ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ.รัตติกาล]

ในมุมมืดเมื่อแสงเกิดย่อมเจิดจ้า
ถ้าหากว่าสลับทางอยู่กลางแสง
เมื่อความมืดมัวขุ่นเริ่มรุนแรง
โลกเปลี่ยนแปลงเหมือนตาบอดต้องถอดใจ

ในมุมมืดเมื่อแสงเกิดย่อมเฉิดฉัน
เมื่อมองมันเหมือนว่าน่าเลื่อมใส
ได้รู้ซึ้งถึงความงามนามแสงไฟ
สวยเพียงใดในมุมมืดเมื่อแสงมี

เมื่อมีแสงสว่างตามาตลอด
พอมืดบอดหวาดกลัวมัวแต่หนี
เดินหลงทิศผิดทางห่างทุกที
จนวิถีที่สว่างเริ่มจางลง

เมื่อมีแสงสว่างตาแต่ถ้าหาย
เหมือนมารร้ายรุมเร้าให้ลุ่มหลง
มองไม่เห็นหนทางที่มั่นคง
เดินดิ่งตรงงงทิศเดินผิดทาง

ในหนทางกลางความมืดเมื่อได้คิด
เปลี่ยนชีวิตได้ทันทีที่ฟ้าสาง
ถ้ามืดมิดเมื่อใดทางไม่จาง
รู้ทุกอย่างในที่มืดไม่กลัวมัน

ในหนทางกลางแสงเมื่อแปลงเปลี่ยน
เดินวนเวียนอยู่ที่เดิมเริ่มหุนหัน
ล่วงถลำล้ำเข้าไม่เท่าทัณฑ์
หลงติดจั่นจนใจแก้ไม่เป็นฯ

จ.รัตติกาล

[Music]

หนีจากเมืองสู่ป่า...ช่างน่าแปลก
อยากปลดแอกเชิงรุกในทุกข์เข็ญ
อยู่สัมผัสไอหนาวทุกเช้าเย็น
ยังลำเค็ญไม่พอ..ก้าวต่อไป

จากถนนราดยางเป็นทางเปลี่ยว
เดินทางเดียวแคบลง..ไม่สงสัย
แม้สิ้นสุดเป็นทางตันหรือควันไฟ
ยอดพฤกษ์ไพรไกลโพ้น..สุดหนทาง

มืดตรงไหนนอนนั่น..ร้อยพันที่
มิคลายคลี่ดวงใจ..จึงไม่ต่าง
รอให้ความรู้สึกสำนึกจาง
หมอกเลือนลางยามเย็นเป็นปรัชญา

ไม่มีสิ่งสัมผัสที่จัดจ้าน
หยิบการบ้านใจตนออกค้นหา
ท่ามความมืด..พร่างพรายสุดสายตา
เกิดปัญญา...กระจ่างสว่างเอง

[สล่าผิน]

เมื่อมุมมืดมัวหมองมาครองจิต
มองมืดมิดหมดเมื่อไม่เหลือเปล่ง
มักมืดหมดไม่มีที่ครื้นเครง
หมดมุมมองเหมาะเหม็งเจ๊งทุกราย

แสงสดใสส่องสู่ลู่ทางเด่น
แสงสาดเส้นสุดสวยช่วยมาฉาย
สิ้นสุดแสงสุดเสียเพลียถึงตาย
สูรย์ส่งสายแสงส่องผ่องอำไพ

สล่าผิน

[O2Plus ชายแห่งสายลม]

