ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

ชีวิตคนอย่างเราอาจก้าวผิด
ที่ให้สิทธิ์หัวใจมีไฟหยิ่ง
เมื่อเธอคิดเล่นเล่นไม่เห็นจริง
เราจึงนิ่งไม่ได้อายตนเอง

อาจอ่อนไหวไปบ้างอย่างมนุษย์
ไม่ถึงจุดตั้งตนเป็นคนเก่ง
เมื่อเธอคิดกลับกลอกหลอกไม่เกรง
ฉันจึงเร่งหาทางจะห่างไกล

ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
มาเสแสร้งครวญคร่ำไปทำไม
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน

อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
จวบถึงวันชาติหน้าก็อย่าเลย

--ณัชชา--

[มังตรา]

จะเศร้าสร้อย ไปไย  เล่าที่รัก                       
ชีวิตจัก  ลิขิต   ตามคิดเห็น
อยู่ที่ไหน จงสุข สนุกเป็น                           
จิตใสเย็น   เข็นทุกข์   แล้วจุกใจ

ทางข้างหน้า   ยังว่าง  สว่างนัก                 
ใจที่หัก  แน่จิต  จงคิดใหม่
ใครทำเจ็บ  เหน็บฝัง  อยู่ข้างใน                     
ส่วนรักไชร้  จงรัก  และภักดี


                                                                               
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ชีวิตคนอย่างเราอาจก้าวผิด
ที่ให้สิทธิ์หัวใจมีไฟหยิ่ง
เมื่อเธอคิดเล่นเล่นไม่เห็นจริง
เราจึงนิ่งไม่ได้อายตนเอง

อาจอ่อนไหวไปบ้างอย่างมนุษย์
ไม่ถึงจุดตั้งตนเป็นคนเก่ง
เมื่อเธอคิดกลับกลอกหลอกไม่เกรง
ฉันจึงเร่งหาทางจะห่างไกล

ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
เลิกเสแสร้งรับบทรันทดใจ
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน

อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
อย่าพบกันแม้ชาติหน้าก็อย่าเลย

--ณัชชา--

ใจเอ๋ยใจ ไยจึง ถึงแค้นเคียด
พานรังเกียจ เดียดฉันท์ วานเฉลย
ก่อนร่วมเรียง เคียงใจ ไยเฉยเมย
เหมือนไม่เคย รู้จัก ซึ่งรักเรา

เคยจับมือ ถือขัน หมั่นใส่บาตร
มิได้ขาด ชาติใด มิให้เหงา
จะเคียงชิด สนิทเป็น ดั่งเช่นเงา
หรือว่าเจ้า ลืมหมด มิจดจำ.../

บูรพาท่าพระจันทร์

[สะเลเต]

ชีวิตคนอย่างเราอาจก้าวผิด
ที่ให้สิทธิ์หัวใจมีไฟหยิ่ง
เมื่อเธอคิดเล่นเล่นไม่เห็นจริง
เราจึงนิ่งไม่ได้อายตนเอง

อาจอ่อนไหวไปบ้างอย่างมนุษย์
ไม่ถึงจุดตั้งตนเป็นคนเก่ง
เมื่อเธอคิดกลับกลอกหลอกไม่เกรง
ฉันจึงเร่งหาทางจะห่างไกล

ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
เลิกเสแสร้งรับบทรันทดใจ
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน

อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
จวบถึงวันชาติหน้าก็อย่าเลย

--ณัชชา--

เพราะความรักของเราเขามองต่าง
เขาจึงจางเยือใย....ใจเมินเฉย
ผิดที่เรารักเขาเกินเปรียบเปรย
จึงลงเอย...ด้วยเหงาเขาไม่แล

แต่ก็ดีเหมือนกันฉันรับได้
แม้ว่าใจจะช้ำ...ซ้ำรอยแผล
เลิกกันแล้วอย่าง้อ ตามวอแว
เมื่อไม่แคร์...ต่างไปไม่ขอเจอ

