| 15 ธันวาคม 2011, 03:08:PM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 15 ธันวาคม 2011, 03:08:PM » |
 ชุมชน
|
บางความรู้สึก
"คนเขียนกลอน" อ้อนคำ พร่ำอักษร
ทุกบทตอน วอนไว้ ดังใจที่
ปรารถนา ร้อยกานท์ ผ่านกวี
แต่บางครั้ง บางที มีร้าวรอน
"คนเขียนกลอน"มากมี ที่หดหู่
ด้วยอดสู ดวงใจ ใคร่ถ่ายถอน
ถูกหมางเมิน ห่างหาย ไร้อาวรณ์
จากนักกลอน เหมือนกัน จึงหวั่นใจ
"คนเขียนกลอน" บางที ก็มีท้อ
แต่งแต้มต่อ ภาษา พาอ่อนไหว
แอบซึ้งใน อักษร กลอนอำไพ
เป็นบ่อเกิด แห่งใจ ให้อาทร
"คนเขียนกลอน"อ่อนล้า บางคราเจ็บ
ไม่อาจเก็บอาการ ปานหลอกหลอน
สำนวนความ หวามไหว ในบางตอน
ดุจอาวรณ์ อาลัย ให้คำนึง
"คนเขียนกลอน" กลืนเจ็บ เก็บอักษร
นอนกอดหมอน ย้อนคำ ความคิดถึง
หากอ่อนไหว อาจหลงลม คมรำพึง
บทกลอนซึ้ง จากศิลป์ จินต์กวี
"คนเขียนกลอน" ส่งความ คอยถามไถ่
เหตุที่ใจ กำสรวล ชวนโศกศรี
เพราะอ่อนไหว คารม พรมวจี
จึงเกิดมี เรื่องเศร้า ให้เฝ้าตรม
“คนเขียนกลอน” เพียงฝาก อยากให้รู้
บางครั้งดู เริงรื่น ชื่นสุขสม
แต่ความจริง มีบ้าง เหมือนสร้างปม
เป็นรอยทาง ระทม ถม..ใจตน
“คนเขียนกลอน” นอนเศร้า เหงาจับจิต
จึงลิขิต เขียนคำ ยามสับสน
จินตนา อักษร กานท์กลอนกล
ทั้งที่”คนเขียนกลอน” ร้าวรอนนัก...
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, รัตนาวดี, Prapacarn ❀, ดาว อาชาไนย, ลมหนาว, ♥หทัยกาญจน์♥, สะเลเต, รพีกาญจน์, กังวาน, Thammada, บูรพาท่าพระจันทร์, บ้านริมโขง, Music, ภู กวินท์, คนกันเอง.., ..กุสุมา.., panthong.kh, •ปักษาวายุ○, อริญชย์, พ่อค้าพเนจร, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ, เอกชัย ดำรงสกุลชัย
ข้อความนี้ มี 23 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 15 ธันวาคม 2011, 05:40:PM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 15 ธันวาคม 2011, 05:40:PM » |
ชุมชน
|
