ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

ดาวสกาวอะคร้าวสว่างไสว   ณ กลางนภาอะคร้าวสว่างไกล
บ่ มืดดับ

อ้าอรุณสว่างสุมาจะลับ        ก็เหมือนอุทัยจะย่อยและยับ
ณ ห้วงใจ

เมื่อนภาทมิฬประจักษ์ก็ใคร่      แอร่มระเรื่อ ณ ฟ้าวิไล
อุมาสาด

ปล. อยากลองแต่งอีกรอบค่ะ
 

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ความรักของมนุษย์

๏ มีรักก็พึงมนะถนอม     บ่มิยอมลุสังหาร
จิตชื่นระรื่นกมลบาน     อุปมาปไมยคน

๏ ยามท้อระย่อหทยทุกข์     บ่มิสุขมิเห็นผล
เฉกเช่นประดุจกะสนุชน     ปะวิโยคละครั้งคราว

๏ ยามสุขสนุกก็หฤหรรษ์     สติมั่นมโนพราว
ชี้แจงแสดงวิริยะราว     จะกระโดดกระโจนธาร

๏ ยามโกรธสิเป็นพสุธดล     ระอุฝนระหนหาน
แบกรับพิรุณแฉะศิระปาน     ก็ชอุ่มฤเย็นลง

๏ นี้แหละมโนมนุษยา      ทิวดาก็ยังหลง
เพียงใจวิสัยกะมนคง     สิประสบกะสุขจินต์ ฯ

ฉันมาโฉบเล่นฉันท์จนฉันติดฉันท์งอมแงมแล้วล่ะ

บัณฑิตเมืองสิงห์

[อริญชย์]

                   ๐ก็ใจรักประพันธ์กลอน๐

ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒

๐ก็ใจรักประพันธ์กลอน…………...และนึกตอนจะทานข้าว
มิอาทรและร้อนหนาว……………..หทัยคิดประดิษฐ์พจน์

๐เพราะเก็บเกี่ยวประสบการณ์…..ละจากงานก็จารจด
ทิวากาลมุร้อยรส…………………...ลิขิตถ้อยเชลงกานท์

๐ก็นึกตอนจะทานข้าว………………มิร้อนหนาวและร้าวราน
เพราะเก็บเกี่ยวประสบการณ์……..ลุราตรีก็ร้อยรส

๐ก็ใจรักประพันธ์กลอน……………และใกล้นอนก็จารบท
ประจงถ้อยสมุดทด…………………ประดาตายประวิงคิด

๐ประสมโลงวิสัยทัศน์…………...เพราะฝึกหัดผิถูกผิด
กระบวนการผสานจิต……………..สุวรรณวรรคสลักใจ

๐มิพรายพริ้งประดุจดาว………...กะพริบพราวระยับไหว
เพราะหิ่งห้อยประโลมไพร……...ประโยชน์บ้างก็คงมี ฯ
                                                   
                                                        อริญชย์
                                                 ๒๖/๑๑/๒๕๕๔




 

๑๔. ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒ phuchongkhapayaatchan 12
 
ตัวอย่าง:   


http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#12phu

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ชอบฉันท์ประเภทใดกันเอ่ย?

ผมชอบวสันตดิลก     ดุจนกกระพือบิน
ยามอ่านก็สุขกมลจินต์     พจนาระรื่นกรรณ

อักษรน่ะจังหวะกลเต้น    สิจะเน้นกะสุขสันต์
ริกริกรึไหวมนก็ครัน    บ่มิผิดชลาชล

โยงคำปะคำครุสนุก     ลหุปลุกชโลมกล
จึงชอบวสันฯจินตดล     นรอื่นสิชอบใด?

