ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

กำลังใจ…ในสายธาร
....................

นั่งเหม่อมองน้ำไหลไปอ้อยอิ่ง
ขณะที่ละทิ้งสิ่งอาศัย
เพื่อลำเลียงเพียงหาความอาลัย
ปรากฏในสายตา ทุกนาที

ก่อนรำพึงรำพันถึงวันพราก
น้ำไหลหลากจากท่อรอกันหนี
ไม่สามารถทนอยู่เรารู้ดี
ความบกพร่องหมองศรี มีที่มา

หากมนุษย์ รู้คิดรับผิดชอบ
อยู่ในกรอบแน่วแน่แก้ปัญหา
ไม่เยื้อแย่งแข่งกันใช้ปัญญา
ไม่หลงในศรัทธา ค่าวัตถุ

คงไม่มีบททดสอบเพื่อปลอบปลุก
เกิดจากทุกแววตามาสาธุ
พร้อมเสบียงแบ่งปันเตรียมบรรจุ
ไม่ใช่เพื่อการบรรลุ แต่ทุเลา

เพียงร่วมด้วยช่วยกันวันย่ำแย่
อย่ายอมแพ้ชะตาเวลาเหงา
มีหัวใจไม่หวั่นเพื่อบรรเทา
ช่วยให้หายโศกเศร้า เฝ้าดูแล

ความห่วงใยไม่ห่างกระจ่างชัด
ปฏิบัติหยัดยืนฝืนกระแส
แม้ความหวังรำไรไม่อ่อนแอ
อย่ายอมแพ้ชีวิต พิชิตมัน!

…………………....
ขอบคุณภาพจาก en.mahidol.ac.th
 

[--ณัชชา--]

น้ำที่ล้นหลากไหลไร้ขอบเขต
ทุกข์ทเวศน์เภทภัยไม่สุขสันต์
บ้าน ถนนพังยับรับไม่ทัน
ทุกข์มหันต์ถ้วนทั่วทุกตัวคน

แต่ยังมีน้ำใจที่ไหลหลาก
ซับน้ำตาผู้ยากจากทุกหน
ธารน้ำใจมากมายกว่าสายชล
ไหลรินล้นช่วยผองพี่น้องเรา

--natcha--

 

[แม่ค้าหน้าหวาน]

~โถมถั่ง...อีกครั้งแล้ว~

๏ น้ำตาคนหลั่งไหลไปทั่วถิ่น
ทั้งผืนดินน้ำซัดสะบัดไหว
สายธาราผ่านล่องนองกรุงไกร
โถมถั่งใส่ทั่วหล้าดั่งบาดาล

๏ กระแสสินธ์โกรธเคืองเรื่องใดฤา
แม้นว่าคือโทษทัณฑ์หวั่นล้างผลาญ
อย่าทำร้ายชีวิตปลิดวิญญาณ
ให้รอนรานยากเร้นเช่นนี้เลย

๏ เหล่าประชาหม่นหมองน้ำนองหน้า
ชลหลากมาทุกสิ่งเกินนิ่งเฉย
วอดมลายหายสูญอาดูรเอย
เกินจะเอ่ยคำถ้อยร้อยรำพัน

๏ ทุกผู้ชนทนร่ำระกำร้อง
น้ำตานองเทวษทั้งเขตขัณฑ์
เมื่อ-นทีเคลื่อนถมจมจาบัลย์
เกินจะกลั้นรั้นสายนัยนา

๏ ขอเถิดฟ้าการุญอย่าขุ่นข้อง
สุดสยองร้องลั่นขวัญผวา
โคลนถล่มจมพังทั้งพารา
อนิจจาฟ้าโกรธพิโรธใด

๏ วันนี้ฟ้าเอาคืนเกินกลืนกล้ำ
พิบัติภัยตอกย้ำระส่ำไหว
หยุดความเศร้าโศกาและอาลัย
ที่เอ่อไหลท่วมท้นจมล้นธาร

~แม่ค้าหน้าหวาน~

ขอขอบคุณภาพสวยๆจาก Internet ค่ะ

[Charlie]

แม้ธาราท่วมขังดังสมุทร
จนมนุษย์จมหายกับสายสินธุ์
เมื่อมวลน้ำหลากมาน้ำตาริน
เปี่ยมว่าสิ้นชีพวางกลางสายชล

ทั้งเรือกสวนไร่นาพาเสียหาย
อีกวัวควายไก่หมูดูสับสน
วิ่งหนีน้ำอุตลุดสุดวกวน
รวมผู้คนอพยบขอหลบภัย

ต้องสิ้นเนื้อประดาตัวท่วมหัวหนี้
ทรัพย์ที่มีก็สูญตามสายน้ำไหล
เพียงหวังรอเยียวยาหาจากใคร
จะชดใช้ให้คืนเพื่อขื่นคลาย

นั่งมองน้ำช้ำใจไร้สิ่งหวัง
ต้องภิณฑ์พังทั้งชีวิตมิดจุดหมาย
สู้ลำบากตรากตรำทำแทบตาย
แต่สุดท้ายเมื่อน้ำมาข้าหมดตัว