ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

[uddyart]

      สุริยัน ส่องฟ้า มาลิบลิ่ว          ก้านปทุม ไหวปลิว ลิ่วระหาน
สกุณา ออกหากิน  ทุกถิ่นธาร            ไก่ประสาน เสียงร้อง กู่ก้องไกล
เหล่าพฤกษา เบ่งบาน ก้านชูช่อ       มวลภมร ตอมต่อช่ อไสว
สรรพสัตว์ ออกหากิน ถิ่นพงไพร      ตามครรลอง ของใคร ก็ของมัน
             
     ถึงยามบ่าย พระอาทิตย์ หมดฤทธิ์แสง    เมฆาแสร้ง บดบัง ดั่งเย้ยหยัน
พระพายลิ่ว ปลิวลม ระงมงัน                     อีกไม่นาน พระจันทร์ ก็มาเยือน
เสียงหรีดหริ่ง เรไรไกล แว่วแว่ว            อยากมีเสียง น้องแก้ว แว่วเป็นเพื่อน
เจ้าต้องห่าง ร้างไกล ไปเป็นเดือน         พี่นั้นเหมือน สุริยัน  ยามจันทร์ลา   

                                                              แม่กลอง.....
 
                                                       

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ดาวระดา]

อรุณเร่งเบ่งบานเหนือธารทิพ
แสงระยิบระยับย้ายถูกถ่ายฐาน
ส่งมอบแสงแต่งฝัน...บรรณาการ
สาดแสงเก็จเพชรกาญจน์สู่ลานชน

ปลุกชีวะระรื่นจากคืนหลับ
มาเริงรับซับแสง....โกลาหล
เหมือนชีวะบกพร่องฤาต้องมนตร์
โอ้ฉงนเหลือหลามในยามเช้า.....

     คนคลองสุนัขหอน

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

ต้นลำพู, เจ้าหิ่งห้อยนอนม่อยหลับ
คงเหนื่อยกับคืนวานใต้ม่านฝน
ละอองหมอกอ้อยอิ่งหมุนทิ้งวน
เข้าหน้าฝนฟ้าฉ่ำ..ตัดลำน้ำ

เรือบรรทุกลาก,จูง ฝูงเรือน้อย
ลำสุดท้ายเอื่อยอ่อยลอยลำผ่าน
ปลดเชือกโยงเลี้ยวทวนเข้าสวนตาล
สาวหน้าหวานรอรับพี่กลับคืน

ที่ท่าน้ำ,หัวกระได..ใครชะเง้อ
นกแซงแซวหน้าเซ่อตกใจตื่น
สาวบ้านสวนครวญคำทุกค่ำคืน
รอรักชื่นเชยนาง...บ้านบางคนที

แซม...สาวสวนตาล บ้านบางคนที

[uddyart]

ยามเช้า...หนุ่มแม่กลอง

ต้นลำพู โอนลิ่วพลิ้ว ไหวไหว    
ผ่านคืนหน่ายภายใต้ฝนอันหม่นหมอง
ละอองหมอกนิ่งแน่ในแม่กลอง  
 เพียงแค่มองก็พินิจจิตคะนึง

แม้ว่าพี่จักรากเรือไปเรื่อยๆ        
 ไหลเอื่อยๆตามธารพาลคิดถึง
ผ่านสวนตาลเคยเจอเจ้าเฝ้าตะลึง  
ไม่พรั่นพรึงหากเมื่อเจ้าไม่เฝ้ารอ

ที่ท่าน้ำเคยเห็นเจ้าเฝ้าชะเง้อ      
  วันนี้เธอหายไปที่ไหนหนอ
หนุ่มแม่กลองครวญคร่ำน้ำตาคลอ  
พีหวังขอรอพบหน้าที่…ท่าเดิม….

[D]

ยามเช้าแม่น้ำนครชัยศรี

ตื่นขึ้นมา ตีห้า นั่งท่าน้ำ
ยินเสียงพร่ำ นกไพร ไก่ขันเพิ่ม
ที่ท่าน้ำ "นครชัยศรี" นี้เหมือนเดิม
หัวใจเริ่ม อ่อนล้า น้ำตาคลอ

แว่วยินเสียง เรือจูง ที่คุ้งไกล
นึกหวั่นไหว อุรา ผวาหนอ
คนแม่กลอง รู้ไหม ใจเฝ้ารอ
นั่งฝันฝ่อ เสียงขรม ผสมมา

ใช่เขาแน่ แท้เชียว คงเลี้ยวทัก
พอสักพัก เรือผ่าน มานผวา
โอ้อกเอ๋ย กลืนกล้ำ ฉ่ำน้ำตา
หนุ่ม"แม่กลอง" กลายท่า หา"สาว(สวน)ตาล" 

