| 22 พฤศจิกายน 2011, 01:03:AM |
|
อักษราวารี
|
 |
« เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 01:03:AM » |
 ชุมชน
|
จำต้องร้าง ห่างเจ้า จึงเหงาหงอย
ไร้ผู้คอย เคียงข้าง เส้นทางฝัน
หวนคำนึง ถึงกาล ที่ผ่านวัน
แต่ก่อนนั้น บ่งชี้ ว่ามีใจ
มโนหวน ครวญหา ทุกคราค่ำ
ฤดีย้ำ ยามตื่น สะอื้นไหว
โลกหมองหม่น ป่นหล้า นภาลัย
มิเรืองใส สดหวาน ดั่งวารเคย
มันระทม ขมขื่น มิชื่นจิต
จนชีวิต ช้ำฟก โอ้...อกเอ๋ย
ความสุขสันต์ อันซ่าน ได้ผ่านเลย
ฤ สรวงเย้ย หยันข้า ให้อาวรณ์
แม้นชีวิน สิ้นจบ ในภพนี้
แต่ฤดี มั่นรัก มิจักถอน
จะข่มทรวง ล่วงก้าว ผ่านร้าวรอน
คว้ารักก่อน เคยชื่น กลับคืนมา
เจ้ารู้ไหม ใครเล่า ที่เฝ้าหวง
สี่ห้องทรวง รอคอย ละห้อยหา
หยดน้ำใส ไหลนอง คลั่งสองตา
หวังเพียงว่า ความสรวล จะหวนคืน
เหมือนสวรรค์ กลั่นสาป มาอาบเศร้า
โลมสีเทา ทาบรัก ยากหักฝืน
ขอทนเก็บ เหน็บช้ำ ด้วยกล้ำกลืน
แล้วหยัดยืน ย่ำถิ่น ถวิลรอ
เพลากาล ผ่านเลย มิเคยเห็น
เช้าจรดเย็น ร่ำไร โอ้...ใจหนอ
เสียงบรรเลง เพลงเศร้า มาเคล้าคลอ
กมลท้อ ทุกข์ล้น ท่วมท้นทรวง
แม้นชาติหน้า ข้าขอ ทนรอเจ้า
จักคอยเฝ้า สุดสาย ที่ปลายสรวง
หมายสลัก รักฝัน บนจันทร์ดวง
ประทับห้วง หนเกลื่อน กลาดเดือนดาว
หลายปีกาล ผ่านไป ยังไม่กลับ
กระส่ายสับ ทุกค่ำ ระส่ำหนาว
หนทางบอด มอดแล้ว ฝันแพรวพราว
ก็ถึงคราว สิ้นแกร่ง หมดแรงเพียร
จึงผูกเชือก เลือกสาน กับคานเสา
แล้วขึงเคล้า คล้องคอ รอยต่อเศียร
จบชีวิน สิ้นภักดิ์ ความรักเอียน
พร้อมเปลวเทียน ที่ลับ เลือนดับลง...
โดย
วจีอัปสร
(ปล.งานเก่าเก็บครับ)
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, คนกันเอง.., ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, บัณฑิตเมืองสิงห์, ratikal, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ..กุสุมา.., Prapacarn ❀, ส.เชื้อจันทร์, บ้านริมโขง, อริญชย์, สุนันยา, panthong.kh, พี.พูนสุข, พิมพ์วาส, เมฆา..., Thammada, สะเลเต, บุญอักษร, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 06:23:AM |
|
รัตนาวดี
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 06:23:AM » |
ชุมชน
|
...ความรู้สึก ลึกเป็น ซ่อนเร้นอยู่
ทรมานสู้ ร้อนรน ระคนหลง
ไฟสุมทรวง ห่วงหา ถึงคราปลง
รักอาจคง ลับหาย มิกรายคืน...
...หากภพหน้า ถ้ามี มาบรรเจิด
จะรอเปิด กรุรัก ที่พักฟื้น
ถนอมชั้น มั่นคง ลักษณ์ยงยืน
มิกรายขื่น ชื่นสลัก รักนิรันดร์...
...แต่ภพนี้ มิเป็น เช่นคู่สร้าง
เราจึงร้าง ต่างฝ่าย ดั่งคล้ายฝัน
ใจยอมรับ กลับยอก เหมือนหลอกกัน
ฤาสวรรค์ บ่ายเบี่ยง ลำเอียงไป...
...ไร้ความหวัง ครั้งนี้ นาทีกล่อม
ใจจึงพร้อม หนีพ้น มิทนใฝ่
ยานอนหลับ กับน้ำ กลืนตามไป
สิ้นแสงใส ไกวส่าย สลายลา...
รัตนาวดี
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ส.เชื้อจันทร์, บัณฑิตเมืองสิงห์, ♥หทัยกาญจน์♥, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ..กุสุมา.., อักษราวารี, Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, บ้านริมโขง, อริญชย์, สุนันยา, พี.พูนสุข, panthong.kh, พิมพ์วาส, เมฆา..., Thammada, สะเลเต, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 09:30:AM |
|
..กุสุมา..
