ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

อยากจะเขียนบทกวีที่ซึ้งซ่าน
แต่น้ำตาลไม่มีเอาที่ไหน
บทกวีจึงจืดชืดรสไป
มิหวานในใจคนอย่างจนใจ

อยากจะเขียนบทกวีที่จับจิต
ฝีมือติดอันดับวางปั๊บได้
แต่ที่บ้านหวานเบื่อเกลือชอบไง
หวานจึงไม่มีหรอกบอกอริญชย์

 

๐รุ่งอรุณ๐

  ๐เติมหทัยลงในบทกลอน๐


เติมหทัยใส่กลอนทุกตอนเขียน
หมั่นพากเพียรจดจารจำงานศิลป์
ตามแนวเก่าคารมคมกวิน
ฝึกตรองจินต์หาทางสว่างไป

เปิดกรุเก็บผลงานหลายท่านด้วย
คิดเสริมช่วยสืบสานผลงานใหม่
ไม่เขียนคำมุ่งหมายทำร้ายใคร
กรองจากใจเติมความสุขให้ทุกคน! ฯ

                                   อริญชย์:มุ่งมั่นฝันใฝ่
                                 ๑๑/๑๑/๒๕๔[/size]



 

[จะไม่เด็ด]

กวีจะงามงามที่ใจใช่ภาษา
ถอดความมาได้อรรถรสงดสับสน
แม้บางคราจะมีนัยให้เจือปน
ก้ได้ยลเห็นประจักษ์ในวรรคตอน

กวีไม่งามบ้างว่าแต่งตามกระแส
บ้างปรวนแปรเปลี่ยนตามคำสั่งสอน
บ้างประดิษฐ์คิดคำเปลี่ยนวรรคตอน
ทำให้ได้เป็นบทกลอนที่งดงาม


...แบบว่า..ชีวิตมันเศร้า

[nisakorn]

ฉันก็อยาก เขียนกลอน ฉะอ้อนหวาน

เฝ้าแอบอ่าน มากมาย ไม่กล้าถาม

kanthita  หทัยกาญจน์ ฉันติดตาม

อีกหลายนามคำกลอน เหมือนซ่อนคม

[Prapacarn ❀]

แซมเป็นสาว สวนตาล หวานแต่เกิด
หวานระเหิด เกิดระเหย เลยออกขม
อยากจะอ้อน กลอนกานท์ ก็ซานซม
นั่งผสม คำวอน จนอ่อนใจ

มาแอบดู พี่อริฯ ผลิกิ่งก้าน
ว่าที่บ้าน กลอนไม่หวาน แกล้งขานไข
แซมเห็นมด ไต่ตอม หอมชื่นใจ
กวีใหญ่ ซ่อนกระบี่ วจีคม

คมในฝัก แอบสอด ทำออดเอื่อย
เห็นเรื่อย เรื่อย ลำนำที่ พี่ผสม
อย่าอุบอำ จำนรรเอื้อ เผื่อกันชม
มัวซ่อนคม อยู่ในฝัก..ไม่รักกันจริง

ฝากดอกไม้ให้ บ้านกวีหวาน นะคะ
 
แซมค่ะ

[อริญชย์]

     ๐กวีชาวบ้าน๐

๐บทกวีอยู่ที่ใจว่าใครชอบ
ยังขอตอบไม่เลอเลิศงามเพริศพริ้ง
เพียงคิดต่างจากวิญญูที่รู้จริง
เก็บอ้อยอิ่งได้บ้างเพียงบางคำ

๐“แข็งทื่อดุจค้อนทั่ง” จึงตั้งไว้
เพื่อเตือนใจตนว่าอย่าถลำ
อ่านงานท่านงามพจน์จารจดจำ
แล้วเก็บกำมาฝึกคิดตรึกตรอง

มิอาจแจ้งบทใดว่าใครชอบ
แต่อยากตอบกลอนเรายังเศร้าหมอง
อ่านงานอื่นฟูเฟื่องร้อยเรืองรอง
ล้วนวรรคทองงามสมคมกวี

อ่านงานตนเห็นแย้ง คำแข็งทื่อ
ประหนึ่งคือค้อนทั่งไม่ปลั่งศรี
เขียนแต่เรื่อง สัตว์ ท้องนา ป่าพงพี
อ่านกี่ทีก็อึดอัด ไร้ปรัชญา!ฯ

