ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

ปิดภาคเรียน ฤดูร้อน ตอนหน้าแล้ง
ใจเหี่ยวแห้ง เพราะแสงแดด ที่แผดเผา
ชนบท บ้านนา ป่าลำเนา
เมื่อครั้งเยาว์ เราเคยอยู่ สู้ชีวี

จนบัดนี้ เติบใหญ่ ได้ข้อคิด
เพราะชีวิต ลำบากมา ก่อนหน้านี้
เป็นแรงใจ ให้สู้ทน จนได้ดี
เป็นสักขี แห่งวิบาก จากวัยเรียน

         

          "มุนีน้อย"

[รพีกาญจน์]

ลงหลุมปลัก ตักดิน สิ้นวันหยุด
จอบเสียมขุด ลากกอง ต้องโทษฐาน
กินมะพร้าว ข้าวหลาม ยามวิกาล
ประคุณท่าน ลงทัณฑ์ ให้ปั้นดิน

พระเณรมี สี่รูป รูปพันก้อน
เผาสุกร้อน ไม่จับ นับหักบิ่น
ห้ามอุทธรณ์ ผ่อนผัน กรรณยลยิน
เด็กวัดรวม ทั้งสิ้น อีกหกคน

เป็นคำสั่ง เบ็ดเสร็จ ความเด็ดขาด
เจ้าอาวาส ผ่านไป แสร้งไม่สน
เวลานาน ผ่านปี ที่ทุกข์ทน
จึงจักพ้น หมื่นก้อน ซ้อนเรียงราย

เรื่องอาหาร การกิน ศีลบัญญัติ
ต้องเคร่งครัด ติดใจ อย่าให้หาย
กินพอดี มีคุณ เจือจุนกาย
กินมากมาย ร้ายโขก โรคลุกลาม

หยุดบ่นพร่ำ ทำโทษ แสนโหดร้าย
ปั้นอิฐขาย ใช่หรือ คือคำถาม
ใจลึกลึก ฝึกเจ้า เฝ้าพยายาม
ชนะความ ลำบาก ด้วยพากเพียร

กรานกฐิน สิ้นวัน ออกพรรษา
พร้อมศรัทธา ร่วมก่อ หล่อพระเศียร
สร้างศาลา อาคาร การเปรียญ
จะให้เขียน แผ่นติด อิฐของเธอ

ทุกครั้งที่เข้าวัด ปลาบปลื้มใจมิรู้ลืม

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

ข้าวคำน้อยคอยป้อนนอนเดียงสา
อาบน้ำท่าหลังอิ่มเย็นยิ้มหัว
โรยแป้งร่ำอมราลูบทาตัว
กล่อมเพลงชั่วขานขับหลับสองตา

ยังจำได้ให้นมผมเรียกแม่
หญิงดูแลประหงมผมเรียกป้า
คือแม่พระประเสริฐเกิดลูกยา
แทนมรรดาทุกงานเลี้ยงหลานชาย

วัยกลางคนทนทุกข์ขลุกกับเด็ก
แขกไทยเจ๊กเห็นหน้าทำท่าส่าย
ใช่สาวแซ่แน่เทียวตัวเดียวดาย
อาจสาวแก่แม่หม้ายชายไม่มอง

เช้าจูงมือถือย่ามตามไปส่ง
เขียน ก กง กา กน ฝึกฝนท่อง
ถึงบ่ายสี่รี่เตรียมเยี่ยมมองมอง
คอยประคองเก้อกังหลังเลิกเรียน

พอถึงบ้านทานพร้าวข้าวต้มมัด
ป้าปรุงจัดสลับบ้างปรับเปลี่ยน
เปียกปูนมันวันพระขนมเทียน
สอนตัดเจียนใบตองห่อของกิน

ยามฟ้าร้องก้องดังป้านั่งใกล้
มีฟ้าร้องครั้งใดใจแทบสิ้น
วันฟ้าร้องชีวาป้าโบยบิน
ไม่อยากยินสักคราฟ้าร้องดัง

ฟ้าร้องวันนี้ เมื่อหกปีที่แล้ว คือวันสิ้นใจของป้า

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

พ่อนั่งสอน นอนสั่ง ตั้งแต่เด็ก
รู้เก็บเล็ก ผสมน้อย ค่อยอดเก็บ
เย็บผ้าทอ ต่อติด ขีดตัดเย็บ
พับตะเข็บ เม้มใน ถุงใบลาย

