ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

"เพียงคิด ก็..อยากร้องไห้"

ในอ้อมกอด สายลมที่พรมแผ่ว
หวานรักแว่ว ผ่านเผย ที่เชยชื่น
ในหมอกหนาว น้ำค้าง ยามกลางคืน
ระดาดื่น ระดาษดาว พราวฟ้าไกล

ไม่ มีจันทร์ เด่นสรวง ห้วงเวหน
ไม่ มีใคร สักคน คราหม่นไหม้
ไม่ มีคน เยียวยา รักษาใจ
ไม่ มีไอ อุ่นเอื้อ เมื่อร้าวราน

เคย มีใคร คนหนึ่ง ที่ตรึงจิต
เคย บอกรัก ลิขิต ลิลิตหวาน
เคย ห่วงหา อาทร สะท้อนมาน
เคย ซึ้งผ่าน อักษร เป็นกลอนพา

มอง ฟ้าใส ใจเจ็บ ยังเหน็บหนาว
มอง แสงพราว ดาวน้อย ละห้อยหา
มอง ไม้ไหว ระบัด ลมพัดพา
มอง เหม่อหา รักเรา เคยเคล้าคลอ

ให้ คืนสู่ คู่ขวัญ เหมือนวันก่อน
ให้ คืนคอน เคียงกัน ทุกวันหนอ
ให้ ชิดใกล้ เหมือนเก่า พะเน้า พะนอ
ให้ เติมต่อ สายรัก สลักใจ

ลึก ในรัก ปักกลาง ระหว่างห้วง
ลึก ในทรวง ว่าหวง ห่วงแค่ไหน
ลึก ในจิต บ่งชี้ ไม่มีใคร
ลึก ในใจ ดวงนี้ ว่ามีเธอ

ซึ้ง เพียงหนึ่ง ตรึงไว้ ในดวงจิต
ซึ้ง เพียงหนึ่ง มิ่งมิตร สนิทเสนอ
ซึ้ง เพียงหนึ่ง ห้วงนัย ที่ใฝ่เจอ
ซึ้ง เพียงหนึ่ง คือเธอ เสมอนิรันดร์

เพียงคิดถึง กลับพา น้ำตาไหล
อยากร้องไห้ กับรัก เคยฝากฝัน
หนาวฤทัย จับติด จิตผูกพัน
คิดถึงวัน เคยชื่น...สะอื้นตรม....


กาพย์ขับไม้ห่อโคลง

รอคอยในสิ่ง...เนาแนบแอบอิง...ด้วยใจห่วงยิ่ง
หวงเกินจะฝืน....กลางวันกลางคืน....ยังคงเฝ้าติง
เกาะกร่อนใจหญิง...บางคราวพาดพิง....ขุ่นเคืองมิวาย

แต่มีความหวัง....ในห้วงภวังค์... แม้ว่าเดียวดาย
ดวงดาวกระพริบ...พราวพรายระยิบ....เจิดจ้าแสงฉาย
ลอยเกลื่อนเรียงราย....วาววับประกาย....ปลอบใจคนคอย

คิดถึงจึงส่งถ้อย........................ทวงถาม
บอกผ่านดาวดวงงาม.................เด่นฟ้า
พราวพรายพร่างวาววาม.............แสงจ่ม
แต้มแต่งปลอบใจล้า...................หล่อล้อมดวงหทัย

เพียงหวัง ใครหนึ่งให้...................คืนคอน
คราวห่าง สุดอาวรณ์....................ห่วงเฝ้า
พะวงรัก แรมรอน........................ใจเปลี่ยน
หวงห่วงอยู่ค่ำเช้า.......................มั่นแท้เพียงเธอ.....

"สุนันยา"

<a href="http://www.youtube.com/v/rXBzGPJ4BY8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/rXBzGPJ4BY8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[nisakorn]

เพียงแค่คิดสะกิดใจ

ให้หวั่นไหว คอยคำนึง

รักห่าง รั้งไม่ถึง

เพ้อรำพึง คนึงครวญ


อยากให้ เขาคืนมา

ปรารถนา พารักหวน

เฝ้าแต่คิดทบทวน

สงสารนวล ที่ระทม

 

[สุนันยา]

ครวญคำ นำจิต เฝ้าคิดอยู่
ถึงคู่ เคยเรียง เคียงสุขสม
กลายร้าง ห่างไกล ทิ้งให้ตรม
ระทม ถมทับ แทบอับปาง

เพียงคิด ดวงจิต ก่อสุมเศร้า
ดังไฟ รุมเร้า เข้าคลุมร่าง
โหยหา หวนไห้ อยู่ไม่จาง
สุดทาง รักแล้ว โอ้แก้วใจ...

