ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

สุริยนต์พ้นเส้นฟ้าเวลาเช้า

วิหคเข้าเย้ายวนชวนหลงใหล

เมฆปุยขาวเจ้าขาวอย่างเข้าใจ

ท่ามทิวไพรไหวอ่อนดูซ่อนเร้น

ลมที่พรมพรมพร่างช่างเย็นเยียบ

ดินที่เหยียบเปรียบคล้ายที่ได้เห็น-

ในนิทราคราหนึ่งซึ่งหนาวเย็น

ด้วยกายเร้นหลบอยู่จึงรู้ความ

ละอองไม้ไผ่ปลิวช่างลิ่วล้อ

บนความท้อขอกายอย่าไหวหวาม

สุริยามาเทียบอยู่เมื่อครู่ยาม

คนไร้นาม. .เชิญร่วมถม. .ห่มตะวัน



อรุณสวัสดิ์ทุกคนบนโลก

[Thammada]

สายหมอกดอกหญ้าไหวในลมหนาว
แสงพร่าพราวผ่านโพ้นฟ้ามาอุ่นเอื้อ
สู่สรรพสิ่งเสรีที่จุนเจือ
อาบอิ่มเพื่อพบพ้นที่ทนมา

ตะวันวาดฟ้าว่าวันวาดหวัง
คนคงยังก้าวใฝ่ในค้นหา
สายลมห่มวิเวกเสกธารา
สานศรัทธาค่าไขใจเสรี


ขอแจมด้วยนะครับ
 

[เฮยอิง]

สายหมอกดอกหญ้าไหวในลมหนาว
แสงพร่าพราวผ่านโพ้นฟ้ามาอุ่นเอื้อ
สู่สรรพสิ่งเสรีที่จุนเจือ
อาบอิ่มเพื่อพบพ้นที่ทนมา

ตะวันวาดฟ้าว่าวันวาดหวัง
คนคงยังก้าวใฝ่ในค้นหา
สายลมห่มวิเวกเสกธารา
สานศรัทธาค่าไขใจเสรี


ขอแจมด้วยนะครับ
 

ด้วยสายลมห่มวิเวกที่เสกสร้าง

บนเส้นทางการเดินทางนับหมื่นลี้

เป็นอย่างไรในสายลมที่โถมวี

เคยเห็นพี่บ่นนิด. .คิดถึงบ้าน

ห่มตะวันยันค่ำแล้วละอองพรม

หนาวจะห่มพรมไว้จนไหวหวาน

ศิลาแผ่นแท่นนั่งครั้งวันวาน

เย็นสะท้านเกินอยู่จะรู้ความ

พี่เดินไกลใจเหงาหรือเปล่าพี่

ทางหนนี้คิดถึงใครน้องใคร่ถาม

ชื่นชมนะจากใจไม้ไร้นาม

กลอนพี่งามงามแท้แม้"ธรรมดา"




เชิญตามสบายเลยครับ ขอบคุณที่ร่วมแจมครับผ๋ม
ชอบคำว่าธรรมดาจังครับ^ ^


ปล.คำว่าธรรมดาในกลอนของข้าน้อยมิได้ว่ากลอนท่านพี่ธรรมดานะขอรับ
เจตนา แค่กล่าวถึงนามปากกาเท่านั้น

[พิมพ์วาส]

..... ~โอ้ดวงตะวัน~ .....
....ข้าอาสัญ เพราะคำมั่นรักกลับคลาย..
....ดวงฤดีรัก ที่ประจักษ์ กลับจางหาย......
...อยู่เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย คล้ายผกาควงกลีบโรย....

วั น นี้ ข า จึ ง ป ล ง เ ศ ร้ า
อยู่เดียวแสนเหงา ..ช่างเร้าอาวรณ์ครวญครางหวนโหย
.....ดั่งเช่นกะบังที่ชังกลีบประทีป...หล่นร่วงโปรย.........
ร่ำร้องเรียกพร่ำโอดโอย ... ร่ำร้องโวย..วายจิตพิศตรึง

ปฐพีนี้โศกโลกแสนเศร้า
ข้าหงอยเหงาเฝ้าครวญหวนใจถึง
จากนงรามทรามสงวนชวนคำนึง
แสนตราตรึงถึงนางให้หมางคอย

ชลัมพุยุพินให้ผินจาก
จำใจพรากหากจิตพิศเหงาหงอย
กุสุมาลย์พานร่วงควงกลีบลอย
เหมือนกับถ้อยร้อยรสพจน์หมดจินต์

[ไม่รู้ใจ]

ละอองใสไอหมอกหยอกแดดเช้า
แมลงปอเย้าเล่นลมมาห่มฝัน
อาบละมุนอุ่นแสงแห่งตะวัน
เป็นสิ่งสรรค์ปันจากฟากฟ้างาม

มองทิวทางว่างเปล่าเคยเหงาหม่น
ช่างวกวนบ่นย้ำด้วยคำถาม
ทั้งที่มีคำตอบในโมงยาม
กลับมองข้ามค้นหาคว้าเงาใจ

ไม่รู้ใจ

[สุวรรณ]

มองโลกหมุนทุกเมื่อเพื่อเปลี่ยนฟ้า
บอกอุราพร้อมขวัญรับวันใหม่
ด้วยแสงฉายร่ายฟ้าอ่าอำไพ
จากไถงหมายให้พลังงาน

ตื่นรับแล้วแก้วมณีรุจีรัตน์
พร้อมเริ่มกิจวัตร ณ. สถาน
ที่ซุกนอนหนุนแนบแอบดวงมาน
สลัดม่านที่หม่นของเวลา

กอบกำมือถือดวงชะตาเก่า
ของตัวเราเข้าซอกตรอกคูหา
ห่มตะวันผันภพบรรจบมา
สถิตฟ้าสร้างขวัญขึ้นกลางใจ ...

[นางฟ้า ชาลี]

เก็บดวงดาว พราวฟ้า มาประดับ
แสงระยับ วับแวม แซมแสงใส
เก็บตะวัน สรรค์สร้าง ทางรักไกล
บันดาลให้ พี่สุข ทุกคืนวัน

แม้อยู่ไกล ในหล้า ฟ้ากำหนด
มิคิดคด นอกใจ ในพี่นั้น
ดั่งกระต่าย หมายรัก กับดวงจันทร์
ดั่งตะวัน มั่นคง ตรงต่อดาว

นางฟ้า ชาลี

[Thammada]

จะวาดฟ้าสีใดให้ห้วงฟ้า

จะเติมค่าความงามท่ามเมฆขาว

จะวิจิตรจันทร์ร้อยสร้อยดวงดาว

หรือจะกล่าวกับตะวันสรรค์สีรุ้ง


ขอบคุณในมิตรภาพนะครับ
และส่งคืนกลับให้ ไม้ไร้นาม เช่นกัน