                          อริญชย์:แข็งทื่อดุจค้อนทั่ง
                     ๑๒/๑๑/๒๕๕๔


ปล.มิอาจลืมความเป็นเรา




 

[พี.พูนสุข]

                             

                                                                                                                                 ๐กวีชาวบ้าน๐

                                                                               ๐บทกวีอยู่ที่ใจว่าใครชอบ
                                                                            ยังขอตอบไม่เลอเลิศงามเพริศพริ้ง
                                                                            เพียงคิดต่างจากวิญญูที่รู้จริง
                                                                            เก็บอ้อยอิ่งได้บ้างเพียงบางคำ

                                                                             ๐“แข็งทื่อดุจค้อนทั่ง” จึงตั้งไว้
                                                                            เพื่อเตือนใจตนว่าอย่าถลำ
                                                                            อ่านงานท่านงามพจน์จารจดจำ
                                                                            แล้วเก็บกำมาฝึกคิดตรึกตรอง

                                                                              มิอาจแจ้งบทใดว่าใครชอบ
                                                                            แต่อยากตอบกลอนเรายังเศร้าหมอง
                                                                            อ่านงานอื่นฟูเฟื่องร้อยเรืองรอง
                                                                            ล้วนวรรคทองงามสมคมกวี

                                                                               อ่านงานตนเห็นแย้ง คำแข็งทื่อ
                                                                             ประหนึ่งคือค้อนทั่งไม่ปลั่งศรี
                                                                             เขียนแต่เรื่อง สัตว์ ท้องนา ป่าพงพี
                                                                             อ่านกี่ทีก็อึดอัด ไร้ปรัชญา!ฯ

                                                                               อริญชย์:แข็งทื่อดุจค้อนทั่ง
                                                                                     ๑๒/๑๑/๒๕๕๔


                                                                        ปล.มิอาจลืมความเป็นเรา




                                                             
                                                               

                                                                                 

                                                                                    ฟัง..เสียงชาวบ้าน

                                                                      ฟังสำเนียง   "ดุจค้อนทั่ง"   พลังหนอ
                                                                       ฟังเสียงพ้อ   ขอคำ   นำวิถี (คนกล้า)
                                                                      อริญชย์   ผู้มุ่งมั่น   ดั้นกลอนดี   
                                                                       บทกวี   ค่าล้น   ด้นกลอนดัง

                                                                       เปิดกระทู้   นิทานสัตว์   ถนัดนัก
                                                                       อนุรักษ์   เพลงไพร   ร่ายมนต์ขลัง
                                                                       คำผิดบ้าง   เล็กน้อย   ทยอยฟัง
                                                                      ก้อนหิน*ทั่ง   เกลาถ้อย   ทยอยเฟ้น

                                                                       เปิดตำรา   หมอบ้านบ้าน   อาหารสด
                                                                       หมออริญชย์   ร้อยพจน์   ลดทุกข์เข็ญ
                                                                       กินผักบ้าน   ปลอดสารพิษ   ฤทธิ์ยาเย็น
                                                                       กินผักเป็น  ลดพิษ   ฤทธิ์เยียวยา

                                                                       ดอกไม้*บาน   เต็มลาน   บนลานถ้อย
                                                                       ดอกไม้ร้อย   ด้อยหวาน   จารภาษา
                                                                       เป็นผู้ให้   ด้วยการุญ   เปี่ยมคุณค่า
                                                                       เป็นผู้หา   ปรัชญา   เปี่ยมค่าคน..
                                                                                   

                                                                            ด้วยรัก และปรารถนาดี
                                                                                                ..Peepoonsuk..                 

                                                                       
                                             *ดอกไม้ เป็นสัญลักษณ์ คำชม   *ก้อนหินหรือก้อนอิฐ เป็นสัญลักษณ์ คำติ ชี้ข้อบกพร่อง
                                                         
                                                    

[อริญชย์]

                             

                                                                                                                                 ๐กวีชาวบ้าน๐

                                                                               ๐บทกวีอยู่ที่ใจว่าใครชอบ
                                                                            ยังขอตอบไม่เลอเลิศงามเพริศพริ้ง
                                                                            เพียงคิดต่างจากวิญญูที่รู้จริง
                                                                            เก็บอ้อยอิ่งได้บ้างเพียงบางคำ