พอแสงดับปรับเปลี่ยนไม่เวียนเห็น
เหมือนกับเป็นเช่นหัวใจที่อับเฉา
แค่คิดลองมองไปในใจเรา
แล้วเก็บเอาความรู้สึกมาตรึกตรอง
ยามมีแสงแจ้งไปใครจะทราบ
เหมือนทำบาปหลงไปให้ใจหมอง
 ลองหลับตาสมาธิให้ติตรอง
ด้วยแสงทองของพระธรรมช่วยนำใจ
~~~~~~~
สายลม.
 

[จ.รัตติกาล]

แสงธรรมส่องสว่างไสวในมุมมืด
ความจางจืดจบสิ้นชีวินไหว
เส้นทางแสงแจ้งชัดรัตนตรัย
เดินตามไปไม่หลงทางอย่างแน่นอน

เพลิงกิเลสเภทภัยห่างไกลสิ้น
ทั่วแดนดินเจิดจรัสประภัสสร
ใครน้อมนำธรรมคุณมีทุนรอน
ใช้ต่อกรกับกิเลสเหตุทุกข์ใจ

จ.รัตติกาล

[Music]

ต้องคืนดี.กับธรรมะ.หรือกะเขา
เพื่อใจเรา.หยุดผ่อน.ความอ่อนไหว
ช่วยเทศน์สัก.หนึ่งกัณฑ์.ในทันใด
หยุดกลไก.ความหลง.ให้ลงตัว

ยิ่งฟังเพลง.ลึกซึ้ง.ทะลึ่งต่อ
ตกหลุมบ่อ.กิเลส.ให้เปรตหัว...
เป็นมนุษย์.เดินดิน.ไม่ชินกลัว
ยังเมามัว.เรื่องรักใคร่.ให้ตายสิ!!

 

[จ.รัตติกาล]

โลกมนุษย์สุดแต่ใครอยากไขว่คว้า
กาลเวลาเรียงร้อยรอยตำหนิ
ต้องตั้งมั่นปัญญาสมาธิ
ใช้สติไตร่ตรองแล้วมองซะ

ชั่งน้ำหนักเรื่องราวเบาหรือหนัก
รักไม่รักต้องถามใจข้างในน่ะ
คิดให้ดีถี่ถ้วนควรมั๊ยนะ
บอกด้วยล่ะเลิกเมื่อไหร่ขอไปแทน
 

[panthong.kh]

 

ประกาศกล้า ว่าเลิก อย่างแนนอน
โฉมบังอร เลิกชัวร์ กลัวเหลือแสน
ก็เขานั้น ย้ายไป อยู่ชายแดน
เรื่องแร้นแค้น ขอบอก ออกจากใจ

รีบมาเลย ทรามเชย รีบมาขอ
อย่ารีรอ ช่วงนี้ อยากมีใหม่
มาดามอก ให้หาย เร็วเร็วไว
ขืนช้าไป คนอืน ยื่นจำนงค์

หัวใจโสด หมาดหมาด คาดไม่ถึง
เป็นหัวใจ ที่ซึ้ง พึงประสงค์
ชายใด้ครอง รับรอง ต้องงวยงง
ถ้าตกลง รีบมาขอ ต่อพ่อตา
พันทอง

[บ้านริมโขง]

[จ.รัตติกาล]

ประกาศกล้า ว่าเลิก อย่างแนนอน
โฉมบังอร เลิกชัวร์ กลัวเหลือแสน
ก็เขานั้น ย้ายไป อยู่ชายแดน
เรื่องแร้นแค้น ขอบอก ออกจากใจ

รีบมาเลย ทรามเชย รีบมาขอ
อย่ารีรอ ช่วงนี้ อยากมีใหม่
มาดามอก ให้หาย เร็วเร็วไว
ขืนช้าไป คนอืน ยื่นจำนงค์

หัวใจโสด หมาดหมาด คาดไม่ถึง
เป็นหัวใจ ที่ซึ้ง พึงประสงค์
ชายใด้ครอง รับรอง ต้องงวยงง
ถ้าตกลง รีบมาขอ ต่อพ่อตา
พันทอง

เรื่องสู่ขอรอก่อนตอนน้ำลด
จมทั้งหมดทรัพย์สินสูญสิ้นค่า
พังทลายหายหมดทั้งรถลา
เหลือเสื้อผ้าติดกายามาหนึ่งชุด

หากคนดีดึงดันเรื่องหมั่นหมาย
บอกแม่ยายพ่อตาเมตตาบุตร
ช่วยมาซื้อสวนลำไยไร่มังคุด
ลดสุดสุดสี่ไร่ร้อยล้านพอ

 

[panthong.kh]

เรื่องสู่ขอรอก่อนตอนน้ำลด
จมทั้งหมดทรัพย์สินสูญสิ้นค่า
พังทลายหายหมดทั้งรถลา
เหลือเสื้อผ้าติดกายามาหนึ่งชุด

หากคนดีดึงดันเรื่องหมั่นหมาย
บอกแม่ยายพ่อตาเมตตาบุตร
ช่วยมาซื้อสวนลำไยไร่มังคุด
ลดสุดสุดสี่ไร่ร้อยล้านพอ

 

[/quote]

สี่ไร่ร้อย รีบเลย จะไปซื้อ
ล้านนะหรือ ต้องบอก กะคุณพ่อ
สงกะสัย ว่าเงิน จะร่อยหรอ
คงทั้งท้อ ทั้งแท้ อย่างแน่นอน

สวนลำใย มังคุด สะดุดรัก
น้ำท่วมหนัก บั่นรัก จักถ่ายถอน
เวลากิน ลืมสิ้น ความเดือดร้อน
เวลานอน น้องนาง ไม่ว่างกิน
พันทอง
เขียนไปงงไปพอดีกว่า

[รพีกาญจน์]

มีสิ่งคั่น กั้นกลาง ระหว่างจิต
ยังยึดติด กลอนผูก ลูกเมียผัว
หลงเจริญ เพลินวจี มีเมามัว
อย่างนี้ชั่ว เกินกาล นานนับปี

จะหลบเร้น เว้นวรรค สักปีไหม
มอบกายใจ เข้าวัด ปฏิบัติศรี
ใครบ้างหนอ พอชี้ทาง สว่างที
เสพกวี(หรือ)ธรรมรถ บถจร

ขออภัย.แต่งละไว้.ไม่สัมผัส

 

รพีกาญจน์ 59

[Thammada]

มืดฟ้ามามืดใจไกลกลบแจ้ง
ดาวดับแสงแรงเดือนเหมือนเคลื่อนคล้อย
นทีที่ว่ายวนที่ทนลอย
ดั่งเรือน้อยคอยฝั่งครั้งยังไกล

มรรควิธีสีขาวดาวดื่มฟ้า
แห่งศาสตรากล้าคมควรห่มไว้
ผู้โดยสารเวลาท้าทางใด
ศรัทธาใส่สู้สานกับงานเงา

เสรีมีหลักชัยในเสรี
คนควรมีหลักใจให้ใจเฝ้า
ฝ่ามืดมั่นหมอกขาวคราวบรรเทา
โลกสิ่งเร้าเนาว์นานในผ่านมา

จันทร์เสี้ยวดุจเคียวโค้งยังโยงแสง
ศาสตร์แสดงแสงนวลในห้วงฟ้า
วาดวิมานผ่านห้วงแห่งเวลา
หรือค้นหาความหมายในตัวตน.