โคถึก
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
05 พฤศจิกายน 2024, 11:21:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: โคถึก  (อ่าน 2892 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
24 พฤศจิกายน 2011, 02:12:PM
sunthornvit
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 777
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,076



« เมื่อ: 24 พฤศจิกายน 2011, 02:12:PM »
ชุมชนชุมชน




         อกหัก  ไม่เข็ด  เจ็ดวันครั้ง
         สุดรั้ง  หวังเตือน  เหมือนโคถึก
         เผ่นโผน  โจนดะ  คะนองคึก
         โหมฮึก  ประชิด  ติดบ่วงรัก

            ยิ่งห้าม  ยิ่งมุ  ยิ่งดุร้าย
         โถมกาย  ส่ายแทรก  เข้าแตกหัก
         ขวิดซ้าย  ป่ายขวา  ชะล่านัก
         มิพัก  มิผ่อน  มิหย่อนฤทธิ์

            ขอสัก  รักแท้  แค่เพียงหนึ่ง
         ทางตรึง  ขึงขวาก  ลำบากจิต
         ขวางด้วย  หน้าเนื้อ  เจือยาพิษ
         มิ่งมิตร  อุฬาร  ยากพานพบ

            ไม่หลาบ  ไม่จำ  คงคลำหา
         ไขว่คว้า  มานะ  มิสยบ
         ปัญหา  อุปสรรค  จักราญรบ
         ทุ่มงบ  ไม่อั้น  หันปะทะ

            อกหัก  ไม่เข็ด  เจ็ดวันหน
         เสือกสน  ทุ่มเท  สิเนหะ
         เหงื่อไคล  ไหลริน  สิ้นพละ
         คงจะ  ถึงคราว  กล่าวยอมแพ้

                     

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Thammada, พ่อค้าพเนจร, รพีกาญจน์, บัณฑิตเมืองสิงห์, บูรพาท่าพระจันทร์, พิมพ์วาส, ♥หทัยกาญจน์♥, อริญชย์, คนกันเอง..

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
24 พฤศจิกายน 2011, 07:27:PM
บัณฑิตเมืองสิงห์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 378
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 608



« ตอบ #1 เมื่อ: 24 พฤศจิกายน 2011, 07:27:PM »
ชุมชนชุมชน

โคถึก ฮึกเหิมประเดิมขวิด
เกี่ยวติด ชิดหัวตัวจะแย่
โรมรัน รานรอญร่างนอนแพ
ถูกแล่ แดดิ้นบนดินดำ

น้ำตา ทาทาบลงอาบแก้ม
เลือดแซม ซอกเขาเศร้ากลืนกล้ำ
ถูกไฟ ฟืนสุมกลุ้มระกำ
เจ็บช้ำ คร่ำครวญโหยหวนคราง

เพลิงฝัง ทั้งเป็นลำเค็ญทุกข์
จักลุก ลองเดินลองเหินบ้าง
แต่เลือด เหือดแห้งจึงแล้งจาง
ไร้ทาง สร้างหนให้ตนยืน

ขนไหม้ ไฟเผาเป็นเถ้าผง
หนังคง คลุมร่างยังกร่างฝืน
โคถึก ถาโถมล้มทั้งยืน
ขมขื่น คงก่อตอตะโก

จึงพลาด ปราศรักกระอักอก
ช้ำฟก หกเหินเกินโมโห
ด่วนตาย วายปราณในม่านโค
พิโธ่ โอ้รักไม่ยักเจอ



บัณฑิตเมืองสิงห์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, พิมพ์วาส, panthong.kh, ♥หทัยกาญจน์♥, อริญชย์, Thammada, คนกันเอง.., sunthornvit

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s