ฉันเรียนรู้ รู้เรียน พอเขียนอ่าน
แต่งกลอนกานท์ กานท์กลอน ยังอ่อนด้อย
มิกล้าอวด อวดกล้า ว่าเลิศลอย
เรื่องหยดย้อย ย้อยหยด หมดปัญญา
มิรอบรู้ รู้รอบ เพียงชอบเขียน
จึงพากเพียร เพียรพาก ฝากภาษา
ใครข้องขัด ขัดข้อง มองขัดตา
โปรดได้อย่า อย่าได้ หมายชิงชัง
ใช่มุ่งหมาย หมายมุ่ง ความฟุ้งเฟื่อง
คำปราดเปรื่อง เปรื่องปราด มิคาดหวัง
แค่ใจสุข สุขใจ ในลำพัง
เป็นคราครั้ง ครั้งครา ประสาตน
อยากสร้างสรรค์ สรรค์สร้าง ทางวิจิตร
เพียรเพ่งพิศ พิศเพ่ง เคร่งฝึกฝน
สู้มาดมุ่ง มุ่งมาด วาดบันดล
กลับอับจน จนอับ มิจับใจ
ขออ้อนออด ออดอ้อน วอนผองปราชญ์
ผู้เก่งกาจ กาจเก่ง เร่งสอนให้
สุนทรวิทย์ วิทย์สุนทร รู้กลอนไทย
เขียนเหมาะได้ ได้เหมาะ ไพเราะเอย
