ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จ.รัตติกาล]

ฟ้านำพาเราสองร่วมครองรัก
ผูกสมัครหนักแน่นเช่นแผ่นผา
ดุจต้องมนต์คนสองคนจึงวนมา
เพียงสบตาประหนึ่งว่าคุ้นหน้ากัน

ฤๅเพรงบุญทุนเราสร้างแต่ปางก่อน
จึงคืนย้อนเรื่องราวพราวความฝัน
สร้างรักต่อทอถักทางจากปางบรรพ์
คืนคืนวันกันและกันฉันและเธอ

อยากเก็บดาวบนราวฟ้ามาเรียงต่อ
รวมถักทอร้อยมาลัยไปเสนอ
เพื่อตอบแทนแสนความดีที่ได้เจอ
พบเสมอเมื่อสองเราเคียงเคล้าคลอ

ร้อยวัน-คืนหมื่นเรื่องราวเราพันผูก
ต้นรักปลูกหยั่งรากลึกไม่สึกหรอ
แสนถ้อยคำล้านคำเคียงไม่เพียงพอ
ต่อทุกข้อเพราะทุกสิ่งมากยิ่งนัก

ขอบคุณฟ้าที่นำพาเรามาพบ
จึงประสบพบประจำคำประจักษ์
สุดเส้นสายลายวิจิตรลิขิตรัก
พบแหล่งหลักพักพิงแอบอิงกายฯ

จ.รัตติกาล

[สุนันยา]

“เพียงเรารักกัน”

ดั่งบุพเพเสกสรรสัมพันธ์ชื่น
ให้รักคืนย้อนเรียงเคียงคู่หมาย
ความเข้าใจ เราสองปองมิคลาย
เคยเดียวดาย พลิกผัน..ฝันเป็นจริง

ทิ้งความโศก เศร้าตรมที่โถมถา
รอยน้ำตา แห้งหาย จากใจหญิง
ความเข้าใจซึ้งซ่านมั่นแอบอิง
ไม่อาจทิ้งรักเลือน..ดุจเดือนแรม

คงจบสิ้นความตรมระทมท้อ
สานรักก่อดวงใจ ชื่นใสแจ่ม
มีพยานคือดาวที่วาวแวม
แสงนวลแต้มฟากฟ้า...ยามราตรี

เมื่ออยู่ในอ้อมแขนที่แสนอุ่น
หวานละมุนกรุ่นรักจากอกพี่
เพราะบุพเพชี้ทางหว่างฤดี
ให้เรามีความรัก..สลักทรวง....

"สุนันยา"

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ขอบคุณฟ้าที่นำพาเรามาพบ
แม้จุดจบไม่รู้เป็นเช่นแบบไหน
เธออาจเป็นจันทรา บนฟ้าไกล
แจ่มชัดในมโนภาพที่ฉาบตา

ฉันอาจเป็นดาวดวงน้อยที่คอยอยู่
แอบมองดูเธอห่างห่างอย่างไร้ค่า
ฉันอาจไม่เลิศเลอในนภา
เพียงดาราแสงน้อยด้อยเสียจริง

เคียงข้างเมื่อกายร้างกลางคืนหนาว
อิงแอบแสงนวลพราวให้ดาวผิง
อยากจะเยื้อคืนค่ำฝันแอบอิง
แต่ทุกสิ่งต้องเวียนไปในห้วงกาล

มองดูใกล้แต่เหมือนไกลในรู้สึก
ใจลึกลึกยังคะนึงรำพึงขาน
อยากให้คืนแห่งจันทร์ฝันยาวนาน
ไม่อยากหมุนวันวานให้ผ่านเลย

เพียงดาวหนึ่งพึงจันทร์ฝันลมแล้ง
คงมีอาจเยื้อแย่งใครใจเฉลย
ฉันคงอยู่ตรงนี้ที่คุ้นเคย
เพียงเอื้อนเอ่ยเผยคำกำชับใจ

อยู่ตรงนี้สมควรอยู่ แค่ตรงนี้
เมื่อไม่ได้เด่นดีเหมือนคนไหน
เพียงแอบจ้องมองเธอบนฟ้าไกล
ดีแค่ไหนเพียงพบ ...ได้สบตา

                            Design with love"

[กังวาน]

เมื่อไม่นานมานี้มีหญิงสาว
อายุราวสามสิบสองสวยผ่องใส
ตกหลุมรักหนุ่มสี่สิบระยิบใจ
เรื่องเดินไปด้วยดีอย่างที่เป็น

