ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

"ขอบคุณภาพจาก Internet"

ถึง......คนไม่มีบ้าน
เธอร้าวรานหัวใจบ้างไหมหนอ
ในความมืดมีแสงดาวเฝ้าถักทอ
เธอจะท้อ หรือหม่น...หรือทนทุกข์

ผู้พเนจร.....
มีผ้าห่ม, หมอน, กล่องกระจุก
เธอเดินทางเปล่าเปลี่ยวเที่ยวซอนซุก
น้ำค้างปลุกบอกสัญญาณการเคลื่อนพล

ใต้พุ่มไม้...ใบลู่...ฝนพรูสาย
เธอซุกกายสั่นไหวในสายฝน
สองแขนที่กอดถนอมกล่อมกมล
เป็นอ้อมแขน อดทน...ของเธอเอง

ในความหนาว......
เธอซ่อนความปวดร้าว..อย่างรีบเร่ง
นกราตรีละเมอฝันกล่อมบรรเลง
คีตกานท์..อันวังเวงคล้ายอาทร

ท่ามแสงดาว
ดาราพราวพรายพร่างอย่างคืนก่อน
ฝากจุมพิต..มิตรผู้พเนจร
ฉันจะกล่อมเธอนอน..ท่ามรัตติกาล

แซมค่ะ
 

[ส.เชื้อจันทร์]

ฟังเรื่อง "ผู้พเนจร" กลอนบอกเล่า
นึกถึงเรื่องก่อนเก่า เราเคยเห็น
ความทุกข์ยากตรากตรำสุดลำเค็ญ
เหมือนกับเป็นเพื่อนแท้แก่ชะตา

ไม่มีบ้านเหมือนไร้ทุกสิ่งอย่าง
มิแตกต่างกับคนอนาถา
ตลอดชีวิตอาศัยความเมตตา-
และความกรุณาจากผู้คน

น่าดีใจมีคนเฝ้าสังเกต
จับเป็นเหตุไว้นึกเพื่อฝึกฝน
มนุษย์เราทั้งร่ำรวยและยากจน
หนีไม่พ้น ความตายสักรายเลย



...ส.เชื้อจันทร์..

25 พ.ย. 54

ปล. กลอนพาไปอ่ะนะ อาจฟังดูแปร่งๆบ้าง คงไม่ว่ากันเด้อ...

[เฮยอิง]

ท่ามวิถีผู้คนบนเมืองใหญ่

เขาโอบไอความหนาวมิกล่าวเผย

บนถนนหนทางอย่างที่เคย

เสพสิ่งเฉยเมย. .ทุกแหล่งแห่งผู้คน

เขาทิ้งกายหมายพักสักนิทรา

ท่ามรถรา. .กวัดไกวในถนน

สุขก็สุขทุกข์ก็ทุกข์จนเกินทน

แต่จะบ่นใดใดให้ใครฟัง

วางชีวิตทุกจิตใจในวิถี

สูเสรีวิญญา. .ดีกว่าหันหลัง

เสพปฏิกูลมูลฝอยร้อยกำลัง

เพื่อประทังฝั่งชีวิต. .ที่อิดโรย

สักเวลาหาใดเล่าจะเข้าถึง

ชีวิตหนึ่งซึ่งอ่อนล้า. .แลหิวโหย

ก๋วยเตี๋ยวปรุงคลุ้งกลิ่นบินโฉบโชย

คงโดนโวยหากเขา. .จะเข้าไป

ร่างโรยราล้าแรงแห่งชีวิต

เพียงลิขิตขีดแย้ง. .แกล้งใช่ไหม

พเนจรร่อนเร่. .ดูเขวไกว

มีบ้างไหมใครเข้าใจ. .ในคนจร. .

[a moth]

ขออนุญาตไม่รับสัมผัสกับกระทู้ข้างบนนะคะ

ผู้พเนจร กับ โศกนาฏกรรมแห่งรัก



ลมพัดพรู...ฤดูหนาว
ถุงสมบัติกรูกราว – เขางุ่นง่าน
เสื้อคลุมปะซ้ำแขนนานแสนนาน
ประจำผ่านปากซอย ยืนคอยใคร?
ชอบนักแหละ! เขาชอบ มอบรอยยิ้ม
บางครั้งปริ่มน้ำตามองฟ้าใส
ดวงตาที่ข้าพเจ้ายากเข้าใจ
ลึกลงนัยน์หลังม่านน้ำตาล-ดำ
จินตนาการบ้าน, เมือง หรือ เรื่องไหน
บ่อยชื่อใครคิดถึงจึงเพรียกพร่ำ
อาจคนรักคนเก่าเฝ้าเก็บงำ
มาประจำถนน – คนย่านนี้
จึงบางคนยิ้มทักพยักหน้า
บ้างว่าบ้ายามพบจึงหลบหนี
ค่ำที่ดาวสุกปลั่งกำลังดี
บางอย่างที่เคลื่อนไหว..เสียงไซเรน!!
....

รู้สึกชัดลมหนาวเกรียวกราวกรู
ยิ่งหดหู่ ธูป,เทียน เวียนวางเซ่น
ใคร! น้ำตาร่วงหล่น บนพื้นซีเมนต์
รีบร้อนเบนหน้าหลบ...ไม่สบตา!!
....

...รอคอยมาทั้งชีวิต...
หวังเข้ม, เต็มพิศ อยู่ตรงหน้า
หรือรักเป็นเช่นนี้เสมอมา
บิ่น, บ้า ข้าพเจ้า...ไม่เข้าใจ!
!?!

**ข้าพเจ้าทราบมาภายหลังว่า
เขาและเธอรักกัน แต่เป็นความรักที่ไม่สมหวัง 




ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[Prapacarn ❀]

อ้าว...ต้องเป็นคนเดียวกันกับ "เขาคือใคร" ในเรื่องเล่าจากปลายฟ้า
ที่แซมเล่าเอาไว้ในห้องนั่งเล่นแน่ๆเลยค่ะ คนกันเอง...
เศร้าจังนะคะ...
ขอบคุณที่มาร่วมเขียนกลอนกับแซม..ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะคะ

จากใจแซมค่ะ...