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 09:30:AM » |
ชุมชน
|
 ถ้อยคนธรรม์ รำพัน วันหมองหม่น
คล้ายดั่งคน ชีวิน สิ้นสลาย
ฤดีปวด รวดร้าว แทบวางวาย
เมื่อรักกลาย ลาร้าง ห่างดวงจินต์
ยามเมื่อรัก เคียงคู่ ไม่รู้ค่า
เฉยเย็นชา ปล่อยไว้ ไม่ถวิล
ทิ้งสิ้นไร้ ห่วงใย ใจยุพิน
รักพังภิน ซีหนอ ขอลาตาย
โถ..พ่อคุณ นมนาน พาลนึกได้
เขาหนีไกล ให้พ้น คนใจร้าย
ขาดตัวเขา เศร้าลึก นึกเสียดาย
เสือถอดลาย ซี้..เหลี้ว แจวพี่น้อง
..กุสุมา..
  |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ยามพระอาทิตย์อัสดง, อักษราวารี, รพีกาญจน์, บ้านริมโขง, อริญชย์, รัตนาวดี, ♥หทัยกาญจน์♥, สุนันยา, พี.พูนสุข, panthong.kh, พิมพ์วาส, เมฆา..., Thammada, สะเลเต, ไม่รู้ใจ, บัณฑิตเมืองสิงห์
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 02:08:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 02:08:PM » |
ชุมชน
|
โดย
วจีอัปสร
(ปล.งานเก่าเก็บครับ)
ให้สงสัยใน “วจีอัปสร”
นามกรอ้อนวางทางเป็นหญิง
เหตุไฉนท้ายกระทู้ที่ดูจริง
เห็นแล้วยิ่งเป็นชาย ลงท้าย “ครับ”
หรือโลกเปลี่ยนเวียนไปผมไม่รู้
สตรีหมู่ใช้เสียงสำเนียงสับ
ส่วนชายไทยหาญกล้ามาสำทับ
ไม่เอา “ครับ” แต่เอา “ค่ะ” ใช่ม๊ะเธอ..?
หากไม่อยากให้ผมต้องล้มหลัก
จำเป็นนักต้องแจ้งแจงเสมอ
ว่า “วจีอัปสร” กลอนละเมอ
บอกซิเออ..ว่าเกลอฉี่..นี่นั่ง-ยืน ?
ผมจะได้เปลี่ยนตามยามโลกกร่อย
ยามชายน้อยกว่าหญิงสิ่งที่ฝืน
คงสถานะเดิมไหมในค่ำคืน
จะได้ตื่นบอกนาง..เปลี่ยนข้างกัน.. 
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, รัตนาวดี, ♥หทัยกาญจน์♥, ยามพระอาทิตย์อัสดง, สุนันยา, พี.พูนสุข, panthong.kh, รพีกาญจน์, อักษราวารี, เมฆา..., Thammada, สะเลเต, ไม่รู้ใจ, บัณฑิตเมืองสิงห์
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 05:28:PM |
|
อักษราวารี
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 05:28:PM » |
ชุมชน
|
โดย
วจีอัปสร
(ปล.งานเก่าเก็บครับ)
ให้สงสัยใน “วจีอัปสร”
นามกรอ้อนวางทางเป็นหญิง
เหตุไฉนท้ายกระทู้ที่ดูจริง
เห็นแล้วยิ่งเป็นชาย ลงท้าย “ครับ”
หรือโลกเปลี่ยนเวียนไปผมไม่รู้
สตรีหมู่ใช้เสียงสำเนียงสับ
ส่วนชายไทยหาญกล้ามาสำทับ
ไม่เอา “ครับ” แต่เอา “ค่ะ” ใช่ม๊ะเธอ..?
หากไม่อยากให้ผมต้องล้มหลัก
จำเป็นนักต้องแจ้งแจงเสมอ
ว่า “วจีอัปสร” กลอนละเมอ
บอกซิเออ..ว่าเกลอฉี่..นี่นั่ง-ยืน ?
ผมจะได้เปลี่ยนตามยามโลกกร่อย
ยามชายน้อยกว่าหญิงสิ่งที่ฝืน
คงสถานะเดิมไหมในค่ำคืน
จะได้ตื่นบอกนาง..เปลี่ยนข้างกัน..
"บ้านริมโขง" จริงจริงแล้ว เป็นชาย แต่หลายชื่อ
ตอนนี้คือ “วจีอัปสร” กลอนสวรรค์
เปลี่ยนแปรไป ตามจิต คิดรำพัน
เมื่อวานวัน ชื่อว่า เจ้า “วารี”
สลับศาสตร์ ธาตุกลอน เมื่อตอนโกรธ
เป็นจอมโหด เกรี้ยวกราด ดุจราชสีห์
นามนั้นหรือ ชื่อว่า “เพลิงราตรี”
“มารกวี” ใช้บ้าง เป็นบางครา
“และอักษร ธรณี” นี้มาใหม่
เพิ่มรสให้...หนักแน่น แกนภาษา
รวมหมดแล้ว ก็จะมี สี่ฉายา
ยืนยันว่า มิใช่ตุ๊ด มนุษย์เกย์
เขียนพวกกลอน อ่อนช้อย ไม่ค่อยถนัด
เพราะชอบดัด สำนวน ให้สรวลเส
เอาแค่พอ ไม่โดนโห่ ก็โอเค
กลัวสาวเท หฤทัย ให้หมดดวง
๕๕๕
โดย อักษราวารี
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิมพ์วาส, ยามพระอาทิตย์อัสดง, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, เมฆา..., อริญชย์, รัตนาวดี, Thammada, สะเลเต, ไม่รู้ใจ, บัณฑิตเมืองสิงห์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 06:36:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 06:36:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : เมฆา..., อริญชย์, ♥หทัยกาญจน์♥, รัตนาวดี, panthong.kh, อักษราวารี, Thammada, สะเลเต, Prapacarn ❀, ไม่รู้ใจ, บัณฑิตเมืองสิงห์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
