ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

"เรื่องเล่า จาก ปลายสวน"

วันนี้...แซมนั่งอยู่บนแคร่ใต้ถุนเรือน  ซึ่งเป็นเรือนสูง
อยู่บนเรือนร้อนมากมาย..
บ้านสวนของเราไม่มีแอร์คอนดิชั่นเน่อร์

แคร่ใต้ถุนเรือน  เป็นแคร่ไม้แข็งแรง ฝีมือของพี่แจ็ค..ซึ่งเป็นพี่ชายคนที่สอง..ก่อนพี่ครูดอยของแซม
พี่แจ็ค อยู่เชียงใหม่.. คราใดที่พี่กลับบ้านสวน  พี่แจ็คก็คงบ่นร้อนเหมือนแซม  เลยจัดการสร้างแคร่ไม้ใต้ถุนเรือน
กว้าง ใหญ่ พอที่จะนอนเรียงแถวกันได้ถึง 10 คน

เวลากลางวันอากาศร้อนมากๆ เราก็หอบเสื่อ หอบหมอนมานั่งทานผลไม้, ส้มตำ และคุยบ้าง หลับบ้าง กันบนแคร่..
แซมมองไปตรงต้นเสา  เห็นตั๊กแตนตัวยาว สีน้ำตาล ดูเหมือนกิ่งไม้ เกาะอยู่บนใบพุทธรักษา..กำลังท้าแซมต่อยมวย..
แซมใจนักเลง บอกว่า  ต่อให้ก่อนนะจ๊ะ...

บนถนนดินข้างๆบ้าน มีกอไผ่ซึ่งมีลำเรียบเงาเป็นมัน  กระบอกไผ่เล็ก เรียว...ใบไผ่ก็เล็กเรียวน่ารักเหมือนภาพวาดพู่กันจีนปลูกอยู่กอใหญ่...
แซมเห็นนกกะปูด(ตาแดง ขนก็แดงๆด้วย) สองตัว คงจะเป็นแฟนกัน กำลังเดินหาอาหาร ร้องเสียงดังปูดๆๆๆ ลั่นอยู่
บางครั้ง แซมก็เห็นนกกวัก มาเดิน “ก้มหัว ยกหาง” อยู่ข้างๆ ตลิ่ง
นกกวักนี่น่ารักมากๆ เลยนะคะ  เวลามันเดินก้มหัว  หางก็จะกระดก ด๊กๆๆๆ ดูเข้าจังหวะกัน
ช่างมีพฤติกรรมที่สม่ำเสมอซะจริงๆ

แซมได้ยินเสียงนกโพระดก ร้องแว่วมาจากต้นไม้ใกล้ๆบ้าน  เสียงดัง โฮกป๊ก..โฮกป๊ก..
จริงๆแล้ว แซมว่า มันดัง  “กูกุ๊ก..กูกุ๊ก..” ซะมากกว่า แซมพยายามมองหาตัว  หาไม่พบ  กลับเห็นนกฮูกคู่หนึ่งแอบมองแซมตาแป๋วมาจากต้นชมพู่มะเหมี่ยวข้างหัวสะพาน..
คงรอเวลาที่จะจู๋จี๋กันยามแซมเผลอๆ

บ้านสวนมีนกมากมาย จนแซมนับไม่ถ้วน..ทั้งนกกระจิบ นกขมิ้น  เขาชวา นกแซงแซว ต้อยตีวิด หัวขวาน นกกินปลาตัวสีน้ำเงินสด  ที่ลืมไม่ได้คือดุเหว่าหนึ่งในขวัญใจแซม..
นกกระยางที่มีรูปร่างและสีสันที่แตกต่างไปจากที่แซมเคยเห็นตอนเด็กๆ...
นกกระยางตัวหนึ่งเดินมาตรงริมท้องร่อง  ตัวขาวๆ แซมสีน้ำตาล บนหัวมีหางเปียยาวๆ กวัดไกวอยู่ไหวๆ..ช่างดูตลกและน่ารักจริงๆ ค่ะ
เดี๋ยวๆ แซมก็เห็นนกแซงแซวหางยาวเป็นพู่  มันร้อง “เมี๊ยวๆ..ๆ..ๆ”  เชื่อไม๊คะ  นกแซงแซวที่บ้านสวนของแซมทำเสียงล้อเลียนเจ้าเหมียวก็ได้ด้วย....

