ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

อ้างว้าง กลางฝูงชน

เหล่าฝูงชนหลั่งไหลในเมืองหลวง
ไม่เคยง่วงหงอยเหงาเขาไปไหน?
ทุกวันคืนดื่นดึกระทึกนัย
มิรู้ใครเป็นใครเทศ ไทยปน

เหล่าฝูงชนมากมายที่กรายใกล้
ต่างคลาไคลไปตามนิยามต้น
แต่มิเคยรู้จักเลยสักคน
มิยินยลชนไหล่ไป่แลมอง

เดินคนเดียวเปลี่ยวใจในโลกกว้าง
คนเคียงข้างห่างหายมลายล่อง
แม้ผู้คนมากมายมิหมายปอง
ต่างครรลอง"อ้างว้าง กลางฝูงชน"

 
"ปรางค์  สามยอด"

[panthong.kh]

 

เดินโดดเดี่ยว เปลี่ยวจิต คิดหวั่นไหว
ขาดที่พึ่ง ทางใจ ให้สับสน
คนมากมาย แต่ใย เป็นกังวล
กลางฝูงชน ทนอยู่ สู้ต่อไป

จะขอเป็น คนไกล แต่ใจกว้าง
จะขอเดิน เคียงข้าง ว่าโฉน
อย่าได้เหงา เศร้าสร้อย น้อยฤทัย
อยากร่วมเตียง คงได้ ดั่งใจปอง

แม้เมืองหลวง กว้างใหญ่ ไม่ต้องหวั่น
เดินจูงมือ สุขสันต์ สวรรค์ช่อง
กายชิดกาย อิงแอบ แนบประครอง
ร่วมหอห้อง สองเรา ตราบนิรันดร์
พันทอง

[รัตนาวดี]

อ้างว้าง กลางฝูงชน

เหล่าฝูงชนหลั่งไหลในเมืองหลวง
ไม่เคยง่วงหงอยเหงาเขาไปไหน?
ทุกวันคืนดื่นดึกระทึกนัย
มิรู้ใครเป็นใครเทศ ไทยปน

เหล่าฝูงชนมากมายที่กรายใกล้
ต่างคลาไคลไปตามนิยามต้น
แต่มิเคยรู้จักเลยสักคน
มิยินยลชนไหล่ไป่แลมอง

เดินคนเดียวเปลี่ยวใจในโลกกว้าง
คนเคียงข้างห่างหายมลายล่อง
แม้ผู้คนมากมายมิหมายปอง
ต่างครรลอง"อ้างว้าง กลางฝูงชน"

 
"ปรางค์  สามยอด"

...บนถนน คนเดิน เพลินไขว้ขวาง
ทั่วทุกห้างฯ ทางแยก ยิ่งแปลกพ้น
บ้างก็รีบ ซะเกิน เลยเดินชน
บ้างคุ้ยค้น ระคนตรวจ ปวดหัวจัง

...หนึ่งกลางหมู่ ผู้คน เหมือนทนหงอย
ใจเลื่อนลอย คล้อยถาม หาความหวัง
เห็นคนอื่น ชื่นประดา ให้น่าชัง
ฤๅอนิจจัง ดั่ง"อ้างว้าง..กลางฝูงชน."

รัตนาวดี

[รพีกาญจน์]

กางเกงยีนส์ เสื้อฝ้าย สะพายย่าม
เดินท่องตาม ถนน บนวิถี
รองเท้าแตะ แสะเสาะ เลาะธุลี
สองฟากมี คนผ่าน ละลานตา

ส่ง.สัญญา สารบาญ งานเงินกู้
สหกรณ์ ออมทรัพย์ครู อยู่ข้างหน้า
นานสิบปี ไม่เคย เลยแวะมา
ใช้เวลา ล่องลัด สัมผัสทาง

เลียบร้านรวง ข่วงข้อง ช่องตรอกแคบ
แออัดแอบ กำแพง ดินแดงกว้าง
สวนบวกหาด กาดมั่ว รั้วไม้ซาง
เจดีย์ร้าง วัดเก่า เข้าข้ามคู

ชมโบราณ ฐานสถูป รูป.หล่อ.ปั้น
อภิวันท์ เถ้าอังคาร ท่านหลวงปู่
องค์เม็งราย ฟายภาพ ปราบศัตรู
ย่างก้าวสู่ ลานกษัตริย์ ขัตตินัย

