ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Thammada]

ใต้ฟ้าดารารายสายลมหนาว
สบตาดาวดวงเก่าเฝ้าคิดถึง
สานรู้สึกใส่ไว้ในคำนึง
ร้อยรำพึงผ่านฝากจากคนไกล

หลายปีที่ห่างบ้านมาสานฝัน
วาดตะวันปันอุ่นละมุนใหม่
ยังยิ้มอิ่มอุดมห่มหัวใจ
แต่คงไม่เหมือนเก่าลำเนาเดิม

คิดถึงบ้านนานมาที่ลาจาก
ฝันอีกฟากฝ่าไปต้องใส่เสริม
เพียรเพื่อผ่านงานคนที่ทนเติม
เพียรเพื่อเพิ่มพบฝัน วันกลับมา

สายลมห่มหัวใจคนไกลบ้าน
สายธารที่ทอดยาวดาวเด่นฟ้า
-หว่างความหวังวาดไว้ในศรัทธา
ที่แทนค่าความงามตามสายลม.

ความฝันของนักเดินทางอีกอย่าง
คือ รอวันได้กลับบ้าน...
 

[พิมพ์วาส]

คิดถึงบ้านงานหนักอยากพักผ่อน
กลับไปนอนอ้อนตักเปี่ยมรักแม่
พี่น้องญาติคาดหวังทั้งดูแล
ไม่งอแงแถไปใคร่ทำใจ

ควันเขม่าเข้าตาหน้ามัวบอด
จะไปรอดพรอดฝันถึงวันใหม่
การงานดว่าข้าทำซ้ำเหนื่อยไป
เหงื่อย้อยไหลใฝ่สู้ให้รู้งาน


 

[ภู กวินท์]

" กลับบ้าน- กลับเมือง "
.........

๑. กลับบ้าน

     o กี่ครั้งแล้วที่นับได้กลับบ้าน
คงประมาณไม่มีปีละหน
นานเท่าไหร่ไม่รู้อยู่กับคน
ที่เวียนวนเพลิดเพลินการเดินทาง

     o หยิบกระเป๋าหนึ่งใบแบกใส่บ่า
พร้อมศรัทธาข้างหลังหวังอยู่บ้าง
มองเห็นแสงไฟเคลื่อนอย่างเลือนลาง
เหงาอ้างว้างอบอุ่นละมุนละไม

     o ฤดูหนาวแบบเก่าย่างเข้ามา
ทอดสายตาผ่านกระจกอกสั่นไหว
ไม่อาจรู้และเห็นความเป็นไป
จากคนไกลไปลับใกล้กลับคืน

     o ถึงหน้าบ้านใจสั่นหวั่นการพบ
โผกอดซบตระหนกอกสะอื้น
น้ำตาไหลไปพลางระหว่างยืน
ที่กล้ำกลืนฝืนต่อการรอคอย

     o พ่อและแม่แก่ชราคงหว้าเหว่
ยังทุ่มเทงานหนักให้พักหน่อย
ใบหน้ารับกับผิวเห็นริ้วรอย
กำลังถอยทุกแห่งล้าแรงลง

     o มีของฝากจากเมืองอยู่เบื้องหน้า
ซื้อกลับมาเพื่อให้อย่าไหลหลง
โทรทัศน์ที่พร่ำตามจำนง
เพื่อเสริมส่งความรู้ที่อยู่ไกล.



๒. กลับเมือง


     o มากับความมุ่งหวังกำลังล้า
ด้วยแววตามุ่งมั่นถึงวันใหม่
หิ้วกระเป๋าเดินทางขึ้นอย่างไว
ท่องเที่ยวในนครอันร้อนรุม

     o เสียงเครื่องยนต์บรรเลงเปิดเพลงรับ
นั่งลงหลับพักตาเวลากลุ้ม
อยู่ในโลกอ้างว้างนั่งข้างมุม
ประมาณทุ่มกว่ากว่าตีตั๋วมา

     o ผ่านหมู่บ้านร้านค้าไฟฟ้าดับ
เริ่มต้นนับการเดินเผชิญหน้า
ความห่วงใยจดจำเพื่ออำลา
เหลือเพียงว่าโชคดีทวีคูณ

     o มองเห็นตึกสูงใหญ่แล้วใจเศร้า
ชีวิตเราอ่อนเพลียอาจเสียศูนย์
ในสังคมขาดเหลือไม่เกื้อกูล
หลงเทิดทูนเงินทองและของแพง

     o มีของฝากจากหลังกำลังกรุ่น
ข้าวเหนียวอุ่นไก่แนบมาแอบแฝง
เติมกำลังห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง
ให้ใจแกร่งหาญกล้าพร้อมฝ่าฟัน

     o เพื่อเริ่มต้นความฝันของวันใหม่
สู้ต่อไปพลั้งพลาดอย่าหวาดหวั่น
กำลังใจสดชื่นที่ยืนยัน
รอเพียงวันต้อนรับการกลับมา.

.........................