เสน่ห์บ้านสวนยังมีอีกมากมายที่แอบซ่อนอยู่  เหมือนกับความล้ำลึกของอารมณ์ที่เราไม่ค่อยจะทำความรู้จักกับมัน
แซมเกิดเป็นสาวชาวสวนแท้ๆ..แต่กลับตื่นตาตื่นใจกับทุกสิ่ง ที่แซมได้มาสัมผัสในครั้งนี้
แซมคงจะลืมไปว่า ความสุขที่แท้จริงนั้น อยู่ตรงหน้า..แต่กลับถูกบดบังด้วยม่านหมอกที่เติมแต่งจนไม่เห็นภาพจริง
อีกไม่กี่วัน  แซมก็คงกลับไปสู่วิถีชีวิตเดิมที่แซมคุ้นเคยมานานปี...แซมเองก็ยังไม่แน่ใจว่า นี่เป็นเส้นทางที่แซมต้องการจริงๆหรือไม่...
วันนี้..ณ ปลายสวน  จุดหนึ่งที่แซมเดินมาหยุดมอง  เป็นอีกหนึ่งในหลายๆช่วงชีวิตของแซม ที่แซมจะจดไว้ในห้วงทรงจำที่สวยงาม
ขอบคุณนะคะ..ปลายสวน
05/06/2011

[Prapacarn ❀]

อ้อ!.... ไหนๆ ก็ สารภาพ แล้ว  ลืมเล่าเรื่องความเป็นคุณเห่ย ของแซมให้ฟัง...
ไม่ต้องอายกันเลยนะคะ  แซมชินแล้วอ้ะ...


และวันเดียวกันกับที่แซมเขียนบันทึกบทนี้..ตอนพลบ ค่ำ..แซมลงไปเอาของจากแคร่ใต้ถุน...ตอนจะกลับขึ้นเรือน ได้ยินเสียงพี่เขยแซมตะโกนดังลั่นว่า .."หัว ๆๆๆๆ"
"เปรี้ยง..." แซมคิดว่าใครมาทุบมะพร้าวแถวๆนี้นะ...แซมลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่บนพื้นไม้ สะพาน..แซมก้าวขึ้นกระไดก่อนที่หัวแซมจะพ้นออกมาจากขื่อใต้ถุนเรือน...ฟ้า ที่จวนพลบค่ำ มืดสนิทไปชั่วขณะ...แซมกอดข้าวของแน่น  ไม่มีตกซักกะชิ้น..
(พี่ สาวบอกว่า แซมงก..จริงๆ แล้ว แซมเป็นคนรักจริง  ไม่ปล่อยง่ายๆ..)  แซมหัวปูดเลย...นึกแล้ว ว่า เจ้านกกะปูดมันร้องแช่งอยู่เมื่อเช้านี้..ยังประมาท  เจ็บมากเลย  แซมยังปวด หัวอยู่เลยนะคะเนี่ยะ...
 
แซมค่ะ
05/06/2001

[Prapacarn ❀]