"คนเขียนกลอน" อ้อนคำ พร่ำอักษร ทุกบทตอน วอนไว้ ดังใจที่ ปรารถนา ร้อยกานท์ ผ่านกวี แต่บางครั้ง บางที มีร้าวรอน "คนเขียนกลอน"มากมี ที่หดหู่ ด้วยอดสู ดวงใจ ใคร่ถ่ายถอน ถูกหมางเมิน ห่างหาย ไร้อาวรณ์ จากนักกลอน เหมือนกัน จึงหวั่นใจ "คนเขียนกลอน" บางที ก็มีท้อ แต่งแต้มต่อ ภาษา พาอ่อนไหว แอบซึ้งใน อักษร กลอนอำไพ เป็นบ่อเกิด แห่งใจ ให้อาทร "คนเขียนกลอน"อ่อนล้า บางคราเจ็บ ไม่อาจเก็บอาการ ปานหลอกหลอน สำนวนความ หวามไหว ในบางตอน ดุจอาวรณ์ อาลัย ให้คำนึง "คนเขียนกลอน" กลืนเจ็บ เก็บอักษร นอนกอดหมอน ย้อนคำ ความคิดถึง หากอ่อนไหว อาจหลงลม คมรำพึง บทกลอนซึ้ง จากศิลป์ จินกวี "คนเขียนกลอน" ส่งความ คอยถามไถ่ เหตุที่ใจ กำสรวล ชวนโศกศรี เพราะอ่อนไหว คารม พรมวจี จึงเกิดมี เรื่องเศร้า ให้เฝ้าตรม “คนเขียนกลอน” เพียงฝาก อยากให้รู้ บางครั้งดู เริงรื่น ชื่นสุขสม แต่ความจริง มีบ้าง เหมือนสร้างปม เป็นรอยทาง ระทม ถม..ใจตน “คนเขียนกลอน” นอนเศร้า เหงาจับจิต จึงลิขิต เขียนคำ ยามสับสน จินตนา อักษร กานท์กลอนกล ทั้งที่”คนเขียนกลอน” ร้าวรอนนัก... "สุนันยา" [/font] [/size] [/color] [/center] [/quote] เธอเขียนกลอน อ้อนใคร ใคร่สอบถาม
ฟังถ้อยความ เค้าเงื่อน เหมือนอกหัก
ใครใจดำ ผลาญพร่า สุดาลักษณ์
หรือทึกทัก เอาเอง ตามเพลงกลอน
ฟังพี่ปลอบ น้องจ๋า อย่าโศกเศร้า
กระกรี้กระเปร่า มุ่งมั่น เลิกขวัญอ่อน
อุปสรรค เล็ก,ใหญ่ ให้ต่อกร
มิย่อหย่อน พรั่นพรึง จึ่งมีชัย
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, กังวาน, Thammada, บูรพาท่าพระจันทร์, บ้านริมโขง, Music, ภู กวินท์, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, ♥หทัยกาญจน์♥, คนกันเอง.., พ่อค้าพเนจร, อัศจรรย์จิต, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 15 ธันวาคม 2011, 09:23:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 15 ธันวาคม 2011, 09:23:PM » |
ชุมชน
|
เธอเขียนกลอน อ้อนใคร ใคร่สอบถาม
ฟังถ้อยความ เค้าเงื่อน เหมือนอกหัก
ใครใจดำ ผลาญพร่า สุดาลักษณ์
หรือทึกทัก เอาเอง ตามเพลงกลอน
ฟังพี่ปลอบ น้องจ๋า อย่าโศกเศร้า
กระกรี้กระเปร่า มุ่งมั่น เลิกขวัญอ่อน
อุปสรรค เล็ก,ใหญ่ ให้ต่อกร
มิย่อหย่อน พรั่นพรึง จึ่งมีชัย
สุนทรวิทย์
อ้อนอักษรกลอนกานท์ อันฉ่ำชื่น
หามีอื่นใดแฝง แสร้งเสไฉ
อักษรคม พรมหว่าน หวานละมัย
ไม่รู้หน้า แต่รู้ใจ ในอักขรา
ขอคุณวลี ที่ปลอบให้
เป็นกำลัง แรงใจ ในวันหน้า
ฝันของใจ คือบท พจนา
รักในศิลป์ ภาษา จึงฝ่าฟัน...