เขาเคียงคู่อยู่ข้างไม่ห่างเหิน
จะนั่งเดินยืนนอนอ้อนให้เห็น
เรื่องรักแท้แน่ใจไร้ประเด็น
แต่ลำเค็ญตอนท้ายเสียดายจัง

เรื่องมาแหลกแตกก่อนตอนวิวาห์
มีเมียมาอาละวาดฟาดความหวัง
หญิงสาวแสนระทมขมขื่นพัง
ใครเล่าตั้งลิขิตชีวิตตน

ลิขิตรักปักให้ใช่ไหมนี่
ทำคนดีทุกข์หนักรักสองหน
หญิงคนก่อนฉันก็รักภักดิ์กมล
หญิงอีกคนฉันก็รักประจักษ์ตา

แต่ยังงงสงสัยในลิขิต
ไยเจ้าบิดเบือนผันเหมือนหรรษา
คนบางคนไม่มีรักไม่ชักพา
แต่กับข้าตั้งหลายรักเจ้าชักนำ

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

พระจันทร์พราวแพรวเด่นเส้นราวฟ้า
สรวงสวรรค์ปันมาเวลาค่ำ
ยามราตรีมีดาวพราวระบำ
เหนือหาศค้ำคอยคนชนอุทธรณ์

มีหญิงสาวขาวนวลครวญโศกศัลย์
ขอพระจันทร์ก่อนปะบรรจถรณ์
กุมมือสานร่างนิ่งนั่งวิงวอน
พรหมลิขิตคือพรอย่าจรไกล

จึงกล่าวขอต่อแขให้แลบ้าง
จงนำทางหว่างภพประสบใกล้
บุรุษชนคนชายมาหมายใจ
ติดหลงใหลในบทรสนารี

พอวันพรุ่งรุ่งแจ้งสำแดงฤทธิ์
ชายประสิทธิ์ตรงหน้านวลฉวี
รูปงามสมผมเผ้าเกล้าเรียบดี
ขอนารีวิวาห์วงศ์สะคราญ

ลิขิตรักมักสมอารมณ์หวัง
เมื่อคนตั้งดั่งจิตอธิษฐาน
พระจันทร์โปรดปรานคู่อยู่เหนือกาล
มนุษย์ผ่านร่ำครวญนวลดวงจันทร์

บัณฑิตเมืองสิงห์

[จ.รัตติกาล]

ลิขิตรักแปลกแท้แลยุ่งเหยิง
บ้างรื่นเริงสวยสดบทสุขสันต์
บ้างย่ำยีชีวาตม์แทบขาดพลัน
ลิขิตรักจากสวรรค์ช่างผันแปร

คนมากหน้าหลายตาเวียนมาพบ
ไร้บรรจบเวียนหมุนวนบนกระแส
มิอาจเห็นเส้นลิขิตติดดวงแด
ช่างแปลกแท้ด้ายชีวิตลิขิตตราฯ

จ.รัตติกาล

[panthong.kh]

ลิขิตรักแปลกแท้แลยุ่งเหยิง
บ้างรื่นเริงสวยสดบทสุขสันต์
บ้างย่ำยีชีวาตม์แทบขาดพลัน
ลิขิตรักจากสวรรค์ช่างผันแปร

คนมากหน้าหลายตาเวียนมาพบ
ไร้บรรจบเวียนหมุนวนบนกระแส
มิอาจเห็นเส้นลิขิตติดดวงแด
ช่างแปลกแท้ด้ายชีวิตลิขิตตราฯ

จ.รัตติกาล

ถ้าแม้นเป็น ดั่งว่า ฟ้าลิขิต
ชีวิตคง มืดมิด ลิขิตฟ้า
ต้องทนทุกข์ ระกำ ช้ำอุรา
เจ็บหนักหนา เพียงว่าฟ้าลิขิต

ไยโทษดิน โทษฟ้า ว่าไปนั่น
แม้พระจันทร์ ยังแพ้แรง แสงอาทิตย์
ถ้าแม้นเรา กำหนด กฎชีวิต
ฟ้าลิขิต ฤๅสู้ อยู่ที่เรา

ชีวิตเรา ตัวเรา เราลิขิต
อย่าได้คิด ผิดไป ให้ใจเหงา
ถ้ามัวรอ ลิขิตฟ้า ท่าจะเศร้า
จงลิขิต ตัวเรา จะเข้าที
พันทอง

[/color]