ได้เรียนรู้รักนี้มีแต่ช้ำ
เพราะเชื่อคำสัญญา...พารักเก้อ
สัญญาลวงลอยลม...ตรมเพราะเธอ
รักเลิศเลอรักแท้.....แค่นิยาย

กระทู้ที่....500  มอบให้...นัชชา...
---สะเลเต---

[ดาว อาชาไนย]

ลำนำกลอนอ่อนหวานปานเพลงทิพย์
เคยลอยลิบล่องฟ้ามาสมหมาย
คนเหงาเหงาหลงรื่นชื่นมิวาย
สุขคลับคล้ายในนามของความจริง

จิบน้ำใจคนดีที่ยื่นให้
อยากชิดใกล้ก็ร้างห่างไกลหญิง
คงเป็นด้วยคำกล่าวเขาอ้างอิง
หากรักยิ่งจำห่างเขาร้างเลือน

หากยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บเก็บมาคิด
ถูกตัดสิทธิ์ทำลายคล้ายเชือดเฉือน
อิ่มอารมณ์อ่อนไหวไม่กล้าเยือน
ขออย่าเบือนหวั่นไหวไปตามลม

กลัวความรักนักกลอนอาวรณ์มาก
ถูกลมปากพัดกล้ามาผสม
รักจะลิ่วลอยคว้างร้างระทม
เหลือความตรมมาเยือนเป็นเพื่อนตรอม

กลัวไปทุกบทบาทความพลาดผิด
ปิยมิตรเลื่องลือมีชื่อหอม
เสน่ห์แรงคนชมหวังดมดอม
ต่างก็พร้อมเกี่ยวก้อยร้อยอารมณ์

อ่านบทกลอนร่อนมาจากฟ้ากว้าง
เคยอุ่นร่างอุ่นใจได้สุขสม
ขอรักอย่ารู้คลายหน่ายนิยม
จะรอชมรักหวานสมานใจ

ดาว อาชาไนย

[พิมพ์วาส]

โอ้ใจพี่ร่ำร้อง.............ถึงนวล
ดวงจิตไม่แปรปรวน.............หม่นไหม้
แต่พิศร่ำต้องหวน...............คืนกลับ รักนา
ใจพิศร่ำร้องไซร้................อกโอ้กระทมฯ

ใจถวิลสิ้นรักประจักษ์แจ้ง
จึงแถลงแสร้งฝันวันสู่สม
ประจักษ์จิตพิศชอบมอบจิตจม
เหตุคำคมลมลิ้นผินกลับคืน

โอ้หละหนอรัก
แค่หวนประจักษ์.....ก็มักจักฝืน
แค่ใฝ่ใจชอบ.....จิตตอบกล้ำกลืน
ใจร่ำสะอื้น.....ร่ำลวงจิตลา

ใจของพี่เศร้า
จิตเหงาครวญหา.....ภิเปรยวาจา
รวมรสพจน์คำ.....ล้วนพร่ำล่นหนา
อภิเปรยว่า.....รสรักจิตลวง
(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)

ลมเปรียบคำปาก.....เพราะลวงรักมาก
ทำจิตใจพราก.....ให้ใจขื่นขม
ภิเปรยวาจา.....ฤทัยใคร่ตรม
เจ็บปวดซานซม.....ใจฉันร่ำครวญ

ใจพี่ร่ำไห้.....เจ็บปวดดวงใจ
ฤทัยหวันไหว.....ทำจิตกลับทวน
ให้ดวงใจหวั่น.....ใจย่อมแปรปรวน
ร้องร่ำคำหวน.....จิตครวญปวดแล
(กาพย์สุรางคนางค์ ๓๒)

[--ณัชชา--]

กลัวไปทุกบทบาทความพลาดผิด
ปิยมิตรเลื่องลือมีชื่อหอม
เสน่ห์แรงคนชมหวังดมดอม
ต่างก็พร้อมเกี่ยวก้อยร้อยอารมณ์

