| 21 พฤศจิกายน 2011, 08:41:AM |
|
สุนันยา
|
 |
« เมื่อ: 21 พฤศจิกายน 2011, 08:41:AM » |
 ชุมชน
|
โศกซับทรวง สะท้อนเพราะอ่อนไหว
กำลังใจ เป็นพลัง ดั่งสิ้นสูญ
ทุกข์ระทม ตรมเหงา เศร้าอาดูร
ไม่อาจจูน ดวงใจ ระบายตรม
ทั้งที่ใน ส่วนลึก ตรึกตรองไว้
จะสดชื่น แจ่มใส ไม่ขื่นขม
แต่ไม่รู้ ทำไม ในอารมณ์
จึงโศกซม ไม่เว้น เป็นอย่างเคย
หรือเพราะต้อง ดิ้นรน ทนชีวิต
ที่พรหมท่าน เหมือนปิด คิดทำเฉย
ไม่ชี้ทาง ชื่นใส เอาไว้เลย
ไร้หลักเกย ดั่ง"แพน้อย" ล่องลอยไกล
ไร้จุดหมาย ปลายทาง วางเหมาะสม
แล้วแต่ลม พัดฉุด หยุดที่ไหน
หรือต้องล่ม จมลง ตรงแห่งใด
ไม่รู้ได้ สักอย่าง ทางชีวิต......
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ระนาดเอก, panthong.kh, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, คันไถ, Thammada, รัตนาวดี, ♥ กานต์ฑิตา ♥, Music, อริญชย์, บ้านริมโขง, sunthornvit, รัตติกาล, พี.พูนสุข, ♥หทัยกาญจน์♥, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 21 พฤศจิกายน 2011, 01:46:PM |
คันไถ
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 38
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 94
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 21 พฤศจิกายน 2011, 01:46:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥ กานต์ฑิตา ♥, รัตนาวดี, สุนันยา, อริญชย์, รพีกาญจน์, Thammada, บูรพาท่าพระจันทร์, บ้านริมโขง, sunthornvit, รัตติกาล, ยามพระอาทิตย์อัสดง, พี.พูนสุข, ♥หทัยกาญจน์♥, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 21 พฤศจิกายน 2011, 02:06:PM |
|
Music
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 21 พฤศจิกายน 2011, 02:06:PM » |
ชุมชน
|
เหมือนลอยคว้างกลางสมุทร...ยากสุดหยั่ง
เหลียวมองฝั่งแต่ว่าใจ...มองไม่เห็น
ทิ้งสมอรอก่อนซ่อนลำเค็ญ
ไม่จำเป็นต้องมีฉัน..เหมือนสัญญา
เมื่อเธอมีคนใหม่...ห่วงไม่ห่าง
ฉันคือความแตกต่างที่ร้างค่า
เผื่อเธอมองตะวันดับจะลับลา
ภาพค้างคาคือเรือร้าง....กลางทะเล
 |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, สุนันยา, อริญชย์, คันไถ, ♥ กานต์ฑิตา ♥, รพีกาญจน์, Thammada, บูรพาท่าพระจันทร์, บ้านริมโขง, sunthornvit, รัตติกาล, ยามพระอาทิตย์อัสดง, panthong.kh, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
|
|
|
| 21 พฤศจิกายน 2011, 04:53:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 21 พฤศจิกายน 2011, 04:53:PM » |
ชุมชน
|
ไม่รู้หรอก จุดหมาย ในภาคหน้า
ฉันอ่อนล้า มากมาย กว่าใครเห็น
ระทมทุกข์ ทุกทาง สร้างประเด็น
ยากเปลี่ยนเป็น รอยทาง ที่วางงาม
ได้แต่ทน บนทาง ที่ว่างเปล่า
อยู่กับเงา เคล้าเคียง สิ้นเสียงถาม
รอยลิขิด ปิดไว้ ดุจไฟลาม
คือนิยาม เลวร้าย ในเส้นทาง...
