ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

            สิ่งหนึ่งซึ่ง  มนุษย์  ยากหลุดพ้น
         คือผจญ  เคี่ยวขับ  กับปัญหา
   เวียนว่ายใน  ปรมัตถ์  ปรัชญา
         ตามมรรคา  วิถี  อันจีรัง

            จักผู้ดี  เลว,ไพร่  ต้องได้พบ
         หมายสงบ  ครบครัน  นั้นอย่าหวัง
         มีคนรัก  ชอบพอ  ก็มีชัง
         สุดยับยั้ง  ท้วงติง  สิ่งทั้งมวล

            ยามประสบ  ปัญหา  อย่าทิฐิ
         ใช้สติ  ชี้นำ  แทนกำสรวล
         เรื่องว่ายาก  เผชิญ  เกินคำนวณ
         อาจผันผวน  จากร้าย  กลายเป็นดี

            ตราบจำอยู่  กับปัญหา  จงอย่าทุกข์
         ถึงล้มลุก  คลุกคลาน  ซานป่นปี้
         ให้ถือเป็น  ครรลอง  ของโลกีย์
         สรรพชีวี  ทั่วถ้วน  ล้วนลำเค็ญ

            ผองชีวิต  มินาน  ก็ผ่านพ้น
         เลิกกังวล  ยึดแน่น  จนแสนเข็ญ
         ทุกปัญหา  แก้ได้  ใช่ยากเย็น
         ควรมองเป็น  เรื่องจ้อย  แล้วปล่อยวาง

                        

                                 

[--ณัชชา--]

ทุกปัญหาแก้ได้ก็ใช่อยู่
เท่าที่ดูพวกเขาเฝ้าสะสาง
ยิ่งแก้ยิ่งสลดหมดหนทาง
ก็มีบ้างส่วนน้อยค่อยสมใจ

แต่ส่วนใหญ่เวียนว่ายในปัญหา
กิเลสพามัวหมองไม่ผ่องใส
ต้องก้มหน้ารับกรรมที่ทำไป
ไม่เห็นใครรอดพ้นสักคนเดียว

แก้ปัญหาไม่ตกอกก็ทุกข์
ชีพเคยสุขก็หายไร้คนเหลียว
ชีวิตอยู่แทบสิ้นเพราะปีเกลียว
ใจห่อเหี่ยวตลอดทอดอาลัย

ถ้าหากปล่อยวางได้ใจคงสุข
ไม่เจ่าจุกท้อแท้เกินแก้ไข
แต่ปัญหาที่เผชิญมากเกินไป
วางไม่ได้ซะด้วย...ใครช่วยที

--natcha--

 

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ใครก็ช่วยใครไหนไม่ได้หรอก
เป็นปัญหาปากคอกทางออกหนี
พยายามหาทางต่างว่าดี
ทุกวิธีดีแล้วไม่แคล้วเบือน

แก้ตรงนี้ดีพลันตรงนั้นเกิด
ประหนึ่งเปิดปิดซ้ำทำเสมือน
ปัญหาใดใจเตรียมยามเยี่ยมเยือน
ไม่ตื่นเหมือนกระต่ายพอคลายลง

รับกับมันปัญหาที่มาสู่
ดั่งเป็นครูทดสอบคำตอบส่ง
อ่านทบทวนหลายครั้งหากยังงง
ก็เลือกวงทุกข้อที่ ง.งู

 

"กานต์ฑิตา"
๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