ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ใบไม้ร่วง.....เพียงใบเดียว
ไยปวดปร่า  แปลบเสียว ใจทุกห้อง
เยื่อใย ขาด..ช้ำ..ตัดทำนอง
กลับมีเสียง แห่งความหม่นหมอง มาย้ำเตือน

ลมพายุหมุน...หมุน อย่างหุนหัน
และ..เกิดอะไรกัน..มันไม่เหมือน
ฉันเดิน...เธอเดิน ห่างกันคนละดวงเดือน
ไม่ใช่ แชเชือน...แต่ยิ่งลางเลือน....ไปทุกวัน

ขอบคุณ..ที่บอกกัน   วันนี้
แม้จะเป็นวันที่...ใจสั่นสั่น
ขอบใจที่..ไม่บอกในวันสำคัญ
ในวันที่ฉัน...ลมหายใจ..ขาดลอย

หลับตา...ด้วยความอ่อนล้า
แต่งตัว..ด้วยเสื้อผ้า แห่งความเหงาหงอย
เย็นชืด....ดวงดาวที่จะเฝ้าคอย
จับมือน้อยน้อย ของฉัน...นิรันดร์

แซมค่ะ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

สลัดก้าน แห้งผาก หลุดจากต้น
จากเบื้องบน ด้วยชรา ย่อมอาสัญ
เหตุผ่านฝน ทนหนาว หลายคราวครัน
ต้องถึงวัน ท่านว่าไว้ ไม่แน่นอน

แก่จากไป ให้เยาว์ เข้าสืบต่อ
นี่แหละหนอ หลักธรรม ที่พร่ำสอน
มีกำเนิด เกิด ตาย ใคร่สังวร
เป็นวงจร วอนสดับ พึงรับฟัง.../


บูรพาท่าพระจันทร์

[แป้งน้ำ]

. .. เห็นไหม? . ..
ถ้าคุณใช้หัวใจมองดู . .. ก็จะรู้ว่า
มีแต่ความเหงา . . ที่กล่อมเกลาในความคิดถึงของฉันเสมอมา
ฉันนั่งกอดเข่าพิงผนังด้วยความเหว่ว้า . .. รู้ไหม? . . น้ำตามากเท่าไร?

. . . . .

ตั้งแต่คุณยัดเยียดความเดียวดายไว้กับฉัน
ความคิดถึงยิ่งทวีขึ้นทุกวัน . .. และยิ่งหวั่นไหว
คุณคงไม่รู้ . . เพราะคุณเป็นฝ่ายปรารถนาที่จะไป
ความรู้สึกของคนถูกทิ้งไว้ . . ต่างกับคนสิ้นใจ
ตรงที่ยังต้องพยายามหายใจแค่นั้นเอง~*

 . .

[•ปักษาวายุ○]

o รักเอยมิเคยห่าง o
สละร้างเถลไถล
บัดนี้ซิจากไกล
ผลิจะไม่ระลึกคราว

o เงียบงันและหวั่นไหว o
หฤทัยยะเยือกหนาว
กายสั่นสะเทือนร้าว
อุระผ่าวผะแผ่วลม

o ใจหายระรวยริน o
จิตะสิ้นสะอื้นขม
เดียวดายมลายจม
ดุจะตรมมิวางวาย


เป็นฉันท์บทเดียวที่เคยเขียนขึ้นมาแบบงูๆปลาๆ และใช้ชื่อเดียวกันกับกลอนบทนี้ของคุณ prapacarn จึงขออนุญาตนำมาแจมด้วยซักหน่อย ในฐานะที่ทำให้คิดถึงความ "เดียวดาย" ครับ
 

[นางฟ้า ชาลี]

อยู่คนเดียว เดียวดาย ในโลกกว้าง
สุดเคว้งคว้าง วังเวง เล็งที่หมาย
ระทมทุกข์ ซุกอยู่ คู่เคียงกาย
รักสุดท้าย คล้ายว่า มาฆ่ากัน

ความอ้างว้าง ข้างกาย รายล้อมจิต
ความใกล้ชิด คิดเกิน เดินตามฝัน
ความเป็นจริง สิ่งแน่ แค่หลอกกัน
ความรักนั้น ผันแปร แค่ลมลวง

นางฟ้า  ชาลี