ค่าขนม นมเนย ที่เคยได้
เช้ามืดไป โรงเรียน แม่เพียรจ่าย
ซื้อบาทหนึ่ง หนึ่งเหลือ เหลือห่อชาย(เสื้อ)
นำสอดส่าย ถุงน้อย ห้อยเสาออม

ปลายสัปดาห์ อาทิตย์ เสาร์ปิดหยุด
รับจ้างขุด ดินพรวน สวนผักหอม
พอว่างเปล่า เข้าลาน สานชะลอม
ละลายสี คลี่ย้อม ม่อฮ่อมดำ

หาบน้ำอ้อย ลอยป่า ฝึกค้าขาย
ออกเดินสาย ช่วยงาน เล่นสานต่อ
ร้องลิเก เฮรำวง กะโลงซอ
เงินมีพอ เรียนฝัน ชั้นอุดม(ศึกษา)

บรรจุครู อยู่สอน นอนกลางป่า
รับเงินตรา เท่าไร ได้สะสม
ขุดหน่อไผ่ ใบสอย หอยปลางม
กินขนม ข้าวดำ คลุกน้ำตาล

พับเขียวแดง แบ๊งค์ใหม่ ใช้ยางรัด
ห่อเป็นมัด ยัดถัง ซ่อนหลังบ้าน
ลับขโมย ฉวยกัน อันตรธาน
จะแต่งงาน เปิดดู ตูเป็นลม!

เงินหมื่นบาท ถูกปลวกแทะกิน
นับที่ใช้ได้ เหลือเพียงเจ็ดพัน

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

วางบนแท่น แผ่นผ้า สิบกว่าชิ้น
มีซาติน โทเรเทโทร่อน
สีตาราง วางเส้น เอ็นแนวนอน
แขวนโชว์ต้อนรับลูกค้า มาจับจอง

ล้วนเนื้อหนา ผ้าดี สีดำเขียว
ขาวสีเดียว ผ้าเสื้อ เยื่อลายสอง
เทศกาล งานมี เสียงปี่กลอง
บุญฉลอง สมโภช โบสถ์ศาลา

พ่อยิ้มแฉ่ง แบ่งบาน งานเริ่มเข้า
ตื่นแต่เช้า จุดไฟ ใกล้ตีห้า
หยิบแท่งชอล์ก ออกแบบบง ทรงนานา
ตัดเย็บผ้า รับจ้าง ช่างถักทอ

จักรแซกริม เลียบรอบ กันขอบลุ่ย
ถึงยังเด็ก ได้คุย ลุยช่วยพ่อ
สอยตะเข็บ เย็บเนา เข้าแขนคอ
ติดตะขอ กรอด้าย สายรังดุม

สิ้นงานสวด บวชองค์ สรงน้ำธาตุ
งานหยุดขาด ฝนตก อกกลัดกลุ้ม
พ่อเดินทาง ห่างเหย้า เหมาเสื้อคลุม
เย็บเสื้อนุ่ม แขนยาว ขายหนาวมา

แสนภูมิใจ ได้ช่วย อาชีพพ่อ
จุดเกิดก่อ ประกาย หลายคุณค่า
ปูรากฐาน การเรียน เพียรวิชา
เป็นที่มา วันนี้ รพีกาญจน์

ตอนนั้นเรียน ป.5 ปี 2505 ครับ

 

[D]

ออกแบบสร้าง วางร่าง เป็นทางเริ่ม
ตัดแต่งเติม เสริมแทรก แปลกใหม่หวาน
หรือชุดฟอร์ม ย่อมได้ ใช้ทนนาน
(ชุด) พระราชทาน งานไหม ใส่พิธี

บรรจงสร้าง ตามสั่ง ตั้งใจนึก
เฝ้าเพียรฝึก ศึกษา ในหน้าที่
วิชาชีพ รับสอน ป้อนสตรี
ทั่วธานี มีฉายา "ศศิอาภรณ์"

รับออกแบบและรับสอนอยู่เลยอ่ะ

"ดิน"

[เนิน จำราย]

ขอสั่งตัดราชปะแตนสักหนึ่งตัว
สวมใส่คู่ทูนหัวพ่อศรีเปรื่อง
ล่องลำปางนั่งรถม้าเที่ยวชมเมือง
เลือกสีเหลืองถูกโฉลกเป็นโภคทรัพย์
 
