ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

<a href="http://www.youtube.com/v/KA95xurGWpw&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/KA95xurGWpw&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

~~@ ลืมไม่ลง @~~


คิดถึงวัน ที่ผ่าน ฉันสะอื้น
เคยยิ้มรื่น ชื่นรัก กลับหักหาญ
เมื่อรักกลาย หน่ายร้าง ให้ร้าวราน
เป็นเพลิงผลาญ แผดเผา ไม่เข้าใจ

นานแค่ไหน ที่เรา เคล้าคลอคู่
มีกันอยู่ หยอกเย้า คราวชิดใกล้
สัมพันธ์ซึ้ง ตรึงติด สนิทใน
เป็นสายใย เชื่อมรัก ไม่จากกัน

ฉันจำต้อง ตัดใจ ไม่หวนคิด
ลืมวันเรา เชยชิด สนิทฝัน
เรื่องทั้งหมด ผ่านมา เคยฝ่าฟัน
ทำเหมือนมัน ไม่มี ดั่งที่เป็น

แต่....แสนยาก เกินกว่า จะทำได้
ปวดร้าวใจ ทรมาน กับการเห็น-
เพียงเธอผ่าน ฉันเศร้า ทั้งเช้าเย็น
สุดลำเค็ญ หวั่นไหว ฤทัยตรม

ไม่อาจลืม รักเรา เคยเคล้ามั่น
ไม่อาจลืม สัมพันธ์ อันสุขสม
ไม่อาจลืม รักเอยเคยชื่นชม
ไม่อาจลืม คำคม ภิรมย์รัก

ฉันทำใจ ลำบาก แม้อยากฝืน
ต้องกล้ำกลืน เพราะอ่อนแอ พ่ายแพ้หนัก
ด้วยคะนึง มิวาย หัวใจภักดิ์
เป็นทาสรัก สมัครหมาย ....ลืมไม่ลง...


"สุนันยา"

[กังวาน]

ที่ใดมีความรักมักมีทุกข์
เธอจะสุขอย่างไรถ้าใจหลง
สายน้ำผ่านนานไปไม่มีคง
ขีดเส้นตรงคำลาอย่าอาลัย

หลังฝนลาฟ้าสว่างกระจ่างจิต
มีชีวิตพฤกษาได้อาศัย
ถ้าเธอลืมปลื้มฉันเธอมั่นใจ
รักฉันให้เธอปลื้มลืมไม่ลง

[บ้านริมโขง]

เหตุใดเล่าเร้าใจไม่ลืมหลัง
เหตุใดยังนั่งครวญชวนลุ่มหลง
เหตุใดหนอรอหายคลายจำนง
เหตุใดโน้มโฉมยงไม่ตรงทาง

ลืมไม่ลงตรงที่มีห่วงหา
ลืมไม่ลงตรงชีวาไม่ลาห่าง
ลืมไม่ลงตรงใจรักไม่จาง
ลืมไม่ลงตรงนางไม่ร้างลืม

ใจหนอใจไยยังคงฝังเศร้า
ไม่รักเราเขาห่างหนทางปลื้ม
ช่างปะไรใจหนอถูกขอยืม
ได้ด่ำดื่มเพียงครู่ไม่อยู่ยืน

คงโหยหาอาลัยด้วยใจมุ่ง
หวังผดุงปรุงใหม่แม้ใจฝืน
แม้ไร้แสงแห่งหวังดังค่ำคืน
เธอยังตื่นตาคอยรอยรักเดิม

เป็นความสุขปลุกวางข้างกายสาว
เป็นหนึ่งคราวก้าวหวังพลังเสริม
เป็นสุขเพียงข้างเดียวที่เกี่ยวเติม
เป็นสุขเริ่มด้วยหมายจากชายเดียว

เกินจะห้ามใจนางให้ห่างหาย
เกินจะหมายให้เห็นเป็นเฉลียว
ว่าชายอื่นดื่นนักสลักเกลียว
อยากให้เหลียวหาใหม่...ใช่..พี่เอง. 

"บ้านริมโขง"

[panthong.kh]

 

เกินจะห้ามใจนางให้ห่างหาย
เกินจะหมายให้เห็นเป็นเฉลียว
ว่าชายอื่นดื่นนักสลักเกลียว
อยากให้เหลียวหาใหม่...ใช่..พี่เอง.  ขำแบบกระแดะหน่อยๆ

"บ้านริมโขง"

คอยตามตื้อ นานจน สุดทนไหว
ช่างกระไร ใจดำ ทำห่มเหง
ไยเคยบอก ว่าเป็น เช่นนักเลง
มาอวดเบ่ง ให้ฉัน หวั่นฤทัย

มาล่อหลอก ตายใจ หลงได้ปลื้ม
แล้วมาลืม จากลา น้ำตาไหล
นอนกอดหนอน ซบหน้า ล้าทรวงใน
คุณ ''จิตใจดี'' นั้น เปลี่ยนผันแปร

จะขอจด ขอจำ ย้ำชื่อนี้
จะไม่รัก คนที่ ไม่แยแส
จะไม่มอบ  รักให้ ชายไม่แคร์
จะไม่ตรม ดวงแด แม้แพ้ทาง
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

จะขอจด ขอจำ ย้ำชื่อนี้
จะไม่รัก คนที่ ไม่แยแส
จะไม่มอบ  รักให้ ชายไม่แคร์
จะไม่ตรม ดวงแด แม้แพ้ทาง

