ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ป่าคอนกรีด ยามนี้ มีความหนาว
แสนปวดร้าว หวั่นหวั่น สะท้านไหว
จิตจดจ่อ เริ่มท้อ ในหทัย
หนาวหนาวเหน็บ ทรวงใน ไร้ปรานี

เสียงลมพัด ไอหนาว ตอนเช้ามืด
น้ำค้างลง เต็มพรืด เกาะใจนี่
จิตป่วนปั่น กระสัน พันทวี
เยือกเหยือกเย็น เช่นนี้ ไม่มีใคร

ไร้ซึ่งเงา คนเก่า เราเคยพรอด
เคยนอนกก ก่ายกอด พรอดรักได้
เดินย่ำยอด หญ้าย่าง ร้างห่างไกล
บัดนี้ตรม ไฉน ไม่ย้อนคืน

ตื่นตีห้า คว้าผ้าห่ม ระทมทุกข์
อากาศหนาว เริ่มรุก ปลุกให้ตื่น
มองข้างกาย เดียวดาย ทุกค่ำคืน
บางครั้งฝืน กลืนกล่ำ ช้ำอกตรม

คืนนี้ เฉกเช่นกัน กับวันก่อน
หนาวกัดกร่อน กินใจ ให้ขื่นขม
มีบ้างไหม คืนไหน ไม่ระทม
กอดหมอนข้าง เกลียวกลม ข่มฤทัย
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

คงหมอนข้าง กระด้างไป ใช่ไหมเล่า?
อีกคนเฝ้า เนาแนบ แอบอยู่ไหน
ถึงทิ้งเจ้า เศร้าตรม ระทมใจ
ไร้ซึ่งไอ ให้อุ่น อกหนุนนอน

จำใจจาก พรากลา ครารุ่งสาง
อยากเคียงร่าง ข้างกาย สายสมร
ด้วยเพลา มาพราก ให้จากจร
อย่าอาวรณ์ คืนนี้ พี่กลับมา.../

บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

 

ปากบอกรัก ไม่พราก จากสมร
เพียงมาป้อน คำหวาน ให้ซ่านซ่า
แล้วสุดท้าย บ๊ายบาย โบกมือลา
เจ็บเสียจน ชินชา ไม่ว่าใคร

ใหม่ใหม่ ไฉไล หน้าค้นหา
เก่าเก่า ขึ้นหิ้งบูชา ว่าเข้าให้
โถพ่อคุณ หญิงนี้ มีหัวใจ
ทิ้งเก่าไป ใหม่มา น่าดูชม

ระหวังหนา น้ำตา จะเช็ดเข่า
ทำกับเขา เหมือนว่า ข้าขื่นขม
อ้างเวลา ตลอด ก่อนถอดปม
สลัดรัก พังล่ม ตรมดวงแด
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ยินคำพ้อ ต่อว่า น้องยาเจ้า
ใครกันเล่า เขาอยาก จากดวงแข
แม้เพียงเงา เจ้าน้อง ยังต้องแล
เฝ้าชะแง้ ป่วนปั่น เจียวขวัญตา

ต้องจำใจ ไกลห่าง ใช่ร้างรัก
ใจยังภักดิ์ หนักแน่น ยิ่งแผ่นผา
ขอทรามวัย ไร้โทษ โกรธพี่ยา
ที่ต้องลา หาใช่ สิ้นไมตรี

มีเวรรอ ต่อหลัง นั่งอยู่เฝ้า
กระไรเล่า ทิ้งไป ให้บัดสี
พี่ขอร้อง น้องยา โปรดปรานี
จะจรลี หนีมา คราเสร็จงาน.../

บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

ยินคำพ้อ ต่อว่า น้องยาเจ้า
ใครกันเล่า เขาอยาก จากดวงแข
แม้เพียงเงา เจ้าน้อง ยังต้องแล
เฝ้าชะแง้ ป่วนปั่น เจียวขวัญตา

ต้องจำใจ ไกลห่าง ใช่ร้างรัก
ใจยังภักดิ์ หนักแน่น ยิ่งแผ่นผา
ขอทรามวัย ไร้โทษ โกรธพี่ยา
ที่ต้องลา หาใช่ สิ้นไมตรี

มีเวรรอ ต่อหลัง นั่งอยู่เฝ้า
กระไรเล่า ทิ้งไป ให้บัดสี
พี่ขอร้อง น้องยา โปรดปรานี
จะจรลี หนีมา คราเสร็จงาน.../

บูรพาท่าพระจันทร์

ถ้าทำงาน ไม่ว่า หรอกหนาพี่
เพราะรู้ดี หน้าที่ อย่ามองผ่าน
ขอโทษที เกือบทำ ให้เสียการ
คิดฟุ้งซ่าน ไปหน่อย อย่าน้อยใจ

ถ้าเสร็จงาน เมื่อไหร่ ให้รีบกลับ
ตั้งสำรับ รอท่า อย่าเหลวไหล
ของคาวหวาน นั่งทาน หวานกว่าใตร
จะมอบให้ คืนนี้ อย่ามีตรม
พันทอง

[nisakorn]

