ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

    ๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน๐

๐บ้านฉันล้อมด้วยทุ่งหญ้าและนาข้าว
นวลหมอกขาว พราวพร่าง น้ำค้างหอม
เสียงหริ่งหรีดเรไร ไพรพนอม
ตะวันอ้อมข้าวไป เพลงไก่กา

๐ไม่มีทิวสนตระการให้หว่านฝัน
เพียงไม้พันธุ์ พื้นบ้าน ไม่หวานค่า
ยอ, กระโดน , จิก ,ติ้ว ,  พลิ้วพนา
เป็นผักป่า พาถวิล ท้องถิ่นไทย

๐มีเพียงห้วย ลำคลอง บ่อ หนองน้ำ
ทะเลงาม เพียงฝัน ที่ฉันใฝ่
จินตนาการ ใบหลิว ปลิดปลิวไป
แท้แล้วไซร้ มีเพียง แคเรียงราย

๐เป็นความจริง จำต้อง กลั่นกรองเขียน
คล้ายวนเวียน ที่สุด ไร้จุดหมาย
อาจบางใครเย้ยว่า ช่างน่าอาย
แต่ฉันได้อยู่มาจนชาชิน

๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน
มีเพียงครรลองทุ่ง ผดุงถิ่น
ไร้ยศศักดิ์นักคารมคมกวิน
มีเพียงศิลป์พื้นบ้านสืบสานไทย ฯ

                       อริญชย์
                  ๒๙/๑๐/๒๕๕๔







<iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" width="480" height="390"src="

<a href="http://www.youtube.com/v/psfDwgNXr0c&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/psfDwgNXr0c&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" frameborder="0"></iframe>



   
 พนอม   
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน 
พนอม

พนอม
ความหมาย

[พะ] น. พนม, จอมเขาหรือที่มีพุ่มไม้, ใช้ พระนอม หรือ พระน้อม ก็มี.


 http://guru.sanook.com/dictionary/dict_royals/%E0%B8%9E%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B8%A1/
 
 




 

[สุวรรณ]

มองหน้าบ้านลานล้อมด้วยฉางยุ้ง
หอมน้ำพริกผักบุ้ง เสียงเจียวไข่
ชวนท้องหิวหิ้วรอหนอนะใจ
คอยเมื่อไหร่แม่เฒ่าบอกให้ทาน

จดจดจ้องจ้องกับเสียงท้องร้อง
แล้วมือก็ป่ายป้องแตะแก้มขาน
ทันทีที่แม่เฒ่าจัดสำรับจาน
รีบลุกคลานช่วยจัดถาดของกิน

ลิ้มน้ำพริกอีกผักนานานั่น
ยอดมันมันฉันชอบดอกกระถิน
ปลาย่างนี่ก็อร่อยหรอยติดลิ้น
ของทั้งหมดทั้งสิ้น นี้ฉันชอบ

[อริญชย์]

มองหน้าบ้านลานล้อมด้วยฉางยุ้ง
หอมน้ำพริกผักบุ้ง เสียงเจียวไข่
ชวนท้องหิวหิ้วรอหนอนะใจ
คอยเมื่อไหร่แม่เฒ่าบอกให้ทาน

จดจดจ้องจ้องกับเสียงท้องร้อง
แล้วมือก็ป่ายป้องแตะแก้มขาน
ทันทีที่แม่เฒ่าจัดสำรับจาน
รีบลุกคลานช่วยจัดถาดของกิน

ลิ้มน้ำพริกอีกผักนานานั่น
ยอดมันมันฉันชอบดอกกระถิน
ปลาย่างนี่ก็อร่อยหรอยติดลิ้น
ของทั้งหมดทั้งสิ้น นี้ฉันชอบ

เห็นหลายบทพี่ สุวรรณ แต่ง(น่าจะเป็นฉันท์)นะ  วันนี้   มาลุยลูกด้วยกันเลยนะพี่ สุวรรณ    พูดถึงอาหารการกินบ้านนาแล้ว เอื๊อก ! น้ำลายไหลเน๊าะ

 

[สุวรรณ]

มองหน้าบ้านลานล้อมด้วยฉางยุ้ง
หอมน้ำพริกผักบุ้ง เสียงเจียวไข่
ชวนท้องหิวหิ้วรอหนอนะใจ
คอยเมื่อไหร่แม่เฒ่าบอกให้ทาน