เนินคู่เปรื่องลือเลื่องเรื่องโบราณ
เปรื่องเธอขานเนินถือในมือกรับ
เสียงเสภาเจื้อยแจ้ววาวแวววับ
ลูกคู่รับฉาวฉานแดนลานนา

เนิน จำราย

[ศรีเปรื่อง]

(แต่งสนุกสนานนะครับ...มิได้มีเจตนาอื่น    )

เห็นท่าน "เนิน" มีน้ำใจใสสะอาด
รีบรับราชปะแตนไว...ใส่ตะกร้า
เตรียมโผนขึ้นรถหัยวิไลตา
ฉุกอุรา...จึงเอ่ย..เผยความนัย

คือว่าสี...อำพัน...นั้นครับท่าน
อาจเป็นการ...เชิญคน...มาวนให้-
พรตุ๊บตั๊บ...ด้วยเพราะรัก...สลักใจ
ส่งเราไป...เที่ยวสวรรค์...ก่อนวันควร

ศรีเปรื่อง
๒๘ มิ.ย. ๒๕๕๖

หัย = ม้า

[ปู่ริน]

เมื่อหวนคิด คืนหลัง ครั้งยังหนุ่ม
สาวสาวรุม ..มิใช่โม้..โถปั่นป่วน
บ้างมาง้อ ขอแต่งงาน เป็นขบวน
หลายหลากล้วน สาวสวยสวย รวยก็มี

บ้างตัดรัก หักสวาท นิราศร้าง
ต้องหนีนาง จนวุ่นวาย หมายศักดิ์ศรี
ไว้ผมยาว... สวมเกงยีนส์.. สอนดนตรี
ครูหล่อดี ตีกลองชุด สุดตระการ

เที่ยวร้องเล่น บรรเลง เพลงลูกทุ่ง
รวมดาวรุ่ง ไทยสากล คนกล่าวขาน
เที่ยวเร่ร่อน ร้องรำ จนชำนาญ
ร้านอาหาร ชายแดน แคว้นนราฯ

สมัยนั้น สงบสุข มิทุกข์ร้อน
เที่ยวกินนอน ร้องเล่นไป ไม่เกิดปัญหา
"ตันหยงมัส" ยังมัดใจ ให้ตรึงตรา
ยามได้มา เยี่ยมเยือน ...เพื่อนมากมาย.

                                ริน ดอนบูรพา
                                    ๒๙ มิ.ย.๕๖

[D]

ขอสั่งตัดราชปะแตนสักหนึ่งตัว
สวมใส่คู่ทูนหัวพ่อศรีเปรื่อง
ล่องลำปางนั่งรถม้าเที่ยวชมเมือง
เลือกสีเหลืองถูกโฉลกเป็นโภคทรัพย์
 
เนินคู่เปรื่องลือเลื่องเรื่องโบราณ
เปรื่องเธอขานเนินถือในมือกรับ
เสียงเสภาเจื้อยแจ้ววาวแวววับ
ลูกคู่รับฉาวฉานแดนลานนา

เนิน จำราย

กระดาษกาง วางวาด ราชปะแตน
เริ่มแบบแปลน แผนภาพ ทาบบนผ้า
ทยอยตัด สัดส่วน คำนวณมา
ร้อยห้าห้า เซ็นตรง ทรงอะไร...?

จับตะเข็บ เย็บยาว เข้าจังหวะ
จักรรัวดะ ละยั้ง กลัวพลั้งไพล่
มีซิกแซก แทรกเสริม เติมลายไทย
รีดพับใส่ ไปรษณีย์ ส่งพี่"เนิน"

เรื่องค่าแรง แจ้งไป ตามใบสั่ง
รีบส่งตังค์ มาด่วน มิควรเปิ่น
คงพอซื้อ เครื่องบิน จินต์คงเพลิน
พาเหาะเหิน สู่ฟ้า กับป๋า"รพีฯ"

"ดิน"(บ้า)

ราชปะแตนฝังเพชร จร้า

[รพีกาญจน์]

การค้าขาย หลายหลาก ยากผูกขาด
การตลาด เจาะใจ ใครเด็ดกว่า
ต้องลดแหลก แจกฟรี บี้ราคา
ผลทันตา ยอดทรัพย์ นับอนันต์