บัณฑิตเมืองสิงห์

[อริญชย์]

        ๐คืนฟ้าระดะดาว๐

(มาณวกฉันท์ ๘)

๐ฟ้าระดะดาว……….พราวระยะไกล
จันทร์ศิวิไลซ์……….ใครจะมิดู
ลมปะทะหน้า……....แข็งมนสู้
วาบอุระอยู่…………..เกรงภยมี

๐ดึกขณะนั้น……….ฉันจลไหว
แต่นภใส……………งามรชนี
จึงกะจะมอง……….จันทร์สิรินี้
ใต้ดรุศรี…………….คลายอุระตรม

๐เพียง บ มินาน……เสียงดุจใกล้
ทำดนุไหว-………..หวั่นและระทม
พฤกษตะเคียน…….ช่วงขณะลม
คล้ายจะระงม.……..ผีแสยะมา !ฯ

                       อริญชย์
                   ๒๖/๑๑/๒๕๕๔








 

[พี.พูนสุข]

                                                      
                                                     มโนสู้..มิรู้หนี

                             ภุชงคประยาตรฉันท์

                                           ทิวาวันจรัลจร               ทิพากรผสานฉาย
                   คระไลเคลื่อนเสมือนย้าย           ลุบรรจบจะครบปี

                           กระต่ายตื่นกระตุกขวัญ     ตระหนกพลันกระหน่ำชีว์
                   อุทกเจิ่งอุบัติมี                       มหันต์ทุกข์มหาภัย

                           ฤ อาเพศจะบอกเหตุ        กลีเลศกระทำนัย
                   ประหวั่นอกประชาไทย              ระทมทับทวีสูญ

                           มะโรงปีเถลิงศก             ภุชงค์ปกทวีคูณ
                   ขนดพันขยันกูล                     มนุญเกื้อมนัสใส

                           ฉะนั้นในหทัยมั่น            ประคองขวัญประสบชัย
                   มิทดท้อมิรอใด                      ประกอบกิจประสิทธิ์การ

                           ฤทัยเพลินเจริญธรรม       วิสุทธิ์ล้ำวิเศษศานติ์
                   พิพัฒน์ผลพิมลมาน                 สว่างสายสวัสดี

                                   ..Peepoonsuk..       

                        

[อริญชย์]

    ๐รำลึกถึงครูสมพร..คนฝึกวานร๐

อุปัฏฐิตาฉันท์ ๑๑

๐สมพรอุระชื่น……..ขณะยืนกะวานร
เช้าค่ำธุระสอน………ผิวเหนื่อยมิหน่ายแหนง

๐ฝึกวานรน้อย………ระยะคอยมิโรยแรง
วานรมนแกร่ง……….และก็ขึ้นมะพร้าวเป็น

๐ปราชญ์บ้านสมพร..คุรุสอนวิธีเด่น
วานรก็มุเล่น…………และสนุกสนานเพลิน

๐สมพรปุถุชน……….พหุกลอุบายเกิน
เหล่าวานรเดิน………จรไปมิไกลครู

๐ครูคือปิยมิตร………และสะกิดหทัยสู้
 ให้วานรรู้…………….ผลแห้งมะพร้าวแน่

๐หลายวันคณะวา-..นรกล้าจะคิดแล
เมื่อเห็นผลแก่……….ก็จะกัดมะพร้าวลง! ฯ

                                     อริญชย์
                               ๒๗/๑๑/๒๕๕๔


๕. อุปัฏฐิตาฉันท์ ๑๑
 upatthitaachan 11
 
ตัวอย่าง:   จาก

http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#11upat

<iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" width="480" height="390"src="

<a href="http://www.youtube.com/v/EuahTyASqcM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/EuahTyASqcM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" frameborder="0"></iframe>

<a href="http://www.youtube.com/v/sR0qnSKUXy4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/sR0qnSKUXy4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Prapacarn ❀]

 
กราบขอบคุณพี่อริฯ สำหรับฉันท์ ที่งดงาม สนุกสนาน และ...
ยอดเยี่ยมมากๆ คือ วีดีโอ ที่นำมาแบ่งปันค่ะ...
น่ารักทั้งนักเรียน ทั้งคุณครู..

โรงเรียนนี้อยู่ที่ไหนน๊อ..แซมจะไปสมัครเรียนมั่ง....
 
ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆ ค่ะ...
แซมค่ะ

[พิมพ์วาส]

กมลฉันท์ ๑๒ ค่ะ

ปฐพีใหญ่มิบรรจบ     ก็ประสบมโนรัก
ขณะชอบก็หวนหัก   ปฏิเศษมิรักกัน

ณ รตีวิถีขีดกั้น       นยน์ชมนภาพราว
อุระข้าจะปวดร้าว    ขณะเจ้ามิเหลียวแล

จะมิหลักละข้าแน่    บ่มิแก้ประจัญหน้า
นฤมลบ่เหลียวลา   ณ ฤทัยรักมิถอดใจ



ปล. ตอบคุณบัณฑิตเมืองสิงห์ พิมพ์วาสชอบ วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ค่ะ
 

[นพตุลาทิตย์]

สบพักตร์ก็รักแรก         ผิวแปลกกระแทกใจ
อัปสรสิจรไกล            รติยิ่งวะวาบหวาม

ชมชอบกะตอบรัก        ลุประจักษ์ตระหนักความ
ดีชั่วจะรู้ตาม              ปะทะคมประสมนัยน์

ขอเบอร์ผิเธอมอบ       ก็จะตอบและมอบใจ
สื่อสาร ณ มานไว         อุระไหวระรัวรัว

                                           อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

ว่าอนงค์จะตอบและมอบฤทัย     
รดีประกายสว่างไสว               สิ จันทร์ฉาย

แม้นมิชอบมิยอมมโนสิอาย
จะขอมิรักประจักษ์วะตาย          ณ ตรงนี้

ดั่งวนาบุหรงสิคงฤดี               
มิเปลี่ยนมิแปลงแถลงวจี          รุหาญเงือก

                                            อิทิสังฉันท์ ๒๐


*** บุหรง  = นก
       รุหาญ = เปรียบ ดุจ
       เงือก ในที่นี้หมายถึงนกเงือก เป็นตัวแทนรักเดียวใจเดียว

ขออภัยกลอนไม่รับสัมผัส นะครับ เพิ่งหัดแต่ง

[พิมพ์วาส]

คราวนี้ลองหันมา ลองภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒ ดูบ้างหละคะ

ประจักษ์ดาวนภาดาษ      มิวางวาดจะสาดส่อง
มิดูดาษจะมัวหมอง     สุรีย์สาดจะวางวาย

สุมาหนอจะลาแล้ว    มิเป็นแนวจะห่วงหาย
มโนท้องนภาพราย      บ่มีที่เกษมเปรมดิ์

ณ ราตรีบ่มาเยือน     ประจักเตือนจะเพ่งเห็น
อุทัยเอ๋ยมิหน่ายเป็น    และแม้นเช่นบ่รักลวง

โอ้..คุณกามนิต ทราบไหมค่ะ ตอนนั้นที่กำลังแต่ง พิมพ์วาส กำลังเพี้ยนๆอยู่ด้วยหละคะ  ว่าแต่ใครจะเอาไม้มาไล่ตีพิมพ์วาส ไหมละเนี่ย  เอิ๊กๆๆๆ (เจอครูอริชญ์ เข้าให้แล้วเน้อ โดนหนึ่งฟาดก้นลายเลย อิอิ)
ปล. สงสัยผิดผัง แอบมาแก้แบบว่าแต้มให้เป็นภุชงคประยาตฉันท์๑๒ เสียเลย เน้อ อิอิ

[พรายม่าน]

โฉบกะเขามั่ง

มาณวกฉันท์ ๘   

 ๐ กามมินิด       จิตกวิสรวง
เอกอภิปวง      มาณวกฉันท์
ชวนคณะชม      คมลหุคั้น
เพียบครุครัน      อักขระจาร      

๐ เริ่ม ณ อริญชย์   ปิ่นบริกัป
สร้างวสุทรัพย์      ชื่นรติหาญ
อาบอุรพี      คลี่คติฌาน
ดั้นประดิฐาน      กอบจิระกราย

๐ ปานคะรุปู      ผู้สมสาว
แม้จะลุคราว      แย่งกระชุยาย
วางบทครู      สู่สิริสาย
ธรรมทนาย      บุพภุชงค์

๐ ทั้งตุลทิตย์      วิศวกรรม์
อินทรฉันท์      ดุจดุรงค์
ร้าวก็เพราะรัก      หักสิเพราะหงส์
นิ่มนะอนงค์      มุ่งมุละเมอ