                                                                             ๐“แข็งทื่อดุจค้อนทั่ง” จึงตั้งไว้
                                                                            เพื่อเตือนใจตนว่าอย่าถลำ
                                                                            อ่านงานท่านงามพจน์จารจดจำ
                                                                            แล้วเก็บกำมาฝึกคิดตรึกตรอง

                                                                              มิอาจแจ้งบทใดว่าใครชอบ
                                                                            แต่อยากตอบกลอนเรายังเศร้าหมอง
                                                                            อ่านงานอื่นฟูเฟื่องร้อยเรืองรอง
                                                                            ล้วนวรรคทองงามสมคมกวี

                                                                               อ่านงานตนเห็นแย้ง คำแข็งทื่อ
                                                                             ประหนึ่งคือค้อนทั่งไม่ปลั่งศรี
                                                                             เขียนแต่เรื่อง สัตว์ ท้องนา ป่าพงพี
                                                                             อ่านกี่ทีก็อึดอัด ไร้ปรัชญา!ฯ

                                                                               อริญชย์:แข็งทื่อดุจค้อนทั่ง
                                                                                     ๑๒/๑๑/๒๕๕๔


                                                                        ปล.มิอาจลืมความเป็นเรา




                                                             
                                                               

                                                                                 

                                                                                    ฟัง..เสียงชาวบ้าน

                                                                      ฟังสำเนียง   "ดุจค้อนทั่ง"   พลังหนอ
                                                                       ฟังเสียงพ้อ   ขอคำ   นำวิถี (คนกล้า)
                                                                      อริญชย์   ผู้มุ่งมั่น   ดั้นกลอนดี   
                                                                       บทกวี   ค่าล้น   ด้นกลอนดัง

                                                                       เปิดกระทู้   นิทานสัตว์   ถนัดนัก
                                                                       อนุรักษ์   เพลงไพร   ร่ายมนต์ขลัง
                                                                       คำผิดบ้าง   เล็กน้อย   ทยอยฟัง
                                                                      ก้อนหิน*ทั่ง   เกลาถ้อย   ทยอยเฟ้น

                                                                       เปิดตำรา   หมอบ้านบ้าน   อาหารสด
                                                                       หมออริญชย์   ร้อยพจน์   ลดทุกข์เข็ญ
                                                                       กินผักบ้าน   ปลอดสารพิษ   ฤทธิ์ยาเย็น
                                                                       กินผักเป็น  ลดพิษ   ฤทธิ์เยียวยา

                                                                       ดอกไม้*บาน   เต็มลาน   บนลานถ้อย
                                                                       ดอกไม้ร้อย   ด้อยหวาน   จารภาษา
                                                                       เป็นผู้ให้   ด้วยการุญ   เปี่ยมคุณค่า
                                                                       เป็นผู้หา   ปรัชญา   เปี่ยมค่าคน..
                                                                                   

                                                                            ด้วยรัก และปรารถนาดี
                                                                                                ..Peepoonsuk..                 

                                                                       
                                             *ดอกไม้ เป็นสัญลักษณ์ คำชม   *ก้อนหินหรือก้อนอิฐ เป็นสัญลักษณ์ คำติ ชี้ข้อบกพร่อง
                                                         

ขอบคุณ ..Peepoonsuk.. ที่ช่วยแต่งเติมเสริมกลอน มีทั้งดอกไม้และก้อนอิฐ  อริญชย์ขอรับไว้ทั้งสองอย่าง ก้อนหิน: เพื่อตรวจสอบความผิดพลาดของตนเอง
ดอกไม้:เพื่อเติมใจใฝ่ฝันให้กับตนเอง  และยอมรับในฝีมือคนอื่นแล้วก็ยื่นช่อดอกไม้ให้ต่อไปจ้ะ


ดอกไม้กับก้อนอิฐ

<iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" width="480" height="390"src="

<a href="http://www.youtube.com/v/XOVA4AmoqQY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/XOVA4AmoqQY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" frameborder="0"></iframe>

[nisakorn]

๐๐ กวีฝัน..วันนี้..ไม่มีแล้ว
ไร้วี่แวว..แนวหวาน..มานานเนิ่น
เหลือเพียงซาก..ฉากฝัน..อันยับเยิน
แล้วต้องเดิน..เผชิญฝัน..กลางควันปืน.ฯ

