แรกพบ ประสบพักตร์ พลันนึกรัก เธอหนักหนา
หลงใหล ไม่สร่างซา ดังมัจฉา เห็นวารี
โสภา หน้าจิ้มลิ้ม ยามแย้มยิ้ม อิ่มราศี
เสน่ห์ เหนือเทวี สมอิตถี ผู้ดีงาม
ได้ที มีโอกาส เร่งวางมาด ปราดเข้าถาม
โน้มน้าว กล่าวทาบทาม เกี้ยวนงราม อย่างย่ามใจ
บังอร ย้อนซื่อซื่อ “พี่กระบือ หรือแกล้งไก๋
เจาะจง ประสงค์ใด อย่าร่ำไร ใช้ลีลา
แม้หมาย คลายกระสัน ค่าตัวฉัน แค่พันห้า
สินค้า สมราคา จ่ายเงินมา ตัณหาไป”
เวรกรรม ทำพิเรนทร์ แม่เนื้อเย็น แท้เป็นไก่
ล่วงรู้ เข้าหูใคร คงไยไพ ให้เกรียวกราว
อดสู จำกู้หน้า มิถือสา คำว่ากล่าว
ขึ้นครู สู่ดวงดาว รู้รสสาว คราวนั้นเอง
