มีทั้งคำพร่ำพ้อและต่อว่า
“สุนันยา” จาบัลย์รำพันใฝ่
เก็บอารมณ์ขมคลั่งผิดหวังใคร
ร่ำอาลัยไหวหวิวกริ้วในที
จริงหรือเปล่ากล่าวนำยื่นคำขาด
เหตุใดพลาดวาดครองต้องหมองศรี
ใจรุ่มร้อนงอนงามตามวจี
หรือว่ามีฤดีดาลเกินทานทน
ความอึดอัดกัดกร่อนไฟฟอนเผา
จากจิตเราเผาเองละเลงหม่น
ย่อมไร้สุขทุกข์ซ้ำระกำตน
ใครเยี่ยมยลล้นรับเกินจับจอง
ไม่ยึดถือคือตรมความขมขัด
หยุดกระหวัดจัดวางทางหม่นหมอง
รักตนเองก่อนใครที่ใจปอง
ชื่นสนองครองสนุกอย่าทุกข์ตรม
ไม่อยากเห็นเช่นพ้อด้วยท้อรัก
เหมือนไร้นักคุณค่าหาใดสม
เป็นผู้แพ้ร่ำไปในอารมณ์
ให้คนถ่มคนถองประลองเกมส์
ปรับอารมณ์คมขานหวานเสนอ
ใจของเธอนั้นละมุนอุ่นเกษม
รักต้องชื่นอื่นครองต้องปรีดิ์เปรม
มอบอิ่มเอมสดใส..ยามใครมอง.
"บ้านริมโขง"
๑ ธันวาคม ๒๕๕๔
