ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อักษราวารี]

โอ้...นงพาล มาณวิกา สุดาสร้อย
ช่างหยดย้อย หยาดเยิ้ม ชวนเคลิ้มฝัน
พิไลสม คมขำ สุดรำพัน
วิไลวรรณ โสภิต สะกิดตา

ทรามสงวน ชวนสยิว ทุกผิวเนื้อ
โฉมอะเคื้อ ล้นเสน่ห์ ดุจ...เมขลา
อัน...ทรวดทรง องค์ร่าง วรางคณา
งามยิ่งกว่า โฉมใด ในปฐพี

เยื้องนวดนาด ยาตรา สง่าสูง
ประหนึ่งยูง รำแพนหาง พรายพร่างสี
ล้วนแพรวเพริศ เฉิดฉิน ทุกอินทรีย์
แม้นเทวี ที่เปล่งปลั่ง ก็ยังอาย

พิศพักตร์เริด เชิดหน้า , เกศาพัด-
โบกสะบัด ลอนระริ้ว พลิ้วสยาย
ยามเจ้าแย้ม แฉล้มยิ้ม ยิ่งพริ้มพราย
ทรวงละลาย ด้วยแรงชู้ เข้าจู่โจม

ดั่งถูกคลื่น ผืนน้ำ กระหน่ำสินธุ์
ละเลงริน...ระรวยหวาน...ละลานโถม
พัดกมล จนเคลื่อนคล้อย ลอยโพยม
เพียงเพ่งโฉม...แน่งน้อย เจ้ากลอยใจ

งาม...เอย...งาม ทรามสวาท พิลาสแสน
กระทั่งแม้น องค์เทวัญ ยังหวั่นไหว
น้อม...มโน ศิโรราบ ทาบหทัย
ควักทรวงใน ให้สี่ห้อง ไว้ครองเคียง

โดย

อักษราวารี

[พิมพ์วาส]

เรือนร่างนวลชวนจิตพิศหลงใหล
แม้อันใดใคร่ครวญรัญจวนเสียง
พิณกรายกรีดประณีตขีดสำเนียง
อยู่บนเวียงเพียงสวรรค์ชั้นรัมภา

งามแท้หนออัปสรข้าวอนถึง
จิตคำนึงนึกครวญทวนหวนหา
แม้เจ้าจรกับพี่นี้จากลา
กระไรหนาชายอื่นหมื่นแสนปอง

[บ้านริมโขง]

หากเห็นเนื้อนวลวางอย่างถนอม
พอจะยอมรับได้ในน้ำเสียง
หากเธอชอบของแข็งเป็นแท่งเคียง
พี่คงเลี่ยงหลบแน่หนอแม่คุณ

ก็เนื้อผ่องยองใยใสเหมือนแก้ว
สวยเพริศแพร้วแนวมณีที่ควรขุน
กลับมานอนอ้อนท่าว่าละมุน
ไม่กลัวฝุ่นหินเกาะกะเทาะร้าว

แม้นหากมีไมตรีให้พี่ใกล้
ยังหวั่นไหวในหินกลบกลิ่นสาว
กลัวหินแตกแทรกกลางสร้างกลิ่นคาว
แม้อะเคื้อเหลืออะคร้าวยังหนาวทรวง

จะให้หลงใหลนวลแบบชวนฝัน
ก็ยังหวั่นใจนักเกินหักหวง
ด้วยไม่มีของแข็งเป็นแท่งทวง
ที่จะหน่วงยุพิน..เหมือนหินกอง.

