ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

~ หลงมนตร์ กลอักษร ~



เพียรร้อยคำ ร่ำมนตร์ กลอักษร
วจีกลอน วอนผ่าน คำขานไข
ร้อยตามจิต คิดฝัน รังสรรค์ไป
สุดแต่ใจ ใฝ่หา ท่วงพาที

เพียงคนหนึ่ง ซึ่งหลง ในดงคำ
เพียรร้อยร่ำ พร่ำพรัก ด้วยศักดิ์ศรี
พจน์ที่ขาน ผ่านหลั่ง ดั่งวารี
ร้อยฤดี ลีลา สง่างาม

ช้อยเชิงชั้น ขั้นความ นิยามสวย
รินระรวย ด้วยรส สะกดสาม-
โลกตราตรึง ดึงจิต ให้ติดตาม
ทุกช่วงยาม ตามฝัน ที่บัญชา

ขอประณต ยศ-ยุค ทุกแคว้นเขต
ผู้ร่ายเวทย์ พจน์งาม ตามกถา
นำเพียรพาก ตรากร้อย ถ้อยวาจา
เพื่อจรรโลง โลกา สถาพร ฯ

~* ปุถุชนฯ *~

[สล่าผิน]

ด้วยใจภักดิ์รักกลอนอักษรศิลป์
สล่าผินเฝ้าถักอักษรสานส์
เป็นบทกลอนอ้อนคำนำจากมาน
มาให้อ่านให้ชมคำคมนั้น

เฝ้าฝึกฝนค้นคำนำมาถัก
ด้วยใจรักอักษราพาให้ฝัน
ให้พากเพียรเรียนร่ำคำประพันธ์
กลอนกาพย์ฉันท์ปั่นโคลงผูกโยงคำ

ด้วยใจรักอักษรจึงนอนดึก
เฝ้าคิดนึกฝึกฝนค้นเรียนร่ำ
ครูสอนมาพาให้ใส่ใจจำ
ขอบคุณล้ำท่านครูผู้เมตตา

สล่าผิน

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เน้นอักษรจรจารผ่านลายสือ
ฝีกฝีมือถือความตามผู้ใหญ่
จินตนาภาษามาสู่นัย
บรรจงไว้ในคำลำนำกลอน

ใจเริงร่าท้าทายร่ายลีลา
กายวาจาหลงมนตร์กลอักษร
เขียนทุกบทจดไว้ในทุกตอน
หวังออดอ้อนป้อนซ้ำคำกินใจ

พระอาทิตย์อัสดง

คุงเดี่ยว "อัดดง" มาแจมด้วยแล้วนะค่ะ อย่างอนล่ะ ^^

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

คำงามความงามตรงตามแง่
ย่อมแผ่อานิสงส์ให้หลงใหล
บทกวีอาบศิลป์ย่อมกินใจ
อ่านซ้ำจำได้มิลืมเลือน

เขาเขียนเหมือนรู้ที่เรารู้
เรามิสู้เปิดใจได้เสมือน
จึงอ่านงานแท้มิแชเชือน
หลงมนต์ปนเปื้อนกวีกานต์

กามนิต
๒๑ พ.ย.๕๔

คำงามความงามตามที่เห็น
หมายเป็นหมายรู้สู้สืบสาน
ให้คำย้ำคิดจิตเนานาน
มิผ่านมิเลือนเตือนจดจำ

ใจเขียนใจรู้ให้ดูเขา
หมั่นเฝ้าหมั่นเพียรเรียนขำขำ
ให้หนุกให้หนานผ่านดงคำ
ให้พร่ำร่ำตอบชอบกวี

พระอาทิตย์อัสดง
๒๑ พ.ย.๕๔

[พี.พูนสุข]

                                                                

                                                                                  

                                                ร่ายมนตร์..คำ

                                             ร่ายรินคำ  ฉ่ำหวาน  กานท์เสนาะ
                                                   ร่ายรินเพราะ  พริ้งเพียง  เสียงพิณสาย
                                                   เตร็ง เตร่ง เตร้ง  บรรเลง  เพลงพลิ้วพราย
                                                   คำเรียงราย  บรรเลง  เพลงพลิ้วพราว

                                                             เหมือนต้องมนตร์  ยลถ้อย  ร้อยอักษร
                                                    เหมือนต้องกลอน  นอนฝัน   ดั้นเหินหาว
                                                    งามผ่องผุด  พิสุทธิ์  ดุจเดือนดาว
                                                    สุกสกาว  พิสุทธิ์  ดุจเดือนดวง

                                                             หทัยมุ่ง  จรุงรส  พจน์ฉานฉาย
                                                    หทัยหมาย  จรุงหอม  กล่อมฟ้าสรวง
                                                    สาดแสงคำ  วับวาว  ราวรุ้งรวง
                                                    ไร้แหนหวง  สายคำ  นำหนทาง

                                                              น้อมดวงจิต  แด่มิตร  ลิขิตไข
                                                    น้อมดวงใจ  อุ่นอาย  ประกายพร่าง
                                                    ยิ่งจำเริญ  เพลินถ้อย  สร้อยสะอาง
                                                    ยิ่งแวววาง  สายคำ  ฉ่ำดวงแด...

                                                            ..Peepoonsuk..
  
