..งันงง ตรงไม่หลับ..ครับ.

"บ้านริมโขง"

ช่างหาคำคำร้อยมาคอยแก้
มีข้อแม้แม้คำชื่นฉ่ำหวาน
อารมณ์ศิลป์ศิลป์สร้างทางกลอนกานท์
หรือดวงมานมานพี่ นี้เรรวน

วางคำหวาน หวานพรม คมอักษร
ทั้งออดอ้อนอ้อนความ นำรักหวน
ดูหรือใจใจเอย เคยชี้ชวน
ทั้งเย้ายวนยวนยั่ว น่ากลัวจัง

คิดจะสร้างสร้างฝัน นั้นว่ายาก
คงไม่อยากอยากเห็น เป็นความหวัง
งั้นรักคงคงสิ้น ถึงภินท์พัง
หากเธอยังยังดื้อ ไม่ถือจริง

จะร้อยเรียงเรียงคำลำนำรัก
ก็คงจักจักไร้ ในทุกสิ่ง
เมื่อถ้อยขานขานขับ กลับท้วงติง
จะเหลือสิ่งสิ่งไหน ในทรงจำ...


นอนไม่หลับเพราะมัวคิดถึง....ใช่มั๊ยล่ะ

"สุนันยา"

เป็นกลบท ที่บังคับคำซ้ำ๒คำทุกต้นวรรค(จังหวะที่ดีคือ๓กับ๔ ในทำนองกลอนแปด ถ้ากลอนเจ็ดใช้๒กับ๓ จะดีกว่าค่ะ)

[สุนันยา]

ผมมาติดติดตามเรื่องความรัก
ใครรู้จักจักบอกอย่าหลอกฉัน
อาการเป็นเป็นอย่างไรใครรู้ทัน
เป็นกี่วันวันกี่หนผมสนใจ

เพราะหลงรักรักสาวรุ่นคราวลูก
อยากจะผูกผูกพันแต่หวั่นไหว
จะบอกเธอเธอไม่ชอบตอบอย่างไร
กลัวฝันไปไปไม่กลับเลยลับลา

karnkai

เรื่องความรักรักนั้นบอกกันยาก
ไม่อาจฝากฝากคำแนะนำหา
อยู่ที่ใจใจตน คนนำพา
รักมีค่าค่าล้น จนยากเปรย

ยิ่งรักสาวสาวเจ้า นี้คราวลูก
บอกไม่ถูกถูกแน่ แย่จริงเอ๋ย
กลัวเสียทางทางมวยจนม้วยเลย
เถอะทำเฉยเฉยซะ นะอย่าจอง..

"สุนันยา"