    --จาตนิน--
สุไหง-ปาดี, นราธิวาส ๑๑/๑๑/๑๑

ยังไม่รู้ เรื่องกานท์ สานสัมผัส
ไม่กล้าวัด รอยเท้า คล้ายเราฝืน
ทำลายล้าง ทางหมาย ให้กล้ำกลืน
สิ้นสุขชื่น คำหวาน พลันลบเลือน

อย่าสิ้นฝัน ที่ใฝ่ ให้มีหวัง
ย้อนเหมือนดั่ง ก่อนกาล วันเคยเคลื่อน
มอบความหวานคารม พร่างพรมเยือน
เป็นดาวเดือน เพื่อนพี่ กวีงาม
 

[อริญชย์]

     ๐ใต้เงาต้นตะขบ๐

๐ตะขบงามน่าชมเงาร่มรื่น
คนสดชื่นกายนักยามพักผ่อน
ผลตะขบตกมาเอื้ออาทร
รสสุนทรหวานดี ไม่มีภัย

๐ยามบ่ายแก่แผ่เงาให้เราได้
นกมากมายบินมาพักอาศัย
กระรอกร้อง “จิ๊ก จั๊ก” ทึกทักไป
ติดตามไต่ไล่ลีลาได้น่าชัง

๐เป็นพฤกษาที่ไม่สูงใหญ่นัก
คนจึงมักปลูกไว้ตามใจหวัง
ผลสุกแบ่งมิตรไมตรีอยู่จีรัง
เดี๋ยวนี้ยังพบได้ แม้ในกรุง

๐ปลูกเอาไว้ข้างบ้านตระหง่านต้น
กระทั่งคนทั้งหลายก็หมายมุ่ง
ผูกเปลนอนไกวกวัดลมพัดพุง
ไม่สนยุงกัดทั่วจนตัวแดง! ฯ

                อริญชย์
             ๑๗/๑๑/๒๕๕๔
 





      


 


ข้อมูลต้นตะขบ

http://www.n3k.in.th/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%9E%E0%B8%A3/%E0%B8%95%E0%B8%B0%E0%B8%82%E0%B8%9A%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2

ประโยชน์และสรรพคุณ สมุนไพร ตะขบไทย
ตะขบไทยอีกหนึ่งสมุนไพรไทยบางคนอาจรู้จัก บางคนอาจฟังดูคุ้นหู หรือบางคนอาจจะไม่รู้จักเลยก็มี สำหรับ ตะขบไทย นี้ส่วนที่ใช้ทำเป็นยารักษาโรคก็จะมี รากตะขบไทยและเนื้อไม้ตะขบไทย ผลของตะขบไทยจะเป็นลูกกลม ๆ ขนาดจะเท่า ๆ กับลูกพุทรารสชาติจะหวานและฝาดเล็กน้อยส่วนผลที่สุกจะมีสีแดงแกมดำมักขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด ว่าแล้วเราก็มาดูประโยชน์และสรรพคุณ สมุนไพร ตะขบไทย
 
ประโยชน์ / สรรพคุณ ตะขบไทย

- ราก นำมาปรุงเป็นยาขับเหงื่อ เป็นยากล่อมเสมหะและอาจม ซึ่งมีรสฝาดเล็กน้อย

- เนื้อไม้ ใช้ทำยาแก้ท้องร่วง แก้บิด มูกเลือด มีรสฝาด


พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม
ขอขอบคุณข้อมูลจาก samunpri ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ต

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ฉันก็อยาก เขียนกลอน ฉะอ้อนหวาน

เฝ้าแอบอ่าน มากมาย ไม่กล้าถาม

kanthita  หทัยกาญจน์ ฉันติดตาม

อีกหลายนามคำกลอน เหมือนซ่อนคม


nisakorn

มาขอบคุณแอบอ่านผ่านตาเห็น
สิ่งไหนเป็นประโยชน์โปรดเพาะบ่ม
อาจหวานบ้างเผ็ดบ้างบางอารมณ์
ขึ้นอยู่กับเงื่อนปมผสมจินตนา

 

"กานต์ฑิตา"
๑๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๔

[อริญชย์]

  ๐หลายคนเดินไปห่างไกลแล้ว๐
            (กลอน ๗)

๐หลายคน  เขียนได้  หลากหลายรส
หลายบท วาบหวาม  ถ้อยงามสม
งามเด่น   หวานล้ำ  ควรคำชม
คำคม  เดือน ดาว  สูรย์ พราวพราย

