ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                          คะค้อย  สอยฝัน  อันไกลลิบ
         ฉวยหยิบ  ฉวยโกย  โดยหยาดเหงื่อ
         ก่อร่าง  สร้างเหย้า  ผลิเถาเครือ
         แตกเชื้อ  เนื้อหน่อ  ต่อวงศ์วาน

                     ประดิด-ประดอย  ค่อยค่อยย่าง
       กรุยทาง  สางไว้  ให้ลูกหลาน
         สุขใด  ไม่ยุ่ง  มุ่งแต่งาน
         บันดาล  สาน,กอบ  เพื่อครอบครัว
         
           แวดวง  ธุรกิจ  ขาดมิตรแท้
         สุมแต่  ปัญหา  น่าปวดหัว
         ซึมซับ  สับสน  จนเคยตัว
         เมีย,ผัว  อ่อนใจ  ไม่เว้นวัน
                     
         สี่สิบ  กว่าปี  ที่เหนื่อยล้า 
         ไขว่คว้า  ไม่ถึง  ซึ่งฝั่งฝัน
         แค่พอ  กินใช้  ใช่ครบครัน
         กระนั้น  ยังหวัง  อยากมั่งมี
         
            เก็บหอม  รอมริบ  สิบเป็นร้อย 
         กินน้อย  ใช้น้อย  คอยตระหนี่
         ลูกหลาน  มือเติบ  เปิบของดี
         ซื้อนี่  จ่ายนั่น  เร็วทันใด
         
                  หมายมั่น  บั้นปลาย  ได้ผ่อนพัก
         เมียรัก  ออกปาก  มิอยากใกล้
         ต่างคน  ต่างเมิน  เกินปรับใจ
         เยื่อใย  พ่ายแพ้  แก่อารมณ์
         
           หาเงิน  งกงก  อกเคร่งเครียด
         กระเบียด-กระเสียร  เพียรสะสม
         วาระ  สุดท้าย  ใกล้สิ้นลม
         นอนซม  ไร้ผู้  ห่วงดูแล
               

[สุวรรณ]

ปลายทางชีวิตอย่าคิดท้อ
เพียงเท่านี้ล่ะหนอกงกรรมหมุน
สัจธรรมนำค่าความสมดุลย์
ชีวิตคุณชีวิตเราเท่าเท่ากัน

เกิดมาเนื้อตัวไร้อาภรณ์ห่ม
แก่ชรามาก็จมความโศกศัลย์
เจ็บป่วยมี อิ่มมื้อบ้างเป็นบางวัน
สุขแทรกอยู่คู่กันแม้เพียงน้อย

เหลือความดีเถิดนะ มนค่า
สูงสง่ายามใจได้เอื้อมสอย
เก็บเป็นทุนหนุนส่งกุศลรอย
ให้งามช้อยก่อนถึงวารวันสุดท้าย

[sunthornvit]

                          ชีวิต  คนเรา  ก็เท่านี้
               อยากมี  อยากครบ  สบมุ่งหมาย
               ดิ้นรน  หักโหม  เหงื่อโทรมกาย
               บั้นปลาย  ผลลัพธ์  กลับไม่รู้

                     บางคน  โชคดี  มีพร้อมพรั่ง
               ที่ยัง  หิวอด  คงหดหู่
               ต่างสาด  ฟาดฟัน  เข้าพันตู
               แย่งอยู่  แย่งกิน  ตราบสิ้นลม

                             

[ไพร พนาวัลย์]

เมื่อลม หายใจ ยังไม่สิ้น
ต้องดิ้น ต่อไป อย่าใจล่ม
ต่อสู้ ชีวิต ที่ติดตม
ถ้าล้ม เมื่อไหร่ ตัวใครมัน

ลูกเต้า เหล่าหลาน นานได้พบ
เขาจบ เล่าเรียน พากเพียรมั่น
ส่งเขา ถึงฝั่ง แต่ยังวัน(young one)
ตื้นตัน วันตาย คลายกังวล

วาระ สุดท้าย กรายมาถึง
รำพึง รำพัน วันสับสน
ทำบุญ ทำทาน มารผจญ
คงพ้น เวรกรรม วันหมดลม