๐ พิมพวาส      พลาดฤจะพล้ำ
คมตละคำ      ปมลหุเปรอ
นามคุณน้อย      สร้อยสิเสนอ
ท้นทวิเธอ      ทัคธทัน

๐ อยากยลแย้ม      แซมประภคาร
คงจะมินาน      ชิตประชัน
กลอนประจุแก้ว      แล้วปริฉันท์
คงฐิติอัน      แท้ถิร์วิทู

พรายม่าน
สันทราย
๒๘.๑๑.๕๔

[อริญชย์]

                     ๐กระต่ายประมาทเต่า๐

อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐กระต่ายคะนองคึก…….มนนึกประมาทเต่า
กะวิ่งจะแซงเอา………….ขณะเต่าก็ค่อยไป
๐กระต่ายภวังค์นิทร…….ณ นิมิตก็เคลิ้มให้
ลุเที่ยงและบ่ายไล่……...ก็ถลันมุจรลี

๐และเมื่อกระต่ายบึ่ง…….จรถึงสถานที่
ก็เศร้าเพราะเสียที……….กิระเต่าเยาะยิ้มมา
๐ผยองคะนองอาจ……….และประมาทก็พลาดท่า
ประดุจกระต่ายป่า……....อุระเศร้าเพราะเต่าชัย

๐นิทานบุราณเล่า………..ผิวเราจะตรองไว้
จะเห็นประโยชน์ใหญ่…..คติเด่นมิเป็นรอง
๐และแฝงสุภาษิต………..ชนพิศจะเห็นพ้อง
นิทัศน์นิทานทอง…….....อธิบายนิพันธ์พจน์!ฯ

                                           อริญชย์
                                       ๒๘/๑๑/๒๕๕๔


อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#11upen

ปล.แต่งจากนิทานอีสปเรื่อง “กระต่ายกับเต่า”

<iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" width="480" height="390"src="

<a href="http://www.youtube.com/v/JMHrRb_Ml6s&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JMHrRb_Ml6s&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" frameborder="0"></iframe>

[อริญชย์]

               ๐ไม่ลองไม่รู้๐

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐ลองคิดลิขิตพจน์…...บริบทประพันธ์เรื่อง
ให้จินตฟูเฟื่อง………...และสมองก็คล่องคิด
๐เช้าค่ำมุไตร่ตรอง…...มิผยองคะนองสิทธิ์
จารจดจะถูกผิด………..ผิมิลองมิอาจรู้

๐เมธี ณ บ้านกลอน…..คุรุสอนและช่วยชู
ปลุกให้หทัยสู้…………..และมิมีจะหยามหยัน
๐น้องใหม่ประชันมา…..มนกล้าจะสร้างสรรค์
สัมผัสผิขัดกัน………….บมินานจะรู้ทาง

กลอนงามผงาดเด่น……และก็เห็นคะแนนวาง
ก้องเกียรติพรายพร่าง…ระบุชื่อระบือไกล
คมคิดก็เฉิดฉัน………...ผลงานประโยชน์ใหญ่
เพียงกาลมินานไกล……จะลิขิตมิผิดพจน์ ฯ

                                       อริญชย์
                                   ๒๙/๑๑/๒๕๕๔



๖. อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ intharawichianchan 11   ตัวอย่าง:   

http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#11inta

[อริญชย์]

            ๐กระต่ายตื่นตูม๐

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐ครั้งหนึ่ง กระต่ายป่า…….ณ พนามะตูมดก
ใกล้ตาลผละใบตก………..ระดะข้างมะตูมต้น
๐ยามนั้นกระต่ายนิทร…….สุขจิตนิมิตวน
พลันคิดฤทัยหม่น…………“ผิวดินถล่มครืน!!”