อ่านบทกลอนร่อนมาจากฟ้ากว้าง
เคยอุ่นร่างอุ่นใจได้สุขสม
ขอรักอย่ารู้คลายหน่ายนิยม
จะรอชมรักหวานสมานใจ

ดาว อาชาไนย

ในความสุขสมหวังยังมีเหงา
ยังมีเศร้าเหว่ว้าน้ำตาไหล
ยังร้าวรานหมดหวังยังอาลัย
ไม่โทษใครขอทนอยู่คนเดียว

บทกลอนที่เขียนไว้จากใจฉัน
เมื่อถึงวันที่ไร้ใครแลเหลียว
ความสัมพันธ์เธอ-ฉันมันปีนเกลียว
เหลือเพียงเสี้ยวของใจตายทั้งเป็น

--ณัชชา--

 

[--ณัชชา--]

ใจเอ๋ยใจ ไยจึง ถึงแค้นเคียด
พานรังเกียจ เดียดฉันท์ วานเฉลย
ก่อนร่วมเรียง เคียงใจ ไยเฉยเมย
เหมือนไม่เคย รู้จัก ซึ่งรักเรา

เคยจับมือ ถือขัน หมั่นใส่บาตร
มิได้ขาด ชาติใด มิให้เหงา
จะเคียงชิด สนิทเป็น ดั่งเช่นเงา
หรือว่าเจ้า ลืมหมด มิจดจำ.../

บูรพาท่าพระจันทร์

[/quote]

เธอก็รู้อยู่แก่ใจมิใช่หรือ
ว่าใครถืออภิสิทธิ์คิดเหยียบย่ำ
เรื่องทั้งหมดรู้ไหมว่าใครทำ
ฉันครวญคร่ำตัดพ้อนี่เพราะใคร

หยุดเสียเถอะคนดี...ตีสองหน้า
โปรดอย่ามาตอกย้ำช้ำหมองไหม้
นิยายรักของเราเน่าเกินไป
ขอลาไกลทั้งชาติเราขาดกัน

--ณัชชา--

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ใจเอ๋ยใจ ไยจึง ถึงแค้นเคียด
พานรังเกียจ เดียดฉันท์ วานเฉลย
ก่อนร่วมเรียง เคียงใจ ไยเฉยเมย
เหมือนไม่เคย รู้จัก ซึ่งรักเรา

เคยจับมือ ถือขัน หมั่นใส่บาตร
มิได้ขาด ชาติใด มิให้เหงา
จะเคียงชิด สนิทเป็น ดั่งเช่นเงา
หรือว่าเจ้า ลืมหมด มิจดจำ.../

บูรพาท่าพระจันทร์

เธอก็รู้อยู่แก่ใจมิใช่หรือ
ว่าใครถืออภิสิทธิ์คิดเหยียบย่ำ
เรื่องทั้งหมดรู้ไหมว่าใครทำ
ฉันครวญคร่ำตัดพ้อนี่เพราะใคร

หยุดเสียเถอะคนดี...ตีสองหน้า
โปรดอย่ามาตอกย้ำช้ำหมองไหม้
นิยายรักของเราเน่าเกินไป
ขอลาไกลทั้งชาติเราขาดกัน

--ณัชชา--

 

[/quote]

จะง้องอน วอนไหว้ เท่าไรหนอ
จะพร่ำขอ เพียงใด  ไม่เดียดฉันท์
หากบินไป ได้ถึง ซึ่งดวงจันทร์
รีบคว้าพลัน สรรให้ ในทันที

ขอเมตตา การุณย์ เป็นทุนทรัพย์
เพื่อพบกับ หมอยาใจ ให้สุขศรี
หมอคนไร้ ในเมตตา สิ้นปรานี
คงต้องมี อยู่คอยท่า หมอยาใจ.../
 
 
บูรพาท่าพระจันทร์

[ดาว อาชาไนย]