พบมากคน ล้นหลาม อยากถามทัก
ไม่รู้จัก สักผู้ อยู่.เชียงใหม่
ได้แต่ชม อมเมี่ยงคำ ฮัมเพลงไป
เหงาหัวใจ "อ้างว้าง กลางฝูงชน"
 


รพีกาญจน์ 59

[ปรางทิพย์]

มองฝูงชนอลหม่านกลับพาลเหงา
โอ้ตัวเราเฝ้าแลชะแง้หา
เพียงใครหนึ่งซึ่งหวังดั่งแก้วตา
กลับร้างลาอาภัพแสนอับจน

หลากสาเหตุเภทภัยหรือไรนั่น
ถ้อยปลอบขวัญวันเก่าเฝ้าสับสน
ว่าจะอยู่คู่เคียงเพียงกมล
ไยหลีกพ้นหนทางเช่นหมางเมิน

ฤาเพียงอ้างต่างแดนจึงแสนเข็ญ
ความยากเย็นเป็นอยู่ดูเก้อเขิน
มิอาจก่อต่อฝันด้นดั้นเดิน
ปล่อยส่วนเกินเอิ้นหาทุกราตรี

จึงเคว้งคว้างกลางชนสู้ทนเศร้า
เหลือภาพเงาเฝ้าเตือนมิเคลื่อนหนี
ติดอยู่ในใจช้ำโดนย่ำยี
หวังเดือนปีที่ผ่านผสานรอย..

[panthong.kh]

 

ในท่ามกลาง ฝูงชน ทนหม่นหมอง
เฝ้าเหลียวมอง ตามฝัน วันเศร้าสร้อย
ทุกทิวา ราตรี ที่รอคอย
ให้ระห้อย ดวงจิต คิดรวนเร

ทั้งข่าวคราว คนไกล ไม่เห็นมี
ใยคนดี หนีหาย ชายร้อยเล่ย์
รักครั้งเก่า ของเรา จึงซวนเซ
แม้ทุ่มเท เพียงใด ไม่หวนคืน

ราตรีนี้ ฉันยืน อยู่เดียวดาย
คนข้างกาย ห่างไป มิได้ชื่น
ต้องระกำ ช้ำตรม จนสุดฝืน
ฟังแต่เสียง เกลียวคลื่น สะอื้นตรม
พันทอง

[Thammada]

เท่าธุลีลอยคว้างกลางกลิ่นฝัน
รอแสงจันทร์บรรจบการพบผ่าน
ย่างเหยียบความเงียบเย็นเช่นวันวาน
รอผสานสิ่งซับการกลับมา

อ้างว้างอย่างเงียบเงียบและเรียบเฉย
ความคุ้นเคยตอบต่างอย่างช้าช้า
ในกำหนดกฎเกณฑ์เช่นผ่านมา
นาฬิกาการเดินทางที่ว่างวน

เปล่าดายคล้ายความฝันใครคั่นขอบ
ยินเสียงปลอบโยนครวญความสับสน
เท่าธุลีอ้างว้างกลางฝูงชน
ในหมู่คนคุ้นเคยเลยผ่านไป

มาตามหาความฝันวันกลับบ้าน
มาทำงานสานต่อข้อสงสัย
วันและคืนฝืนฝ่าชะตาไกล
กลางคนไม่รู้จักที่ทักทาย.

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

นั่งจับเจ่า เหงาหงอย เฝ้าคอยหวัง
ตั้งแต่ยัง รุ่งแสง จนแจ้งหาย
ฟังเสียงเท้า ก้าวขยับ นับมากมาย
ล้วนมุ่งหมาย หลายอย่าง แตกต่างกัน

จุดหมายเรา มีเพียง แค่เลี้ยงท้อง
มีมือสอง รองรับ พร้อมกับขัน
เพียงเศษเงิน หย่อนให้ ไปวันวัน
ด้วยตานั้น มืดมน อนธการ

อยู่อ้างว้าง กลางเสียง สำเนียงแซ่
คอยฟังแต่ เสียงตังค์ ดังขันขาน
ฟังไพเราะ เสนาะดัง ก้องกังวาน
กล่อมดวงมาน ซึมเศร้า เจ้าขอทาน.../

บูรพาท่าพระจันทร์   

[panthong.kh]

นั่งจับเจ่า เหงาหงอย เฝ้าคอยหวัง
ตั้งแต่ยัง รุ่งแสง จนแจ้งหาย
ฟังเสียงเท้า ก้าวขยับ นับมากมาย
ล้วนมุ่งหมาย หลายอย่าง แตกต่างกัน