พันทอง

ทางโดดเดี่ยว เปลี่ยวนัก อย่าพักหลบ
แม้พานพบ หลีกลี้ พึงหนีห่าง
อย่าตกลง ปลงใจ รีบไว้วาง
จะหมองหมาง ว้างจิตต์ ด้วยพิษลวง.../

EasternMan

[panthong.kh]

 

ทางโดดเดี่ยว เปลี่ยวนัก อย่าพักหลบ
แม้พานพบ หลีกลี้ พึงหนีห่าง
อย่าตกลง ปลงใจ รีบไว้วาง
จะหมองหมาง ว้างจิตต์ ด้วยพิษลวง.../

EasternMan

ทางโดดเดี่ยว เพียงใด จะใคร่หลบ
จะไม่ขอ พบเจอ คนหลอกลวง
ขอขอบคุณ ที่ยัง คอยเป็นห่วง
เป็นแสงสว่าง ส่องห้วง ของหัวใจ

จะพยายาม ลืมเรื่องเก่า เฝ้าตอกย้ำ
จะพยายามลืม ความช้ำ ที่หมองไหม้
จะพยายามลืม ทุกสิ่ง ตายจากไป
เพียงเธอเป็น กำลังใจ ให้ก็พอ
พันทอง

[สุนันยา]

ที่ใดมีความรักมักมีทุกข์
เธอจะสุขอย่างไรถ้าใจหลง
สายน้ำผ่านนานไปไม่มีคง
ขีดเส้นตรงคำลาอย่าอาลัย

หลังฝนลาฟ้าสว่างกระจ่างจิต
มีชีวิตพฤกษาได้อาศัย
ถ้าเธอลืมปลื้มฉันเธอมั่นใจ
รักฉันให้เธอปลื้มลืมไม่ลง

karnkai

ทั้งที่รู้ รักนี้ ที่ซ่อนทุกข์
นั่งเจ่าจุก มิหักได้ ในลุ่มหลง
สายสัมพันธ์ แห่งใจ ไม่อาจปลง
ยังมั่นคง คำรัก สลักตรึง

อยู่แห่งไหน ใฝ่เฝ้า เหมือนเงาติด
ดังถูกพิษ ชอนไช ถึงใต้บึ้ง
ดวงหทัย ใคร่ครวญ หวนคะนึง
ถึงใครหนึ่ง ซึ้งทรวง ในห้วงจินต์

"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

เหตุใดเล่าเร้าใจไม่ลืมหลัง
เหตุใดยังนั่งครวญชวนลุ่มหลง
เหตุใดหนอรอหายคลายจำนง
เหตุใดโน้มโฉมยงไม่ตรงทาง

ลืมไม่ลงตรงที่มีห่วงหา
ลืมไม่ลงตรงชีวาไม่ลาห่าง
ลืมไม่ลงตรงใจรักไม่จาง
ลืมไม่ลงตรงนางไม่ร้างลืม

ใจหนอใจไยยังคงฝังเศร้า
ไม่รักเราเขาห่างหนทางปลื้ม
ช่างปะไรใจหนอถูกขอยืม
ได้ด่ำดื่มเพียงครู่ไม่อยู่ยืน

คงโหยหาอาลัยด้วยใจมุ่ง
หวังผดุงปรุงใหม่แม้ใจฝืน
แม้ไร้แสงแห่งหวังดังค่ำคืน
เธอยังตื่นตาคอยรอยรักเดิม

เป็นความสุขปลุกวางข้างกายสาว
เป็นหนึ่งคราวก้าวหวังพลังเสริม
เป็นสุขเพียงข้างเดียวที่เกี่ยวเติม
เป็นสุขเริ่มด้วยหมายจากชายเดียว

เกินจะห้ามใจนางให้ห่างหาย
เกินจะหมายให้เห็นเป็นเฉลียว
ว่าชายอื่นดื่นนักสลักเกลียว
อยากให้เหลียวหาใหม่...ใช่..พี่เอง. 

"บ้านริมโขง"

เหตุใดเล่าเร้าใจไม่ลืมหลัง

เหตุเพราะฝัง ใจแน่ แลถูกเผง
เหตุที่รักเรียงร้อย ดังสร้อยเพลง
เหตุเพราะเกรง รักปล่อย เหมือนลอยแพ

เพราะเคยมอบ ปลอบทรวง ห่วงคิดถึง
เพราะตราตรึง ติดไว้ คล้ายรอยแผล
เพราะให้แล้ว แนวรัก ปักดวงแด
เพราะไม่อาจ ผันแปรเหลียวแลใคร

เพียงเพือบอก ความใน จากใจหนึ่ง
เพียงรู้ซึ้งค่าความทำหวั่นไหว
เพียงได้เห็น  แน่นัก รักหมดใจ
เพียงบอกไว้ ในห้วง ดวงฤดี

รักรายล้อม กล่อมเกลา คราวอ่อนล้า
รักมีค่า เป็นพลัง สร้างสุขศรี
รักฟื้นจิต ลิขิตฝัน วันที่มี
รักแท้ที่ มอบให้ ไม่เลือนลา
***********
ใจหนอใจ จึงคอย แต่ครวญคร่ำ
เหมือนตอกย้ำ หวนไห้ อาลัยหา
แม้มองไหน ภาพเห็น เช่นลวงตา
ช้ำเกินกว่าจะกล่าว คราวระทม

สุดจะหัก ดวงใจ ให้เฉลียว
บนทางเปลี่ยว เดียวดาย ไร้สุขสม
จะมองไหนก็ไร้ ซึ่งอารมณ์
ไม่อาจข่ม ใจปลง (พี่) ริมโขงเคียง.. (กลัวโดนฆ้อน เจ้าค่ะ)

"สุนันยา"