 

ขออนุญาตนำผลงานเก่ามาร่วมแจมนะครับ!
อ่านกลอน คุณ ธรรมดา แล้วคิดถึงบ้าน
กลอนนี้เขียนเมื่อตอนกลับบ้าน ปีที่แล้ว

ด้วยจิตคารวะ ทา มะดำ

[panthong.kh]

 

o ฤดูหนาวแบบเก่าย่างเข้ามา
ทอดสายตาผ่านกระจกอกสั่นไหว
ไม่อาจรู้และเห็นความเป็นไป
จากคนไกลไปลับใกล้กลับคืน

     o ถึงหน้าบ้านใจสั่นหวั่นการพบ
โผกอดซบตระหนกอกสะอื้น
น้ำตาไหลไปพลางระหว่างยืน
ที่กล้ำกลืนฝืนต่อการรอคอย

     o พ่อและแม่แก่ชราคงหว้าเหว่
ยังทุ่มเทงานหนักให้พักหน่อย
ใบหน้ารับกับผิวเห็นริ้วรอย
กำลังถอยทุกแห่งล้าแรงลง

ดีใจจัง เห็นเขา มีพ่อแม่
เรานี้แย่ เปล่าเปลี่ยว เหลียวมองส่ง
ทอดสายตา อาลัย ไร้มั่นคง
ขาดสององค์ ไปนาน บ้านไม่มี

เห็นคนอื่น มีพ่อแม่ ดูแลบ้าง
เราขาดทั้ง สองอย่าง จำหน่ายหนี
จึงอยู่เดียว เปลี่ยวกาย มาหลายปี
เฉกเช่นนี้ เรื่อยมา น่าน้อยใจ

อยู่โดดเดี่ยว เหลียวมอง ความอ้างว้าง
ก็มีบ้าง ความเหงา รุมเร้าใส่
ขาดญาติมิตร จะหันหน้า ไปพึ่งใคร
ไร้หนทาง เศร้าใจบ้าง บางเวลา

เหมือนชะตา ฟ้าแกล้ง แย่งความรัก
เริ่มประจักษฺ์ หวั่นจิต คิดไปว่า
ต้องต่อสู้ เดียวดาย ตลอดมา
อยากมีคน พึ่งพา แสนล้าใจ
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มองดาวเดือน เกลื่อนฟ้า ต่างหน้านุช
ผ่องพิศุทธิ์  แววเกล็ด ดั่งเพชรใส
แทนดวงตา สง่างาม ของทรามวัย
เดือนอำไพ ใช่พักตร์ ลักขณา

คิดถึงบ้าน รานใจ เมื่อใดหนอ
ถึงทุกข์ท้อ จ่อโจม เข้าโถมถา
เป็นเพียงแต่ แค่กาย ใช่วิญญา
ด้วยมีฟ้า ดาวเดือน ต่างเพื่อนใจ.../

EasternMan

[สะเลเต]

ถิ่นท้องทุ่งคลองบึงจึงจรจาก
พบพลัดพรากหลากอย่างวางวาดหวัง
ซอเสียงซึ้งหนึ่งในใฝ่ฝันฟัง
ส่งเสียงสั่งดังคล้ายไหว้วิงวอน

หริ่งหรีดร้องก้องนาข้าขื่นขม
ต้องตรอมตรมแตกยับกับกาลก่อน
ทิ้งท้องทุ่งมุ่งไปจำใจจร
ให้โหยหานาดอนนั่งนอนนับ

เพ่งพิศภาพฉาบยิ้มอิ่มไออุ่น
กลิ่นกายกรุ่นกอดแม่แขขานขับ
ชี้ชวนฉันจันทร์น้อยลอยลิบลับ
หาห้องหับรับขวัญไว้วันวาน

แสนสุขสันต์วันก่อนอยากย้อนอยู่
ให้หดหู่สู้ทนเพื่อพ้นผ่าน
พ่อพี่พร้อมล้อมใจไร้ร้าวราน
ส่งสื่อสารผ่านรักจักจิตใจ
 
คร่ำครวญคิดถึงคลองนาหนองน้ำ
ได้ดื่มด่ำฉ่ำกมลล้นหลากไหล
บึงบัวใบเบ่งบานกิ่งก้านไกล
โหยหาให้ไปหานาหนองนั้น

--- สะเลเต ---
ขอนำบทกลอนเก่ามาร่วมแจมด้วยค่ะ.."คิดถึงบ้านและคนที่บ้าน มั๊กมากกกกก "

[Thammada]

คารวะขอบคุณผู้หนุนส่ง
แจมบรรจงลงอักษรอ่อนไหว
ไมตรีมีมอบตอบคืนด้วยใจ
ซาบซึ้งใส่ไม่เลือนกี่เดือนปี

คุณพิมพ์วาส ฉลาดได้แต่ใดมา
อักษราค่าครบบรรจบศรี
เพียรวิจิตรใจร้อยถ้อยกวี
ตราตรึงที่ทำนองคล้องจริงใจ

ท่านทา มะดำ นำซึ้งสู่สัจจะ"
เย็นร้อนละสิ่งเห็นเป็นสมัย
รู้โลกลึกผนึกศิลป์เสรีไกล
ผ่องอำไพผ่านภาพเป็นกาพย์กลอน

พี่พันทอง น้องยังซึ้งถึงเสมอ
ลมละเมอเพ้อไปในกาลก่อน
มิตรภาพอาบอุ่นแห่งสุนทร
ยังสะท้อนอ่อนไหวไม่จืดจาง

EasternMan มากคมมีที่โวหาร
กระซับสานสู่ชัดตัดความต่าง
มีจริงใจให้เห็นเป็นแนวทาง
แท้ระหว่างห่างไกลในเสรี

สะเลเตพี่ครับ กับกลอนเก่า
กล่อมลำเนาทำนองพ้องศิลป์ศรี
สู่สะท้อนสะทกแท้ทางกวี
ซาบซึ้งที่ได้อ่านผ่านคำนึง.


ถ้าล่วงเกินสิ่งใดขออภัยนะครับ
 ธรรมดา