กลัวไปทุกบทบาทความพลาดผิด
ปิยมิตรเลื่องลือมีชื่อหอม
เสน่ห์แรงคนชมหวังดมดอม
ต่างก็พร้อมเกี่ยวก้อยร้อยอารมณ์

อ่านบทกลอนร่อนมาจากฟ้ากว้าง
เคยอุ่นร่างอุ่นใจได้สุขสม
ขอรักอย่ารู้คลายหน่ายนิยม
จะรอชมรักหวานสมานใจ

ดาว อาชาไนย

][/

ในความสุขสมหวังยังมีเหงา
ยังมีเศร้าเหว่ว้าน้ำตาไหล
ยังร้าวรานหมดหวังยังอาลัย
ไม่โทษใครขอทนอยู่คนเดียว

บทกลอนที่เขียนไว้จากใจฉัน
เมื่อถึงวันที่ไร้ใครแลเหลียว
ความสัมพันธ์เธอ-ฉันมันปีนเกลียว
เหลือเพียงเสี้ยวของใจตายทั้งเป็น

--ณัชชา--[/size] [/colorfont]

ทุกกลอนเก็บตู้ใจไม่หายสูญ
ยามอาดูรทุกครั้งยังแลเห็น
อีกเสี้ยวใจรุมเร้าทุกเช้าเย็น
ทุกประเด็นเกลียวขันมั่นตรึงตรา

ทุกครั้งที่ความเหงาเข้ามาแทรก
เธอคนแรกทุกขณะจะห่วงหา
ขออย่าลืมทุกคำพร่ำสัญญา
ทุกเวลาแน่นเหนียวทุกเสี้ยวใจ

ดาว อาชาไนย

[กังวาน]

ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
มาเสแสร้งครวญคร่ำไปทำไม
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน

อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
จวบถึงวันชาติหน้าก็อย่าเลย

--ณัชชา--

[/quote]

คนอย่างเธอเผลอตัดสินชีวินฉัน
เป็นอย่างนั้นอย่างนี้มีเฉลย
คนเคยผิดก็ต้องผิดชอบคิดเปรย
เธอไม่เคยมองข้ามความไม่ดี

เรื่องหัวใจใช่สมการหารบวกลบ
ผลลัพธ์ครบส่วนเศษให้เกรดสี่
ค่าเบี่ยงเบนอะไรเธอไม่มี
จะให้กี่ชาติภพ...จะคบใคร

[--ณัชชา--]

ขออย่ามาเสกสรรปั้นสีหน้า
บีบน้ำตาให้มานฉันหวั่นไหว
มาเสแสร้งครวญคร่ำไปทำไม
เมื่อไม่มีหัวใจให้แก่กัน

อย่าคิดว่าตัวฉันนั้นจะโศก
ความวิโยคไม่มีอย่างที่ฝัน
เราจากกันเถิดนะลานิรันดร์
จวบถึงวันชาติหน้าก็อย่าเลย

--ณัชชา--

คนอย่างเธอเผลอตัดสินชีวินฉัน
เป็นอย่างนั้นอย่างนี้มีเฉลย
คนเคยผิดก็ต้องผิดชอบคิดเปรย
เธอไม่เคยมองข้ามความไม่ดี

เรื่องหัวใจใช่สมการหารบวกลบ
ผลลัพธ์ครบส่วนเศษให้เกรดสี่
ค่าเบี่ยงเบนอะไรเธอไม่มี
จะให้กี่ชาติภพ...จะคบใคร

[/quote]

ฉันรู้ไส้รู้พุงไม่ยุ่งเกี่ยว
อย่าลดเลี้ยวเกเรทำเฉไฉ
ถ้าหากเธออยากไปเชิญเธอไป
เรื่องร้องไห้จะไม่มีในชีวิต

การกระทำเธอนั้นมันบ่งบอก
เธอปลิ้นปลอกหลอกชัดเหมือนตัดสิทธิ์
นี่ละหรือความรักจากมิ่งมิตร
ยื่นยาพิษตามเชือดอย่างเลือดเย็น