แม่น้ำสายนี้ มันจะถึงกันได้ไหมหนอนี่(ดินไม่รู้อ่ะ)

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

รพีอวย พวยพุ่ง ยามรุ่งเช้า
ส่องสกาว พราวแสง ทุกแห่งที่
เติมสุขสันต์ วันใหม่ ให้ชีวี
ธรณี รี่ฟื้น ชื่นดวงมาน

รพีร้อน ทอนแรง แฝงมวลเมฆ
ลมเป่าเสก เรขงาม ตามเอยขาน
ต้นใหญ่น้อย ค่อยขึ้น ระรื่นบาน
คลุมดงดาน ซ่านซบ โอบกอดดิน

รพีพอ ทอแสง ลงแหล่งล่าง
ทั่วนภางค์ ลางเลือน ลาเยือนถิ่น
ดอยลุ่มราบ ทาบทอง ก่องกวิน
โลกโสภิน...ดินอยู่คู่ตะวัน

รพีกาญจน์ 59

[D]

[uddyart]

ยามเช้าแม่น้ำนครชัยศรี

ตื่นขึ้นมา ตีห้า นั่งท่าน้ำ
ยินเสียงพร่ำ นกไพร ไก่ขันเพิ่ม
ที่ท่าน้ำ "นครชัยศรี" นี้เหมือนเดิม
หัวใจเริ่ม อ่อนล้า น้ำตาคลอ

แว่วยินเสียง เรือจูง ที่คุ้งไกล
นึกหวั่นไหว อุรา ผวาหนอ
คนแม่กลอง รู้ไหม ใจเฝ้ารอ
นั่งฝันฝ่อ เสียงขรม ผสมมา

ใช่เขาแน่ แท้เชียว คงเลี้ยวทัก
พอสักพัก เรือผ่าน มานผวา
โอ้อกเอ๋ย กลืนกล้ำ ฉ่ำน้ำตา
หนุ่ม"แม่กลอง" กลายท่า หา"สาว(สวน)ตาล" 



เช้าวันใหม่กับใจดวงเดิม

     พี่ตื่นมาตีห้าครึ่งเพิ่งสว่าง        ระฆังหง่างไก่ขันวันฟ้าใส
ผ่านคืนร้าวหนาวเหน็บแสบเจ็บใจ    รักเก่าไม่ราบรื่นชื่นชีวา
สาวสวนตาลทำพี่ช้ำระกำจิต          หวนให้คิดถึงวันเก่าเศร้านักหนา
พี่ขอตัดสายสวาทขาดแก้วตา         แล้วตามหารักครั้งใหม่ให้ชีวี

    โอ้น้องนางบ้านนครศรีพี่เคยจ้อง   พี่เคยมอง แก้วตาที่บ้านนครศรี
เจ้าอย่าเพิ่งตัดพ้อต่อไมตรี             หากรักพี่เจ้าจงรอขออภัย
เจ้าอย่าเพิ่งตัดสวาทขาดจากพี่        อย่าจรลีร้างลาอย่าไปไหน
ขอเวลาสักหนึ่งปีพี่ทำใจ               จะมาพร้อมกับรักใหม่ใจดวงเดิม       


                                                  หนุ่มแม่กลอง...

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/wzUPyKB-dQA&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wzUPyKB-dQA&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"นครชัยศรี" ถิ่นที่ "ดิน"นี้อยู่
เคยหดหู่ รักแหลก แต่แรกเริ่ม
รักสลาย ใจหม่น คนหน้าเดิม
เคยคิดเติม จำยอม กลัวตรอมตรม

"หนุ่มแม่กลอง" หมายแดเพียงแค่หลอก
คำที่บอก เชื่อมิได้ เกรงใจขม
มาแสร้งหยอก บอกให้รอ เพียงลม-ลม
หลงชื่นชม เชยชิด มิตรคนไกล

เคยถูกหลอก ตอกย้ำ น้ำตาร่วง
โดนพี่ลวง จนช้ำ หนำใจไหม
หยาดรินหยด รดซ้ำ ย้ำภายใน
ยื่นน้ำใจ ให้เค็มจัง ดังทะเล

"ดิน"

[Prapacarn ❀]

ที่ท่าเดิม คลองผีหลอก..พี่บอกน้อง
สิ้นแสงทองของตะวัน..จันทร์เริ่มฉาย
ให้มองดูดวงดาวที่พราวพราย
แล้วนัดหมายพบพี่ที่ใต้สะพาน