๐พลัน!เสียงมะตูมตก……ก็ตระหนกผวาตื่น
วิ่งจนถลาลื่น……………...ภยดินถล่มพัง
๐พร้อมกับตะโกนลั่น…….อุระหวั่นและสิ้นหวัง
เพื่อนสัตว์ก็หูตั้ง…………..และมิคิดจะใคร่ครวญ

๐ข่าวดินถล่มส่ง………….ระอุดงพนาป่วน
ช้าง เสือ มหิงส์ล้วน…….จรลีจะหนีไกล
๐แรด หมู สะดุ้งตื่น……..ขณะยืนจะล้มให้
วิ่งตามกระต่ายไป……….มิเฉลียวจะตรึกตรอง

๐ครั้นราชสีห์ยิน……….พนสิ้นระทึกก้อง
เพื่อนสัตว์ตะโกนร้อง…ปฐพีถล่มลง
๐พลันราชสีห์คิด……….และพินิจหทัยส่ง
แผ่นดินถล่มคง………….บมิควรจะเชื่อพลัน

๐จึงพากระต่ายตื่น…….จรคืน ณ ถิ่นนั้น
ตรวจดูประจักษ์ครัน…..ผลของมะตูมงาม
๐ความจึงกระจ่างแจ้ง….ดุจแสงสุรีย์วาม
ข่าวลือกระพือความ…..ณ อรัญก็พลันจาง..

๐ข่าวสารก็ฟังไว้……...ขณะใจก็ตรองบ้าง
หากเชื่อมิปล่อยวาง…..ก็จะเป็นกระต่ายตื่น
๐ฟังหูก็ไว้หู…………....มนรู้ จะสดชื่น
ปัญญาสิหยัดยืน……...ก็เพราะคิดพินิจเอย ฯ

                                         อริญชย์
                                    ๑/๑๒/๒๕๕๒


ปล.แต่งจากเค้าเรื่องเดิม นิทานชาดก “ กระต่ายตื่นตูม”

http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt03.php



๖. อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ intharawichianchan 11   ตัวอย่าง:   

http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#11inta



 

[อริญชย์]

               ๐เช้าเช้าก็หนาวหนาว๐

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

๐เช้าเช้าก็หนาวหนาว…….ขณะก้าวจะสั่นสั่น
เป็ดเป็ดก็พลันพลัน……….จรไปและร้องร้อง
๐นกนกก็บินบิน…………....บมิสิ้นคะนองนอง
ไก่ไก่ก็จ้องจ้อง……………..และก็พร้อมจะจิกจิก

๐หมาหมามุขู่ขู่………….....ปะทะหมูก็หงิกหงิก
เลือดเลือดล่ะซิกซิก……….เพราะสุกรมิหมูหมู
๐แมวแมวก็เหมียวเหมียว...และมิเหลียวจะดูดู
เห็นเห็นน่ะหนูหนู………....มนแมวก็กลัวกลัว

๐แสงแสงก็คลี่คลี่………...นภสีสลัวหลัว
หมอกหมอกก็มัวมัว……....ระดะขาวและนวลนวล
๐ลมลมก็ไหวไหว………....ปะทุไฟจะรวนรวน
พี่พี่น่ะอ้วนอ้วน………….....กะจะผิงก็บังบัง! ฯ

                                         อริญชย์
                              ๒/๑๒/๒๕๕๔


ปล.ผู้ที่จะหัดแต่ง “ฉันท์” ควรเริ่มที่ “อินทรวิเชียรฉันท์” เพราะทำนองและสัมผัสเหมือนกาพย์ยานี ๑๑  ต่างกันที่ “อินทรวิเชียรฉันท์” ต้องใช้เสียงเบา/สั้น(ลหุ คือ เสียงที่ผสมสระ อะ อิ อุ เอะ โอะ เอาะ เออะ ก็ บ) ที่อักษรตัวที่ ๓   ที่ ๖ ที่ ๗ และที่ ๙ เหมือนกันหมดทุกบรรทัด  นอกนั้นใช้เสียงยาว/หนัก(ครุ คือเสียงที่ผสมสระ อา อี อู เอ โอ หรือไม่ผสมก็ได้) เช่นคำว่า อักษร เหมือนกัน หรืออื่น ๆ

[อริญชย์]