"บ้านริมโขง"

[ดอกกระเจียว]

คลื่นกระทบฝั่งเมื่อครั้งแล้วก็ครั้งเล่า
หลายหนเข้าหาดก็กลายคล้ายหม่นหมอง
เหมือนโฉมนางงามพริ้มใครลิ้มลอง
ซึ่งจะต้องคงที่ไม่มีวัน

เมื่อองค์อินยังหวั่นไหว...ใครไม่ไหว
แต่กระนั้นกระนี้ใจสุดไหวหวั่น
ฟังเสียงนางหวนไห้ฤทัยพลัน
มันร้อนเร่ากว่าตะวันสักพันดวง

โอ้น้องยาอย่าแสร้งแกล้งพี่บ้า
รู้ไหมว่าทุกคืนวันจ้องฟ้าสรวง
ทุกวันนี้ที่ไร้ซึ่งคู่ควง
เพราะโหยห่วงหาดั่งเจ้าเยาวมาลย์

อยากจะเป็นเช่นคลื่นกระทบฝั่ง
ในบางครั้งที่เราเฝ้าฝันหวาน
กระทบแล้วกระทบเล่าจวบวายปราณ
สมัครสมานนี้จงสมดั่งจิตเอย

[สะเลเต]

นอนระวัง...นะจ๊ะกลัวจะตก....
ถึงกับฟกช้ำกาย..ใคร่เพียงเอ่ย
หุ่นดีมาก...เสียด้วยสวยจังเลย
พึ่งจะเคยเห็นภาพ....งามบาดใจ

ดั่งนางฟ้า...หล่นจากฟากสวรรค์
สวยผ่องพรรณผิวนวล...ชวนหลงไหล
ขยี้ตา...หลายครั้งดั่งฝันไป
งามวิไลยิ่งนัก....น่ารักจริง

---สะเลเต---

[กังวาน]

อยากเป็นก้อนหินใหญ่ให้เธอเกลือก
คงเป็นเงือกแปลงร่างมาวางกลิ้ง
ฉีกกระชากหัวใจไม่ประวิง
ทั้งชายหญิงมองกันเหมือนฝันไป

คงโลดแล่นเล่นน้ำดำผุดว่าย
โชว์ร่างกายสมส่วนชวนหวั่นไหว
น้ำท่วมบ้านหลายวันแสนพรั่นใจ
ว่างเมื่อไหร่เงือกช่วยมาหาฉันที

[รัตนาวดี]

โอ้...นงพาล มาณวิกา สุดาสร้อย
ช่างหยดย้อย หยาดเยิ้ม ชวนเคลิ้มฝัน
พิไลสม คมขำ สุดรำพัน
วิไลวรรณ โสภิต สะกิดตา

ทรามสงวน ชวนสยิว ทุกผิวเนื้อ
โฉมอะเคื้อ ล้นเสน่ห์ ดุจ...เมขลา
อัน...ทรวดทรง องค์ร่าง วรางคณา
งามยิ่งกว่า โฉมใด ในปฐพี

เยื้องนวดนาด ยาตรา สง่าสูง
ประหนึ่งยูง รำแพนหาง พรายพร่างสี
ล้วนแพรวเพริศ เฉิดฉิน ทุกอินทรีย์
แม้นเทวี ที่เปล่งปลั่ง ก็ยังอาย

พิศพักตร์เริด เชิดหน้า , เกศาพัด-
โบกสะบัด ลอนระริ้ว พลิ้วสยาย
ยามเจ้าแย้ม แฉล้มยิ้ม ยิ่งพริ้มพราย
ทรวงละลาย ด้วยแรงชู้ เข้าจู่โจม

ดั่งถูกคลื่น ผืนน้ำ กระหน่ำสินธุ์
ละเลงริน...ระรวยหวาน...ละลานโถม
พัดกมล จนเคลื่อนคล้อย ลอยโพยม
เพียงเพ่งโฉม...แน่งน้อย เจ้ากลอยใจ

งาม...เอย...งาม ทรามสวาท พิลาสแสน
กระทั่งแม้น องค์เทวัญ ยังหวั่นไหว
น้อม...มโน ศิโรราบ ทาบหทัย
ควักทรวงใน ให้สี่ห้อง ไว้ครองเคียง

โดย

อักษราวารี

โอ้โฉมยง ทะนงร่อน จากบ่อนไหน
ชายถึงได้ ใฝ่กราย มิบ่ายเบี่ยง
ช่างชดช้อย ชม้อยคล้าย หมายร่วมเรียง
เสน่ห์ย้อม พร้อมเพรียง เราเลี่ยงไกล

