แม้หนทางห่างไกลจนสุดฟ้า
ไม่อาจมากั้นขวางความคิดถึง
ห่างเพียงกายหัวใจคิดคำนึง
เฝ้ารำพึงถึงเธอไม่เว้นวัน
ไกลกันมากคนละฟากของขอบฟ้า
ในสัญญาสองเราไม่แปรผัน
ยังคงรักมากล้นความผูกพัน
เหมือนเรานั้นใกล้กันแค่เอื้อมมือ
ความทรงจำสองเรายังเก็บไว้
ในหัวใจมั่นคงและยึดถือ
แหวนวงนั้นยังอยู่ในนิ้วมือ
กับลายสือขีดเขียนยังฝังใจ
ภาพของเรายังอยู่ในที่เก่า
เฉกเช่นเราไม่ห่างกันไปไหน
รักของเราเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป
ทั้งดวงใจเรามีกันและกัน
ขอบเขตกาลเวลาใช่จะกั้น
ให้ความรักเธอฉันนั้นเปลี่ยนผัน
แต่มันกลับย้ำเตือนความผูกพัน
ให้เรานั้นคิดถึงกันเป็นทวี
แม้จะนานเท่าไรไม่อาจรู้
ฉันจะอยู่รอเธอไม่หน่ายหนี
วันวันนั้นสักวันมันต้องมี
คือวันที่สองเราได้พบกัน
วันนั้นจะเป็นวันดีที่สุด
กาลเวลาจะหยุดเธอกับฉัน
เราทั้งสองมีใจดวงเดียวกัน
สานสัมพันธ์กันไว้ในสัญญา
ฃฉันจะได้บอกรักเธออีกครั้ง
ให้เธอฟังอีกทีนะเธอจ๋า
เราไกลกันไม่รู้กี่เวลา
แต่เหมือนว่าฉันรักเธอมากกว่าเดิม
สิตางศุ์
๐๓๑๑๒๕๕๔