จดจดจ้องจ้องกับเสียงท้องร้อง
แล้วมือก็ป่ายป้องแตะแก้มขาน
ทันทีที่แม่เฒ่าจัดสำรับจาน
รีบลุกคลานช่วยจัดถาดของกิน

ลิ้มน้ำพริกอีกผักนานานั่น
ยอดมันมันฉันชอบดอกกระถิน
ปลาย่างนี่ก็อร่อยหรอยติดลิ้น
ของทั้งหมดทั้งสิ้น นี้ฉันชอบ

เห็นหลายบทพี่ สุวรรณ แต่ง(น่าจะเป็นฉันท์)นะ  วันนี้   มาลุยลูกด้วยกันเลยนะพี่ สุวรรณ    พูดถึงอาหารการกินบ้านนาแล้ว เอื๊อก ! น้ำลายไหลเน๊าะ

 

พี่เขียนฉันท์ไม่ค่อยเป็นหรอกค่ะ นานๆจะเขียนที

[Prapacarn ❀]

    ๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน๐

๐บ้านฉันล้อมด้วยทุ่งหญ้าและนาข้าว
นวลหมอกขาว พราวพร่าง น้ำค้างหอม
เสียงหริ่งหรีดเรไร ไพรพนอม
ตะวันอ้อมข้าวไป เพลงไก่กา

๐ไม่มีทิวสนตระการให้หว่านฝัน
เพียงไม้พันธุ์ พื้นบ้าน ไม่หวานค่า
ยอ, กระโดน , จิก ,ติ้ว ,  พลิ้วพนา
เป็นผักป่า พาถวิล ท้องถิ่นไทย

๐มีเพียงห้วย ลำคลอง บ่อ หนองน้ำ
ทะเลงาม เพียงฝัน ที่ฉันใฝ่
จินตนาการ ใบหลิว ปลิดปลิวไป
แท้แล้วไซร้ มีเพียง แคเรียงราย

๐เป็นความจริง จำต้อง กลั่นกรองเขียน
คล้ายวนเวียน ที่สุด ไร้จุดหมาย
อาจบางใครเย้ยว่า ช่างน่าอาย
แต่ฉันได้อยู่มาจนชาชิน

๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน
มีเพียงครรลองทุ่ง ผดุงถิ่น
ไร้ยศศักดิ์นักคารมคมกวิน
มีเพียงศิลป์พื้นบ้านสืบสานไทย ฯ

                       อริญชย์
                  ๒๙/๑๐/๒๕๕๔

ไม่มีบท กวีหวาน ที่บ้านทุ่ง
มีแต่ยุ้ง ข้าวเรียง..เถียงไม้ไผ่
มีไอ้ทุย ลุยตม เห็นถมไป
มีหน่อไม้ แทงหน่อ แค่พอกิน

มีดวงดาว พราวพราย ประกายพฤกษ์
และมีความ รู้สึก คนรักถิ่น
มีตะวัน สีทอง ส่องแผ่นดิน
อุ่นไอกลิ่น อวลรัก จากกองฟาง

มีสายลม พรมพริ้ว เสียงหวิวหวีด
มีขอบขีด ศีลธรรม จำไว้อ้าง
มีแมกไม้ ขุนเขา แม้เงาจาง
แต่ว่ารัก ไม่เคยร้าง จากห้วงใจ

มีน้ำค้าง ยามเช้า ใต้เงาหมอก
ทั้งมีดอก กันเกรา เจ้าบานใหม่
มีสายบัว ชูช่อ ล้อลมไกว
มีเสียงไก่ ถี่กระชั้น วันมาเยือน

แม้ไม่มี กวีหวาน ที่บ้านพี่
สิ่งที่มี ล้วนความหมาย มากมายเกลื่อน
ขอแค่เปิด หัวใจ ให้เยี่ยมเยือน
จะเห็นเรือน รักงาม ท่ามทุ่งทอง...

แซมค่ะ....

