ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ไปไม่กลับ  หลับไม่ตื่น   ฟื้นไม่ได้
เรื่องน้อยใจ  แบบนี้    ไม่มีหวัง
เหมือนนกน้อย  ขนถูกถอน   จรจากรัง
ใจผุพัง   เกิดเป็นแผล   แย่เยียวยา

แสนสงสาร  สุนทรวิทย์   โปรดคิดใหม่
ให้อภัย   ที่พลั้งมือ   อย่าถือสา
ผองมิตรเพื่อน   ต่างท้อ   รอกลับมา
นึกถึงวัน   เวลา    อย่าจากจร

ล้อเล่นครับ  อย่าถือสานะ  เฮีย สุนทรวิทย์
โดนแค่นี้อย่าซีเรียสเลย 

[ไพร พนาวัลย์]

      

อยากจะเขียนอะไรก็เขียนเถิด
อย่าเตลิด Rate R นัยตาฉ่ำ
อันกวีศรีศักดิ์ย่อมรักษ์คำ
ควรน้อมนำอักษรามาใคร่ครวญ

ท่านเก่งกล้าสามารถในศาสตร์,ศิลป์
ใครยลยินยิ้มร่าเฮฮาถ้วน
ตั้งกระทู้ดูเท่ห์ไม่เรรวน
ทั้งเชิญชวนชื่นชมคารมกลอน

ดั่งขับรถแคล่วคล่องลำพองยิ่ง
แต่ไปวิ่งนอกทางจนยางร่อน
แสนเสียดายเวลาที่พาจร
เล่นละครนอกบทที่จรดจาร

ขอเชิญท่านรังสรรค์ผลงานเด่น
เพื่อให้เป็นแบบบทกำหนดสาร
อยู่ร่วมกับชาวเราอย่างเนานาน
เริงสราญกานท์กลอนดั่งพร พรม

“ไพร พนาวัลย์”

ดั่งพร พรม  ตรงนี้หมายถึง ถูกประพรมด้วยพร

ลุงไพรเขียน  RED R ผิดคักๆ
ไคร่ครวญ   คารมย์  นี่ก็ผิด ที่ถูกคือ ใคร่ครวญ  คารม
ลุงไพรไปแก้เรียบร้อยแล้ว

ขอบใจเจ้าวิ "ไม่รู้ใจ" มาก ที่คอยสะกิดเตือนในยามที่ลุงไพรเขียนผิด
นี่แหละคือ ปิยะมิตร แห่งวงการกลอนล่ะ ลูกหลานจำเอาไว้ เน้อ

[yaguza]

คิดถึงพี่สุนทรวิทย์ครับ ไม่มีอารมณ์แต่งกลอนเลย

[--ณัชชา--]

เมื่อสะดุด ฉุดหน่อย คล้อยลงหลัง
ขอให้ตั้ง สุ.จิ. สติมั่น
สำรวมจิต พิศ.ทาน กานท์สัมพันธ์
อย่าหุนหัน แล่นเลี้ยว ปลีกเดียวดาย

อะไรหรือ คือเหตุ เลศสะบัด
ต้องสาหัส ตัดทอน แต้มตอนสาย
ด้วยกรอบคำ กำหนด ชูกฏตาย
มีมากราย ถูกเข่น ดังเช่นคุณ

หมดสิ้นแวว แพรวพรรณ โศกศัลย์ก่อ
บังเกิดท้อ แท้ถอย ชรอยขุ่น
ตั้งกระทู้ ลู่ต่อ ออละมุน
ความอบอุ่น หนาวหนืด พลันจืดจาง

ถ้าเหนื่อยนัก พักผ่อน คลายอ่อนล้า
แล้วกลับมา ร่ายรำ นำสรรสร้าง
เรียงกานท์กรอง รองร้อย ช้อยลงวาง
เพื่อนพ้องต่าง คาดหวัง ยังเฝ้ารอ

อันแต้มแต่ง แบ่งขั้น ชั้นเทพอ๋อง
นั้นแค่ของ ชี้บอก นำหลอกล่อ
ใช้ปูทาง สร้างขวัญ หมั่นถักทอ
ตราเพื่อส่อ ฉาบสี ใช่จีรัง