อีกอนึ่ง พึงคุม คุณภาพ
ฝีมือหยาบ ขยาด อาจมหันต์
ปัดแมงหวี่ ตี่ตอม จ่อมจาบัลย์
ลูกค้าหัน หน้าไกล มิใยเยือน

สิ่งจูงใจ ให้จับ รับประโยชน์
ช่วยโปรโมท หว่านคำ ชักนำเพื่อน
เช็ครายเสียง เรียงตัว รวมทั่วเดือน
กำหนดเงื่อนไขวาง รางวัลงาม

ยุทธวิธี ดีร้าย ภายในนอก
ถูกลากออก พันตู สู่สนาม
ใครชะงัก พักยก ตกเขตคาม
เสร็จปอยลาม มิเหลือ ม้วนเสื่อไป

มันเป็นเรื่อง เร้าใจ ช่วงวัยเด็ก
ถึงยังเล็ก ตัวนิด คิดช่วยได้
เสนอต่อ พ่อรับ ทำฉับไว
สวัสดี มีชัย "ร้านไทยทรง"

ตัดกางเกง 1 ตัว รับปฏิทินรูปดารา 1 แผ่น และเลือกรับของแถม 1 ชิ้น ดังนี้
หมวกสาน 1 ใบ หรือเสื้อกล้ามตราเป็ดคู่ 1 ตัว หรือกางเกงในตราห่านคู่ 1 ตัว
หรือเข็มขัดหัวสี่เหลี่ยม 1 เส้น หรือรองเท้าฟองน้ำตราช้างดาว 1 คู่
ผู้ที่แนะนำหรือชักนำมาใช้บริการครบ 10 ราย รับกางเกงขายาวฟรี 1 ตัว

 

[รพีกาญจน์]

อะไรในโลกนี้ที่ว่าแน่
มีพ่ายแพ้ชนะและเสมอ
ช่วงเช่นฝันบรรเจิดล้ำเลิศเลอ
หรือพลั้งเผลอลับล่มลงจมดิน

ต้องเตรียมจิตทำใจให้พรักพร้อม
รู้จักยอมคำรบคราจบสิ้น
ทวนผลิตกิจกรรมนำชีวิน
หาทางผินเดินออกตรอกประตู

อันภูษาผ้าใบใช่ข้าวถั่ว
สามสี่ตัวหลวมคับกว่ายับยู่
มิหมดหายสายเย็นเช่นปลาทู
ตัดหนึ่งคู่เก่ากรังอีกตั้งปี

คนเบื่อรอชักช้าห้าวันเสร็จ
ซื้อสำเร็จวัดเอวสวมเร็วรี่
รีบร่วมงานบ้านไกลใกล้ได้ทันที
เลือกทรงสีเนื้อผ้าค่าสตังค์

หาก็ง่ายขายคล่องท้องตลาด
ของไม่ขาดข้ามคืนแค่โทรสั่ง
ร้านตัดเย็บถดถอยค่อยเอวัง
หันคืนหลังรับจ้างนอนห้างนา

เก็บกรรไกรไม้วัดจัดเข้าตู้
เห็นหดหู่ยิ่งนักจักรเย็บผ้า
เป็นครั้งหนึ่งในชีวิตติตอุรา
ก่อนต่อมาค้าวางกางเกงยีนส์

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

หนังขายยาคาวบอยทยอยฉาย
ตัวผู้ร้ายพระเอกทำเก๊กท่า
มือแตะปืนยืนจ้องชันสองตา
หรือควบม้าชุดยีนส์ปีนขึ้นลง

กางเกงเสื้อเนื้อหนาราคาถูก
สวมสำบุกสำบันทันประสงค์
จะท่องเที่ยวเลี้ยวลดจดแดนดง
แผ้วถางพงหนามไหน่ไม่ระคาย

หมวกปีกกว้างกลางยุบหลุบหน้าหลัง
รองเท้าหนังหุ้มข้อถักทอสาย
คาบบุหรี่ยียวนกวนเท้าปลาย
แบบฉบับครับยอดชายนายคือแมน

ยี่ห้อฮิต GANTON COMMANDO
สวมสมาร์ท อาจโหล แต่โก้แสน
วางจำหน่าย ขายตลาด จนขาดแคลน
รีบวิ่งแจ้น สั่งจอง ต้องมัดจำ

ต้นทุนตัว หนึ่งร้อย ยี่สิบบาท
พอวางพาด ร้อยห้าสิบ หยิบหนำหนำ
ทั้งขายปลีก ขายส่ง ขายตรงทำ
สิ้นเดือนกำไรหมื่น ตื่นเต้นจัง

เลิกเย็บผ้า ค้ายีนส์ สิยิ่งร้าย
นานยอดขาย หายไป ไม่เห็นหลัง
มีชุดเดียว เหนียวหนุ กว่าผุพัง
มีชุดดัง สวมใส่ ได้เป็นปี เฮ่อ...