๐พราวหยาด  น้ำค้าง  จับวางพจน์
วางรส  พริ้งเพริศ  เพชรเฉิดฉาย
เฉิดฉัน  ทุกถ้อย  ที่ร้อยลาย
ร้อยสาย  อักษร  รุ้งกลอนงาม

๐กลอนหวาน  ปรัชญา สุภาษิต
พาคิด  เพลินใจ  อยากไต่ถาม
ไต่เต้า  ตามชื่อ  เลื่องลือนาม
ลือข้าม  โลกา  นภาลัย

๐ภาษิต  ล้ำลึก  ตรองตรึกพจน์
ตรึกรส  อ้อยอิ่ง อย่างยิ่งใหญ่
ยิ่งอ่าน  ยิ่งซึ้ง  ตราตรึงใจ
ตรึงในคำกระวาดกระวี

๐กะพริบ  ริบไกล  เติมไฟฝัน
ไฟอัน  โชติช่วง   ใจดวงที่-
ดวงน้อย  ด้อยพจน์  รสวจี
วลี   ด้อยรสอันงดงาม!ฯ

                   อริญชย์
              ๒๒/๑๑/๒๕๕๔


 



<iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" width="480" height="390"src="

<a href="http://www.youtube.com/v/Y7T3Ne2-OG4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Y7T3Ne2-OG4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" frameborder="0"></iframe>

[Prapacarn ❀]

เดินทาง ย่างอยู่ มิรู้หน่าย
เพียงหมาย ร้อยลักษณ์ สร้างอักษร
เจิมเจือ เผื่อกานท์ ณ บ้านกลอน
อดนอน ยอมบ้าง เป็นครั้งคราว

ห่างไกล ญาติมิตร จิตไหม้หมอง
ทำนอง ถักคำ ช่วยนำข่าว
สุขทุกข์ เป็นไฉน ในเรื่องราว
ปวดร้าว ระทม...หรือตรมใจ

กรองกานท์ หวานขม ผสมสระ
เคล้าคละ สร้างบท รสชาติใหม่
คนเมือง เรื่อง งง  หรือพงไพร
ถอดใจ ตามฝัน วาดบรรเลง....

แซมค่ะ....

แซมขออภัย ที่กลอนแซม ตกสัมผัส ตอนต่อกลอนพี่อริฯ นะคะ..
(แอบเขียนที่ทำงาน...อิ..อิ..)
 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

"ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน"
ไม่มีจันทร์พันดาวที่พราวฟ้า
ไม่มีแล้วแม้แต่วันเวเลา
ไม่มีใครโหยหาเหมือนครานั้น

บทกวีที่หวานกานท์นับร้อย
เป็นเพียงถ้อยน้อยค่าไม่พาฝัน
ถึงจะหว่านผ่านไปไม่ถึงจันทร์
กี่ตะวันชั้นฟ้าค่าควรมอง

ได้แต่เพียรเขียนคำลำนำหวาน
หวังเพียงจารสารคำไม่ทำหมอง
สือภาษาคุณค่าน่าจับจอง
เพียงประคองลองคำจำใส่ใจ

อยากจะเรียนเขียนลงตรงอักษร
อยากจะอ้อนป้อนคำทำหวั่นไหว
อยากรู้หลักมักเผลอเพ้อความนัย
อยากเขียนไปให้สุขทุกเพลา

พระอาทิตย์อัสดง

[Prapacarn ❀]

       ๐ปิดตำนานรัก๐
     (กลบทอักษรนกกางปีก)
   
๐เมื่อ   รักร้าว ร้าวรัก  เจ็บนักจิต
แผล รักพิษ  พิษรัก  ประจักษ์แจ้ง
สุด  ขมขื่น  ขื่นขม  ตรมระแวง
พิษ   รักแรง  แรงรัก  เจ็บนักใจ

๐มิ  ใคร่รัก  รักใคร่  ต่อไปแล้ว
เจ็บ  จนแป้ว แป้วจน เกินทนไหว
เลิก  ซึ้งจิต จิตซึ้ง  คิดถึงใคร
เก็บ  หม่นใจ ใจหม่น เพียงคนเดียว