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, รัตนาวดี, บูรพาท่าพระจันทร์, ♥หทัยกาญจน์♥, panthong.kh, คนกันเอง.., sunthornvit, อริญชย์, พ่อค้าพเนจร, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ, Thammada
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 18 ธันวาคม 2011, 04:33:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 18 ธันวาคม 2011, 04:33:AM » |
ชุมชน
|
คนเขียนกลอนอ่อนไหวให้นั่งนึก
คนเขียนกลอนตกผลึกนึกหน่วงหนัก
คนเขียนกลอนเขียนวางอย่างไร้รัก
คนเขียนกลอนจึงหักพักเรื่องคุย
ใช่จะไม่ใส่ใจในห่วงหา
ใช่จะไม่นำพาผ่าฉลุย
ใช่จะไม่อาทรวอนอยากลุย
ใช่จะให้หลุดลุ่ยดุ่ยเดี่ยวเดิน
ได้เพื่อนหนึ่งซึ้งนักปักใจมั่น
เฝ้าใฝ่ฝันแนบถนัดไม่ขัดเขิน
หากรู้ใจในกันอย่าหันเมิน
เรามาเดินร่วมทางวางไมตรี
ในหัวใจพร้อมรักสลักมั่น
สื่อถึงกันด้วยจิตวิศิษฏ์ศรี
เกินกว่าใครจะซึ้งถึงอารี
ที่น้องพี่หยิบยื่นฟื้นสัมพันธ์
อย่ามองหมางยามห่างต่างหน้าที่
ก่อนยังมียังสร้างทางสุขสันต์
อาจเครียดบ้างยุ่งบ้างในบางวัน
งานเสร็จพลันหันมาหาอย่างเดิม
คนเขียนกลอนอ่อนไหวในภาษา
จับเอามาเพียงเนื้อเพื่อต่อเสริม
อย่าหลงคำบางคำช้ำใจเติม
รักจะเพิ่มหากรู้...ผู้เขียนกลอน.
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, panthong.kh, รพีกาญจน์, คนกันเอง.., บูรพาท่าพระจันทร์, รัตนาวดี, สุนันยา, sunthornvit, อริญชย์, พ่อค้าพเนจร, อัศจรรย์จิต, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ, Thammada
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 18 ธันวาคม 2011, 06:04:AM |
|
panthong.kh
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 18 ธันวาคม 2011, 06:04:AM » |
ชุมชน
|
คนเขียนกลอนอ่อนไหวให้นั่งนึก
คนเขียนกลอนตกผลึกนึกหน่วงหนัก
คนเขียนกลอนเขียนวางอย่างไร้รัก
คนเขียนกลอนจึงหักพักเรื่องคุย
ใช่จะไม่ใส่ใจในห่วงหา
ใช่จะไม่นำพาผ่าฉลุย
ใช่จะไม่อาทรวอนอยากลุย
ใช่จะให้หลุดลุ่ยดุ่ยเดี่ยวเดิน
ได้เพื่อนหนึ่งซึ้งนักปักใจมั่น
เฝ้าใฝ่ฝันแนบถนัดไม่ขัดเขิน
หากรู้ใจในกันอย่าหันเมิน
เรามาเดินร่วมทางวางไมตรี
ในหัวใจพร้อมรักสลักมั่น
สื่อถึงกันด้วยจิตวิศิษฏ์ศรี
เกินกว่าใครจะซึ้งถึงอารี
ที่น้องพี่หยิบยื่นฟื้นสัมพันธ์
อย่ามองหมางยามห่างต่างหน้าที่
ก่อนยังมียังสร้างทางสุขสันต์
อาจเครียดบ้างยุ่งบ้างในบางวัน
งานเสร็จพลันหันมาหาอย่างเดิม
คนเขียนกลอนอ่อนไหวในภาษา
จับเอามาเพียงเนื้อเพื่อต่อเสริม
อย่าหลงคำบางคำช้ำใจเติม
รักจะเพิ่มหากรู้...ผู้เขียนกลอน.
