จรดผู่กันร่ายอักษรเป็นกลอนกล่าว
นภากว้างแผ่นฟ้าไร้จุดหมาย
ผืนแผ่นดินยังรองรับมิเสื่อมคลาย
มิได้หมายผลตอบแทนจากผู้ใด
หวังมนุษย์จิตใจนั้นอย่าได้ต่าง
ธรรมชาติผู้ให้มิหวังผล
ผลสุดท้ายตนผู้รับผลแห่งตน
บุญกุศลตนสร้างล้วนกลับคืน
มีเมตตาให้เป็นดั่งเสาคาน
รู้อดทนอภัยทานผาสุขสานต์
ให้เมตตาด้วยสติทุกเวลา
จิตใจฤาจะต่างจากฟ้าเบื่องบน
เมื่อเมตตานำตนสู่ผาสุข
หยุดที่เหตุอารามณ์ร้ายตามสนอง
จึงดำเนินชีวิตตนตามครรลอง
ปฏิบัติได้ถูกต้องตามหลักธรรม
มิได้ยึดสิ่งใดในโลกหล้า
อีกย้อนมองแก้ใขตนให้เห็นผล
ความดีงามย่อมกระจ่างสายตาคน
ทวยเทพดลสรรเสริญทรัพย์คฤคาร