๐ขอ   อยู่อย่าง อย่างอยู่  ไร้คู่รัก
ไม่   ใฝ่ฝัก ฝักใฝ่ ปล่อยใจเปลี่ยว
เลิก  คิดหวัง หวังคิด แม้นิดเชียว
อยู่  โดดเดี่ยว เดี่ยวโดด ไม่โทษใคร

๐ขอ  สร้างสรรค์ สรรค์สร้าง แนวทางที่
เป็น  ทางดี  ดีทาง กระจ่างใส
ลืม คนลวง ลวงคน เจ็บล้นใจ
ไม่  รักใคร ใครรัก  เราจักลา! ฯ

                      อริญชย์
                    ๑๐/๑๑/๒๕๕๔

 (กลบทอักษรนกกางปีก)

อดีตรัก รักอดีต ขีดจำกัด
วาดเขตวัด วัดเขต เหตุใจเหงา
ใจสัญญา สัญญาใจ ไม่แบ่งเบา
จดจำเฝ้า เฝ้าจำ จิตดำรง

ฤๅ..รักใช่ ใช่รัก นั่นหักจิต
ฤๅ..แรงพิษ พิษแรง แห่งใจหลง
ฤๅ..ช่วงตรึก ตรึกช่วง บ่วง วน-วง
โทษรักหลง หลงรัก ฤๅจักควร

แม้โทษมี มีโทษ จนโกรธเกรี้ยว
เลิกมั่นเกี่ยว เกี่ยวมั่น มิหันหวน
รักก่อเกิด เกิดก่อ ฤๅ..ท้อครวญ
จำไห้หวน หวนไห้ เพราะใจจำ

เจ้าตัวรัก รักตัว มัวจ้องจับ
ผ่านวันนับ นับวัน ยังสั่นส่ำ
ขอถามทวง ทวงถาม หนึ่งน้ำคำ
รักค่าล้ำ ล้ำค่า ฤๅ เพียงครอง.....

แซมค่ะ
 

[อริญชย์]

          ๐ฤๅเป็นเพียงอดีต๐

๐สายลมพัด  โลมไล้  คลื่นใบข้าว
ยามรุ่งเช้า   เรืองรอง   ทั่วท้องทุ่ง
หมู่นกบิน     เริงร่า    ฟ้าจรุง
แสงส่องคุ้ง ลำธารวับ  วาวจับตา

๐หมอกปกคลุม  หนาวมา วันฟ้าใหม่
น้ำค้างพราว    เม็ดใส    ติดใบหญ้า
ยินเสียง  จิ้งโกร่งร้อง  กล่อมท้องนา
เด็กบ้านป่า  เดินเที่ยว เสียงเกรียวกราว 
                     
๐หอมกรุ่น  ข้าวหลามไหม้    ผ่านไอร้อน
คือสะท้อน   ความตรม    ยามลมหนาว
ผิงไฟคุย    ฟูเฟื่อง     หลายเรื่องราว
คนหนุ่ม-สาว  สุขสันต์  ตามครรลอง   
                     
๐กลิ่นสาบ   กองฟางเก่า  ยวนเย้านัก
ริมทุ่งรัก   ตะวันแดง   สาดแสงส่อง
กลางนภา     เมฆขยับ     เข้าจับจอง
เป็ดร่ำร้อง  ท้าไก่ขัน...ประชันกลอน
            
๐ปรัชญา   ความพอดี   เลี้ยงชีวิต
เป็นแนวคิด  ดีงามใน   สมัยก่อน
แต่บัดนี้     สิ่งเหล่านั้น  เริ่มสั่นคลอน
คนรุ่มร้อน   หลงเพลิน จนเกินเลย !ฯ

                                  อริญชย์:วัยรุ่นร่อนเร่ผจญภัย
                             ๒๙/๑๑/๒๕๕๔                               




 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เสียงบรรเลงเพลงดังกังวานก้อง
ท่วงทำนองเนื้อหาพาหนวกหู
แสงสีสันวันนี้ที่มองดู
ช่างหดหู่ผู้คนป่นเปไป

เสียงรถยนต์แล่นผ่านเมื่อวานนั้น
ทำเอาฝันยันเช้าเฝ้าไฉน
จนเวียนหัวตัวร้อนวอนด้วยใจ
เมืองวิไลใยป่วนให้ปวนแปร

แม้ผักหญ้าพืชผลจนใบไม้
เป็นพิษภัยใครกันนั้นแยแส
ทำนิ่งนิ่งทิ้งไปไม่ดูแล
ให้เป็นแผลแท้นักปักดวงใจ