...สุนทรวิทย์...
คือยอดมิตร อย่าเลือน เพื่อนอยู่หลัง
เอาวิกฤต เป็นโอกาส วาดจริงจัง
ให้โด่งดัง แชล่ม แชมป์บ้านกลอน

 

รพีกาญจน์ 59

พี่ระพีทำได้ใจดำแท้
เฝ้าชะแง้คอยเขาแทบเข่าอ่อน
คิดว่าพี่เขามาไม่ลาจร
กลอนเก่าก่อนพี่เราขุดเอามา

มันเหงาอกเหงาใจไร้ความสุข
ใจมันทุกข์ เช้า เย็น แทบเป็นบ้า
งานเครียดเครียดเช้าค่ำไม่นำพา
พออ่านกลอนเฮฮาพาสุขใจ

นะพี่วิทย์กลับมาอย่าใจน้อย
คนเขาคอยพี่มาอย่าไปไหน
คะแนนหดไม่เห็นจะเป็นไร
ณัชกดให้ทุกวันขอสัญญา

--ณัชชา--

 

[--ณัชชา--]

จะงอนนานไปไหมหลายวันแล้ว
ทิ้งเราแกร่วรอหายไม่โผล่หน้า
หรือคิดจะไปลับไม่กลับมา
เซ็งเป็นบ้าเบื่อพี่คนขี้งอน


เข้าบ้านกลอนครั้งใดก็ไม่เห็น
ทั้งเช้าเย็นไม่พบเหมือนหลบซ่อน
อีกกี่วันพี่ยาจะมาออน
ง้อจนอ่อนใจท้อ..รมณ์..บ่..จอย

--ณัชชา--

 

[yaguza]

ทิ้งให้รอ ทรมาน นานไปแล้ว
มานั่งแกร่ว คอยพี่ อยู่นี่บ่อย
พี่ไม่อยู่ รู้ไหม ใจคนคอย
อย่าใจลอย พี่”ทร” จงย้อนมา

กลับมาเถิด พี่จ๋า “ยา”คิดถึง
อย่าปั้นปึ่ง นักซี คุณพี่ขา
รักพี่”ทร” ร้อนรุ่ม กลุ้มอุรา
เห็นทีว่า “ยา”คง ต้องลงแดง

 
...........ยากูซ่า.........

[panthong.kh]

ไปตามง้อ ทั้งวัน พันละหน่าย
พูดเสียจน น้ำลาย คล้ายเหงือกแห้ง
ถึงยากูซ่า ณัชชา จะลงแดง
ตายแอ้งแม้ง เขาคง ไม่ใยดี

พูดจนเหนื่อย สามชั่วโมง งงเป็นบ้า
ป๋าวิทย์จ๋า รีบกลับ อย่าลับหนี
ขืนชักช้า บุกร้านเพชร เก็จมณี
ให้โอกาส แค่พรุ่งนี้ อย่าลีลา

ไม่เคยง้อ ใครนะ จะบอกให้
จะให้ทำ อย่างไร ยังไหวหนา
โอ้พ่อยอด ดวงใจ รีบไคลคลา
เซ็งเป็นบ้า หงิดหงิด เดี๋ยวขวิดตาย

[สล่าผิน]

พี่สุนทรอ่อนใจทำไมครับ
พี่จงกลับคืนหวนอย่ารวนแกล้ง
พวกน้องน้องต้องการอ่านกลอนแรง
สุดยอดแห่ง"สุนทร"กลอนพันฮา

หลายคนมากหากเหงาเฝ้าอักษร
เข้าบ้านกลอนก่อนอ่านต้องควานหา
กลอนตลกกลอนรักถักทอมา
กลอนหรรษาพี่"สุนทร"ป้อนเก่งจัง

กลับมาอยู่คู่บ้านอย่าพานหนี
หากไม่มีบ้านกล่อยพลอยหมดหวัง
ย่อมมีบ้างอย่างกลอนตอนพาพัง
เราก็ยั้งไม่แต่งดัดแปลงเอา

