ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

จิตมนุษย์ประภัสสรดั่งท้องฟ้า
ยามเมฆามาเยือนจึงเหมือนหม่น
อวิชชาพาให้ใจปวงชน
ดั่งถูกดลด้วยกิเลสเป็นเปรตมาร

การอภัยให้กันนั้นดีเลิศ
จิตประเสริฐส่องแสงแห่งสุขสานต์
เพื่อผู้ผิดเพ่งพิศใช้พิจารณ์
ดุจสายธารหลั่งลงตรงเปลวเพลิง

เชิญเล่าสู่กันฟังเหมือนดั่งว่า
เห็นด้วยตาบอกต่ออย่าพอเพิ่ง
อย่างน้อยได้สร้างสรรค์ความบันเทิง
ด้วยชั้นเชิงแห่งผู้ที่รู้จริง

ใครจะว่าอย่างไรช่างใครเขา
ถามตัวเราดีกว่าว่าแน่นิ่ง
จุดมุ่งหมายคลายเหงาเข้าอุ่นอิง
อย่าประวิงอาวรณ์ อย่าอ่อนแอ

“ไพร พนาวัลย์”
 

[Prapacarn ❀]

เมื่อแรกเริ่มเดิมมาดั่งผ้าขาว
สุกสกาวปราศมลทิน..ไร้กลิ่น-สี
ในท่ามทางแต่งแต้มแซมราคี
ชั่วหรือดี..สังคมด้วย..ช่วยกันทำ

ฐานครอบครัวอบอุ่นเป็นทุนก่อ
จากแม่-พ่อ ชี้ทางไว้..มิให้ถลำ
สิ่งแวดล้อมรอบเรา..เอาอย่างผู้นำ
บวกผลกรรมแห่งตน..คือถนนชีวิต

จะโทษใครไหนเล่า..เมื่อเจ้าหลง
ในวนวงสับสนจนกลายผิด
ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดครั้ง..นั่งพินิจ
แม้รู้ผิด..กลับใจ..ใครใครนิยม
 
แซมค่ะ

ขอบคุณท่านพี่ไร้.. และคุณลุงไพร ที่มาร่วมแบ่งปันข้อคิดกับแซมนะคะ...
ขอให้ทุกท่านมีความสุขในทุกๆวันค่ะ...
รักจากแซม 

[Prapacarn ❀]

“Mid Summer Night’s Dream”

เมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา แซมไปดูละคร” เชคสเปียร์ใต้ดวงดาว..”
เป็นโรงละครที่อยู่กลางแจ้ง  ไม่มีหลังคา..
แซมนึกถึงโรงละครเร่ ที่เที่ยวย้ายไปแสดงในที่ต่างๆเลยค่ะ..

นอกจากจะได้ทำอะไรแปลกๆ..ได้ความสนุกสนาน..
แซมยังได้อิ่มในอารมณ์...

ท่ามแสงดาว.. ลมเย็นพัดผ่านในคืนกลางฤดูร้อน..
บรรยากาสสุดแสนจะโรแมนติค

~ อยากมีใครสักคนที่รู้ใจมานั่งข้างๆ ใครที่ทำให้แซมได้รู้สึกอบอุ่น
ไม่รำคาญที่แซมจะงี่เง่าบ้างในบางครั้ง..
และเอาใจปลอบโยนในยามที่แซมงอแงในบางคราว.. ~

ช่วงพักครึ่ง แซมมองดูรอบๆโรงละคร..
ดูเหมือนรังนกยักษ์ที่วางอยู่บนลานในท่ามต้นไม้ใหญ่-เล็ก..ด้านในมีที่นั่งเป็นแถววนๆขึ้นไป  จากแถวที่ต้องนั่งกับพื้น ไปจนชั้นบนสุด (ทีเห็นดาวะยิบระยับ..) 

กลุ่มแซมไปกัน 5 คน.. เรานั่งวงที่อยู่ชั้นบนสุดนี่แหละค่ะ..
สถานที่..เป็นลานกว้างในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ใกล้ๆ บ้านแซม..
จุผู้ดูได้ประมาณ 120 คนค่ะ..