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

กำสรวลครวญครางทางรักห่าง
เหมือนกับพรางหว่างจิตพิศไม่เห็น
พระพายพัดซัดลมพรมร่างเย็น
เหมือนกับเป็นเช่นฝันหมั่นคร่ำครวญ

คิด คิด คิด พิศดูรู้ว่าเศร้า
จิตหงอยเหงาเศร้าสรวงดวงใจหวน
สายลมเอื้อยเชื่อนผ่านวันวานทวน
ช่างแปรปรวนจวนเศร้าเหงาร้างใจ

[นางฟ้า ชาลี]

สุดทางรัก ร้างรา ฟ้าสีหม่น
เปรียบดั่งคน ทนทุกข์ สุขไฉน
ใจแหลกหลาญ ผลาญร่าง ห่างออกไป
ร่ำพิไล ใจเศร้า เขาจากลา

ใจจึงเจ็บ เหน็บหนาว คราวรักบิ่น
ในดวงจินต์ บิ่นใบ้ คล้ายเสาะหา
ที่พักพิง อิงอุ่น หนุนกายา
ให้ใจล้า อบอุ่น กรุ่นกลิ่นไอ

  ...นางฟ้า  ชาลี

[panthong.kh]

เพียงแค่คิดสะกิดใจ

ให้หวั่นไหว คอยคำนึง

รักห่าง รั้งไม่ถึง

เพ้อรำพึง คนึงครวญ


อยากให้ เขาคืนมา

ปรารถนา พารักหวน

เฝ้าแต่คิดทบทวน

สงสารนวล ที่ระทม

 

รักร้าง ห่างไกลนัก         แทบอกหัก รักขื่นขม
เจ็บช้ำ จนระบม           ต้องขืนข่ม ก้มหน้าเดิน

เดินตาม หาความรัก      เหนื่อยยิ่งนัก รักห่างเหิน
มีใคร ไหนจะเชิญ         พ่อจำเริญ ช่วยฉันที

ทีนี้ มีรักแท้              รักแน่วแน่ อย่ารอรี
รีบเร่ง มาเร็วซี           น้องมีดี จึงขอโชว์

โชว์ว่า มีรักแท้        น้องต้องแย่ ถ้าเป็นโหล
น้องคงต้องผอมโซ     ร้องโอ้โฮ เซกู๊ดบาย
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ถึงถูกเหยียด รังเกียจซ้ำ ว่าต่ำต้อย
วจีถ้อย ร้อยคำ ย่ำเสียหาย
เกินจักสรร พรรณนา ล้วนว่าชาย
ให้อับอาย แทบว่า หมดค่าคน

ทนฝืนจำ กล้ำกลืน ความขื่นขม
เก็บระทม ข่มใจ ให้ผ่านพ้น
ด้วยรู้ว่า ค่าเห็น กาเช่นตน
ก็สุขจน ล้นจิต เพียงคิดปอง.../

EasternMan

[สุนันยา]

๐ ระทม ตรมหมอง จึงร้องร่ำ
รักช้ำ ทำฉัน จนหวั่นไหว
วิโยค โศกเศร้า เหงาฤทัย
เพราะใคร ไหนกัน ทำฉันตรม

๐ คา-คา ค้าง-ค้าง อย่างเคย-เคย
อกเอ๋ย เลยทุกข์ มิสุขสม
วัน-คืน ชื่นเชย เคยภิรมย์
กลับล่ม ขมฝาด เมื่อขาดเธอ..

hathaichanok 
 

ทำให้ ใจจิต คิดปั่นป่วน
ทบถวน วันคืน ชื่นเสมอ
รักเอยเคยฝาก มากปรนเปรอ
พลังเผลอ หรือไร จึงไกลกัน

จงใจ จรจาก พรากไฉน
หรือใคร พาใจ เธอไกลฉัน
ห่างหาย ไม่เหลือ เอื้อสัมพันธ์
จาบัลย์ขื่นขม ตรมที่เรา..