 

[อริญชย์]

บ้านเดี่ยวตั้งเด่นแต่เร้นหาย
อยู่ภายในรั้วที่สูงลิ่ว
คอนกรีตทึบทึมอึมครึมคริว
ยวดยานแผดกริ้วกระหึ่มซอย
ลานบ้านปูกระเบื้องรองเบื้องบาท
ธรรมชาติเร้นหาย แหล่งใช้สอย
จอดรถ ออกเข้า เงาริ้วรอย
ดอกแดดค่อยค่อยประดับดวง
ถุงทรายวางท่าข้างฝาท่อ
ตั้งหน้าตารอพอให้ห่วง
ยินว่าน้ำทุ่งมุ่งมาทวง
ที่ในเมืองหลวง อีกไม่นาน
เบิกฝูงอักขราคอยท่าน้ำ
เริงระบำบางบ่นบนลานบ้าน
ระยับแดดแผดเผาเร้ารำคาญ
น้ำจ๋ามาผ่าน ท่วมซะที

กามนิต
๗ พ.ย.๕๔

ป.ล. ในกรุงเทพฯ หลายที่รอคอยน้ำไปท่วมด้วยใจระทึก, ขออภัยที่ฉีกอารมณ์ไปคนละทาง
 

ให้ความรู้สึก คือ "บ้าน" ฮะ  บ้านที่ถูกน้ำท่วมพาให้ใจรู้สึกซึม ๆ เศร้า ๆ ไม่น้อยเลยทีเดียว  ขอบคุณที่ร่วมแต่งฮะ   บ้านนี้ยินดีต้อนรับทุกท่าน และทุกบทกลอน


 

[สล่าผิน]

ลิ้มน้ำพริกอีกผักนานานั่น
ยอดมันมันฉันชอบดอกกระถิน
ปลาย่างนี่ก็อร่อยหรอยติดลิ้น
ของทั้งหมดทั้งสิ้น นี้ฉันชอบ

สุวรรณ
ไร้กวีที่หวานที่บ้านฉัน
เพียงสร้างสรรเอาเองเป็นเพลงปลอบ
เสียงนกเขาเจ้าขันเหมือนมันมอบ
เพลงประกอบบ้านนาชายป่าดง

มีมะขามตามรั้วนั่นถั่วแระ
นั่นเจ้าแกะแพะก็มีของพี่ส่ง
นั่นควายเผือกเกลือกตมจมตัวลง
ไก่ยังคงเขี่ยคุ้ยลุยสวนไป

นั่นก็คนตกปลาหาอาหาร
หวังที่บ้านมีปลามาทานได้
นั่นป้าณัชลุงยามาแต่ไกล
คงถามไถ่หาหลานจากบ้านมา

นั่นยายเมี้ยนตาม้วนชวนกันหลับ
บ่ายแดดลับแมกไม้ใต้มะค่า
ก่อนจะนอนตาม้วนนั่งมวนยา
นี่คือลานบ้านนาที่ข้าฯเนา

สล่าผิน

[กังวาน]

ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน
ไม่มีฝันที่ดีเหมือนมีเขา
ไม่มีแล้วแก้วตามาเป็นเงา
ไม่มีเรามีเพียงฉันไม่ผันแปร

มีแต่ทุกข์สุขหายกับสายฝน
มีแต่ต้นไม้เหี่ยวเปลี่ยวดวงแข
มีแต่ควายผู้เฒ่าเขาไม่แล
มีเพียงแกกับกันมองจันทร์เพ็ญ

ไม่มีเงินมีทองต้องหมองศรี
ไม่มีขี่รถยนต์คนไม่เห็น
ไม่มีรักปักใจให้ลำเค็ญ
ไม่มีเอ็นดูเราต้องเข้าใจ

มีแต่สาวชาวป่าน่าถนอม
มีเนื้อหอมหน้านวลชวนหลงใหล
มียิ้มหวานละมุนอุ่นละไม
เอ๊ะ!ยังไงก็ยังมีดีเหมือนกัน

[อริญชย์]

          ๐เพราะพี่เรา๐

ไก่กากบเกรียวกราว         ยามเช้าตรู่
นกน้อยหนูในนา             ต่างสลอน
แสนสุขสมสืบสาน         “ เพราะบ้านดอน”
รักแรมรอนร้าวราน          “เพราะบ้านนา”

หมูหมาแมวมากมาย         เดินรายล้อม
คางคกค้อมโค้งควาย        ตามชายป่า
วัววิ่งวนวุ่นวาย              “เพราะนายมา”
น้องนำหน้าน่าหน่าย        “เพราะนายมัน”

ยามเย็นยุงเยอะแยะ          มาแวะกัด
ค่ำคืนคัดคำคม               เพื่อขำขัน
กอบเก็บเกี่ยวกลแก้ว        “เพราะแล้วพลัน”
ว่าแว่ววันวาวแวว            “เพราะแล้วพอ”