คิดถึงพี่"สุนทร"นะตอนนี้
ทุกวันมีพี่อยู่ไม่รู้เหงา
มาวันนี้พี่หายไปไร้แม้เงา
เชิญมาเข้าส่งกลอนฮา อย่าทิ้งกัน

สล่าผิน

[พยัญเสมอ]

คนรักมีมาดแม้น   ผืนหนัง
คนเกลียดดุจดัง   เสื่อจ้อย
คือสัจธรรมฝัง    ในโลก นี้แล
รักเกลียดวนเวียนร้อย-  รัดโลกโศกซม

[รพีกาญจน์]

แจ้งข่าว...สุนทรวิทย์

ข่าวว่าจับ รถไฟ ไปหนองหาร
ข่าวว่าผ่าน ข้ามฟาก ตากระแหง
ข่าวว่าเดิน เทอะทะ พระประแดง
ข่าวว่าแหลง-ใต้ทำ รำโนห์รา

ข่าวว่าควง ซ้อสี่ ที่ภูเก็ต
ข่าวว่าสวม สร้อยเพชร เสร็จซ้อห้า
ข่าวว่าซ้อ-ใหญ่ตี ตามบีฑา
ได้ข่าวว่า บินเดี่ยว เที่ยวบาร์เกย์

 

รพีกาญจน์ 59

[ไร้นวล^^]

ท่านสุนทรวิทย์ไหว้    แทบตัก
ท่านอย่าผลักไสรัก     มิตรให้
ท่านเหนื่อยหน่ายอึกอัก    ใดเหตุ  ฤๅพ่อ?
ท่านย่อมประจักษ์ได้    พี่น้องร้องหา

มามามาเถิดร้อง      บรรเลง  กลอนนา
มาฝากรักสักเพลง    ผ่องพลิ้ว
มาเย้าหยอกกันเอง   ดังเก่า
มาย่องยึกยักคิ้ว     แหย่เย้าสาวสาว

หรือร้าวรักหล่นล้ม   ตรมตรอม
หรือแก่หง่อมจนยอม  หยุดห้าว
หรือนงนาฏกล่อมหอม  จนเหม่อ
หรือเร่ขายมะพร้าว   ตลาดน้ำดำเนิน

ยังเพลิดเพลินล่องห้วง   หนใด นาพ่อ?
ยังคิดถึงเพื่อนไหม   ไม่รู้
ยังฝักใฝ่กลอนไทย   ไหมท่าน
ยังรักกันอย่าอู้      รีบก้าวกลับเทอญฯ

[ไร้นวล^^]

เชิญเถิดเชิญท่านเซิ้ง   เชิงกลอน
ร่ายพจน์ท่านสุนทรฯ    สถิตย์บ้าน
ห่างหายบ่ายหน้างอน   งุดแห่ง ใดนอ
นงลักษณ์ลนลานกร้าน  กร่อยกลุ้มสุมสมร

บ้านกลอนขาดท่านแล้ว    รสขม
คนอ่านเขาซบซม      ขื่นเขี้ยว
โลกหล้าปฎิพัทธ์นิยม  กวีเอก
ไร้ปราชญ์วาดกลอนเปรี้ยว  แปร่งริ้วรอยศิลป์

(บทนี้พูดแทนสาวๆทุกคนนะครับท่าน อิอิ)

ยินเสียงน้องเรียกร้อง    จากใจ
ขอโปรดอย่าเฉไฉ      เบื่อหน้า
หมดรักหมดเยื่อใย      ยอมยอบ  ง่ายเฮย
เบือรักเก่าเน่าล้า     แหล่คว้าใหม่ไหม?