นอกจากยีนส์ มีสำเร็จรูปชาย ชุดนักเรียน
ในที่สุดไปไม่รอดครับ เห็นทีมีต่อ อาชีพพ่อ 5

 

[รพีกาญจน์]

เห็นป้ายปิด ติดขาย ภายในร้าน
ทรงขาบาน กระบอก ฟอกกมแก่
ยืนสโตร์ โชว์ขา แถวท่าแพ
ยีนส์ของแท้ สามร้อย ห้อยเตะตา

เทียบราคา ตัวบาท ตลาดนัด
ถูกประหยัด อย่างน้อย ก็ร้อยกว่า
ปากต่อปาก เฮโล สาระพา
ขายเทน้ำ เทท่า ทำไม่ทัน

น้ำขึ้นต้อง รีบตัก ใส่กลักกล่อง
เงินตาพอง ทองตาโต เกิดโมหันต์
นำของเทียม กองคละ ปะปนกัน
ก็ถึงวัน ล่มสลาย ค้าขายพัง

เพราะความโลภ ของเรา เอาแต่ได้
ร้านเชียงใหม่ มั่วส่ง ลงตามสั่ง
ของไม่ดี มีหรือ ชื่อจีรัง
กลับมานั่ง หาวหุบ สรุปงาน

ลูกค้าไหล ไปอื่น มิคืนกลับ
จำต้องปรับ ร่วมจิต ช่วยคิดอ่าน
ของสิ่งใด ใช้สิ้น กินดื่มทาน
ตลอดกาล เช้ามืด พืชสัตว์คน

ยากตุกติก หลีกเว้น เช่นบังคับ
อาหารกับ ข้าวเนื้อ พริกเกลือป่น
ปุ๋ยสารยา ฆ่ารม สมฮอร์โมน
เริ่มตั้งต้น วางโชว์ โฆษณา

ยีนส์ปลอมซักแล้วเนื้อผ้าสีแดง เจ๊งอ่ะครับ
เริ่มขายของเบ็ดเตล็ดปี 2518 ถึงปัจจุบัน
พ่อมอบกิจการให้น้องปี 2540 ก่อนสิ้นชีวิต

 

[รพีกาญจน์]

ช่วงนี้แทบไม่ว่าง ไม่สามารถต่อกระทู้เพื่อน
ขออนุญาตเอาประสบการณ์เก่าวางแทนครับ

ข้าวหนึ่งกระป๋องนมต้มมื้อเช้า
กลางวันเปล่าไส้กิ่วหิวกระหาย
ตกมื้อเย็นเช่นเช้าข้าวกำฟาย
กินกันตายลงคอพอสืบลม

ข่าวว่าญาติห่างห่างจากบางกอก
ยินเล่าบอกเมืองอินทร์ดินดีสม
มีข้าวปลาอาหารทานอุดม
ข้าวเปลือกจมลงพื้นยืนต้นงาม

กลั้นน้ำตาอาลัยไสลูกน้อย
ลงเรือลอยกับผู้สู่สยาม
เผชิญโชคชะตาลาเขตคาม
อายุย่างสิบสามตามเขามา

ก้มลงกราบสามคราหน้าพระรูป
ก้มลงจูบลูบดินผินกล่าวว่า
ขอพึ่งพรหมร่มฉัตรกษัตรา
องค์พุทธาปกเกล้าเฝ้าอภิบาล

ได้กินดีมีใช้ในวันนี้
บารมีเดชะพระองค์ท่าน
คุ้มพ่อแม่แผ่ลูกสุขสำราญ
ว่าเสียนานหวังเจ้าคงเข้าใจ

ร่วมยินดีที่ผ่านการเลือกตั้ง
เป็นส.ท.คนดังครั้งยิ่งใหญ่
โอกาสชอบตอบแทนแผ่นดินไทย
พ่อสั่งให้"สุจริต คิดเจริญ"