"สุนันยา"

[สุนันยา]

กำสรวลครวญครางทางรักห่าง
เหมือนกับพรางหว่างจิตพิศไม่เห็น
พระพายพัดซัดลมพรมร่างเย็น
เหมือนกับเป็นเช่นฝันหมั่นคร่ำครวญ

คิด คิด คิด พิศดูรู้ว่าเศร้า
จิตหงอยเหงาเศร้าสรวงดวงใจหวน
สายลมเอื้อยเชื่อนผ่านวันวานทวน
ช่างแปรปรวนจวนเศร้าเหงาร้างใจ

ระทมท้อ ก่อเก็บ เจ็บรอยแผล
เขาไม่แล เลือนลา พาหวั่นไหว
โศกซุมทรวง ห่วงหา ให้อาลัย
เพราะเหตุใด จึงลา ไม่อาวรณ์

ทิ้งใครหนึ่ง ขื่นขม ตรมเพราะรัก
เหมือนไข้หนัก รุกไล่ ไม่ถ่ายถอน
ขาดยาใจ ช่วยเหลือ เอื้ออาทร
จึงร้าวรอน ครวญคร่ำ พร้อมน้ำตา...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

สุดทางรัก ร้างรา ฟ้าสีหม่น
เปรียบดั่งคน ทนทุกข์ สุขไฉน
ใจแหลกหลาญ ผลาญร่าง ห่างออกไป
ร่ำพิไล ใจเศร้า เขาจากลา

ใจจึงเจ็บ เหน็บหนาว คราวรักบิ่น
ในดวงจินต์ บิ่นใบ้ คล้ายเสาะหา
ที่พักพิง อิงอุ่น หนุนกายา
ให้ใจล้า อบอุ่น กรุ่นกลิ่นไอ

  ...นางฟ้า  ชาลี

ร้อนรินคำ ย้ำอยู่ ถึงคู่รัก
ด้วยตระหนัก อุรา คราหวามไหว
เคยเคียงคู่ ดูซิ มาหนีไกล
เพียงแค่คิด..ไฉน แทบวายปราณ

น้ำตาท้น ล้อเอ่อ เผลอไหลอาบ
เป็นรอยคราบ ระทม ตรมผสาน
ยากบอกใคร รู้ซึ้ง ถึงดวงมาน
รอเพียงกาล เวลา รักษาใจ...

"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

เพียงแค่คิดสะกิดใจ

ให้หวั่นไหว คอยคำนึง

รักห่าง รั้งไม่ถึง

เพ้อรำพึง คนึงครวญ


อยากให้ เขาคืนมา

ปรารถนา พารักหวน

เฝ้าแต่คิดทบทวน

สงสารนวล ที่ระทม

 

รักร้าง ห่างไกลนัก         แทบอกหัก รักขื่นขม
เจ็บช้ำ จนระบม           ต้องขืนข่ม ก้มหน้าเดิน

เดินตาม หาความรัก      เหนื่อยยิ่งนัก รักห่างเหิน
มีใคร ไหนจะเชิญ         พ่อจำเริญ ช่วยฉันที

ทีนี้ มีรักแท้              รักแน่วแน่ อย่ารอรี
รีบเร่ง มาเร็วซี           น้องมีดี จึงขอโชว์

โชว์ว่า มีรักแท้        น้องต้องแย่ ถ้าเป็นโหล
น้องคงต้องผอมโซ     ร้องโอ้โฮ เซกู๊ดบาย
พันทอง

เรียกใคร ที่ไหนช่วย........พี่แทบม้วยใจสลาย

น้องเองก็มีชาย..............อยู่มากมาย ที่หมายมอง


อยากจะ ช่วยปลอบเจ้า.........พี่ก็เศร้า ไร้เจ้าของ

คงต้องอยู่คานทอง............ขาดคนจองร้องเพลงรอ..


มามะอยู่ด้วยกัน...............เชิญน้องพัน ช่วยสานก่อ

หนาวลมห่มผ้ารอ.............ถ้าไม่พอ เราก่อไฟ...