[panthong.kh]

แจ้งข่าว...สุนทรวิทย์

ข่าวว่าจับ รถไฟ ไปหนองหาร
ข่าวว่าผ่าน ข้ามฟาก ตากระแหง
ข่าวว่าเดิน เทอะทะ พระประแดง
ข่าวว่าแหลง-ใต้ทำ รำโนห์รา

ข่าวว่าควง ซ้อสี่ ที่ภูเก็ต
ข่าวว่าสวม สร้อยเพชร เสร็จซ้อห้า
ข่าวว่าซ้อ-ใหญ่ตี ตามบีฑา
ได้ข่าวว่า บินเดี่ยว เที่ยวบาร์เกย์

 

รพีกาญจน์ 59

แค่หลบไป แปลงเพศ เจ็ดอาทิตย์
แผลสนิท จะหวน คืนสรวลเส
ตอนนี้ยัง ระบม มิสมคะเน
ใช่เกเร ขอสหาย อย่าได้เคือง

ตัวแทนป๋าสุนทรวิทย์

แจ้งข่าวตอนนี้ป๋าสุนทรวิทย์ หลบไปแปลงเพศเดินยังไม่ไหวแผลยังไม่หายสนิท
คาดว่าคงไม่เนินเกินรอจะกลับมาแน่นอนค่ะ

[--ณัชชา--]

แค่แปลงเพศเจ็ดวันมันก็หาย
นี่พี่ชายโกหกชอบยกเรื่อง
เล่นหลบลี้หนีหายไปต่างเมือง
เป็นประเทืองไปซะนี่ท่านพี่เรา

--ณัชชา--

 

[yaguza]

กลับมาเถิด ท่านพี่ อย่าหนีหน้า
ปล่อยณัชชา คอยนาน สงสารเขา
จะเป็นแฟน แทนให้ ก็ไม่เอา
หากทุเลา หายดี พี่รีบมา



 
........ยากูซ่า.........

[--ณัชชา--]

ถ้าไม่ใช่วันเกิดระเบิดแน่
อย่ามาแหย่นะพี่เดี๋ยวตีหน้า
คนก็ยิ่งเศร้าเศร้าเหงาอุรา
ชะเง้อหาเฝ้ารอจนคอยาว

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

อย่าชะเง้อ ชะแง้ ดวงแดหนัก
อย่าคิดนัก จักเหงา  เศร้าทรวงสาว
อย่าทะเลาะ แบะแว้ง แกล้งกันยาว
อีดาบวาว แวววับ สับกันเลย

ใจเย็นเย็น เอาไว้ เดี๋ยวให้มีด
ใช้สับกรีด ให้พอ หมอณัชเอ๋ย
หนังสติ๊ก ลูกหิน บ้าบิ่นเอย
เอาละเหวย มายุแยง แทงให้จม
พันทอง

[พี.พูนสุข]

 

"เย้! มาแล้ว  กลับมาแล้ว  พ่อแก้วขวัญ
  เป็นความดันหรือเปล่า  เข้าผ่าตัด
  เดินดี ดี  เดี๋ยวหกล้ม  สมใจณัช
  รีบไปวัด  รดน้ำมนต์  ทุกคนรอ"

 
ตื่นเต้น ดีใจ ลืมต่อสัมผัสค่ะ
       พี.พูนสุข

[--ณัชชา--]

เมื่อวันวานข่าวว่าพี่มาบ้าน
เพราะติดงานเลยไม่ได้คุยต่อ
มาแปปเดียวช่างกระไรหนอใจคอ
เห็นว่าง้อเช้าเย็นเลยเล่นองค์

ก็จะตื้อเรื่อยไปไม่หยุดหย่อน
รออ่านกลอนพี่ยาตามประสงค์
จะเฝ้าคอยทุกวันอย่างมั่นคง
รอพี่ลงบทกลอนบ้านกลอนไทย

ณัชชา

 

[panthong.kh]

เขาไม่กลับ มาแล้วน้องแก้วเอ๋ย
เขาไปเลย ลับลา มิมาใกล้
เขาใจแข็ง เหลือหลาย ทำอย่างไร
เขาคงทิ้ง เราไป ไกลลิบตา

ตามไปง้อ หลายครั้ง ยังไม่กลับ
ฤทัยสับ สนอยู่ อดสูหนา
ตามจนอ่อน แรงกาย ไม่ไหวนา
จึงขอลา ไม่ตาม แล้วงามงอน

เราอยู่ได้ ไม่ตาย หายใจไว้
แม้ข้างใน ไหวหวั่น ไม่สั่นถอน
เมื่อง้อแล้ว หลายครั้ง ยังขี้งอน
จะรออยู่ ที่บ้านกลอน อ้อนต่อไป