แซมบอกเพื่อนๆ ว่า นี่เหมือนกับคนไทยไปดูลิเกตามงานวัด..

เมื่อเทียบกับละคร หรือโชว์ที่เคยไปดูในโรงละครใหญ่ๆหรูๆ..
แซมกลับชอบงานคืนนี้...
รู้สึกเป็นคนบ้านนอกมากๆเลยค่ะ..

อบอุ่น และรักตัวเองจัง...

หอมละมุนกรุ่นกลิ่น..ลมรินผ่าน
หอมชื่นมานไอดิน..หอมกลิ่นหญ้า
หอมน้ำค้างกลางโพยมโสมส่องมา
หอมเวหา..หอมหมอก..หอมดอกไม้
•
คิดถึงทุ่งท้องถิ่นน้ำรินเอื่อย
คิดถึงเฟือย กอ-กกปรกน้ำใส
คิดถึงยามย่ำค่ำแสงรำไร
คิดถึงไผ่ลู่ปลิวพลิ้วลมพลิ้ว
•
อุ่นหัวใจยามฝัน..วันคืนถิ่น
อุ่นห้วงจินต์ซึ้งซาบไหววาบหวิว
อุ่นช่อรักดอกใบ..ไกวปลิดปลิว
อุ่นรุ้งริ้วห่อห้อม..กล่อมคีตกานท์
 
แซม

[ไพร พนาวัลย์]

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนท

ป่าคอนกรีตเกรอะกรังรังมนุษย์
มิผ่องผุดหมอกควันนั้นแผ่ซ่าน
แย่งชิงกันทุกอย่างทางยวดยาน
ขอเพียงเพื่อทำงานห่างบ้านตน

ชนบทบ้านนาอยู่ป่าเขา
ยามรุ่งเช้าสดชื่นผืนไพรสนธ์
บรรยากาศแจ่มใสยามได้ยล
แม้สู้ทนลำบากไม่จากจร

ยามห่างไกลบ้านเรายืนเศร้าสร้อย
อยากเกี่ยวก้อยบางใครให้ออดอ้อน
คิดถึงฉันบ้างไหม?ใจอาวรณ์
ห่วงอาทรคนไกล อยู่ปลายฟ้า

“ไพร พนาวัลย์”

[ดาว อาชาไนย]

ยามเธอตื่นเราหลับอยู่กับหมอน
ยามเธอนอนเราตื่นยืนล้างหน้า
ขอพบกันครึ่งทางบางเวลา
นานจนกว่าง่วงกลับไปหลับนอน

ดาวอาชาไนย

[panthong.kh]

อันเรื่องไกล ตัวฉัน นั้นทนได้
แต่เรื่องใจ โลเล เซแง่นง่อน
รับไม่ได้ ดอกเจ้า ขอเว้าวอน
ขี้เกียจอ้อน งอนง้อ ขอคืนดี

เรื่องหลับตื่น คืนฝัน วันหลายรอบ
ถึงไม่ชอบ ทนได้ ในเรื่องฉี่
ขยับเตียง ทีไร ไปทุกที
พี่เล่นถี่ ฉี่ดึก นึกแล้วปลง
พันทอง
 

[ดาว อาชาไนย]

พี่เป็นคนขยันพันก็รู้
ที่เสียอยู่พันบ่นเป็นคนหลง
ฉี่แล้วขอฉี่อีกลืมจนงง
ขอพันจงทนพี่ฉี่ทั้งคืน

ดาวอาชาไนย

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนท

ป่าคอนกรีตเกรอะกรังรังมนุษย์
มิผ่องผุดหมอกควันนั้นแผ่ซ่าน
แย่งชิงกันทุกอย่างทางยวดยาน
ขอเพียงเพื่อทำงานห่างบ้านตน

ชนบทบ้านนาอยู่ป่าเขา
ยามรุ่งเช้าสดชื่นผืนไพรสนธ์
บรรยากาศแจ่มใสยามได้ยล
แม้สู้ทนลำบากไม่จากจร

ยามห่างไกลบ้านเรายืนเศร้าสร้อย
อยากเกี่ยวก้อยบางใครให้ออดอ้อน
คิดถึงฉันบ้างไหม?ใจอาวรณ์
ห่วงอาทรคนไกล อยู่ปลายฟ้า