บ้านก๋ง ตั้งอยู่ใกล้ๆวัด  ข้างหน้าเปิดเป็นร้านขายส่งของต่างๆ มีทั้งข้าวสาร ถ่านหุงข้าว น้ำปลา น้ำตาล ขนม น้ำหวาน....
ด้านหนึ่ง อี๊ น้องของแม่ เปิดเป็นร้านตัดเสื้อ  อีกด้านหนึ่งเปิดเป็นร้านกาแฟสตาร์บัค..(แซมพูดเล่น..)
ร้านกาแฟของก๋ง มียายเป็น CEO , มีกู๋คนหนึ่งเป็นผู้จัดการ....
ภายในร้านกาแฟของก๋ง จะมีบรรยากาศที่คึกคัก ตั้งแต่เช้าตรู่ยันดึก...มีโต๊ะกลมๆ และเก้าอี้แบบไม่มีที่พิงตั้งอยู่รอบโต๊ะ
โต๊ะแบบนี้มีอยู่หลายตัว  เช้าๆ ก็จะมีคนมานั่ง สั่งกาแฟ  อ่านหนังสือพิมพ์  โขกหมากรุก   และคุยกันเรื่องสัพเพเหระ..
ถัดร้านกาแฟเข้าไปหน่อย  ก๋งให้คนมาเช่าทำร้านตัดผมผู้ชาย...ใครๆ ก็เรียกช่างตัดผมคนนั้นว่า  "อาบำรุง"
หลังบ้านของก๋งเป็นโรงคั่วกาแฟ แซมไม่ทราบว่า ก๋งสั่งเม็ดกาแฟมาจากไหน มาอย่างไร ...
จะมีเตาคั่วกาแฟขนาดยักษ์ และมีเครื่องบดกาแฟ...ร้านค้าย่อย ก็จะมารับกาแฟสดจากก๋งไปขาย...
นอก จากที่ร้านของก๋งจะส่งกาแฟสด, เป็นโรงส่งน้ำแข็ง....แล้วยังผลิตน้ำหวานที่มีรสชาดต่างๆ เช่นน้ำแดงกลิ่นมะลิ น้ำเขียวกลิ่นผลไม้ น้ำหวานกลิ่นสัปปะรด
บรรจุขวดขายส่งอีกด้วย...
ไม่น่าแปลกใจเลยนะว่า  ที่แซมมีความขยันจนเกินเหตุ  ก็เพราะมี DNA  ของก๋งนี่เอง..
ด้านที่เป็นร้านกาแฟนี่ ติดกับศาลาท่าน้ำของวัดใหญ่แห่งหนึ่งของหมู่บ้าน...
และที่ศาลาท่าน้ำนี่เอง  ก็มีใครคนหนึ่ง  ที่มีชื่อเสียงมาก....
ไม่มีใครแถวๆนั้นจะไม่รู้จัก  "ตาไปล่บ้า..."
ตาไปล่ มาเมื่อไหร่ ไปเมื่อไหร่ แซมก็ไม่ทราบ..
รู้แต่ว่า เมื่อแซมจำความได้  ตาไปล่ก็อยู่ที่ศาลานั่นแล้ว..
ทุกๆวัน ตาไปล่จะมานั่งที่ศาลาท่าน้ำ...จ้องมองผู้คนที่ผ่านไป ผ่านมา  แล้วก็ด่าๆๆๆ
ด่าทุกคนที่แกเห็น....
ถ้าเป็นสมัยนี้  แซมจะนึกว่า ตาไปล่นี่เป็นบ้า เพราะอาการตึงเครียดและเกิดอาการเก็บกด ที่เลยเถิดจนควบคุมไม่ได้.
ถ้าช่วงไหนที่ผู้คนซาลง ไม่มาเดินให้อยู่ในรัศมีของแก.. ตาไปล่ก็จะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า..
แล้วเริ่มด่าเทวดา....ด่าทั้งวัน ไม่หยุด นอกจากแกจะผลอยหลับไป....
ทุกๆ คนที่โดนตาไปล่ด่า  ก็ต่างทำไม่รู้ไม่ชี้.....เพราะเรารู้ว่าแกบ้า...
ไม่มีใครโกรธ....ไม่มีใครอาย....
และผู้คนก็ไม่มีใครเชื่อว่า ผู้ที่ถูกตาไปล่ด่า จะเป็นคนแบบนั้นจริงๆ 
มีแต่ตาไปล่เท่านั้น  ที่แกเชื่ออยู่ในหัวของแก...
ตาไปล่แก ก็มีความสุขอยู่ตามประสา...
ผู้คนรอบๆ ข้าง  ก็มีความสบายใจว่า ตัวเองไม่ได้บ้าแบบตาไปล่..