"สุนันยา"
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Thammada, บูรพาท่าพระจันทร์, รพีกาญจน์, บ้านริมโขง, คันไถ, sunthornvit, รัตติกาล, ยามพระอาทิตย์อัสดง, panthong.kh, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 07:33:AM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 07:33:AM » |
ชุมชน
|
ไม่รู้หรอก จุดหมาย ในภาคหน้า
ฉันอ่อนล้า มากมาย กว่าใครเห็น
ระทมทุกข์ ทุกทาง สร้างประเด็น
ยากเปลี่ยนเป็น รอยทาง ที่วางงาม
ได้แต่ทน บนทาง ที่ว่างเปล่า
อยู่กับเงา เคล้าเคียง สิ้นเสียงถาม
รอยลิขิด ปิดไว้ ดุจไฟลาม
คือนิยาม เลวร้าย ในเส้นทาง...
"สุนันยา"
ละครโลก โศกสุข คลุกประสม
วันนี้ขม ตรมใจ ให้หมองหมาง
ก่อเกิดทุกข์ รุกไล่ ทรวงใจกลาง
เป็นม่านพราง รางเลือน สะเทือนจินต์
หลังฝนซา ฟ้าใส ให้ผ่องแผ้ว
งามบรรเจิด เพริศแพร้ว ปานแก้วหิน
นี่เสมือน ข้อเตือนใจ ให้ยลยิน
อย่าได้สิ้น กำสรด ว่าหมดทาง.../
EasternMan
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 08:11:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 08:11:PM » |
ชุมชน
|
เหมือนลอยคว้างกลางสมุทร...ยากสุดหยั่ง
เหลียวมองฝั่งแต่ว่าใจ...มองไม่เห็น
ทิ้งสมอรอก่อนซ่อนลำเค็ญ
ไม่จำเป็นต้องมีฉัน..เหมือนสัญญา
เมื่อเธอมีคนใหม่...ห่วงไม่ห่าง
ฉันคือความแตกต่างที่ร้างค่า
เผื่อเธอมองตะวันดับจะลับลา
ภาพค้างคาคือเรือร้าง....กลางทะเล
เหมือนยิ่งห่าง คว้างเคว้ง จนเกรงว่า
สายธารา พาคล้อย ลอยหักเห
ให้พระพาย พัดล่อง ต้องพังเพ
ยากถ่ายเท ให้ถึง ซึ่งปลายทาง
ล่องลอยไกล ไร้ทิศ คิดบรรจบ
อยากเลี่ยงหลบ กับเป็น เส้นคอยขวาง
เส้นทางจร ค่อนเห็น เช่นรอยจาง
เหมือนไยบาง กางกั้น สาส์นชีวิน
"สุนันยา" |
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 22 พฤศจิกายน 2011, 08:21:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 22 พฤศจิกายน 2011, 08:21:PM » |
ชุมชน
|
ละครโลก โศกสุข คลุกประสม
วันนี้ขม ตรมใจ ให้หมองหมาง
ก่อเกิดทุกข์ รุกไล่ ทรวงใจกลาง
เป็นม่านพราง รางเลือน สะเทือนจินต์
หลังฝนซา ฟ้าใส ให้ผ่องแผ้ว
งามบรรเจิด เพริศแพร้ว ปานแก้วหิน
นี่เสมือน ข้อเตือนใจ ให้ยลยิน
อย่าได้สิ้น กำสรด ว่าหมดทาง.../
EasternMan
มากมายมี ปัญหา ที่สาหัส
สารพัด สับสน ทนเอ่ยอ้าง
สองปรางเปรอะรอยครา ที่ฉาบวาง
เป็นกรรมสร้าง ปางใด ให้ติดตาม
ต้องบ่นท้อ ทุกข์ทน ในหนแห่ง
เหมือนตำแหน่ง แต่งตั้ง สร้างคำถาม
พรหมชี้ให้ ได้เห็น เช่นนิยาม
หลากร้อยความนำส่งตรงดวงจินต์
"สุนันยา" |
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
|
