ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

ในวันนี้ ที่มีเธอ..

......ในวันนี้
คือวันคล้าย เกิดมี ชีวิตใหม่
เคยคิดว่าสุขสมหวัง ยังห่างไกล
แต่วันนี้ คงใช่ วันของเรา

เพราะมีเธอ ดูแล แผลใจให้
รักษาด้วย อุ่นไอ คลายความเหงา
โศกระทม ตรมท้อ พอบรรเทา
ที่เคยเศร้า ครั้งก่อน ตอนรักลา

.....มาบัดนี้
ยิ้มที่มี สดใส บนใบหน้า
คือรอยยิ้ม ระรื่น ชื่น อุรา
ไร้คราบรอย น้ำตา มาเจือปน

ความรู้สึก ดีดี ที่ได้รับ
ช่วยซึมซับ น้ำตา คราร่วงหล่น
ได้สดใส เริงรื่น ชื่นกมล
เพราะเธอคน แสนดี ที่เมตตา

เพราะมีเธอ ยาใจ คลายหมองหม่น
เพราะมีเธอ จึงหลุดพ้น ทนปวดปร่า
เพราะมีเธอ เป็นแรงใจ ที่ผ่านมา
เพราะมีเธอ รู้ค่า พาชื่นจินต์

“สุนันยา”

<a href="http://www.youtube.com/v/RLnjqkprJLY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/RLnjqkprJLY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Thammada]

โลกสีรุ้งคุ้งขอบ ชมพูเผย
ใจเจ้าเคยล้าแรง กรรแสงสรวล
ซบเศร้าเหงาเดียวดาย คล้ายเรรวน
เคยคร่ำครวญค่ำเช้า หนาวน้ำตา

วันวานผ่านพ้นพบ -จบวันนี้
อาบสุนทรีย์ที่ใจ ใฝ่ฝันหา
แวววาวคราวคิดถึง ซึ้งสู่ตา
เติมเต็มค่าความงวม ท่ามแสงจันทร์

ปาฎิหาริย์แห่งหัวใจบรรจบ
รำพึงพบเพียงเธอใช่ในฝัน
ชะตาฟ้านำพามาคู่กัน
ละมุนมั่นวันนี้ ที่มีเธอ

คือแรงใจยามท้อ ต่อชีวิต
คือมิ่งมิตรคิดคู่ อยู่เสมอ
คือรุ้งงามท่ามฟ้า ว่าเลิศเลอ
คือฉันเธอทุกอย่าง ทางที่เดิน.

                                   

[สุนันยา]

ขอขอบคุณ ความรัก ฝากมาให้
ดุจแรงใจเคียงข้าง มิห่างเหิน
รักยิ่งใหญ่ เกินค่า กว่าประเมิน
แข็งแกร่งเกิน กำแพง แห่งดวงใจ

เมื่อยามท้อ ระทม ทุกข์ตรมหนัก
ด้วยพลัง แห่งรัก มิผลักไส
ช่วยเสริมสร้าง ใจอดสู ให้สู้ไป
รักยิ่งใหญ่ เคียงครอง อยู่สองมาน

มีเธอส่งคำรัก มาถักถ้อย
สายใยร้อย วันคืน ยื่นผสาน
ดุจธารใส ไหลชื่น รื่นสราญ
พาพ้นผ่าน หมอกเงา ที่เศร้าตรม

ขอ เพียงเธอ มั่นคง ดำรงค่า
รัก ให้เธอ นำพา ฝ่าทุกข์ถม
เพียง อย่าร้าง ห่างหาย ให้ซานซม
รัก ภิรมย์ สุขศรี “เพราะมีเธอ”

"สุนันยา"

[Thammada]

อาจอุ่นได้อาบจันทร์จะคั่นหนาว
ในคืนดาวเสกฟ้าสัญญาหมาย
มั่นอยู่เคียงเพียงใดไม่วางวาย
วาดประกายพรายภาพตราบเท่านาน

เช่นรักสองครองใจอยู่ไม่สิ้น
จรุงรินกลิ่นสมัยในวันหวาน
หยิบเมฆเสกดาวดื่มได้ตำนาน
วาดนิทานท่ามฟ้า มาสู่ดิน

ห่มใจรักถักทอต่อเราสอง
สู่ประคองเคียงฝันวันถวิล
อาบอุ่นอรุณฉายได้ยลยิน
เป็นดาวดินกลิ่นหอมที่น้อมมา

เพียงเหตุผลของคนโศรกโลกนี้
วาดระวีกี่หวัง รั้งปรารถนา
ซับชีวิตผิดผ่านลานน้ำตา
มีเธอมาเติมค่า ให้กล้าเดิน

                         

[สุนันยา]

ใต้แสงดาว วาวแวม แจ่มกระจ่าง
รักเคยจาง ห่างหาย ไกลห่างเหิน
กลับคืนย้อน อ้อนดาว พราวพลิ้วเพลิน
สิ้นความเขิน ก้อยเกี่ยว ใจเหนี่ยวใจ

ลืมหมดแล้วเพลงเหงา คราวครวญคร่ำ
ลืมหมดแล้ว  ระกำ ความหวั่นไหว
ลืมหมดแล้ว รักร้าง ที่จางใจ
ลืมหมดแล้ว หม่นไหม้ไร้อาวรณ์

สิ้นเดือนแรม จันทร์ผ่อง ประคองชิด
สิ้นรอยฤทธิ์ ฤดี ที่ถ่ายถอน
สิ้นอารมณ์ ขื่นขม ตรมร้ารอน
สิ้นเสียงนอน สะอื้น กลืนนำตา

ณ.วันนี้ ใจสอง ผ่องแพร้วเพริศ
มีรักเกิด เคียงหมาย ไร้ปวดปร่า
หวานเอยหวาน รักชื่น คืนกลับมา
ช่วยเยียวยา แผลเก่า...คราเศร้าตรม..