                                        
 
                                                          

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~บ่นๆจ้ะ..อย่าถือสา..(บ่ได้ว่าผู้ได๋นะจ้ะ) ~


อารมณ์กอ.  ฮอ.นกฮูก ถูกหรือผิด
อารมณ์คิด ทวนบท พจน์ขยาย
อารมณ์แย้ง แกว่งพู่ ถูน้ำลาย
..ดั่งทำร้าย ศาสน์ศิลป์ ให้สิ้นลง

อารมณ์ร่วม รวมกระทู้ อยู่ในหลัก
อารมณ์รัก ลักษณ์สืบ ทุกคืบบ่ง
อารมณ์เหงา เงาวิญญู คู่ดำรง
เพื่อยืนยง ส่งสู่ ผู้ไฝ่เรียน

อารมณ์ถ่อย ถ้อยหยาบ บทจาบจ้วง
อารมณ์บ่วง วิบัติ  อย่าคัดเขียน
อารมณ์ไร้ ไหลเอ่อ พะเรอเกวียน 
คล้ายนั่งเทียน เฆี่ยนเสียด กระเดียดกล

อารมณ์หลาก ลากเล่ห์ เทจับฉ่าย
อารมณ์นาย,เธอ,ฉัน..นั้นมีผล 
อารมณ์จัก ชักชี้ กวีชน
อีกบันดล ผลผิด ติดปัญญา

อารมณ์เรา เท่าไร ก็ไม่หมด
อารมณ์ลด ที่ปลดวาง ทางภาษา
อารมณ์ทวน ครวญใคร่ มิไก่กา
นั้นแหละหนา คือกวี ที่แท้จริง

Oo..เพลงอักษร อ่อนไหว เหมือนไผ่ลู่
คำสอนครู  คู่จรรยา อย่านอนนิ่ง   
เผื่อวันหน้า ผู้รักษ์ ร่วมพักพิง
ได้มีสิ่ง เป็นเยี่ยง เคียงบ้านกลอน   


 O
 


   ร่วมจรรโลงภาษาไทย ด้วยการกลั่นกลอนน้ำดี มีสำนึก ผ่านบทกลอนของเรา.. (นานๆมีสาระกับเขาสักที)
   


บอม ซอง ดุ๊ก

[รุ่งอรุณ]

เพียรกรองกานท์สานคำนำเรียงร้อย
บางครั้งกร่อยน้อยหวานกานท์อักษร
มิเคยหมดถดถอยน้อยใจนอน
ยังคงว่อนร่อนเคียงเรียงกลอนร้อย

ฝึกหัดไปไม่ย่อท้อการฝึก
หงอยรู้สึกนึกไปใจเหงาหงอย
น้อยใจบ้างบางครามาใจน้อย
มีไม่บ่อยถ้อยคำช้ำใจมี

อยากจะหยุดสุดสิ้นจินต์ยังอยาก
หนีออกจากพรากไปไกลหลีกหนี
ดีไม่พอท้อใจไม่พอดี
กานท์กวีนี้ย่อยร้อยเรื่องกานท์

จะขอเพียรเขียนไปไม่ขบคิด
แม้ไม่ติดชิดใกล้ได้คำหวาน
อักษรไทยใจรักจักบันดาล
มิเทียบตาลชานอ้อยถ้อยคำเพียร

 

๐รุ่งอรุณ๐

[hort39]

อยากหายใจเป็นกลอนออน(ไลน์)ตลอด
อยากจะออดอ้อนคำำพร่ำขีดเขียน
แต่ความรู้เราน้อยคอยวนเวียน
ต้องปรับเปลี่ยนให้งามตามตำรา

อยากหายใจเป็นกลอนอ้อนหารัก
แต่ยากนักหัวใจไร้สเน่หา
มีแต่กลอนอกหักคอยชักพา
กลั่นน้ำตาเป็นกลอนตอนเศร้าใจ

อยากหายใจเป็นกลอนอักษรศิลป์
ทุกห้วงจินต์จัดจ้านกานท์สดใส
มีแต่กลอนซ่อนลึกสะอึกใน
ลมหายใจแทบหมดกับบทกลอน...

 

[ส.เชื้อจันทร์]

"เพราะเสน่ห์อักษรจึงนอนดึก"
ฟังรู้สึกเห็นด้วยอยากช่วยเสริม
ขอยืนยันประกันคำนำต่อเติม
ฝากให้เพิ่มช่วยคิดพิจารณา

อักขระไทยใช่เป็นแต่แค่อักษร
ฉันท์,กาพย์,กลอน ล้วนแล้วควรศึกษา
อ่าน,เขียนเพลินลืมคืนลืมทิวา
อนิจจา..กว่ารู้ตัวก็เช้าแล้ว

หลายหลายครั้งนั่งมองจ้องบุหลัน
จิตนึกฝันวาดวิมานเป็นเมืองแก้ว
ศศิเอ๋ย...สีเจ้านวล งามวาวแวว
อยากไปแจวเรือเหาะเลาะรอบวง

สรุปว่า เพราะรักกลอน จึงนอนดึก
บางครั้งนึก เอ..ทำไมรักจนหลง
หรือว่าเทพศักดิ์สิทธิ์สถิตย์คง
คอยยุยง ยั่วเย้า ให้เราเพลิน....



..ส.เชื้อจันทร์...