ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Design with love ᵔᴥᵔ]

 ~* เพียง "รอ" อยู่ตรงนี้ *~

* แม้อยู่ไกลสิ่งใดเล่าเฝ้าตัดสิน
ว่าชีวินหมดสิ้นผู้ห่วงหา
ในบ้านเมืองเรือนร้างอย่างพนา
โรยแววตาชราแก่แม่รอคอย

* มองเส้นทางดินแดงที่แล้งเหลือ
มองจิตใจที่คลุมเครือเยื้อเหงาหงอย
มองแววตาว่าเปล่ากล่าวเลื่อนลอย
มองน้ำใสหยดน้อยคล้อยภวังค์

* มองมือหยาบกาบกร้านอย่างคนสู้
ริ้วรอยดูสูงวัยเข้าใกล้ฝั่ง
เงียบและเหงาอยู่ข้างทางรุกรัง
คอยนิ่งฟังเสียงดังรถจดอาจินต์

* ในความเหงาเย้ากายปลายชีวิต
บ่มีสิทธิ์เรียกร้องฟ้องตัดสิน
คำอุทรวอนกล่าวร้าวยลยิน
น้ำตารินเพียงหนึ่งหยดยังทดใจ

* ด้วยเชื่อคำสัญญาที่ว่ากล่าว
เมื่อหน้าหนาวที่ยาวนานกาลหวั่นไหว
ลูกแลหลานกลับบ้านที่ห่างไกล
หอบเอารักมาใกล้ใจชรา

* นั่งเหม่อมองทอดใจไปถนน
ไม่เห็นฝุ่นแม้ใครที่ใจท่า
รอ รอ รอ หมดวันยังไม่มา
มองท้องฟ้าเย็นย่ำค่ำเต็มที

* หญิงชราโหยหาเพียงความรัก
ทั้งแน่หนักเฝ้ารอไม่ท้อหนี
กลับได้เพียงความเหงาเย้าฤดี
รอตรงนี้ไม่มีใครในความจริง

* น้ำใส ใส หยดน้อยค่อยรินหลั่ง
เมื่อความหลังฝังใจใคร่สุงสิง
ยามเมื่อแก่ไร้ใครใฝ่แอบอิง
ถูกทอดทิ้งเพียงลำพังกับฝันลวง

* บอกจะกลับนับวันรอก่อความหวัง
จึงมานั่งลำพังข้างทางหลวง
ความจริงแล้วไร้วี่แววสิ่งทั้งปวง
น้ำตาร่วงเพียงคนแก่แค่นั่งรอ

* จึงยกมือเหนือเกศาว่าตั้งจิต
วอนองค์เทพเนรมิตที่ได้ขอ
คำสัจจะวาจาว่าเพียงพอ
เมื่อนางทำดีต่อทุกทุกคน

* สิ้นคำพรบทสุดท้ายนางจึงเพ่ง
ขอพรเร่งก่อเกิดเถิดสักหน
ขอลูกหลานกลับมาหาในบัดดล
จากพวงผลความดีที่พึงทำ

* ในลืมตาครั้งแรกนึกแปลกอยู่
ห้วงอณูความหวังกลับตั้งย้ำ
รถเที่ยวสุดท้ายจอดหน้าป้ายประจำ
เป็นเหมือนดังกำลังผลักดันกาย

* นางจ้องมองทุกคนที่ลงจากรถ
รอยยิ้มสดฉาบทับก็กลับหาย
เรี่ยวแรงทีเคยมีบัดนี้กลาย
เหมือนฝันพังทลายร้ายเหลือทน

* นางทรุดเข่านั่งลงอย่าหมดเรี่ยว
ไม่แลเหลียวใครผ่านมาว่าไม่สน
โทษสวรรค์กลั้นแกล้งหญิงจนจน
เพียงหนึ่งคนไร้ค่าฟ้าไม่แล

                      Design with love"

"การรอคอยใครสักคนหนึ่ง เพียงแค่ห้านาทีก็ถือว่ายาวนานมากแล้ว
แต่กับบางคน ใช้ทั้งชีวิตเพื่อรอ รอคอยอย่างมีความหวัง ว่าสักวันฟ้าคงเห็นใจ"

[กาญจนธโร]

~~o..มากไป..ฤๅไฉน..o~~

ฝุ่นสีหม่นบนทางยังคว้างเอื่อย
เท้าเนิบเนือยเรื่อยเร่ซุนเซแถ
สังขารโรยแรงเลือนหาเชือนแช
เฝ้าชะแง้แม้ตาจักพร่ามัว

รถโดยสารผ่านเลยไม่เคยจอด
ทรุดร่างทอดกอดล้ามองฟ้าหลัว
ภาพจางจางกลางใจแสนไกลตัว
รอยยิ้มหัวยั่วเปรยเคยพะนอ

