"อัปราว่าไว้ใคร่ครวญรัก
จนหวนหักถักทอต่อมิได้
เลยสงสารพานเศร้าเร้าทรวงใน
ดวงแถงไขใส่กล้ามาแสดง"
อยากเป็นดาวพราวแสงแจ้งสู้ฟ้า
ที่แกร่งกล้าพาเพื่อนเชือนส่องแสง
เจอภัยหนักไม่หวั่นพลั่นระแวง
หรือทำแกล้งแซ้งเหงาเร้าทรวงใจ
พระอาทิตย์พิศเพ่งเล็งที่โลก
มิเหงาโศกโศกาพาสดใส
ส่องทางแจ้งแจงสู่หมู่คนไกล
เจิดจ้าไปทุกแห่งแหล่งอบาย
"วันนี้พร่ำรำพันพรั่นอักษร
เขียนคำกลอนวอนไหว้ใช่ลาหาย
หรือจะพูดขูดคำพร่ำเจียนตาย
ก็ละม้ายคล้ายคลึ่งเพียงหนึ่งเดียว"
ฉันก็อยากฝากคำที่พร่ำฟ้า
ให้เจิดจ้าแจ่มล้นจนต้องเหลียว
แต่ด้วยน้อยด้อยเสียงเพียงนิดเดียว
แลไม่เชี่ยวเปรียวชาญด้วยงานใด
เป็นประหนึ่งมนุษย์ที่รุดเดิน
เพียงผิวเผินเกริ่นมาว่าคงใช่
ก็ประสา. .กล้าดีพอมีใจ
เขียนเขียนไว้ในทิวาแลราตรี
จะกล่าวคำพร่ำเพ้อละเมอใด
ก็คงได้ในน้ำเสียงเพียงเท่านี้
อยากระบัด. .จัดคำ. .ล้ำวจี
แต่ธุลีแค่ละม้ายดูคล้ายดาว- -'
อรุณสวัสดิ์ครับพิมพ์วาส
