คงไม่ต่างทางฝันที่สรรหา
เพียงแค่ว่าคราก่อนเคยอ่อนไหว
จึงเจ็บปวดรวดร้าวจำก้าวไกล
ขอฝากไว้ในพจน์เป็นบทกลอน
หากครั้งใดได้พบประสบรัก
เกินห้ามหักหนักจิตด้วยพิษหลอน
จงเตือนตนค้นฝันแม้สั่นคลอน
อย่ารีบร้อนซ่อนเจ็บและเก็บอาย
พอวันเดือนเคลื่อนคล้อยลบรอยแผล
ความพ่ายแพ้แค่นั้นพลันสลาย
จงลุกยืนกลืนช้ำที่กล้ำกลาย
มองจุดหมายปลายทางเคยสร้างมา
ครั้งหัวใจ วัยเยาว์ เจ้าละอ่อน
ยังสุมไฟ ไอร้อน ปรารถนา
ดังวัวเพริด เตลิดไป ไม่นำพา
ตามแต่ใจ ใฝ่หา ชะตานำ
ดุจปีนป่าย ไต่ตาล ด้วยหาญฮึก
ขาดสำนึก ตรึกตรอง จึงหมองซ้ำ
ต้องถูกรัก หักทรวง จมบ่วงกรรม
ให้ชอกช้ำ ระกำอก ดังตกตาล
อยากปีนป่าย ไต่รัก อีกสักครั้ง
แต่ว่ายัง พรั่นไหว ไม่ห้าวหาญ
กลัวใจช้ำ ซ้ำแตก จนแหลกลาญ
ด้วยนงคราญ หักอก ผลักตกตาล.../
EasternMan