"สุนันยา"

 

[สุนันยา]

ถึงถูกเหยียด รังเกียจซ้ำ ว่าต่ำต้อย
วจีถ้อย ร้อยคำ ย่ำเสียหาย
เกินจักสรร พรรณนา ล้วนว่าชาย
ให้อับอาย แทบว่า หมดค่าคน

ทนฝืนจำ กล้ำกลืน ความขื่นขม
เก็บระทม ข่มใจ ให้ผ่านพ้น
ด้วยรู้ว่า ค่าเห็น กาเช่นตน
ก็สุขจน ล้นจิต เพียงคิดปอง.../

EasternMan

หากแม้ทำ ใจได้ ง่ายดั่งพูด
บทพิสูจน์ รักแท้ ไม่แพ้หมอง
น้ำตาคง แห้งหาย คล้ายลงคลอง
ไม่เอ่อนอง สองปราง อย่างที่เป็น

แต่ใจซิ  ยืดยื้อ ดูดื้อนัก
ยังเฝ้ารัก อยู่ได้ ดั่งไม่เห็น
ที่ผ่านมา แสนช้ำ และรำเค็ญ
เฝ้าแต่เค้น คำรัก ..ที่ปักทรวง..

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

กะบังร่วงควงกลีบประทีปหล่น
จากบนต้นขั่วร่างกลางลมสาย
เพียงแผ่วเบาเนาชิดพิศเดือนพราย
ก็หล่นวายตายจากพรากอาจิณ

หล่นจากต้นบนถนนคนเหยี่ยบย่ำ
บนพื่นต่ำทำใจใคร่ถวิล
ร่วงจากต้นหล่นบนพื่นแผ่นดิน
กลีบโรยรินผินจากให้พรากตาย

 

[สุนันยา]

กะบังร่วงควงกลีบประทีปหล่น
จากบนต้นขั่วร่างกลางลมสาย
เพียงแผ่วเบาเนาชิดพิศเดือนพราย
ก็หล่นวายตายจากพรากอาจิณ

หล่นจากต้นบนถนนคนเหยี่ยบย่ำ
บนพื่นต่ำทำใจใคร่ถวิล
ร่วงจากต้นหล่นบนพื่นแผ่นดิน
กลีบโรยรินผินจากให้พรากตาย

 

ดังดอกรัก โรยรา ครากลีบร่วง
สิ้นความหวง ห่วงหา พาเงียบหาย
ร้างลาต้น หม่นหมอง ต้องเดียวดาย
กลีบกระจาย ถูกย่ำ ช้ำฤดี

ไม่เหลือรอย ทรงจำ เคยพร่ำกล่าว
มีแต่ความปวดร้าว เขาหลีกหนี
เป็นแผลใจ ด่างพล้อย รอยย่ำยี
เป็นดังสี ดำมืด...คราวจืดจาง...

"สุนันยา"
 

[กังวาน]

ครวญคำ นำจิต เฝ้าคิดอยู่
ถึงคู่ เคยเรียง เคียงสุขสม
กลายร้าง ห่างไกล ทิ้งให้ตรม
ระทม ถมทับ แทบอับปาง

เพียงคิด ดวงจิต ก่อสุมเศร้า
ดังไฟ รุมเร้า เข้าคลุมร่าง
โหยหา หวนไห้ อยู่ไม่จาง
สุดทาง รักแล้ว โอ้แก้วใจ...

"สุนันยา"

เธอคร่ำครวญหวนไห้อาลัยรัก
ที่มาหักเหหันจนหวั่นไหว
ทิ้งเธอตรมขมขื่นสะอื้นใน
คิดถึงใครคนห่างที่ร้างลา

เพียงคิดก็พอแล้วแก้วใจพี่
ไม่รักดีไม่อาจปรารถนา
สุดทางรักหักใจลงตรงน้ำตา
เลิกนำพาคนที่ไม่ใช่คู่เธอ

[สุนันยา]

เธอคร่ำครวญหวนไห้อาลัยรัก
ที่มาหักเหหันจนหวั่นไหว
ทิ้งเธอตรมขมขื่นสะอื้นใน
คิดถึงใครคนห่างที่ร้างลา

เพียงคิดก็พอแล้วแก้วใจพี่
ไม่รักดีไม่อาจปรารถนา
สุดทางรักหักใจลงตรงน้ำตา
เลิกนำพาคนที่ไม่ใช่คู่เธอ

"karnkai"

เพียงแค่คิด น้ำตา พารินหลั่ง
อยากหยุดยั้ง แต่ยัง มีพลั้งเผลอ
มองภาพผ่านยามเหงา เป็นเงาเบลอ
ปานว่าเธอ อยู่เรียง เคียงข้างกัน

ไม่รักดี จริงนะใจ ไยดื้อนัก
เขาไม่รัก ยังเพ้อ ละเมอฝัน
ห้ามหักใจ เท่าไหร่ยังดึงดัน
อยากจะบั่น หั่นทิ้ง ให้ลิงกิน...

"สุนันยา"