พี่น้องสิบหมู่บ้านคัดส่งสมัครได้เป็นส.ท.ปี 2544

 

[รพีกาญจน์]

เราร่วมด้วยช่วยกันฉันพี่น้อง
ถือเพื่อนพ้องคล้องจิตอยู่ชิดใกล้
อายุหย่อนอ่อนแก่ก็แค่วัย
เป็นครูใหญ่ครูน้อยคิดคล้อยตาม

มิกำหนดยศซีดีกรีกั้น
อ้างตำแหน่งแบ่งชั้นให้หวั่นหวาม
เอาสกุลรุนชาติชี้ขาดงาม
เพียงยึดตามประเพณีที่นิยม

เราผู้น้อยค่อยค้อมน้อมคำนับ
ขานคะครับคุณทั่นดิฉันผม
ส่วนผู้ใหญ่ใจดีชวนชี้ชม
วางอารมณ์สุขุมยิ้มนุ่มนวล

ครูจบใหม่ไฟแดงแรงจรวด
มิโอ้อวดมากรู้ชูกระสวน
เก่าเกินเกณฑ์เจนภพจบกระบวน
นำประมวลควรคู่บูรณาการ

สอดดำริวิถีของชีวิต
เศรษฐกิจผู้คนชุมชนบ้าน
แหล่งทำมาหากินดอนดินดาน
สอบพื้นฐานความเชื่อเผื่อถ้ามี

เพื่อบรรลุอุปสงค์จำนงค์หมาย
อุทิศกายเทใจใส่้เต็มที่
ด้วยทักษะสัมพันธ์เชื่อมกันดี
เขียวขจีเด็กฉลาดชาติเจริญ

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

เริ่มเข้าแผนพัฒนาประชาชาติ
แยกกำหนดบทบาทอาจสรรเสริญ
ปฏิบัติบริหารการประเมิน
อัตราเงินแตกต่างห่างโยชน์ไกล

รับผิดชอบมอบงานสถานศึกษ์
ควบคุมฝึกอบรมบ่มนิสัย
สั่งกำกับปรับแก้แลทั่วไป
หนึ่งเดือนได้ครึ่งแสนตอบแทนแรง

สอนทั้งวันยันคืนเดือนหมื่นห้า
จดบันทึกตรึกตรากว่าค่อนแจ้ง
เด็กเต็มห้องต้องรู้ชูแสดง
ผลสัมฤทธิ์ผิดแผลงแปลงผ่านเกณฑ์

อยู่ด้วยกันปันใจใช่หน้าที่
สบย่ำยีบีฑาคราโดดเด่น
โชว์แต่ดีชี้แต่ตัวชั่วหมกเลน
หมดภาระผละเผ่นไม่เห็นเงา

ทีเงินเดือนเลื่อนขั้นพลันยื้อแย่ง
ต่างตะแบงอ้างเศษเม็ดเงินเก่า
เสนอยลผลงานทานสำเนา
มิผลัดใครให้เขาเราต้องการ

"เด็กจากไหนไม่สำคัญรักฉันลูก"
บางครั้งถูกปล่อยปละมาตรฐาน
ร่างรองรับจับรู้สู่กบาล
วิเคราะห์งานไม่เป็นเช่นบ๊วยเอย

 

รพีกาญจน์

[ไพร พนาวัลย์]

ครั้งหนึ่งในชีวิตคิดแล้วเสียว
เป็นครั้งเดียวโชคดีไม่มีเรื่อง
เอารถเกียร์ออโต้จอดในเมือง
พอดับเครื่องใส่เกียร์ถอยแล้วปล่อยไว้

ดึงเบรกมือให้ตึงแล้วจึงออก
ไปซื้อของข้างนอกที่อยู่ใกล้
เผอิญเพื่อนมารับอย่างฉับไว
ด้วยหัวใจชื่นบานไปงานเลี้ยง

รุ่งเช้าเพื่อนมาส่งที่ตรงรถ
ขนหัวหดรถถอยจากรอยเลี่ยง
เผอิญติดถังขยะไม่ผละ,เอียง
รถข้างเคียงจอดติดในทิศทาง

ถ้าไม่มีถังขยะกะดะไว้
รถคงไหลกลางถนนไปวนขวาง
รถคงติดหนึบหนับเหมือนจับวาง
จราจรคงคว้างในกลางวัน