ยุงก็กัด..หมัดก็ตอม หอมกลิ่นสาว
รอจนเช้าพี่ไม่มารับตาหวาน
หรือพี่แอบนอกใจ..ไม่รักตาล
หันไปทานส้มโอ..โถ หนุ่ม(ผี)ทะเล
 
แซมค่ะ

ยังไม่ทันข้ามคืนเลย..เปลี่ยนใจซะแล้ว..
รอหน่อยดิ่...แซมอยู่ไกล.. เช๊อะ !!!!!
นี่ก็ต้องรีบไปทำงานอีกแล้ว... ชะแว๊ป ♥

[ดาวระดา]

สาวแม่กลองคลองผีหลอกบอกที่ตั้ง
แม่ร้อยชั่งหยั่งใจได้ไหมหนอ
กลัวคำหลอกกลอกกลิ้งไม่จริงพอ
กลัวคำยอยกย่องต้องถอดความ

หากชื่อคลองข้องขัดคงชัดแจ้ง
ไม่ระแวงแต่งคำนำมาถาม
หวั่นชื่อคลองพ้องตรงใจนงราม
มันแสนยากหักห้ามให้ข้ามเลย...

[uddyart]

 

    หนุ่มแม่กลอง ปวดสมอง หมองใจนัก   
 ต้องอกหัก จาก”สาวนครศรี”
แม้ในใจ ยังไม่ลืม ”สาวบางคนที”
ต่อแต่นี้ ไม่มีเจ้า เศร้ากมล
“สาวแม่กลอง” ก็ลวงหลอก แสนกลอกกลิ้ง 
จะมีมั้ย รักจริง ให้สักหน
หรือจักต้อง นอนกิน น้ำตาตน
อาจต้องทน อยู่คนเดี่ยว เปลี่ยวชีวา
พี่ก็ว่า อยู่คนเดียว สบายนัก   
อยากจะรัก ชอบใคร ไร้ปัญหา
ชายก็ดี หญิงก็ได้ สบายอุรา
สุขหนักหนา อยู่เป็นโสด โคตรสุขเลย

แม่กลอง....

 

[D]

"หนุ่มแม่กลอง" เหน็บแนม แกมประชด
เรื่องทั้งหมดโทษพี่ นี่ละเหวย
คนสองใจ เรรวน ควรแล้วเอย
รู้หมดเลย ที่แท้ แค่ลมลวง
//////
เช้าตื่นมา ล้างหน้า แปรงฟันซะ
แล้วชำระ ล้างใจ ให้หมดห่วง
ทิ้งในคลอง น้ำไหล ไปทั้งปวง
ลุเลยล่วง อาจเลือนลาง บนทางเดิน

"ดิน"

[Prapacarn ❀]

สาวแม่กลองคลองผีหลอกบอกที่ตั้ง
แม่ร้อยชั่งหยั่งใจได้ไหมหนอ
กลัวคำหลอกกลอกกลิ้งไม่จริงพอ
กลัวคำยอยกย่องต้องถอดความ

หากชื่อคลองข้องขัดคงชัดแจ้ง
ไม่ระแวงแต่งคำนำมาถาม
หวั่นชื่อคลองพ้องตรงใจนงราม
มันแสนยากหักห้ามให้ข้ามเลย...

เหตุไฉนปักปรำทำเสียชื่อ
น้องนี้หรือ...งามนอก-ใน ใคร่จะเผย
เรื่องน้ำใจใสสดไม่คดเลย
ฟังพี่เอ่ยถ้อยคำน้องช้ำนัก

ถ้าเป็นคนถิ่นอื่น..เชิญคืนถิ่น
หยามน้ำใจยุพินซะจนหัก
หนุ่มแม่กลองของจริงไม่ซิ่งรัก
น้องนี้ชักไม่แน่ใจใครปลอมมา

แซมค่ะ

ขออภัยนะคะ..กลอนพาไปค่ะ..หยอกแซมได้ค่ะ..   

[Prapacarn ❀]

 

    หนุ่มแม่กลอง ปวดสมอง หมองใจนัก   
 ต้องอกหัก จาก”สาวนครศรี”
แม้ในใจ ยังไม่ลืม ”สาวบางคนที”
ต่อแต่นี้ ไม่มีเจ้า เศร้ากมล
“สาวแม่กลอง” ก็ลวงหลอก แสนกลอกกลิ้ง 
จะมีมั้ย รักจริง ให้สักหน
หรือจักต้อง นอนกิน น้ำตาตน
อาจต้องทน อยู่คนเดี่ยว เปลี่ยวชีวา
พี่ก็ว่า อยู่คนเดียว สบายนัก   
อยากจะรัก ชอบใคร ไร้ปัญหา
ชายก็ดี หญิงก็ได้ สบายอุรา
สุขหนักหนา อยู่เป็นโสด โคตรสุขเลย

แม่กลอง....