ทุกๆ คนแหละค่ะ ที่ในชีวิต จะต้องได้พบพานกับคนแบบตาไปล่..
ข้อสำคัญ อย่ากลายเป็นตาไปล่ซะเองก็แล้วกันนะคะ...มันเหนื่อยนะคะ
แซมค่ะ
 


แซมเคยเล่าเรื่องนี้ มาครั้งหนึ่งแล้วค่ะ  แต่แซมนึกขึ้นมาได้ว่า ปีใหม่แล้ว  อยากจะเล่าอีกสักครั้ง...
อย่างน้อย ก็เตือนใจแซมเองว่า....ช่างตาไปล่แกเถอะนะ


อ้อ..... และสวัสดีปีใหม่จากใจแซมค่ะ 

[Prapacarn ❀]

หอมกลิ่นดิน กลิ่นหญ้า ปลายหน้าฝน
กรุ่นระคน บัวเผื่อน เกลื่อนบึงหนอง
แดดส่องแสง อำไพ ในทุ่งทอง
เคยแอบร้อง เพลงรัก ยามหักฟืน

ดุเหว่าแว่ว แจ้วเจื้อย เจ้าเหนื่อยไหม
เรียกหาใคร เขาไม่มา อุราฝืน
เสียงแผ่วหาย จางเบา เจ้าขวัญยืน
เธอไปชื่น คู่ใหม่ ทิ้งให้ตรม

แมลงปอ พ้อตะวัน ปีกสั่นไหว
หวังเพียงได้ ออดอ้อน ซ่อนความขม
ใบหูกวาง คว้างลิ่ว ปลิวตามลม
เจ้าหอยขม หอยโข่ง โก่งหลังคลาน

คิดถึงยอด ผักบุ้ง ทางคุ้งเหนือ
น้องลอยเรือ แอบพี่ ที่ขับขาน
ร่ายทำนอง ลำนำ เพลงสำราญ
จีบคนสวย หน้าหวาน งานสารทไทย

โอ้เสน่ห์ บ้านสวน ชวนไหลหลง
ธรรมชาติ วาดวง ให้หลงไหล
เชิญพี่ชาย หนุ่มดง จากพงไพร
ฝากหัวใจ กับสาว ชาวสวนตาล

แซมค่ะ
 

[sunthornvit]

หอมกลิ่นดิน กลิ่นหญ้า ปลายหน้าฝน
กรุ่นระคน บัวเผื่อน เกลื่อนบึงหนอง
แดดส่องแสง อำไพ ในทุ่งทอง
เคยแอบร้อง เพลงรัก ยามหักฟืน

ดุเหว่าแว่ว แจ้วเจื้อย เจ้าเหนื่อยไหม
เรียกหาใคร เขาไม่มา อุราฝืน
เสียงแผ่วหาย จางเบา เจ้าขวัญยืน
เธอไปชื่น คู่ใหม่ ทิ้งให้ตรม

แมลงปอ พ้อตะวัน ปีกสั่นไหว
หวังเพียงได้ ออดอ้อน ซ่อนความขม
ใบหูกวาง คว้างลิ่ว ปลิวตามลม
เจ้าหอยขม หอยโข่ง โก่งหลังคลาน

คิดถึงยอด ผักบุ้ง ทางคุ้งเหนือ
น้องลอยเรือ แอบพี่ ที่ขับขาน
ร่ายทำนอง ลำนำ เพลงสำราญ
จีบคนสวย หน้าหวาน งานสารทไทย

โอ้เสน่ห์ บ้านสวน ชวนไหลหลง
ธรรมชาติ วาดวง ให้หลงไหล
เชิญพี่ชาย หนุ่มดง จากพงไพร
ฝากหัวใจ กับสาว ชาวสวนตาล

แซมค่ะ
 

                        บ้านเก่า  เมื่อครั้ง  ฉันยังเด็ก      
        คลองเล็ก  คลองใหญ่  ใสสะอ้าน
            สงบ  วิเวก  เฉกพิมาน         
          เพื่อนบ้าน  เรือนเคียง  เยี่ยงญาติมิตร
         
              กุ้งหอย  ผักปลา  หาได้ทั่ว   
          มิกลัว  ขัดสน  ผลผลิต
            พึ่งหลัก  พอเพียง  เลี้ยงชีวิต         
        เศรษฐกิจ  สังคม  ดูกลมกลืน
         