พอเข้าสู่ หน้าหนาว สาวนอนกลุ้ม

คงได้สุม แต่ไฟ ไล่ลมหนาว

มีน้ำค้าง หยดใส คล้ายคล้ายดาว

หล่นลงพราว ไสวปลายหญ้าคา

 

[อัศจรรย์จิต]

ลมหนาวหนอล้อเล่นคืนเพ็ญพร่าง
ค่ำพลบพรางห่างภาพเหมือนสาบสูญ
ม่านโศกซ้อนทับหนาให้อาดูร
คล้ายรักล้มสมบูรณ์ก็สูญไป

ผ้ากี่ผืนคืนค่ามาเพียงครึ่ง
สักครู่หนึ่งลมหนาวก็กร้าวใส่
แทรกผ้าห่มลมจรรีบชอนไช
จากนั้นไซร้ให้หนาวร้าวทั้งคืน

     ดาวระดา

[panthong.kh]

ลมหนาวหนอล้อเล่นคืนเพ็ญพร่าง
ค่ำพลบพรางห่างภาพเหมือนสาบสูญ
ม่านโศกซ้อนทับหนาให้อาดูร
คล้ายรักล้มสมบูรณ์ก็สูญไป

ผ้ากี่ผืนคืนค่ามาเพียงครึ่ง
สักครู่หนึ่งลมหนาวก็กร้าวใส่
แทรกผ้าห่มลมจรรีบชอนไช
จากนั้นไซร้ให้หนาวร้าวทั้งคืน

     ดาวระดา

หนาวยาวนาน ร้าวราน ในดวงจิต
นั่งเพ่งพิศ เพ็ญแข แลระรื่น
หนาวหนักหน่วง ทรวงใน ไยกล่ำกลืน
หนาวยิ่งนัก หลับทั้งตื่น ฝืนฤทัย

ผ้าห่มหนา ขนาดไหน ไม่หายหนาว
สั่นสะทก อกสาว หนาวกันใหญ่
นอนครวญคราง อ้างว้าง ไม่มีใคร
รักลามา จากไกล หวั่นไหวทรวง
พันทอง

[panthong.kh]

พอเข้าสู่ หน้าหนาว สาวนอนกลุ้ม

คงได้สุม แต่ไฟ ไล่ลมหนาว

มีน้ำค้าง หยดใส คล้ายคล้ายดาว

หล่นลงพราว ไสวปลายหญ้าคา

 

น้ำค้างเกาะ อยู่บน ยอดฟักทอง
เป็นละออง สีขาว วาววับฟ้า
แมลงภู่ ผึ้งผิ่น บินไปมา
สอดสายตา หาเกษร เพื่อชอนไช

เจ้าหนอนแก้ว ตืนแล้ว ตากลมโต
อยู่บนต้นยี่โถ โอ้ตัวใหญ่
นกกางเขน บินมา แล้วโฉบไป
หนอนแก้วใส สิ้นใจ เป็นเหยื่อพลัน

อนิจจัง สังขาร นั้นไม่เที่ยง
แม้หลบเลี่ยง เพียงใด ไม่แปรผัน
วัฏจักร บนโลก โศกจาบัลย์
จงรู้ตื่น ทุกวัน หย่าหวั่นเกรง
พันทอง

[yaguza]

หยาดน้ำค้าง พร่างพราย ปลายยอดหญ้า
สาลิกา กลับคอน มานอนเขลง
ลูกมะม่วง พวงย้อย ห้อยโตงเตง
ขลุ่ยบรรเลง เพลงลา ทอดอาลัย

นกกางเขน โฉบหนอน บินย้อนกลับ
โผลงจับ กิ่งประดู่ ที่อยู่ใกล้
กลืนหนอนแก้ว ในปาก แล้วจากไป
มีอะไร ในโลกนี้ ที่จีรัง


.......ยากูซ่า.......

แค๊กๆ

 

[panthong.kh]

หยาดน้ำค้าง พร่างพราย ปลายยอดหญ้า
สาลิกา กลับคอน มานอนเขลง
ลูกมะม่วง พวงย้อย ห้อยโตงเตง
ขลุ่ยบรรเลง เพลงลา ทอดอาลัย

นกกางเขน โฉบหนอน บินย้อนกลับ
โผลงจับ กิ่งประดู่ ที่อยู่ใกล้
กลืนหนอนแก้ว ในปาก แล้วจากไป
มีอะไร ในโลกนี้ ที่จีรัง


.......ยากูซ่า.......

แค๊กๆ

 

แสนสงสาร หนอนแก้ว เป็นยิ่งนัก
ถูกนกยักษ์ จับกิน หมดสิ้นหวัง
กลืนเข้าปาก ทั้งตัว น่ากลัวจัง
อิ่มเอมจน กระทั้ง บินไม่เป็น

พอสักพัก หนอนแก้ว อีกหนึ่งตัว
มันโผล่หัว ออกจาก ที่ซ่อนเร้น
เพื่อนมอดม้วย ลงไป สุดสำเค็ญ
ทุกเช้าเย็น เห็นหน้า ต้องมาตาย
พันทอง