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

สาวแม่กลองใจเด็ดคนเพชรสมุทร
ไม่ยื้อยุดฉุดใครใคร่เฉลย
แม้พี่ไม่หวังปองน้องทรามเชย
ก็จงเลยละไปอย่าใส่ความ

“บ้านเดียวกัน” ควรรู้อยู่แก่จิต
ว่ามิ่งมิตรจริงใจไม่ให้ใครหยาม
ระบิลเมืองเลื่องชื่อคือสมุทรสงคราม
ใช่จะงามเพียงหน้า..แต่ว่าใจดี

แซมค่ะ

หนุ่มแม่กลอง..บอกแซมซิคะ  ว่านี่ดอกอะไร...

[ดาวระดา]

เหตุไฉนปักปรำทำเสียชื่อ
น้องนี้หรือ...งามนอก-ใน ใคร่จะเผย
เรื่องน้ำใจใสสดไม่คดเลย
ฟังพี่เอ่ยถ้อยคำน้องช้ำนัก

ถ้าเป็นคนถิ่นอื่น..เชิญคืนถิ่น
หยามน้ำใจยุพินซะจนหัก
หนุ่มแม่กลองของจริงไม่ซิ่งรัก
น้องนี้ชักไม่แน่ใจใครปลอมมา
   
        คุณแซม


สองสมุทรสมานจิตลิขิตข้อ
ลำนำล้อช่อปรืออย่าถือสา
ไม่มีจิตคิดหยามแม่งามตา
หรือนินทาว่าร้ายให้อายคน

พี่เพียงดินชินชาภาษาทุ่ง
มิได้มุ่งปรุงคำเลยทำหม่น
อภัยเถิดเปิดใจอย่าไล่ลน
ด้วยฝึกฝนมาน้อยด้อยวิชา

        ดาวระดา

[Prapacarn ❀]

ท่านพี่ดาวฯร้อนตัวกลัวถลำ
รีบฝากคำแก้ต่างอย่างผวา
น้อยหรือนั่นคนดินถิ่นท้องนา
เอ่ยวาจานอบน้อมพร่ำถ่อมตน

คมในฝักมักซ่อน..น้องวอนขอ
เถอะนะพ่อ..กรุณาอย่าทับถม
ช่วยทำทานสอนน้องผู้หมองตรม
เมตตาบ่มกลกลอนอักษรกวี

แด่น้องน้อยด้อยปัญญาวาจาขัด
น้องจารจัดเว้าวอนอ้อนคุณพี่
อย่าถือโทษโกรธฉัน..พลันจรลี
รับแซมนี้เป็นศิษย์ฝึกวิทยา..

แซมค่ะ
♥

[D]

แสงสุรีย์ คลี่ม่าน คลุมลานฝัน
นกถลัน การ้อง ดังก้องหล้า
มวลพฤกษ์ไพร ไกวกวัด พัดไปมา
สายธารา ไหลเอื่อย ระเรื่อยริน

ตะวันแจ้ง แสงอุษา คราฟ้าสาง
หมอกเบาบาง คล้อยเคลื่อน เลือนหมดสิ้น
พระธุดงค์ เดินมา เป็นอาจิณ
ดั่งธารสินธุ์  มาเยือน อย่าเชือนแช

ใส่บาตรนะ แก้วตา ตื่นมาจ้ะ
อย่าเลยละ มิรู้เห็น เป็นสาวแส้
อนิสงส์ คงดล มายลแล
มีคู่แท้ เสียที ที่บ้านกลอน   

"ดิน"

กลอนขัดกับภาพเน๊าะ! แต่ชอบในน้ำมากกว่า 

[my smile]

หน้าต่างบานใหญ่ที่ปกปิด..ความสวยงามไว้
ตอนนี้ถูกเปิดด้วยหนึ่งคนที่ร้าวไหว..อ่อนล้า
อยากได้ความสดใสและอากาศบริสุทธิ์..ชื่นชีวา
เผื่อจะทำให้เริ่มใหม่อย่างเขาว่า..ยามเช้า.ที่แสนดี

เสียงนกน้อย หยดน้ำค้าง หมอกเจือจาง
ราวกับทุกอย่างสะกดฉันให้ลืมตาตื่นจากความเศร้า อยู่กับปัจจุบัน ณ ขณะนี้
บรรยายกาศของเช้าวันใหม่.ถึงเวลาแล้ว..ที่จะเริ่มใหม่.สักที
ขอบคุณแสงแดดอ่อนอ่อน..ที่ปลุกฉันให้เจอสิ่งดีดี..ขอบคุณ