หวังมากไปฤๅไฉนหัวใจนี้
หัวใจที่พลีให้ไม่เคยขอ
เจ้ายื่นช้ำน้ำตาแทนค่ารอ
รันทดท้อทรมาน ณ ลานตรม

เถอะเป็นเฒ่าเฝ้าเรือนเหมือนปีผ่าน
มีเพรงกาลขานขื่นวันคืนขม
อยู่กับเหงาเศร้าโศกวิโยคชม
อกระบมซมซานลูกหลานเอย

ปภัสร์
๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๔

[ไม่รู้ใจ]

ในอ้อมแขนแสนอุ่นละมุนรัก
ซึ้งสลักทรวงใฝ่ใจเฉลย
ครั้งเห่ห้อมกล่อมชมภิรมย์เชย
กรุ่นเขนยเกยตักเจ้าพักกาย

เมื่อวารวันผันเปลี่ยนก็เวียนจาก
ห่างฟ้าฟากนานเนิ่นดั่งเมินหาย
เฝ้าชะเง้อเหม่อทางมิวางวาย
เจียนสลายคอยใครร่ำไห้รอ

ไม่รู้ใจ

[สะเลเต]

หญิงชรามองไปอย่างไร้หวัง
ฟ้าเบื้องบนมิฟังคำวอนขอ
บุญที่สร้างสมไว้ไม่เพียงพอ
สายตาท้อทอดมองสองไหล่ทาง

นั่งรอคอยความหวังยังเหือดแห้ง
ลูกหลานแล้งน้ำใจไยเหินห่าง
มองรอบกายเดียวดายให้อ้างว้าง
แก้มสองข้างลิ้มรสหยดน้ำตา

---สะเลเต---

[สล่าผิน]

จะเฝ้ารอต่อไปโดยไม่หยุด
รักพิสุจน์ด้วยใจที่ใฝ่ท่า
แม้ผิดหวังอย่าไรไม่นำพา
เกิดชาติหน้าก็รอเธอต่อไป

เพียงมีเธอรับรู้สู่ดวงจิต
มีคนคิดเฝ้ารอก่อรักได้
เพราะเขารักภักดีมีที่ใจ
มิหวั่นไหวจะขอรอตรงนี้

สล่าผิน

[นางฟ้า ชาลี]

จะเฝ้าฝัน ฉันรอ ขอพิสูจน์
จะดึงดูด ดื่มด่ำ ย้ำไม่หนี
จะรอคอย ด้วยรัก และภักดิ์ดี
จะไม่มี วันพราก จากกันไกล

จะขออยู่ ดูแล แม้หมดสิทธิ์
จะพินิจ พิศใจ ไร้เงื่อนไข
จะขอคู่ เคียงครอง สนองใจ
จะไม่ไร้ ตัวตน บนทางรอ

 นางฟ้า  ชาลี

[Design with love ᵔᴥᵔ]

การทนอยู่กับช่วงเวลา
โดยไม่เห็นแม้คุณค่าที่ว่าขอ
ทั้งชีวิตคิดให้ไม่เคยพอ
ดีแต่ล้อก่อหวังมารั้งทรวง

การอยู่เพื่อคอยดูสิ่งที่หวัง
จนกำลังทั้งหลายมลายล่วง
เมื่อความจริงทุกสิ่งเพียงหลอกลวง
เพียงแค่หน่วงห้วงจิตติดวานวัน

การจดใจรอใครสักคนหนึ่ง
ต้องรำพึงถึงน้ำตาคราอาสัญ
ด้วยแน่นหนักปักใจให้แก่กัน
จึงทนฝันลมแล้งแย้งกายา

การมีชีวิตอยู่เพื่อรอ
ไม่คิดแม้เดินต่อไปข้างหน้า
จ่อมจมห่มอดีตกรีดอุรา
หยาดน้ำตาจึงควรค่าให้สาใจ

                         Design with love"
         

[panthong.kh]

 

การรอคอย เชื่องช้า กว่าที่คิด
ทั้งชีวิต บางคน ทนรอได้
สำหรับฉัน จะไม่รอ อีกต่อไป
เพราะไม่รู้ เมื่อไหร่ จะชื่นทรวง

การรอคอย ไร้กำหนด และกฎเกณฑ์
ที่ฉันเห็น มีแต่เหงา เศร้าทุกช่วง
แถมบางครั้ง ก็ยัง โดนหลอกลวง
ยิ่งเป็นห่วง หัวใจ กลัวไหวตรม

การอคอย คนอื่น ขมขื่นนัก
ยิ่งการอ คนรัก ไร้สุขสม
นอนละเมอ ครวญคร่ำ พร่ำฝากลม
น้ำตาซม ซึมเศร้า ร้าวรานจินต์
พันทอง