จุดหมายเรา มีเพียง แค่เลี้ยงท้อง
มีมือสอง รองรับ พร้อมกับขัน
เพียงเศษเงิน หย่อนให้ ไปวันวัน
ด้วยตานั้น มืดมน อนธการ

อยู่อ้างว้าง กลางเสียง สำเนียงแซ่
คอยฟังแต่ เสียงตังค์ ดังขันขาน
ฟังไพเราะ เสนาะดัง ก้องกังวาน
กล่อมดวงมาน ซึมเศร้า เจ้าขอทาน.../

บูรพาท่าพระจันทร์   

น่าสงสาร ขอทาน ตัวน้อยน้อย
ต้องมาพลอย รับทุกข์ ใจปุกปั่น
นั่งขอทาน แดดเผา ไปวันวัน
ไม่เคยชื่น สุขสันต์ ซักวันเลย

ถูกกดขี่ ข่มเหง สรพัด
ทั้งถูกจับ ตัดแขน แน่นอกเอ๋ย
เด็กรถตู้ เราเห็น จนคุ้นเคย
ลงท้ายเอย ขอทาน งานเบาเบา

พันทอง

[สุวรรณ]

ขอบพระคุณภาพจากอินเตอรเนตค่ะ

ยังดาวเดือนนั้นเคียงเมื่อเมียงหา
บนฟากฟ้าคราคืนดาษดื่นแสง
เป็นเพื่อนลุงร่ำไปไม่เปลี่ยนแปลง
โปรดแหงนคอตะแคง ชะแง้ดู (คิดถึงนะคะลุงปรางค์)

[ไม่รู้ใจ]

เย็นสายลมห่มเหงาด้วยเงาโศก
ยามวิโยคโตรกตรมระทมหงอย
เคยรังสรรค์กลั่นพจน์เป็นบทคอย
ร่วมเรียงถ้อยร้อยคำมากำนัล

กลับลางเลือนเหมือนเช่นจะเร้นหลบ
ไม่อยากพบกลบทางเคยสร้างฝัน
ฤๅแหนงหน่ายคลายเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์
ให้ทรวงหวั่นอ้างว้างกลางผู้คน

ไม่รู้ใจ

[สุวรรณ]

ขอบพระคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ

บนเส้นทางบางวันจำต้องห่าง
แต่ใจไม่เลือนรางร้างห่างหน
ยังสัมพันธ์มั่นไว้ในกมล
ว่ายังเธออีกคนคิดถึงกัน

[ไพร พนาวัลย์]

แสนอ้างว้างว้าเหว่ทะเลหม่น
ทั้งลมวนหมุนเวียนคอยเปลี่ยนผัน
ประเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวในราววัน
สุดไหวหวั่นวอแวชะแง้มอง

วันหยุดพักไปเที่ยวเปิดอากาศ
สู่ตลาดในเมือง,เคือง,หม่นหมอง
ความหงอยเหงาเศร้าซมระดมดอง
ชนมากมายก่ายกอง ไม่มองเลย

 
"ปรางค์  สามยอด"
เขียนไป งงไป เฮ้อ หาที่ลงไม่ได้

[panthong.kh]

แสนอ้างว้างว้าเหว่ทะเลหม่น
ทั้งลมวนหมุนเวียนคอยเปลี่ยนผัน
ประเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวในราววัน
สุดไหวหวั่นวอแวชะแง้มอง

วันหยุดพักไปเที่ยวเปิดอากาศ
สู่ตลาดในเมือง,เคือง,หม่นหมอง
ความหงอยเหงาเศร้าซมระดมดอง
ชนมากมายก่ายกอง ไม่มองเลย

 
"ปรางค์  สามยอด"
เขียนไป งงไป เฮ้อ หาที่ลงไม่ได้

อยู่ใต้ฟ้า เดียวกัน ใยหวั่นไหว
ขอเป็นดาว ในใจ ได้ไหมเอ่ย
จะส่องแสง ให้เจ้า ได้เสบย
อบอุ่นดัง เช่นเคย ที่ผ่านมา

อย่าคิดมาก เลยนะ จ๊ะคนดี
มีน้องนี้ ในใจ ไม่ไร้ค่า
เมื่อยามเหงา เฝ้ามอง ดวงดารา
จะส่งความเสน่หา ข้ามฟ้าไป
พันทอง