...ดินกับดาว...
ก.ดิน
ดินต่ำต้อยใต้ฝ่าเท้าของชาวโลก
คล้ายว่าต้องอับโชคและผิดหวัง
ฝันที่วาดในดวงจินต์อาจภินท์พัง
เพราะค่ายังถูกมองเป็นสองนัย
..
นัยหนึ่ง...ผู้คนมองเป็นของต่ำ
ถูกเหยียบย่ำไร้จิตพิศมัย
ค่าเพียงดินใครหนอจะพอใจ
มีแต่คนว่าให้เจ็บช้ำทรวง
..
อีกนัยหนึ่ง...ถูกมองข้ามความหยามเหยียด
ไม่เคยนึกรังเกียจทำเกินล่วง
แม้ดินจะต่ำกว่าดาราดวง
แต่เพราะดิน คนทั้งปวง จึงรอดตาย
..
มีที่ดิน จึงมี ที่นอนพัก
เอาไว้ปลูกรังรัก, ปลูกพืชขาย
ทั้งภูผา ป่า น้ำ และหาดทราย
แลงามสุดบรรยาย อาศัยดิน
..
เพราะดินเป็นดั่งแม่ให้กำเนิด
จึงก่อเกิดภูผา, ป่า, โขดหิน
สายน้ำที่หล่อเลี้ยงทุกชีวิน
ธรณินรองรับด้วยชื่นชม
..
ข. ดาว
ดาวเกิดมาลอยเด่นแข่งเพ็ญแข
ทุกสายตาเหลือบแลอย่างสุขสม
ชื่องดงามหน้าตาพานิยม
ผู้คนจึงชื่นชมตลอดกาล
..
ดาวเป็นแรงบันดาลใจให้มนุษย์
เป็นฝันอันสูงสุดที่แสนหวาน
เดินบนดินถวิลหวังสร้างตำนาน
ดาวร้อยล้านขอเป็นหนึ่งก็พึงใจ
..
ดาวเกิดมาโดดเด่นแข่งเพ็ญแข
ทุกสายตาเหลือบแลพิศมัย
ทั้งสูงส่ง งามสง่า กว่าผู้ใด
คนทั่วไปจึงหมายปองครอบครองดาว
..
เป็น"ดารา" ถือว่าเป็น "ศุภโชค"
เป็น "ชาวดิน" บนโลก แสนเหน็บหนาว
สิ่งที่หวัง ฝันที่วาด อาจยืดยาว
มีหลายคราวหลายคราน้ำตาริน
..
อนิจจา...เกิดมาช่างอาภัพ
เมื่อเทียบกับดวงดาวเฝ้าถวิล
เธออยู่สูง มองเมิน คนเดินดิน
เฮ้อ...เล่ากันไม่จบสิ้น...ดินกับดาว...ฯ..
..
...ส. เชื้อจันทร์....
๒๒ พ.ย. ๕