ชาติปางก่อน อรนุช คงขุดถาง
บุกเบิกทาง สร้างบุญ ช่วยหนุนไว้
จึงบรรเจิด เลิศพา ประดาใจ
ชนยลพบ สยบใคร่ ไร้ปริยาย

รัตนาวดี

[นพตุลาทิตย์]

กาลครั้งยังเยาว์เนานานนิตย์
พระอาทิตย์เฉิดฉายพรายสวรรค์
ลอบได้เสียเมียผัวคั่วพระจันทร์
ตกลูกพลันเป็นอัปสรขจรไกล

พอเป็นสาวราวสิบหกตกสิบเจ็ด
เลื่อมดั่งเพชรแพรวเพริศเฉิดไสว
อาบเกษียรสมุทรผุดผ่องเป็นยองใย
พิลาสพิไลโฉมอนงค์องค์เทวี

แม้ว่าเทพเสพสวรรค์ปลายชั้นฟ้า
ยังเผลอชะแง้แลนัยนาหาโฉมศรี
หวังได้ครองเคียงคู่อยู่ธานี
ทั่วปฐพีคงอิจฉาเป็นอาจิณ

ตุลาทิตย์ วิศวกรรมกร

ยินดีต้อนรับ ท่านอักษราวารี ครับ

ช่วงนี้มีแต่บทชมโฉม นะครับ อิอิ

[♥หทัยกาญจน์♥]

      
อักษราวารี
ร้อยวจีกวีศิลป์
บทชมโฉมยุพิน
งามจับจินต์รินหลั่งคำ

สุดา,มารศรี
องค์เทวีนี้งามขำ
อยากลูบไล้-จูบจำ
คงดื่มด่ำระส่ำกาย

นานนานหวานหยดเยิ้ม
จิตเคลิบเคลิ้มเพิ่มสหาย
มิตรแท้แพ้พี่ชาย
ลีลาร่ายคล้ายน้องนาง

เนื้อนวลนามนงนุช
ผิวพิสุทธิ์สวรรค์สร้าง
คำเคียงเรียงจับวาง
ชายหญิงช่างย่างเยื้องชม

น้องสาวกล่าวต้อนรับ
ถ้อยสดับจับสู่สม
กระทู้ดูภิรมย์
อยากดอมดมห่มกอดนาง

สวัสดีค่ะ หทัยกาญจน์มาต้อนรับท่านพี่อักษราวารี
ยินดีต้อนรับค่ะ   

[อักษราวารี]

ขอบพระคุณ มิตรกลอน ที่ต้อนรับ
น้อมคำนับ ปวงกวี ศรีสมัย
ร่วมสลัก อักษร บ้านกลอนไทย
ขจรไกล ทั่วถิ่น กวินคาม

เพียงสัญจร รอนแรม มาแซมสร้อย
ระเรียงร้อย กลอนสุภาพ กาพย์สยาม
หมายดำรง คงมั่น ในวรรณงาม
จึงเดินตาม รอย“ภู่” ครูกวี

ชอบเขียนกลอน อ้อนสาว เมื่อคราวเหงา
นำความเศร้า ทั้งหลาย ระบายสี
เพื่อปลดปล่อย อักขระ แทนวจี
ทุกคำที่ เขียนฝาก ล้วนจากใจ

ซึ่งบางบท รจนา อาจบ้าคลั่ง
แต่บางครั้ง ก็แช่มชื่น ละลื่นไหล
อารมณ์เป็น เช่นวหา ชลาลัย
จึงอ่อนไหว ไปตาม เจ้าความคิด

หากผู้ใด ได้อ่าน จงพานพบ
ความประสบ สมหวัง ดั่งสฤษดิ์
ขอบพระคุณ อย่างยิ่ง ในมิ่งมิตร
วัจน์สถิต เคียงท่าน อนันตกาล

โดย

อักษราวารี