              ชานเมือง  นคร  คราก่อนนั้น      
        พืชพันธุ์  เรือกสวน  ล้วนร่มรื่น
            ความหลัง  คิดไป  คล้ายวานซืน      
        วัน,คืน  ปุบปับ  ก็ลับลา
         
              ความเจริญ  แห่แหน  มาแทนที่   
         ดนตรี  ยุคใหม่  ขายท่วงท่า
             วัยรุ่น  งวยงง  หลงติดยา         
         ปัญหา  ประดัง  ทั้งตำบล
         
              บัดนี้  บ้านเก่า  มิเหงาแล้ว      
         ตึกแถว  ชุมกว่า  เห็ดหน้าฝน
             ที่ดิน  ขายหมด  แลกรถยนต์         
         ผู้คน  ก่นหวัง  ความมั่งมี
         
               ลำพู  นั้นโดน  โค่นยับย่อย      
         หิ่งห้อย  สูญไป  ในแสงสี
             สังคม  ขัดแย้ง  แข่งชิงดี         
         วิถี  ดั้งเดิม  เริ่มปราชัย
         
               อดีต  เหลือเพียง  เสียงบอกเล่า      
         รากเหง้า  ชนบท  หมดสมัย
           ทุกครั้ง  ผ่านมา  นึกอาลัย         
         วัน,วัย  แต่หลัง  ยังผูกพัน
                     

                               ขอเอากลอนเก่ามาลงนะครับ แซมสุดน่ารักของพี่

[Prapacarn ❀]

♥ เรื่องของอีเหมียว...ขอโทษนะจ๊ะ “เหมียวเหมียว” ♥

แซมไม่ได้หยาบคายนะคะ.. ตอนแซมเด็กๆ ตามบ้านนอก เราเรียกหมา แมว ว่าอี และไอ้...
ไม่มีใครเรียกหมาว่าน้องหมา  และ นังเหมียวว่า น้องแมวหรอกค่ะ....

แซมมานึกๆดูแล้วแปลกใจ กึ่งสงสัย กึ่งขำ...เลยโทรศัพท์ไปหาคุณน้า ที่โตในกรุงเทพ...
ตอนเอ่ยปากถาม  กำลังรอคำตอบของน้า  แซมอดหัวเราะออกมาไม่ได้..
ก็แซมขำคำถามของตัวเอง แซมถามว่า “น้าขา...ตอนน้าอยู่บ้านที่กรุงเทพ  น้าเรียกหมาว่าอะไรคะ...”
น้าฟังแล้ว ร้องว่า...” หือ “  แล้วก็เงียบไป  แซมขำจนหยุดหัวเราะไม่ได้...
ตั้งสติ แล้วถามใหม่..” น้าเรียกหมาว่า หมา  แล้วแมว ว่าแมวรึเปล่า... “
คุณน้า ไม่เข้าใจ  ถามแซมว่า “ ไม่เรียกหมาว่าหมา  แมว ว่าแมว แล้วจะให้เรียกว่าอะไร... “
กร๊าก.......ก...ก..ก...
“ อืม...ไม่เรียกน้องหมา น้องแมวเหรอ... “
คราวนี้ น้าหัวเราะมั่ง....
“ ไม่หรอก  เรียกมัน ไอ้ดำ อีด่าง  อีสำลี....”

ตอนเด็กๆ ที่บ้านเรามีย่า ซึ่งเป็นป้าของพ่อ  ไม่ได้แต่งงาน .....
ย่าอยู่กับเราตั้งแต่พ่อแต่งงานกับแม่... แซมเกิดมาก็เห็นย่าอยู่กับเราแล้วค่ะ..
ย่าไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ช่วยดูหลานๆ บ้างเวลาพ่อกับแม่ไม่อยู่  ทำขนมไทยๆ ให้เราทานบ้าง
คอยดุไม่ให้เราซุกซนบ้าง...
และคอยดุหมา แมว เวลามันซุกซนตามพวกเรา..