--ณัชชา--

 

[yaguza]

ฉันมิใช่ เทพบุตร สุดวิเศษ
เธอถือเหตุ บกพร่อง ทีมองเห็น
มาเป็นข้อ คดี ชี้ประเด็น
ว่าจำเป็น ที่เราสอง ต้องเลิกรา

ไม่ต้องมา สาทก ยกเหตุผล
ถ้าเธอทน ไม่ไหว ในปัญหา
ก็หันหลัง ให้กัน บั่นสัญญา
ไม่ต้องมา รำเลิก เบิกประจาน

ฉันมิใช่ มนุษย์ สุดวิเศษ
ถ้าคัดเกรด รับรอง ต้องไม่ผ่าน
ฉันก็เป็น ของฉัน เช่นวันวาน
อยู่มานาน ก็ไม่เห็น จะเป็นไร




.....ยากูซ่า......

[panthong.kh]

ถึงไม่ใช่ เทพบุตร สุดวิเศษ
แต่สังเกตุ ให้เห็น เป็นสงสัย
ว่าทำไม หล่อเกิน เล่าทำไม
มองทีไร แทบละลาย คล้ายไอติม

ทั้งรอยสัก เต็มหลัง หญิงคลั่งไคล้
มองหัวไหล่ ยิ่งคิด อยากจะจิ้ม
มองจากเท้า เลื่อยมา เจอหัวหลิม
คิดอยากจะ ลองชิม ดูสักครา

ถึงไม่ใช่ เทพบุตร ที่สุดฝัน
ขอโรมรัน พันตู ให้รู้ว่า
เป็นมนุษย์ ปุตุชน ธรรมดา
หรือท่าน ยากูซ่า นั้นเป็นใคร
พันทอง

[yaguza]

ฉันก็เป็น ปุถุชน ธรรมดา
พันทองจ๋า อย่างง อย่าสงสัย
ใช่ลอยน้ำ ดำดิน หรือกินไฟ
หล่อลากไส้ เท่านั้น ที่ฉันเป็น

ฉันสักยันต์ เต็มหลัง หวังกลบเกลื่อน
เพราะเป็นเกลื้อน ทั้งตัว กลัวคนเห็น
พันทองจ๋า อย่าว่าฉัน มันจำเป็น
ทุกคราวค่ำ รำเค็ญ เป็นเชื้อรา

 

........ยากูซ่า.........

[panthong.kh]

ฉันก็เป็น ปุถุชน ธรรมดา
พันทองจ๋า อย่างง อย่าสงสัย
ใช่ลอยน้ำ ดำดิน หรือกินไฟ
หล่อลากไส้ เท่านั้น ที่ฉันเป็น

ฉันสักยันต์ เต็มหลัง หวังกลบเกลื่อน
เพราะเป็นเกลื้อน ทั้งตัว กลัวคนเห็น
พันทองจ๋า อย่าว่าฉัน มันจำเป็น
ทุกคราวค่ำ รำเค็ญ เป็นเชื้อรา

 

........ยากูซ่า.........

อย่ามาบอก หลอกฉัน มันไม่ง่าย
โถยอดชาย สักสี ที่เขาว่า
สักเต็มหลัง หลายหมื่น อยู่เชียวนา
ตีราคา ถ้วนทั่ว ทั้งตัวเลย

คงห้าแสน เสือเผ่น เน้นตรงอก
โพระดก สาริกา อย่าอยู่เฉย
เกาะซ้ายขวา สองแขน แสนเสบย
อย่าเฉยเมย ตามดู รู้กันไป

มองขาซ้าย มังกร ไม่คาบแก้ว
เพ่งพินิจ พิศแล้ว แก้วอยู่ไหน
มองอีกที ไม่มีเกร็ดด้วยไง
ชักสงสัย มังกร หรือมังกือ
พันทอง