ดูโดดเดี่ยวเดียวดาย        ทางสายรุ้ง
ทั่วท้องทุ่งท้าทาย          สูรย์ฉายต่อ
ร้อยเรียบเรียงเร็วรี่         “เพราะพี่รอ”
ลงเล่นล้อแล้วหลีกลี้        “เพราะพี่เรา” ฯ

                                   อริญชย์
                               ๑๐/๑๑/๒๕๕๔





ปล.ได้โปรดอย่าถือสานะฮะ เนื่องจากกำลังหัดเดินตามรอยเหล่ากวีที่อริญชย์นับถือว่าแต่งได้ไพเราะมาก  ตามนี้จ้ะ



http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=17516.msg138883#msg138883


(ถ้าไม่หัดทำ ก็คงไม่เป็นละฮะ) ไม่กล้าลงที่นั่น เกรงไม่เพราะ ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ เลยเอามาลงที่บ้านตัวเองจ้ะ


<iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" width="480" height="390"src="

<a href="http://www.youtube.com/v/orb7WXDLBDk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/orb7WXDLBDk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" frameborder="0"></iframe>



 

[สุนันยา]

หวานหว่านวางวาดไว้    ในอักษร
เก็บกานท์กลอนกล่อมกัน ในวันเหงา
ยินยลเยื่อใยย้อน        เพียงกลอนเบา
ซ่อนซบเชาแซมแทรก  เมื่อแรกรอ

จะแจมเจ้าแจ่มแจ้ง      ไม่แกล้งหลอก
บางบทบอกเบี่ยงเบน    ดั่งเข็นขอ
คืบคลายค่อยคล้อยคำ   ช้ำตัวงอ
เนิ่นนานหนอนับแนว     เป็นแถวกลอน

เจ็บจนใจจะจาก          ฝากคิดถึง
ติดตราตรึงตามต้อย      เหมือนคอยอ้อน
สุดเศร้าสมสะสาง         เพียงบางตอน
โอบเอื้ออรเอออวย         ด้วยคำนึง

"สุนันยา"

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

มวลมิตรมีมากมาย...ชายและหญิง
นั่งนึกนิ่งแน่นอน...อาทรถึง
จัดแจงเจียรจารจด...บทกลอนตรึง
คลุกคละคลึงคล้ายเคล้า...เหงาหัวใจ

กลกานท์ก่อเกิดเก่ง...เลบงหัด
เรียนรวบรัดเร่งรู้...ดูหลักได้
เตรียมตรึกตรองตรวจตรา...ภาษาไทย
ฝึกฝักใฝ่ฝนฝา...ค้นคว้าเติม

 

"กานต์ฑิตา"
๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔

[Prapacarn ❀]

ไม่งดงาม งามงด บทบันทึก
ความรู้สึก ซึ้งใจ ที่ใส่เสริม
ก็งดงาม ตามจินต์ กวินเติม
เป็นสิ่งเพิ่ม คุณค่า ราคาใจ

ไม่อาจชั่ง,ตวง,วัด จัดระบบ
กำหนดงบ ประมาณ มาสานใส่
ไม่อาจจัด เป็นมาตรา ค่าของไฟล์
รู้สึกได้ จากรอยยิ้ม ที่อิ่มปราง

แม้ไม่มี กวีหวาน ที่บ้านพี่
แต่น้องนี้ เฝ้าเกาะจอ รอไม่ห่าง
รอลิ้มรส บทกวี ที่พี่วาง
อย่าเลือนลาง ห่างไกล ให้หลงคอย...

แซมค่ะ
 

[บ้านริมโขง]

ตั้งต่อเติมแต่งตาล..ส่งหวานให้
อวล-อบไออิงอุ่น..พ่อบุญเหลือ
น้อยนึกในนงนุช...สะดุดเครือ
จิตจึงเจือจ่อมจุก....ไร้สุขครอง

คำคู่คนคือควร...มีส่วนเสริม
พอกพูนเพิ่มพวกเพื่อน ..เหมือนสนอง
หวานหวิวหวาดหวั่นไหว...ไม่สมปอง
ครั้นคราครองครวญใคร่...ในการุณ.