"สุนันยา"

[Thammada]

สองใจในหนึ่งใจจะใฝ่ก้าว
อาจเหน็บหนาวร้าวใหม่มองไม่เห็น
ทางที่ไปใช่งามตามที่เป็น
อาจลำเค็ญเย็นร้อนกร่อนกินใจ

โลกสีรุ้งอาจร้างกลางเวหา
ฝันฝากฟ้าลาพักพาผลักไส
อับปางกลางดงดาวหนาวในใจ
สิ้นเยื่อใยหยั่งทุกข์ปลุกตามตรม

เพียงเหตุผลคนสองครองใจรัก
ย่อมรู้หลักถักทอพอให้สม
ก้าวต่อก้าวหนาวร้อนผ่อนภิรมย์
ย่อมรู้ล้มลุกสู้อยู่เคียงกัน

สองใจในหนึ่งใจจะไม่หนาว
ห่มทุกคราวครั้งใดที่ไหวหวั่น
ลำนำรักถักถ้อยร้อยผูกพัน
ผ่านเพียงวันว่าวาดไว้ ในสองเรา.


" ถ้าล่วงเกินขออภัยนะครับ "

                       

[สุนันยา]

คือลำนำ คำรัก สลักไว้
เป็นอักษร วิไล คลายความเหงา
เรื่องของใจ ใครคู่ อยู่แนบเนา
เขาหรือเรา ยากเห็น เป็นเช่นไร

กาลเวลา เท่านั้น วันพิสูจน์
ว่าคำพูด กล่าวบอก ออกจากไหน
ปลายทางฝัน ฟันฝ่า ถ้าล้าใจ
มือที่เกี่ยว กันไว้ คล้ายปล่อยวาง

ช่วงระหว่างทางชันอัหวั่นไหว
หากเธอปล่อยจิตไปให้เมินหมาง
เหมือนไม้หลัก ปักตม ล้มบนทาง
รักคงจาง ร้างหาย จนคลายคลอน

ฤา..จะเหลือ รักนั้น อันแน่นหนัก
ที่เคยภักดิ์ กลับกลาย คล้ายหลอกหลอน
เหมือนบทบาท พาดวาง อย่างละคร
คราวถึงตอน จบลง ตรงแยกทาง..

"สุนันยา"

 

[sunthornvit]

              ฟังคุณย่า  รำพัน  หวั่นวิตก
          คุณปู่อก  จะแตก  แหลกทั้งร่าง
          ย่าพูดเหมือน  คับแค้น  แสนเวิ้งว้าง
          ปู่ยืนข้าง  กายย่า  น่าหารือ

              เลิกน้อยใจ  ชะตา  ว่าอาภัพ
          ทุกสิ่งสรรพ  จริงแท้  แค่เพียงชื่อ
          รูปธรรม  นามธรรม  คำเลื่องลือ
          อย่ายึดถือ  กังวล  จนเกินไป

               คุณปู่ห่วง  คุณย่า  น่าจะรู้
          ถามไถ่อยู่  เสมอ  มิเผลอไผล
          ทุกปัญหา  ปล่อยวาง  บ้างปะไร
          ย่าทุกข์ใจ  ปู่สิ้นสุข  ทุกข์ทวี

               

[สุนันยา]

ในวันที่ ปวดร้าว เศร้าสุดฝืน
นอนสะอื้น เสียงคลอ "ท้อ"อยากหนี
กลับยินคำ ปลอบเคล้า เศร้าทีมี
จากคนที่ ห่างไกล ให้ได้ยิน

ต้องขอโทษ จากใจ ให้คุณปู่
ที่ทำให้ อดสู ผู้ถวิล
ขอขอบคุณ น้ำใจ ไหลรวยริน
ซับดวงจินต์ ร้าวรอน ที่อ่อนแอ

ให้ได้รู้ วันนี้ มีคนห่วง
ชื่นแดดวง เมื่อมิตร คิดแยแส
ในวันนี้ ได้รู้ ปู่คอยแคร์
ลดรอยแผล ที่ใจ ระบายตรม...

"สุนันยา"
 

[sunthornvit]

                         เข้มแข็งเถิด คุณย่า อย่าท้อถอย
                   แล้วค่อยค่อย ปรับปรุง มุ่งสั่งสม
                   พบปัญหา อย่าได้ ใช้อารมณ์
                   ถึงติดหล่ม จมดิน จงดิ้นรน

                         อุปสรรค เล็กใหญ่ ใช่ผูกมัด
                   ควรขจัด อำนวย ด้วยเหตุผล
                   หวั่นไปไย ยากดี มีหรือจน
                   เกิิดเป็นคน ต้องสู้ ให้รู้ดี

                         คุณปู่เป็น แรงใจ ให้ทุกเมื่อ
                   มิควรเบื่อ ระอา คิดลาหนี
                   มวลมนุษย์ ก้ำกึ่ง หนึ่งชีวี
                   ต่างคนมี ทุกข์,สุข คลุกเคล้ากัน