ตอนนั้น เรามีลูกแมวเหมียวเล็กๆอยู่ตัวนึง ชื่อว่า นังเหมียว.....
เราเรียกมันว่า “เหมียวเหมียว” แต่ย่าเรียก อีเหมียว....
เหมียวเหมียว ขี้เล่นและซุกซนตามประสาลูกแมว..
ชอบไปรื้อข้าวของ ของย่า...ตามเชี่ยนหมากมั่ง ตามตั่งเตี้ยๆ ของย่ามั่ง..
ย่าเลยเขม่นนังเหมียวเหมียว อยู่บ่อยๆ....

วันหนึ่งย่าทำถั่วกวนให้พวกเรากิน... ทำด้วยถั่วเขียว หรือถั่วเหลืองแซมก็ไม่ทราบ..
รู้แต่ว่า ตอนสุกแล้ว มันดูแหยะๆ  คล้ายๆ ขี้แมวเละๆ....

แซมนึกอยากแกล้งใครซักคนขึ้นมา..แกล้งน้องก็ไม่ได้  เพราะยังไม่พ้นทัณฑ์บนเรื่องแกล้งน้องคราวที่แล้ว...
แกล้งพี่ๆ ก็คงไม่มีทางเป็นไปได้... เห็นอยู่แต่นังเหมียว...

แซมเอาใบตองมาทำเป็นกรวย แล้วเอาถั่วกวนใส่..
แล้วไปหยอดถั่วกวนเป็นกองวนๆ ให้มีปลายแหลมนิดนึง แบบกองขี้แมวตามที่แซมคิด...
หยอดไว้ข้างๆ เชี่ยนหมากย่ามั่ง..ใกล้ๆ ตั่งของย่า  และตามข้างๆประตูมั่ง ...
ทำไว้ สี่ ห้า กอง... แล้วไปถามย่าว่า...” ย่าจ๋า  นี่อะไรจ๊ะ...”
ย่ามามองๆ ดู..แล้วตะโกนเรียก..” อีเหมียว.. มานี่เดี๋ยวนี้..ทีเดียว... มาขี้เรี่ยราด  เลอะเทอะเต็มบ้าน...”
แล้วย่าก็เดินตามหานังเหมียว... แซมรู้สึกสงสารนังเหมียว ต้องรีบพานังเหมียวไปแอบ.....

พ่อมาดูเหตุการณ์ ได้เห็นแต่ย่าตามเช็ดกองขี้ปลอมของนังเหมียว....
แล้วเรื่องก็เงียบไปหลายวัน.... กว่าความจะปูดขึ้นมา ย่าก็ลืมโกรธนังเหมียวไปแล้ว....

แต่แซมยังไม่ลืมความซุกซนที่ร้ายกาจตอนเด็กๆของแซมเลยค่ะ....
แค่นี้แหละ....
♥ ขอโทษนะ เหมียวเหมียว ♥

"มะขิ่น" (เวลาแซมเป็นเด็กดื้อ..จะถูกเรียกว่า มะขิ่น)
08/26/2012

[ดาว อาชาไนย]

ผมเรียก "คุณ" นะครับ

คุณทองแดง

[ดาว อาชาไนย]

ผมไม่รู้จักตาไปล่

รู้จักแต่ "ยายไปล่"  555

[Prapacarn ❀]

 
ขอบคุณพี่ดาวที่ทักทายแซมนะคะ...
พ่อก็เคยมีแมวชื่อเจ้า"ทองแดง" เหมือนกันค่ะ..
พ่อรักมาก.. เจ้าทองแดงสีน้ำตาลแดง ลายพาดกลอน 
นวดก็เป็นนะคะ....

แล้วยายไปล่ของพี่ดาว  เป็นแบบตาไปล่รึเปล่าคะ...
 
แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

<a href="http://www.youtube.com/v/rtIlOZaHF48&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/rtIlOZaHF48&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ถ้าอยู่ที่บ้านปลายสวน...
คืนวันงานลอยกระทงเนี่ยะ.. แซมจะร้องเพลงนี้แหละ..
หัดร้องมาหลายวันแล้ว..
ดูทีไร แซมก็ขำทุกที... แล้วคนอื่นขำกันบ้างไม๊คะ...
 

แซม