"ปรางค์  สามยอด"
พูดถึงเรื่องตายๆ ใจห่อเหี่ยว นิ

[panthong.kh]

เมื่อลม หายใจ ยังไม่สิ้น
ต้องดิ้น ต่อไป อย่าใจล่ม
ต่อสู้ ชีวิต ที่ติดตม
ถ้าล้ม เมื่อไหร่ ตัวใครมัน

ลูกเต้า เหล่าหลาน นานได้พบ
เขาจบ เล่าเรียน พากเพียรมั่น
ส่งเขา ถึงฝั่ง แต่ยังวัน(young one)
ตื้นตัน วันตาย คลายกังวล

วาระ สุดท้าย กรายมาถึง
รำพึง รำพัน วันสับสน
ทำบุญ ทำทาน มารผจญ
คงพ้น เวรกรรม วันหมดลม

"ปรางค์  สามยอด"
พูดถึงเรื่องตายๆ ใจห่อเหี่ยว นิ

แม้นทำดี กรรมดี ตอบสนอง
ประคับ ประครอง กายไว้อย่าให้ล่ม
เหมือนสำเภา ลอยคว้าง กลางสายลม
ต้องช้ำตรม ถูกลม พัดซวนเซ

ชีวิตนั้น ฟันฝ่า อุปสรรค
มีคนรัก คนชอบ อย่าไขว้เขว
จงยึดมั่น ถือมั่น อย่ารวนเร
ถ้าเสเพล นอนซังเต แน่แท้เอย
พันทอง

[กฤษการกลอน]

 

เมื่ิอร้อยปีที่แล้วเราอยู่ไหน
แล้วทำไมตอนนี้จึงอยู่นี่
อีกร้อยปีตัวเราก็ไม่มี
แล้วตอนนี้มัวเศร้าไปทำไม

เมื่อเกิดมาเหมือนฝันอันชั่ววูบ
ด้วยมีรูปฐานะอันหลากหลาย
ด้วยมีสุขและทุกข์ปนประปราย
และสุดท้ายลาลับดับทุกคน

หากกังวลกอปรทุกข์จากอดีต
ก็เหมือนมีดกรีดหินหาเป็นผล
ใจคือมีดคมบิ่นในบัดดล
หินมิหม่นเนื้อมันมิเปลี่ยนแปลง

หากร้อนใจชะตาอนาคต
ก็เหมือนมดตาบอดออกหาแสง
ตั้งแต่ค่ำก่อนเช้าคงหมดแรง
นอนตายแห้งกลางแสงตะวันรอน

จงสูดลมหายใจให้สุดลึก
สติตรึกตรองตรมระทมถอน
เหลือดำรงคงขณะอย่าขาดตอน
จิตสังวรณ์แจ่มชัดปัจจุบัน...

Kritty Hemaเอวังก็มีด้วยประการฉะนี้แล....

[กังวาน]

เมื่อวาระสุดท้ายกรายมาใกล้
จะขอใช้ดวงจิตติดภาพฝัน
จะจดจำคำเธอเพ้อรำพัน
ใบหน้าอันงามงดจรดสิ้นทรวง

เมื่อวาระสุดท้ายกรายมาถึง
ยิ้มยังซึ้งติดตาพาหวงห่วง
ริมฝีปากฝากไว้ไม่เคยลวง
น้ำตาร่วงลาลับไม่กลับคืน

เมื่อวาระสุดท้ายคือตายจาก
มัจจุราชมาพรากยากจะฝืน
ชีวิตต้องล่องลับไม่กลับกลืน
ขอเธอยืนอยู่ข้างข้างอย่าร้างลา

[--ณัชชา--]

เมื่อวาระสุดท้ายกรายมาถึง
เธอคือหนึ่งที่ทรวงฉันห่วงหา
ยามที่เธอลาลับไม่กลับมา
ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่กับผู้ใด

อย่าจากเลยคนดีสุดที่รัก
หากเหนื่อยนักพักนอนก่อนได้ไหม
ยินคำเธอบอกลาสุดอาลัย
หากวันใดเธอตายขอตายตาม

--ณัชชา--