"บ้านริมโขง" อันคำหวาน แม้รู้หลอก ว่ากลอกกลิ้ง
แต่ใจหญิง วิงวอน อ้อนไว้ก่อน
อันคารม ของชาย รักปอนปอน
เมื่อครั้งยาม พักผ่อน หย่อนอารมณ์
บางครั้งหวิว ไหวหวั่น คันในอก
แม้จะเกา จะกก ยังขืนข่ม
คิดขึ้นมา คราใด ให้ร้าวตรม
ระทมทุกข์ ขลุกที่ มีความใน
จะเอ่ยบอก ออกไป ในทุกเรื่อง
กลัวขุ่นเคือง หลบเลี่ยง เสี่ยงไม่ได้
หากเขารู้ โลกรู้ เรื่องทรามวัย
จึงต้องเก็บ กักใจ ไว้เดียวดาย
อันว่าความ ความเหงา เราคือเพื่อน
ทุกวันเดือน เตือนจิต ไม่คิดหน่าย
จันทร์ อาทิตย์ จ้องคอม ถนอมกาย
มิวางวาย ตีสอง มองทุกคืน
พันทอง |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : คนกันเอง.., บูรพาท่าพระจันทร์, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, สุนันยา, sunthornvit, บ้านริมโขง, อริญชย์, อัศจรรย์จิต, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ, Thammada
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 20 ธันวาคม 2011, 07:51:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 20 ธันวาคม 2011, 07:51:AM » |
ชุมชน
|
“คนเขียนกลอน”
ร่ายคำกลอน อ่อนหวาน ผ่านอักษร
ทุกบทตอน ด้วยรัก ใช่จักฝืน
กวินวาด มาดหมาย ให้กลมกลืน
สื่อพาฃื่น งานศิลป์ จินต์กวี
รู้ตัวเอง ว่าด้อย ถ้อยขานขับ
แต่ดวงมาน ซึมซับ รับสุขศรี
พยายาม สร้างงาน ผ่านวลี
แม้บางที ร้าวรวด เจ็บปวดใจ
ทุกบทคำ ร้อยเรียง เพียงพื้นบ้าน
ไม่ชำนาญ พจน์ชื่น ที่ลื่นไหล
มีความรู้ เพียงนิด ประดิษฐ์นัย
ดวงฤทัย เจ็บช้ำ พร่ำเป็นกลอน
นี่คือความ รู้สึก ที่ลึกเร้น
ใช่อยากเด่น ในกล มนตร์อักษร
สำนวนส่ง ลงท้าย ให้สุนทร
ด้วยอาวรณ์ วลี กวีกานท์
มีบางครั้ง หลงใหล เพราะไหวอ่อน
รสอักษร ตอนจาก ฝากความหวาน
เอ่ยคำลา คราห่าง ทางร้าวราน
ฝากดวงมาน ในอักษร ให้กลอนพา
คนเขียนกลอน ควรรู้ อยู่ในจิต
คนเขียนกลอน ควรคิด สักนิดหนา
คนเขียนกลอน ควรเข้าใจ ในเจตนา
คนเขียนกลอน ควรรู้ค่า ศรัทธาใด....
“สุนันยา”
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, อริญชย์, sunthornvit, อัศจรรย์จิต, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, รัตนาวดี, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ, Thammada, บ้านริมโขง
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 20 ธันวาคม 2011, 05:23:PM |
|
|
|
| 20 ธันวาคม 2011, 07:19:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 20 ธันวาคม 2011, 07:19:PM » |
ชุมชน
|
เพียรด้วยใจ รู้รัก ฝากอักษร
ถูกคำค่อน ด้วยด้อย พลอยหวั่นไหว
ขาดความรู้ แต่ซึ้งสาส์น กานท์กลอนไทย
ก็มีบ้าง น้อยใจ ในวังวน
ความรู้สึก บางตอน เพียงวอนบอก
ใช่ย้อนยอก ต่อว่าพาสับสน
เพียงสะท้อน เนื้อใน ของใจตน
เพียงแค่บ่น ระบาย ...มิได้กวน..