“ไพร พนาวัลย์”

คนปลายฟ้าเดินเดี่ยว..เปลี่ยวและหวั่น
แต่ละวันร่วงโรยเฝ้าโหยหา
ด้วยครรลองชีวิตลิขิตมา
จากลุง ป้า น้อง พี่..ไม่มีใคร

ท้องทุ่งนาป่าเขาเนาจิตแนบ
ใคร่อิงแอบผืนดินถิ่นที่ให้
ก่อชีวิตสถิตย์งามความเป็นไทย
อยู่แห่งใดไม่ลืมยังปลื้มนัก

มีหัวใจลูกทุ่งมุ่งเสาะหา
กลับท้องนาริมคลองมองยอดผัก-
กระเฉดทอดยอดไหวดั่งทายทัก
แมลงปอคึกคักฝากรักบัว

คิดถึงหนุ่มชาวสวนเคยชวนเที่ยว
ร้องเพลงเกี้ยวก้องฝั่งดังไปทั่ว
อยากบอกเขาคนไกลให้รู้ตัว
ว่าอย่ามัวจดจ้อง..รีบจองเร็ว-เร็ว
 
แซม

แซมกราบขอบคุณลุง ที่เป็นกำลังใจให้แซมมาตลอด..
ขอให้ลุงมีความสุขค่ะ...
แซม

[Prapacarn ❀]

ตัวต้นเหตุ.. "ปูดิบกิมจิ"  โทษเจ้านี่ซะดีไม๊..

กระปลกกระเปลี้ยเสียขวัญ..วันอ่อนล้า
ทั่วกายาร้อนรุมสุมไฟเผา
ร้าวระบมไหวสั่นไม่บรรเทา
จะถองเหล้าสักไห..กลับไร้แรง

หวั่นละเมอเพ้อพก..จิ้งจกหยัน
สารพันความลับกลับเผลอแถลง
สมองเบลอเจอฤทธิ์ผิดสำแดง
จะตะแคง จะหงาย..ไม่วายครวญ

โอ้พ่อแก้ว แม่แก้ว อย่าแจวจาก
มัจจุราชจะมาพราก..ช่วยลูกด่วน
ลูกเป็นดั่งมัจฉา ปลาติดอวน
อาจจะด่วนจากลา ณ ครานี้

จวบนภาฟ้าสางครางกระเส่า
สงสัยเราใช่ล้อเล่น..กลายเป็นผี
ลอยละลิ่วล่องลมไม่สมประดี
ทั้งชีวีอ้างว้าง..เคว้งคว้างนัก

คีตกานท์หวานแว่วแผ่วในฝัน
โหมโรงนั่นลวงใช่ไหม..ใคร่ประจักษ์
ขานขับกลอนอ่อนละมุนอุ่นไอรัก
เพลงจบวรรคปลุกภวังค์..ยังเดียวดาย

แซม
 

[เนิน จำราย]

สายฝนซาฟ้าแจ้งส่องแสงสูรย์ 
เดี่ยวอาดูลย์อาภัพจงดับหาย
สื่อน้ำเสียงเรียงสารผ่านพระพาย 
มุ่งตรงหมายตรึงมั่นหลับฝันดี

 เบาเสียบ้างทางงานทานปลาผัก   
พอได้พักร่างกายผ่อนคลายคลี่
   แล้วกลับหลังมาสร้าง “บางคนที”   
น้ำทางนี้ ขึ้น ลง ตรงเวลา

เนิน จำราย
 

[ไพร พนาวัลย์]

โอ้ ขวัญเอ๋ยขวัญมาสู่หล้าโลก
อย่ามัวโศกเศร้าใจให้ทุกขา
เสียงคีตวังเวงบรรเลงมา
กล่อมน้องข้ากลับคืนความรื่นรมย์

ยังไม่ตายง่ายหรอกจะบอกให้
เพราะหัวใจร่าเริงบันเทิงร่ม
ยังตลกขบขันในวันตรม
จงชื่นชมผลบุญอย่างเบิกบาน