"บ้านริมโขง"

[Prapacarn ❀]

จะจดจำแจ้งใจ ไม่ลืมหรอก
บทบ่งบอกบำบัด จัดเกื้อหนุน
หวานวาบหวิววอนว่า โปรดการุณ
กลอนแกมกรุ่นกลมกล่อม ยอมสำนวน

แซมค่ะ

[อริญชย์]

        ๐ปิดตำนานรัก๐

    (กลบทนกกางปีก)
   
๐เมื่อรักร้าวร้าวรักเจ็บนักจิต
รักเป็นพิษ ใจเจ็บเจ็บใจแจ้ง
สุดขมขื่นขื่นขมตรมระแวง
พิษรักแรงชอกช้ำช้ำชอกใจ

๐มิใคร่รักรักใคร่ต่อไปแล้ว
เจ็บจนแซ่ว ยิ้มฝืนฝืนยิ้มไหว
เลิกซึ้งจิตจิตซึ้ง  คิดถึงใคร
เก็บหม่นใจ ยามทุกข์ทุกข์ยามเทียว

๐ขออยู่อย่างอย่างอยู่ไร้คู่รัก
ไม่ใฝ่ฝัก ใจปล่อยปล่อยใจเปลี่ยว
เลิกคิดหวังหวังคิด แม้นิดเดียว
อยู่โดดเดี่ยวเช่นนี้นี้เช่นใคร

๐ขอสร้างสรรค์สรรค์สร้าง แนวทางที่
เป็นความดี ทางเดินเดินทางใหม่
ลืมคนลวงลวงคนให้หม่นใจ
ไม่รักใคร รักหยุดหยุดรักเรา! ฯ

                       อริญชย์
                    ๑๐/๑๑/๒๕๕๔




กลอนข้างบนของข้าพเจ้านี้ยังไม่แน่ใจว่าถูกต้องตามหลัก "กลอนกลบท" (แก้ไขแล้ว โปรดพิจารณาจ้ะ)




ท่านที่ต้องการแนวทางแบบอย่างกลบทที่ถูกต้องควรถือเอาตามนี้ข้างล่างนี้จ้ะ

http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=17529.msg138869#msg138869



 

[Prapacarn ❀]

ไย น้อยใจ ใจน้อย ถอยทัพเล่า
น้อง คอยเฝ้า เฝ้าคอย ละห้อยหา
มา จืดจาง จางจืด ทำชืดชา
น้อง นิ่วหน้า หน้านิ่ว นึกฉิวแทน

ขอ วอนรัก รักวอน อ้อนนะคะ
อย่า เลยละ ละเลย เคยหนุนแขน
ค่ำ นี้หนาว หนาวนี้ ขอพี่เป็นแฟน
ใจ หนักแน่น แน่นหนัก น้องรักจริง

อยาก ออดอ้อน อ้อนออด ขอกอดนิด
เข้า ใจผิด ผิดใจ ไยเกรงกริ่ง
หรือ ใครรัก รักใคร มีใหม่อิง
จึง ขว้างทิ้ง ทิ้งขว้าง รักห่างไกล

แซมค่ะ
 
อ้าว !.... แซมก็เขียนตามพี่อริฯ นั่นแหละ.... (เดินตามหลังผู้ใหญ่ไงคะ.... )
  แน๊ !.. พี่อริฯ แอบมาเปลี่ยนท่อนจบเมื่อไหร่คะ... แซมตกสัมผัสเลย..
ปวดหัวแล้วนะ....

[อริญชย์]

ไย น้อยใจ ใจน้อย ถอยทัพเล่า
น้อง คอยเฝ้า เฝ้าคอย ละห้อยหา
มา จืดจาง จางจืด ทำชืดชา
น้อง นิ่วหน้า หน้านิ่ว นึกฉิวแทน

ขอ วอนรัก รักวอน อ้อนนะคะ
อย่า เลยละ ละเลย เคยหนุนแขน
ค่ำ นี้หนาว หนาวนี้ ขอพี่เป็นแฟน
ใจ หนักแน่น แน่นหนัก น้องรักจริง

อยาก ออดอ้อน อ้อนออด ขอกอดนิด
เข้า ใจผิด ผิดใจ ไยเกรงกริ่ง
หรือ ใครรัก รักใคร มีใหม่อิง
จึง ขว้างทิ้ง ทิ้งขว้าง รักห่างไกล

แซมค่ะ
 
อ้าว !.... แซมก็เขียนตามพี่อริฯ นั่นแหละ.... (เดินตามหลังผู้ใหญ่ไงคะ.... )
  แน๊ !.. พี่อริฯ แอบมาเปลี่ยนท่อนจบเมื่อไหร่คะ... แซมตกสัมผัสเลย..
ปวดหัวแล้วนะ....