คิดขึ้นมาคราใดหัวใจหนาว
ถึงเรื่องราวอดีตที่บิดผัน
อะไรหนอมาช่วยเอาไว้ทัน
ถังขยะมากั้นทันท่วงที

ขอขอบคุณสวรรค์ที่ท่านช่วย
ไม่เช่นนั้นคงซวยไปหลายซี่
คงถูกจับ,ถูกปรับ,ไม่นับตี
ต่อแต่นี้จดจำจนวันตาย

“ไพร พนาวัลย์”

คิดแล้วน่าใจหายจริงๆที่ดันไปใส่เกียร์ถอยหลังเอาไว้ได้ยังไง?ตอนนั้น เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว ก็ยังไม่แก่เท่าไหร่เลยน้า...
 

[ดาว อาชาไนย]

ขอเล่าให้ฟังบ้างครับ ผมเรียกว่า ตำรวจเมืองสานะขันธ์



ขับรถผ่านเมืองโน้นถูกชนท้าย
ไฟหลังซ้ายแตกหมดรถถลา
โดนคันอื่นเป็นทอดตลอดมา
รถด้านหน้าพังลามอีกสามคัน

รถที่ชนคันใหญ่หลายที่นั่ง
ขับตามหลังกดแตรไล่ดังลั่น
พุ่งชนท้ายรถเราอย่างเมามัน
ต่างรู้กันเขาผิดคิดเบาใจ

แต่คำพูดทุเรศมากจากสารวัตร
เสียงดังชัด.."เราผิด คิดบ้างไหม
เขามิชนเต็มท้ายรถจดจำไว้"
กฏหมายมาตราไหนก็ไม่รู้

มิยอมต้องฟ้องเราเข้าสู่ศาล
ปั้นพยานลูกน้อง..ยินสองหู
พูดจบหายหัวไปไม่มาดู
คิดคำผู้ใหญ่ก่อนสอนเนืองเนือง

"เป็นความกินขี้หมาดีกว่านัก"
จึงห้ามหักใจได้ไม่เอาเรื่อง
ไม่รู้เช่นเห็นชาติอาจขุ่นเคือง
เขายักเยื้องสันดานพาลจนชิน

"ใต้ดวงอาทิตย์นี้" มีคำขวัญ
"ตำรวจเมืองสานะขันธ์ทำได้สิ้น"
กิตติศัพท์เลื่องลือชื่อระบิล
มีปะปนยลยิน..ตำรวจเลว

ดาวอาชาไนย

[รพีกาญจน์]

ผิดบุราณ ดานดิน  ถิ่นรกชัฏ
ต้องประหัต ขวากหนาม เตียนข้ามไต่
ผิวมิเรียบ เหยียบเนิน เพลินครรไล
ฝ่าเถาวัลย์ พันไม้ ใกล้ริมทาง

ฝนตกพรำ น้ำขัง ทั้งเฉอะแฉะ
สวมเกิบแตะ ติดพื้น ลื่นล้มขวาง
ถูกลมแดด แผดเผา เป่าเย็นจาง
สองฝั่งข้าง กลางแยก แตกธุลี

เลียบราบลุ่ม ดุ่มเดิน เผชิญโชค
สู่เวียงทอง รองโลก ชะโงกศรี
วอนเมตตา อาศัย ใต้กุฎี
เศษอาหาร ทานมี คลี่บรรเทา

ช่วยพระสงฆ์ ลงวัด จัดตกแต่ง
มิออมแรง บิณฑบาต ตลาดเก่า
ปั้นดินขอ ก่อประตู สู้หนักเบา
หลวงพ่อชอบ นอบพิเนา ส่งเข้าเรียน

ถูกสมัย ไฟสว่าง ทางเทแผ่น
รถเร็วแล่น ตึกงาม อารามเปลี่ยน
มีเงินใช้ ไร้โรคา พริบตาเยียน
เติมวนเวียน เงินสด กดเสบย

บังเกิดเกล้า เจ้าสร้าง ทางสวรรค์
จะเลือกสรร ดีชั่ว กลั้วใดเผย
ทางสองแพร่ง พากเพียร เรียน/ละเลย
ดรุณเอ๋ย ตั้งจิต คิดให้ดี

 

 รพีกาญจน์

ดินขอ* กระเบื้องแผ่นเล็กๆ