แม้จะอยู่เดียวดายห่างชายภักดิ์
แต่ก็จงประจักษ์ว่ารักซ่าน
ด้วยดวงจิตชิดใกล้ไม่ซมซาน
ขอนงคราญหวานชื่นทุกคืนวัน เทอญฯ

ลุงปรางค์ไพร
 

[Prapacarn ❀]

สายฝนซาฟ้าแจ้งส่องแสงสูรย์ 
เดี่ยวอาดูลย์อาภัพจงดับหาย
สื่อน้ำเสียงเรียงสารผ่านพระพาย 
มุ่งตรงหมายตรึงมั่นหลับฝันดี

 เบาเสียบ้างทางงานทานปลาผัก   
พอได้พักร่างกายผ่อนคลายคลี่
   แล้วกลับหลังมาสร้าง “บางคนที”   
น้ำทางนี้ ขึ้น ลง ตรงเวลา

เนิน จำราย
 

“บางคนที” ซื่อตรงและคงมั่น
เฝ้ารอวันคืนหวนทวนมาหา
ดอกโสน,ผักบุ้ง..กลางทุ่งนา
ทั้งแตงกวา,แตงไทย ผักในแปลง

พึ่งลำแข้งตนเองเร่งสร้างหลัก
งานเหนื่อยหนักสู้ได้ไม่หน่ายแหนง
หวังมีวันคืนเหย้าเฝ้าทุ่มแรง
เพื่อนอย่าแล้งน้ำใจ..ช่วยให้พลัง

เพียงหยดหนึ่งน้ำถ้อยคอยทักถาม
เปรียบแสงทองส่องงามให้ความหวัง
ถนอมดอกไมตรีมั่นจีรัง
บานสะพรั่งกลางใจคนไกลเรือน

แซมค่ะ
 

[Prapacarn ❀]

โอ้ ขวัญเอ๋ยขวัญมาสู่หล้าโลก
อย่ามัวโศกเศร้าใจให้ทุกขา
เสียงคีตวังเวงบรรเลงมา
กล่อมน้องข้ากลับคืนความรื่นรมย์

ยังไม่ตายง่ายหรอกจะบอกให้
เพราะหัวใจร่าเริงบันเทิงร่ม
ยังตลกขบขันในวันตรม
จงชื่นชมผลบุญอย่างเบิกบาน

แม้จะอยู่เดียวดายห่างชายภักดิ์
แต่ก็จงประจักษ์ว่ารักซ่าน
ด้วยดวงจิตชิดใกล้ไม่ซมซาน
ขอนงคราญหวานชื่นทุกคืนวัน เทอญฯ

ลุงปรางค์ไพร
 

ประนมกรก้มกราบทาบตักพี่
ขอคนดีเมตตาอย่าขวยเขิน
น้องรำลึกถึงคุณอุ่นเหลือเกิน
แม้ใครเมินหมองหมาง..ก็ช่างใคร

จะอ่อนล้าสาหัสยืนหยัดสู้
จะไร้คู่เคียงครองไม่หมองไหม้
จะหนาวเหน็บเจ็บหนักสักเท่าไร
จะจำไว้มีตักให้พักพิง

ยามล้มลุกคลุกคลานวานพี่หน่อย
ช่วยประคองน้องน้อยขึ้นตลิ่ง
ขอยืมอกอุ่นแอบไว้แนบอิง
หาใครจริงใจเท่าพี่..มีไหมเอย

เจ้าแซม
 

[Prapacarn ❀]

เอาคันนี้แหละ

มีใครทำอย่างแซมบ้างเนี่ยะ..
โมโหซะจนร้องไห้ค่ะ..

เมื่อวาน สืบเนี่องมาจาก รถที่ความร้อนขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อน..
เอาไปให้ช่างดู เค้าก็บอกว่า ไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก เพียงแต่แซมต้องดูแลเครื่องด้วย.. ไม่ใช่ขับตะบี้ตะบัน..

ก็อยากเป็นคนดี ดูแลของบ้าง..
ก่อนไปทำงาน ก็เลย ..ไหน เช็คน้ำดูซิ แห้งอีกรึเปล่า..
โห.. เปิดหม้อมา แห้งแกร็กเชียว..จัดแจงไปเอาน้ำมา หนึ่งแกลลอน..
เทใส่ บุ๋มๆๆๆๆๆๆ..