กลิ่นควันพิษริดรอนป้อนเข้าสู่
ขอวอนผู้รู้ความช่วยถามไถ่
ขออากาศบริสุทธิ์จุดภายใน
ส่งสดใสไหลผ่านนานเท่านาน

เพียงหนึ่งครั้งหลังจากนี้ที่ร้องขอ
เพียงเกิดก่อรอหวังกำลังสาน
เพียงอยากให้บ้านเมืองเรืองตำนาน
เพียงขับขานผ่านกลอนวอนจากใจ

พระอาทิตย์อัสดง

* มองหาธรรมชาติเมื่อครั้งก่อนที่ยังเขียวขจี *

[อริญชย์]

      ๐ย.ว.ค.๐

ย
๐อย่าเหยียดหยามน้ำใจคนใครอื่น
ยิ้มหยิบยื่นยับยั้งระวังผิด
โยนอาทรห่วงใยมอบให้มิตร
ยืมให้นิด อย่ามัวยืมทั่วไป
ว
๐ไว้วางใจ ใช่ว่าคอยด่าผัว
โวยวายทั่วเสียจนเกินทนไหว
ว้าก!ไม่หยุดลืมค่าแห่ง “อภัย”
ผัวหวั่นใจ ก็หนีไร้วี่แวว
ค
๐ควรไม่ควรผิดถูกคอยปลูกฝัง
คิดคลุ้มคลั่งบ้าบิ่นอาจกินแห้ว
ใครอยู่กับเนื้อทองคงต้องแจว
เพราะคล่องแคล่วแก้วตาคือด่าคน! ฯ

                      อริญชย์
                 ๒๙/๑๑/๒๕๕๔


 

[อริญชย์]

      ๐ถามข่าวนกแซงแซว๐

๐ “นกแซงแซว” พลัดพรากไปจากถิ่น
ก่อนเคยบินเริงร่าตามป่าเขา
หางบ่วงแฉกแยกไปเด่นไม่เบา
วันนี้เจ้าโบยบินไปถิ่นใด

๐ดอกรักบานพร่างพรายดูคล้ายเศร้า
กิ่งสะเดาคอยท่าเจ้ามาใกล้
สาบเสือยังโอนเอนระเนนไกว
หลายนกไพรเหินลอยเฝ้าคอยมอง

๐ก่อนนี้เจ้ามั่นหมายอยู่ชายป่า
ร้องเริงร่าบินไปเสียงใสก้อง
โฉบลงจับเรียงรายข้างฝาย,คลอง
วันนี้นองน้ำตาอยู่ฟ้าใด

๐นกเอี้ยงโมงจับเจ่ารอเจ้าอยู่
นกคัดคูคร่ำครวญจิตหวนไห้
นกกางเขน นกกาฮัง ระวังไพร
ต่างถามไถ่รอแข่งเสียงแซงแซว

๐หรือเจ้าบินสู่เมืองอันเรืองรุ่ง
จึงลืมทุ่งรวงทอง ละอองแก้ว
หรือเจ้าบินหลงทางไปต่างแนว
ลืมทิวแถวบ้านไพร ดั่งใครลืม!ฯ

                           อริญชย์
                ปรับปรุงแก้ไข ๔/๒/๒๕๕๔

<iframe title="YouTube video player" class="youtube-player" type="text/html" width="480" height="390"src="

<a href="http://www.youtube.com/v/srX9hXqM-8I&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/srX9hXqM-8I&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

" frameborder="0"></iframe>



รูป "นกแซงแซว"

http://www.google.co.th/imgres?q=%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%8B%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%8B%E0%B8%A7&hl=th&sa=X&biw=1280&bih=578&tbm=isch&prmd=imvns&tbnid=2hVEVlCzLi3h3M:&imgrefurl=http://www.magnoliathailand.com/webboard/index.php%3Ftopic%3D6226.0&docid=PhtWy0dpw2ft3M&imgurl=http://www.magnoliathailand.com/webboard/index.php%253Faction%253Ddlattach%253Btopic%253D6226.0%253Battach%253D71493%253Bimage&w=450&h=800&ei=vhHbTte7GdDIrQec0u3XDQ&zoom=1&iact=hc&vpx=439&vpy=157&dur=1687&hovh=300&hovw=168&tx=82&ty=256&sig=104937739799313096541&page=2&tbnh=164&tbnw=102&start=25&ndsp=11&ved=1t:429,r:1,s:25