"สุนันยา" |
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 27 ธันวาคม 2011, 06:39:AM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 27 ธันวาคม 2011, 06:39:AM » |
ชุมชน
|
คนเขียนกลอนอ่อนไหวให้นั่งนึก
คนเขียนกลอนตกผลึกนึกหน่วงหนัก
คนเขียนกลอนเขียนวางอย่างไร้รัก
คนเขียนกลอนจึงหักพักเรื่องคุย
ใช่จะไม่ใส่ใจในห่วงหา
ใช่จะไม่นำพาผ่าฉลุย
ใช่จะไม่อาทรวอนอยากลุย
ใช่จะให้หลุดลุ่ยดุ่ยเดี่ยวเดิน
ได้เพื่อนหนึ่งซึ้งนักปักใจมั่น
เฝ้าใฝ่ฝันแนบถนัดไม่ขัดเขิน
หากรู้ใจในกันอย่าหันเมิน
เรามาเดินร่วมทางวางไมตรี
ในหัวใจพร้อมรักสลักมั่น
สื่อถึงกันด้วยจิตวิศิษฏ์ศรี
เกินกว่าใครจะซึ้งถึงอารี
ที่น้องพี่หยิบยื่นฟื้นสัมพันธ์
อย่ามองหมางยามห่างต่างหน้าที่
ก่อนยังมียังสร้างทางสุขสันต์
อาจเครียดบ้างยุ่งบ้างในบางวัน
งานเสร็จพลันหันมาหาอย่างเดิม
คนเขียนกลอนอ่อนไหวในภาษา
จับเอามาเพียงเนื้อเพื่อต่อเสริม
อย่าหลงคำบางคำช้ำใจเติม
รักจะเพิ่มหากรู้...ผู้เขียนกลอน.
"บ้านริมโขง"
" ผู้เขียนกลอน " ก่อนครั้ง ......................... นมนาน
เรียงร่าย กวีกานท์ ......................................สดับถ้อย
บรรจงกล่อมกลอนหวาน .............................ผุดผ่อง
เพียรพร่ำรำพันร้อย ......................................ส่งสร้อยจินตนา
" คนเขียนกลอน " เพริศแพร้ว .....................นำพา
เรียงพจน์ อักษรา ........................................ ร่วมสร้าง
คำหวานฉ่ำอุรา ................................... ……เผยผ่อง
ผิวแผ่วงามสล้าง ................................ .......บทร้อยกวีกานท์
" คนเขียนกลอน " อ่อนด้วย .......................ประสบการณ์
ขอพึ่ง ผู้เชี่ยวชาญ ....................................... โอบเอื้อ
คำคม สื่อผสาน ..........................................หวาดหวั่น
เป็นดั่งไฟ มอดเชื้อ .............................. .......หมดสิ้นคำวอน
" คนเขียนกลอน " ซาบซึ้ง ........................ มากมี
หวานชื่น งามวจี ....................................สถิตห้วง
ใจ-กระจ่าง เปรมปรีดิ์ .................................สุขเปี่ยม
เรียงรับ เกินจะท้วง.....................................ถักถ้อยคมกวี ๚ะ๛
"สุนันยา"
แนะนำด้วยนะคะ
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 30 ธันวาคม 2011, 03:46:PM |
กวีเขลา
LV4 นักเลงประจำหมู่บ้าน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 7
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 49
เอ้อระเหยลอยชาย
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 30 ธันวาคม 2011, 03:46:PM » |
ชุมชน
|
คนเขียนกลอน บางครั้ง อยากเขียนกาพย์
กลอนสุภาพ บางครั้ง เขียนผิดหลัก
คนเขียนโคลง บางครั้ง ไม่ประจักษ์
ถึงความรัก ที่เขามี ต่อกลอนไทย
พารอส
คนเขียนกาพย์ บางครั้ง อยากเขียนกลอน
โคลงคอนกานท์ บางครั้ง เขียนผิดหลัก
ผู้เขียนฉันท์ บางครั้ง เหงื่อตกพลั๊ก
ร่ายความรัก ที่เรามี ต่อกลอนไทย
--kay--
 |
เหม่อมองฟ้าไปวันวัน อยู่ในฝันอันแสนหวาน
|
|
|
|
