...บางครั้งพลั้ง เผลอไผล เพราะไต่รัก
บางครั้งชัก ชวนตัว ให้มั่วหลง
บางครั้งหยั่ง ยึดได้ ให้ทะนง
บางครั้งปลง ลงลัด เพราะตัดใจ...
...บางครั้งทาง ชันรอ เกือบท้อแท้
บางครั้งแก้ แย่นัก เริ่มขวักไขว่
บางครั้งมืด มิดชี้ แสงมีไกล
บางครั้งใหม่ ให้พบ ประสบการณ์...
...บางครั้งใคร่ คร่ำครวญ ยามป่วนปั่น
บางครั้งหมั่น จรรโลง เป็นโคลงสาร
บางครั้งงาน กลอนรัด ขัดอยู่นาน
บางครั้งจาร กานท์เพลิน จนเกินปอง...
...บางครั้งมัว คิดเพิ่ม เติมจนมั่ว
บางครั้งชัวร์ กลัวช้ำ เข้าซ้ำสอง
บางครั้งแสร้ง หยุดพร่ำ ตามทำนอง
บางครั้งบ่น หม่นหมอง คราสองใจ...
...แต่บางครั้ง ฤทัยพับ สลับขอบ
ดันเกิดชอบ ตอบฮัก ไม่ผลักไส
ถึงจำต้อง ร้องหลบ รีบกลบนัยน์
มีแต่ไห้ ไกล่ซับ จนหลับลืม...
รัตนาวดี
