ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

<a href="http://www.youtube.com/v/oIS-_LXqiuI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/oIS-_LXqiuI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

รักซ้อน ซ่อนใจ

โอ้เจ้าดอกรักเอ๋ยเคยบานชื่น
ชูช่อรื่น สีขาว พราวไสว
งามพิสุทธิ์ เกินค่ากว่าอื่นใด
ดอกรักร้อยมาลัย คล้องใครกัน

โอ้เจ้าดอกรักเอ๋ย ที่เลยล่วง
สุดแสนห่วง เจ้าช้ำ ซ้ำโศกศัลย์
เป็นรักซ้อน ย้อนทรวง บ่วงจาบัลย์
ดอกรักนั้น บานเมื่อสาย...จวนใกล้โรย

สายลมล่อง หยอกล้อ ช่อดอกรัก
กลัวกลีบเจ้า ร่วงหัก คราวแห้งโหย
บานเมื่อสาย กลายซ้อน นอนโอดโอย
น้ำตาโปรย...โรยริน ...ดวงจินต์ตรม

คือ...รักหนึ่ง แอบซ่อน ร้าวรอนนัก
เปรียบดอกรัก กลีบซ้อน ตอนขื่นขม
เป็นรักซ้อน ซ่อนใจ ในอารมณ์
ต้องฝืนข่ม ระทมท้อ...ยากต่อเติม

เป็นเพียง ดอกรักซ้อน บานตอนสาย
สิ้นกลิ่นอาย คลายหวาน จะสานเพิ่ม
เพลงพรหมแผ่ว ผ่านผัน คือฝันเดิม
ดอกรักเริ่ม ร่วงช้ำ...ทิ่มตำทรวง

ไม่อาจปอง ครองใจ ไว้เพียงหนึ่ง
ไม่อาจซึ้ง เชยชิด ดั่งคิดห่วง
ไม่อาจยื้อ แย่งเขา เพื่อเราควง
ไม่อาจท้วง ล่วงล้ำ คำสัญญา....


“สุนันยา”

[มานพ]

แม้ดอกรักบานซ้อนตอนเช้าสาย
ยังไม่คลายสิ้นกลิ่นถวิลหา
แม้วันคืนหมุนไวไม่หวนมา
ไม่ร้างลาหรอกสาวจงเข้าใจ

ยังใฝ่ปองครองใจไว้เพียงหนึ่ง
ยังสุดซึ้งชื่นเชยเคยชิดใกล้
มิอาจลืมดวงแดแม้อยู่ไกล
ยังคลั่งไคล้ขวัญยืนชื่นกมล

[sunthornvit]

                       เสียดายด้วย  ดอกรัก  จักเหี่ยวเฉา
                    จึ่งนงเยาว์  รำพึง  คะนึงหา
                    พลันหลงลืม  อาลัย  คนไกลตา
                    เขารอ"ย่า"  อยู่นะ  ใช่จะลืม

                       

[สุนันยา]

แม้ดอกรักบานซ้อนตอนเช้าสาย
ยังไม่คลายสิ้นกลิ่นถวิลหา
แม้วันคืนหมุนไวไม่หวนมา
ไม่ร้างลาหรอกสาวจงเข้าใจ

ยังใฝ่ปองครองใจไว้เพียงหนึ่ง
ยังสุดซึ้งชื่นเชยเคยชิดใกล้
มิอาจลืมดวงแดแม้อยู่ไกล
ยังคลั่งไคล้ขวัญยืนชื่นกมล

เป็นเพียงเงา เศร้าซ้อน คอยอ้อนฝาก
ความรักจาก ดวงใจ ใต้เวหน
หรือเทพไท้ ใดแสร้ง แกล้งเล่นกล
ให้ต้องทน กับเจ็บ ที่เก็บนาน

ทำได้เพียง รักเร้น เล่นซ่อแอบ
มันเจ็บแปลบ ที่ใจ เกินไขขาน
กลีบรักซ้อน ก่อปม ตรมร้าวราน
ทรมาน เกินรับ ปรับดวงใจ...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

                       เสียดายด้วย  ดอกรัก  จักเหี่ยวเฉา
                    จึ่งนงเยาว์  รำพึง  คะนึงหา
                    พลันหลงลืม  อาลัย  คนไกลตา
                    เขารอ"ย่า"  อยู่นะ  ใช่จะลืม

                       

เพราะว่าต้อง รอนาน พาลเหี่ยวเฉา
คงไร้เงา ดอกรัก จนยากปลื้ม
กลีบรักซ้อน คงหาย หรือใครยืม
รักอึมครึม แทรกซ้อน ตอนร่วงโรย...

"สุนันยา"