เฮ้ย!! แห้งขนาดนี้เชียว เป็นไปได้ไงฟระ..

มองไปมองมา..อ้าว หม้อข้างๆ บนจุกเขียนว่า "หม้อน้ำ"..
งั้นเราเติมใส่หม้อไรหว่า.. หรือจะเป็น หม้อข้าว หม้อแกงลิง..
หงายจุกดู... จ๊าก..ก..ก..ก...ก...ก..

หม้อ "น้ำมันเครื่อง "...

ใส่น้ำ 1 แกลลอนลงไปในหม้อน้ำมันเครื่องครับท่าน...
ตั้งแต่เกิดมา เท่าที่จำได้ แซมไม่เคยรู้สึกโง่เท่านี้มาก่อนเลย...

ร้องไห้เลยครับ...

เดี๋ยวมาเล่าต่อ .. ไปทำงานหาเงินมาซื้อเกวียนขี่..ท่าจะดี
ชะแว๊บ....
 
~ Sam ~

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เอ่อ..คือ..ยังไงดีล่ะ จะขำก่อน หรือ จะสงสารก่อนดีน๊า..
ปกติ..น้ำก็ต้องเติมที่หม้อน้ำ หรือ หม้อพักน้ำสิจ๊ะ ไหงถึงไปเติมที่หม้อน้ำมันเครื่องล่ะ
ตัวหนังสือก็มีเขียนบอกเอาไว้อย่างชัดเจนนี่นา โอย..มึนตึ๊บ
นี่ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่ง จะจับตีให้ก้นลายเชียว!
เอางี้..โยนความผิดไปให้รถละกัน โทษฐานที่ไม่บอกว่าจะกินน้ำทางไหน ฮ่าฮ่า
 

[รัตนาวดี]

  มิได้มาเล่า แต่มาขำอยู่ที่ปลายฟ้าเช่นกันนะจ๊ะ...ฮาๆๆๆๆๆๆ 

[panthong.kh]

ความโง่ย่อมมาก่อนความฉลาดเสมอ
อย่าเรียกว่าโง่ เรียกว่า ไม่รู้ จะดีกว่า
เราไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องเสมอไป
ถ้าเรารู้ทุกเรื่อง ก็จะตัดการทำมาหากินของคนอื่น
เพราะเราจะทำเองทุกอย่างจ้า

มีเรื่องมาเล่าเหมือนกันเกิดขึ้นสดๆร้อนเมื่อวานตอนเย็นนี่เอง

สืบเนื่องจาก รปภ ลาป่วย ประกอบกับพึ่งรับ Messenger มาใหม่
ห้าโมงเย็นก็เลยสั่งน้อง Messenger ช่วยปิดประตูโรงรถด้วย
เพราะยังเหลือรถของ ผู้จัดการอีกคันยังไม่กลับ น้องก็อยู่รอให้
ด้วยเป็นคนมีน้ำใจ พอรถผู้จัดการคันสุดท้ายออกไปไม่นาน

น้องก็โทรศัพท์มาหา พูดแบบตกใจมาก น้องชื่อโน๊ต

โน๊ต :  พี่พันครับผมออกจากโรงรถไม่ได้ครับ จะไปออกทางประตูออฟฟิศ ผมก็ยังไม่ได้ Scan ลายนิ้วมือครับ
พี่พัน : โน๊ต โน๊ต โน๊ตใจเย็นๆนะ โน๊ตกดประตูโรงรถขึ้นไปใหม่ แล้วค่อยกดปิดอีกครั้ง พอโน๊ตกดปิดประตูเลื่อนลง  โน๊ตก็ออกมาข้างนอกได้เลยไม่ต้องรอให้ประตูมันปิดลงไปจนถึงพื้น
โน๊ต : อ๋อ  ครับ..ครับพี่ขอบคุณครับ

เห็นไหมค่ะว่าการที่ไม่รู้ก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่ตอนนี้น้องรู้แล้ว ต่อไปก็ไม่ต้องโทรหาเราอีก
พันทอง