ขออภัยจ้ะ เตาะแตะด้วยกันนะ อิอิ     

[อริญชย์]

       ๐ปิดตำนานรัก๐
     (กลบทอักษรนกกางปีก)
   
๐เมื่อ   รักร้าว ร้าวรัก  เจ็บนักจิต
แผล รักพิษ  พิษรัก  ประจักษ์แจ้ง
สุด  ขมขื่น  ขื่นขม  ตรมระแวง
พิษ   รักแรง  แรงรัก  เจ็บนักใจ

๐มิ  ใคร่รัก  รักใคร่  ต่อไปแล้ว
เจ็บ  จนแป้ว แป้วจน เกินทนไหว
เลิก  ซึ้งจิต จิตซึ้ง  คิดถึงใคร
เก็บ  หม่นใจ ใจหม่น เพียงคนเดียว

๐ขอ   อยู่อย่าง อย่างอยู่  ไร้คู่รัก
ไม่   ใฝ่ฝัก ฝักใฝ่ ปล่อยใจเปลี่ยว
เลิก  คิดหวัง หวังคิด แม้นิดเชียว
อยู่  โดดเดี่ยว เดี่ยวโดด ไม่โทษใคร

๐ขอ  สร้างสรรค์ สรรค์สร้าง แนวทางที่
เป็น  ทางดี  ดีทาง กระจ่างใส
ลืม คนลวง ลวงคน เจ็บล้นใจ
ไม่  รักใคร ใครรัก  เราจักลา! ฯ

                      อริญชย์
                    ๑๐/๑๑/๒๕๕๔


เห็นเขาวางแบบไว้ดังนี้จ้ะ (น่าจะได้ทั้งสองอย่างนะ)
(กรุณากดดูเวบ)

http://www.rukklon.com/index.php?topic=2282.0




การแต่ง    :    ในวรรคหนึ่งๆ ท่านเขียนไว้เพียง ๕ – ๖ คำ เมื่ออ่านถึงคำที่ ๓ แล้วจึงต้องอ่านซ้ำถอยหลังเข้ามาอีก ๒ คำ แล้วจึงอ่านต่อไปจนจบวรรค

ดังรูป...



ตัวอย่างคือ...........

ฝันอยู่ไกล  ..  สู่ปลายฟ้า
จักก้าวท้า  ..  อย่างห้าวหาญ
ฟันบุกฝ่า  ..  ทุกภัยพาล
แม้รอนราน  ..  มิอ่อนแอ

เวลาอ่าน...........

ฝันอยู่ไกล  ไกลอยู่  สู่ปลายฟ้า
จักก้าวท้า  ท้าก้าว  อย่างห้าวหาญ
ฟันบุกฝ่า  ฝ่าบุก  ทุกภัยพาล
แม้รอนราน  รานรอน  มิอ่อนแอ

ต่อไปนี้จะเขียนเพียง ๖ คำ เว้นไว้ ๒ คำ เพื่อให้ท่านเติมเอาเอง ตามแบบที่ได้อธิบายไว้แล้วนั้น

[my smile]

อยากลองเขียน.บทกลอน.ที่หวานหวาน
แต่คำกานต์.มันอ่อน.จนปวดหัว
เรื่องรักรัก.ใคร่ใคร่.ก็ไกลตัว
ยิ้มไปทั่ว.อัธยาศัยดี.หวานไม่เป็น

เป็นหนึ่งในล้าน.คนหนึ่ง.ที่ขาดรัก
มีแต่กลอน.อกหัก.เวียนให้เห็น
บ้างก็เศร้า .เหงา .หงอย. น้ำตากระเด็น
หวานไม่เป็น.ใครเขาจะมองเห็น.อยู่ในช่วงขาดรัก.มาเจือจุน

[รุ่งอรุณ]

อยากจะเขียนบทกวีที่ซึ้งซ่าน
แต่น้ำตาลไม่มีเอาที่ไหน
บทกวีจึงจืดชืดรสไป
มิหวานในใจคนอย่างจนใจ

อยากจะเขียนบทกวีที่จับจิต
ฝีมือติดอันดับวางปั๊บได้
แต่ที่บ้านหวานเบื่อเกลือชอบไง
หวานจึงไม่มีหรอกบอกอริญชย์

 

๐รุ่งอรุณ๐