ช่วงนี้มีหลายคนหัดแต่งฉันท์ ที่ยังไม่ค่อยเป็น  ก็อยากให้หัดแต่ง อินทรวิเชียรฉันท์  อุเปนทรวิเชียรฉันท์ เหล่านี้ ไปพลาง ๆ ก่อนนะฮะ   เพราะคล้ายกาพย์ยานี ๑๑ 
ส่วนหลายท่านที่แต่งฉันท์ยาก ๆ ได้สุดยอดนั้น ก็ล้วนแต่เคยผ่านการหัดแต่งฉันท์ง่าย ๆ มาแล้วทั้งสิ้น    ซึ่งผู้หัดใหม่จะเดินตามนั้น ไม่ง่ายนัก  และจะเสียเวลาคิดมาก ๆ ถ้าไม่ช่ำชองในฉันท์ระดับง่าย ๆ มาก่อน  (กระทู้นี้มีผู้กำลังหัดฉันท์อยู่หลายคน)  ครูฉันท์ก็มีหลายแบบ ที่มาแวะเวียนทั้งอาจารย์ พรายม่าน กามนิต Peeponsuk บัณฑิตเมืองสิงห์ เมฆา
kanthita  ตุลาทิตย์ วิศ(ว)กรรมกร  และ hathaichanok   ใครอยากเดินตามแบบท่านไหนก็ตามชอบใจเน้อ  ส่วน "อริญชย์"  ยังมือใหม่ฮะ (แต่งได้ในระดับหนึ่ง)
ช่วงนี้ก็แต่งฉันท์เบา ๆ ไปพลาง ๆ ใครจะเดินตามก็ไม่ว่ากัน  (ยังไม่ค่อยมีเวลาคิดฉันท์ยาก ๆ นาน ๆ    มันปวดหัว)


แต่อยากแนะนำมือใหม่ว่า ควรเล่นที่ง่าย ๆ ไปเรื่อย ๆ ฮะ สะสมไปเรื่อย ๆ  (ด้วยความหวังดี)



ข้อสำคัญในการแต่งฉันท์คือ  ควรศึกษา คำหนัก/ครุ (พยัญชนะที่ผสมสระ อา อี อู เอ โอ หรือไม่ผสมก็ได้ )และ คำเบา/ลหุ(ที่ออกเสียง อ อิ อุ เอะ โอะ เอาะ..)ให้ดี ว่าในฉันท์นั้น ๆ เขากำหนดให้เสียงหนัก หรือเสียงเบาตรงไหนบ้าง  อันนี้สำคัญมากเน้อ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือน



 

[น.ปฎิพน]

วสันตดิลกฉันท์ 14

๐ ขอกล่าวสวัสดิ์มนัสะน้อม.....พละพร้อมก็เพียรเขียน
ตูข้าก็มาประจะและเยียน........จะเชลงประเลงฉันท์
๐ ตามจิตสฤษดิ์สุขุมะรัก........ขรอักษราครัน
ทำนองคระลองระบุสุบรร-.......สรฉันท์ระเริงใจ
๐ ด้วยว่านราชน ณ นี้..........สรณียะเป็นไป
บรรสารก็อักขระสมัย.............อุระใจก็เปรมปรีิดิ์
๐ เหมือนดั่งนราจะเสาะลุมั่น.....ระบุพรรณและกาญจน์มี
ทรัพย์ค่าอนันต์บวรชี-.............วะปะโลภะตามเติม
๐ ซึ่งจิตสฤษดิ์จะสุรนัน-...........ทะและนั้นก็ย่อมเสริม-
สร้างให้หทัยภวะกระเหิม..........วปุกายก็เต้นไหว
๐ ตูข้าก็เช่นประดุจะทา-...........รกะว่าก็ตามนัย
ขอท่านนิกรชนพิสัย................พิเคราะห์แล้ววิจารณ์พลัน
๐ เป็นธรรมะทานบุญะดิลก........บุษบกกนกปัญ-
ญาให้พิบูลขจรนั้น..................ระบุตราบสลายกาล ฯ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ลมหนาว ณ.ครานี้          รมณีมิอาจฝืน
เจ็บช้ำก็กล้ำกลืน            อุระทม บ สร่างซา   
เหมันตผันผ่าน                ผิวรานสะท้านหา
ร้อยเรียงสิเคียงพา           สติมั่นจะจดจาร

