เคยอยู่กรง ลงคอน ฉะอ้อนแหวว
เสียงเจื้อยแจ้ว แก้วขาน กังวานใส
ช่างฉอเลาะ เพราะหวาน ซึ้งซ่านใจ
รื่นละไม ให้รัก ยิ่งนักเชียว
มาวันนี้ มีเพียง เตียงว่างเปล่า
ไร้แม้เงา ให้แล ชะแง้เหลียว
หมอนใบน้อย เหลือทิ้ง เพียงสิ่งเดียว
แก้วลืมกรง หลงเที่ยว มิเหลียวคอน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
[/quote]
ขอฝากหมอนนอนหนุน... แด่คุณไว้
แทนหัวใจ.... เจ็บช้ำจำต้องซ่อน
คราบน้ำตาตกเกลื่อน..เปื้อนยามนอน
มีเพียงหมอน..ซึมซับรับเดียวดาย
เห็นคราใดให้คะนึง..นึกถึงฉัน
แสนจาบัลย์..ยิ่งนักยามรักสลาย
ที่เธอเห็นคราบคล้ำ..ใช่น้ำลาย
แต่คือสายน้ำตา....ยามอาดูร
---สะเลเต---
