ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                  ชาติหนึ่ง  ซึ่งเกิดมา                มีเวลา  อายุขัย
             กำหนด  กฎโลกัย                 ชีวาลัย  ในผองชน
            
             เวียนว่าย  ในกิเลส           ลองสังเกต  เหตุและผล
             ไฉน  น้ำใจคน                 จึงวิกล  สับสนจริง
            
             ลืมตา  มาวุ่นวาย             หิวกระหาย  ทั้งชาย,หญิง
             กิน,อยู่  สู้,แย่งชิง           ช่างยุ่งยิ่ง  ทุกสิ่งอัน
            
             ขันแข่ง  แย่งสมบัติ           ยากบำบัด  ตัดโมหันธ์
             ละโมบ  โลภพอกัน          เกินแบ่งปัน  หันเกื้อกูล
            
             ประจัญ  ถึงบั้นปลาย          ร่างมลาย  กลายเป็นศูนย์
             รูปธรรม  งามจำรูญ             เปลี่ยนอาดูร  สูญทันใด
            
             ปลายทาง  ล้วนว่างเปล่า      ทรัพย์สินเรา  แม้เท่าไหน
             ที่สุด  ก็หลุดไป                 ไม่เห็นใคร  ได้ติดมือ
            
             แจ้งชัด  อนัตตา               ปวงตัณหา  อย่ายึดถือ
             ลาภผล  หมายปรนปรือ       ทั้งหมดหรือ  คือภาพลวง
                        


                           

[♥หทัยกาญจน์♥]

ปลายทางล้วนว่างเปล่า
เปรียบเรื่องราวพราวแดนสรวง
เพลิดเพลินน้ำเงินยวง
จนติดห่วงบ่วงของกรรม

วัตถุที่นิยม
เปรียบเส้นผมคมงามขำ
บังเขาเรากระทำ
จนชั่วนำล้ำหน้าดี

หลายสิ่งวิ่งวกวน
เปรียบตัวตนหม่นหมองศรี
ปลายทางข้างหน้ามี-
ไม่หรือนี่..ที่ว่างเปล่า
..................

หทัยกาญจน์
๑๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
 

[เพรางาย]

ไล่เหยียบไล่ดึงถึงทุบถอง
หวังปองปีนป่ายได้ดังเป้า
เหนื่อยไหมเร่งรุดฉุดฉวยเอา
หรือเราเขลาหลงพงรกเรื้อ

ลงลู่กรีฑามานะวิ่ง
ใครกลิ้งใครเจ็บเหน็บล้นเหลือ
ล้าเมื่อยชีวิตโลหิตเจือ
ไม่เบื่อพุ่งฉับเข้าเส้นชัย

พริบตาเป้าหมายย่างกรายถึง
กลับอึ้งงุนงงต่อตรงไหน
ทางกุดหยุดกึกลึกกลางใจ
เปล่าว่างร้างไร้....หรือปลายทาง?

[sunthornvit]

ไล่เหยียบไล่ดึงถึงทุบถอง
หวังปองปีนป่ายได้ดังเป้า
เหนื่อยไหมเร่งรุดฉุดฉวยเอา
หรือเราเขลาหลงพงรกเรื้อ

ลงลู่กรีฑามานะวิ่ง
ใครกลิ้งใครเจ็บเหน็บล้นเหลือ
ล้าเมื่อยชีวิตโลหิตเจือ
ไม่เบื่อพุ่งฉับเข้าเส้นชัย

พริบตาเป้าหมายย่างกรายถึง
กลับอึ้งงุนงงต่อตรงไหน
ทางกุดหยุดกึกลึกกลางใจ
เปล่าว้างร้างไร้....หรือปลายทาง?




              ชาติหนึ่งเพียง  สั้นสั้น  พลันต้องจบ
       ยังรุกรบ  คร่ำเคร่ง  เร่งสรรค์สร้าง
       ต่างอยากมี  อยากได้  ไม่ปล่อยวาง
       ถึงปลายทาง  ว่างเปล่า  จึงเท่ากัน

                   

[Thammada]

เกิด ก้าวใฝ่ไม่แพ้ พยายาม
ไม่คิดข้ามขอบคน จนจมดิ่ง
ดีใดใฝ่เรียนรู้ คู่คนจริง
ทางไม่ทิ้งสัมมา เมตตาธรรม

แก่ เก่าเงาปัญญาว่าเปรื่อง ปราชญ์
เรืองอำนาจในคุณ บุญเบิกค้ำ
ค่ามีศรีส่งสู่ คือผู้นำ
รู้เลิศล้ำทำนอง แห่งผองชน

เจ็บ จมล้มป่วยเป็น เส้นชีวิต
น้อมในจิตคิดค่า ท้าที่หม่น
สว่างวาดอาจหนุน ในคุณตน
จะท่วมท้นเวทนา สง่างาม

ตาย ตกตามวัฏฏะ ไม่ละเว้น
จะร้อนเย็นอย่างไร ใครขืนข้าม
สำคัญหมายไม่มี ที่รูปนาม
คือคำถามท่ามทุกข์ ปลุกคนเป็น ฯลฯ