เพียงจิตลิขิตฝัน              ปฎิพันธ์และสืบสาน
หนึ่งพจน์จรดนาน            บ มิหวังมลายลง       
คืนค่ำฤดีนี้                      อดิถีจะซื่อตรง     
รำพัน ณ ไพรพง              ขณะใจก็แพรวพราว   

สายลมสบัดพลิ้ว              มนหวิวและเหน็บหนาว
หนึ่งน้อมถนอมดาว           ก็กระจ่างสว่างตา     
คมคำ ณ. ลานจิต            ระดะมิตรจะใฝ่หา   
ถักถ้อยละมุนมา               เพราะละไมก็ไขขาน


พระอาทิตย์อัสดง

ปล. ขอขอบคุณท่านอริญชย์   ที่แนะนำเรื่องการเขียนฉันท์   และแนะนำในทุกๆด้าน ฉันท์บทนี้ อัสดงได้รับความรู้จากท่านอริญชย์เป็นอย่างมาก บทนี้ก็ได้ให้ท่านดูแล้วและนำมาแก้ไขใหม่ ก็ยังไม่ทราบจะได้เรื่องไหม ยังไงจะพยายามต่อไปเจ้าค่ะ ยังไม่ยอมแพ้  นะเจ้าค่ะ ท่านอริญฯ  ยังสู้ๆค่ะ และยังมีพี่กามนิต ก็ได้หาลิงค์มาให้ในเรียนรู้ ในการเขียนฉันท์ และท่านพี่ปภัสร์ก็สอนเรื่องคำ ขอบคุณทุกท่านเลยเจ้าค่ะ

[อริญชย์]

        ๐พนอมพนา…..นภาวิหค๐

ปมาณิกฉันท์ ๘

๐ตะขบตะเคียน……กระเรียนกระสา
มะขามมะค่า………..กระทากะลาง
๐พะยอมพะยูง……..กระทุงกระยาง
มะม่วงมะปราง……..กระจาบกระเต็น

๐มะสังมะกอก………กระจอกกะลิง
มะยมมะปริง………..ตะกรุมกระเวน
๐มะเฟืองมะไฟ…….กระไน ก็เด่น
มะดันมะเกว๋น……..พิราบขมิ้น

๐พนอมพนา……….นภาวิหค
มนุษย์แวะวก……...มิเคยจะสิ้น
จะตัดจะใช้………….มิขายก็กิน
ศิขรก็ภินท์………….วิหงค์ก็ตรม ฯ

                     อริญชย์:กวีชาวบ้าน
                           ๔/๑๒/๒๕๕๔


ปล. เบา ๆ นะ เผื่อใครจะหัดแต่ง


ใช้เสียงเบา/สั้น ในตัวที่ ๑ ๓ ๕ ๗ สลับกับเสียงหนักไปทุก ๆ บรรทัด  (เสียงเบา/สั้นคือ อะ อิ อุ เอะ โอะ เอาะ  ก็ บ บมิ ฯลฯ )
๔. ปมาณิกฉันท์ ๘ pamanikkachan 8
ตัวอย่าง
http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/chan/index.html#08pama





กระเวน (ความหมายที่ ๓ นก)
http://guru.sanook.com/search/%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A7%E0%B8%99/

 พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน    


กระเวน

กระเวน ๑
ความหมาย

(กลอน) ก. ตระเวน, เที่ยวไป. (เทียบ ข. กฺรแวล ว่า คอยดู, กองตระเวน).
กระเวน ๒
ความหมาย

(กลอน) ก. วนเวียน เช่น กระเวนกระวนกาม กวนอก พี่นา. (นิ. นรินทร์).
กระเวน ๓
ความหมาย

น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น กระเวนวังนัวกระเวนดง ช่างทองลงจับทองยั้ว. (ลอ).



 



มะเกว๋น...ผลไม้ป่ามหัศจรรย์แห่งเมืองสามหมอกครับ
   

http://www.oknation.net/blog/krusak/2009/09/14/entry-1

ทางอีสานเรียก  "หมากเบ็น หมากเบน" อันเดียวกัน


มะปริง

http://www.oknation.net/blog/krusak/2009/09/14/entry-1