 

[อริญชย์]

     ๐ดั่งมนต์เสกสรรสวรรค์ไพร๐

๐"เขียดขาคำ"ฮัมเพลงครื้นเครงนัก
กล่อมทุ่งรักตั๊กแตนเพื่อนแฟนคลับ
จักจั่นป่าพร้อมเพรียงขึ้นเสียงรับ
จิ้งหรีดขับเพลงหวานกล่อมบ้านไพร

๐กระเต็นบินเลาะธารผสานเสียง
กาเหว่า,เอี้ยง รำพันประชันไก่
นกกางเขนบรรเลงครื้นเครงใจ
น้ำค้างใสแวววาวพร่างพราวตา

๐แสงแดดอ่อนพวยพุ่งยามรุ่งเช้า
เหนือทุ่งข้าว แมลงปอบินรอท่า
วัวควายเรียงรายออกจากคอกมา
เลาะเล็มหญ้าขึ้นปริ่มอยู่ริมธาร

๐แมงตับเต่าแหวกว่ายตามสายน้ำ
ปีกเงางามดำขลับเหมือนกับถ่าน
วาดลวดลายบุกเดี่ยวอย่างเชี่ยวชาญ
สวมบทพรานไล่ล่ากัดปลากิน
         
๐ปลาช่อนรู้ถึงพิษภัยว่ายไปต่อ
เหล่าปลาหมอใจกล้ากินบ้าบิ่น
ถูกเหยื่อเบ็ดหย่อนมาน้ำตาริน
กระแด่วดิ้นลำบากเพราะปากตน

๐ทั้งหมดเริ่มแต่เดือนหกฝนตกใหม่
เห็ด,หน่อไม้งอกมาเมื่อหน้าฝน
หลากพืชพรรณบุปผาแย้มน่ายล
เป็นดั่งมนต์เสกสรรสวรรค์ไพร   ฯ

                             อริญชย์


"เขียดขาคำ"

โคนขาจะมีสีเหลืองทอง (คำ=ทองคำ)
http://www.google.co.th/imgres?q=%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%94%E0%B8%82%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B9%8D%E0%B8%B2&um=1&hl=th&sa=N&biw=1280&bih=578&tbm=isch&tbnid=VwyFcmsWSNvwsM:&imgrefurl=http://www.biogang.net/biodiversity_view.php%3Fmenu%3Dbiodiversity%26uid%3D7962%26id%3D80250&docid=0O75B185116gjM&imgurl=http://www.biogang.net/upload_img/biodiversity/biodiversity-80250-1.jpg&w=500&h=366&ei=JSbsTuCLIonyrQeM04T2CA&zoom=1&iact=rc&dur=625&sig=106463317620869428252&page=2&tbnh=164&tbnw=230&start=18&ndsp=9&ved=1t:429,r:2,s:18&tx=155&ty=78



 

[อริญชย์]

                ๐หอมกลิ่นนาข้าว๐

๐หอมดินกลิ่นนาข้าว….หมอกนวลขาวน้ำค้างใส
นกบินทะยานไป……...เหนือทุ่งหญ้าเพื่อหากิน
เสียงเพลงจิ้งหรีดร้อง…ท่วงทำนองพาถวิล
ปูไต่ตามโคลนดิน…….สายวาริน หอย ปู ปลา
๐พืชผักยอดอวบอิ่ม…..น่าลองลิ้มแห่งบ้านนา
กระถิน บุ้ง พุทรา……...ขึ้นสะพรั่งริมฝั่งธาร
ดอกไม้หลากสีสวย…...ริมลำห้วยแย้มสีหวาน
อู่ข้าวไทยมานาน……...เหนือ อีสาน ใต้ ภาคกลาง
๐ครรลองคนท้องทุ่ง…..ร่วมผดุงไทยทุกทาง
ทำงานเหงื่อโทรมร่าง….ก็รักถิ่นแผ่นดินไทย
ในน้ำมีปูปลา………......ในทุ่งนามีข้าวไหว
เกลียดชังกันทำไม……..เราเกิดถิ่นแผ่นดินเดียว! ฯ

                                      อริญชย์
                                 ๒๓/๑๒/๒๕๕๔