ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

"ปรับทุกข์...กับเงา"


ดาราราย ฉายแสง แห่งเวหน
แต่..กมล สุดเหงา เศร้าหนักหนา
เพราะหัวใจ ยังไร้ ใครเยียวยา
จากอาการ อ่อนล้า คราเดียวดาย

ดาวระยิบ วิบไหว ที่ปลายฟ้า
อยากบอกดวง ดารา ค่ามากหลาย
มีใครหนึ่ง ซึ่งเหงา เข้าเยี่ยมกราย
มีเพียงเงา มั่นหมาย ไร้คนแล

ไม่มีใคร เคียงข้าง ช่างว่างเปล่า
ชีวิตเอย อับเฉา ร้าวใจแย่
คู่ปรับทุกข์ คือเงา เศร้าดวงแด
คงได้แต่ ทดท้อ ต่อเวลา

มีเพียงดาว ดวงน้อย ที่ลอยคว้าง
เป็นเพื่อนยาม อ้างว้าง กลางเวหา
ขอฝากใจ ไปอ้อน วอนดารา
ที่อยู่บน ฟากฟ้า มาปลอบใจ

อยากมีใคร เฝ้าหวง และห่วงหา
คอยปลอบขวัญ แก้วตา คราหวั่นไหว
อยากอิงแอบ แนบชิด สนิทใน
อยู่เคียงใกล้ เชยชิด พิศชมจันทร์

ฝาก ดาวน้อย ร้อยใจ ไว้เพียงหนึ่ง
ฝาก ทุกถ้อย คำซึ้ง ตรึงใจฝัน
ฝาก ความรัก จากห้วง ดวงชีวัน
ฝาก สวรรค์ นำชัก รักมาเคียง...


"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

อรุณรุ่งดูเงาเราแสนเศร้า
ช่างเงียบเหงาเร้าอารมณ์ตรมในเสียง
อยากยลยินพิณกล่อมหลอมความเรียง
ยลสำเนียงเพรียกพร่ำซ้ำกล่อมใจ

อุษาสางพรางบ่ายหายเหนื่อยคล้อย
ชิงช้าห้อยคอยลมพรมพริ้วไหว
เเกว่งชิงช้าน่านึกถึงคนไกล
ฉันฝันใฝ่ใคร่หามาตามเธอ

ฉันเหงาเงียบเฉียบลมขมตรมหน้า
จันทร์ส่องหล้าพาจิตพิศเสมอ
เห็นแสนจันทร์พลันส่องเงาเราเบลอ
ให้คอยเก้อเมอเศร้าเคล้าลมเย็น

นภาลาความมืดคืนเศร้าสร้อย
ดาราคล้อยห้อยหย่อนผ่อนให้เห็น
สิ้นแสงหล้าพร่าส่องปองจันทร์เพ็ญ
ช่างทุกข์เข็ญเป็นรอหนอคนคียง

[น้ำผึ้ง]

ดาราน้อยร้อยเรียงเคียงเวหา
สุขนักหนาครายลยามคนเหงา
ด้วยหัวใจไร้ยามาบรรเทา
จึงต้องเศร้าเฝ้าอยู่ผู้เดียวดาย

ดาวกระพริบริบหรี่ที่บนฟ้า
อยากบอกว่าล้าเลื่อยเหนื่อยเหลือหลาย
มิเห็นใครใฝ่ปองย่องเยี่ยมกราย
เพียงแค่ชายตาแลแม้แต่เงา

ทั้งซ้ายขวาข้าช่างดูว่างแท้
ไร้คนแคร์เอาใจได้แต่เศร้า
ยามทุกข์ร้อนมิถอนผ่อนบรรเทา
โอ้อกเราเศร้าสลดทดท้อทรวง

มีเพียงดาวสกาวแสงมิแรงจ้า
ดุจมิตรามาเย้าเฝ้าคอยหวง
ช่วยสาดส่องผ่องจิตชิดแดดวง
จากแดนสรวงฟากฟ้ามาปลอบใจ

อยากมีรักสักคราวนะดาวเอ๋ย
อยากชื่นเชยชมขวัญวาบหวั่นไหว
อยากแอบอิงพิงพักสลักใน
ห้องหทัยใคร่สมภิรมย์ปอง

ฝากดาราหาคู่ชื่นชู้ข้า
ฝากจันทราแสงนวลชวนชนผอง
ฝากฟากฟ้าพาใครให้มาจอง
เป็นคู่ครองรักแท้..ใช่แค่เงา

พญาเมา

[yaguza]

<a href="http://www.youtube.com/v/VAww-Vft-u4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/VAww-Vft-u4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอขอบคุณ ดาวเดือน ที่เกลื่อนฟ้า
เป็นเพื่อนข้า ยามที่มี ความเหงา
มีเจ้าอยู่ คู่นภา มานานเนาว์
เหมือนคอยเฝ้า ดูข้า เวลาตรม

ข้าเคยอยู่ ของข้า มาแต่ก่อน
ผ่านหนาวร้อน ผ่านทุกข์ ผ่านสุขสม
สารพัน ปัญหา ไม่ปรารมณ์
ความระทม มีบ้าง ก็บางที

มีจันทร์เพ็ญ เด่นลอย คอยเป็นเพื่อน
ดาราเกลื่อน ระยับ สลับสี
มีความสุข ทุกครา ยามราตรี
มิเคยมี ความเหงา เข้าสุมทรวง

จนกระทั่ง ข้านี้ มีความรัก
ถูกศรปัก กลางจินต์ ถวิลหวง
ช้ำกมล จนแย่ ทั้งแดดวง
ใจกลวงกลวง มีรักล้น จนท้นใจ

จนบัดนี้ จึงรู้ซึ้ง ถึงความเหงา
อยากบอกเจ้า ว่าข้า ล้าแค่ไหน
รู้ทั้งรู้ หมดหวัง ยังอาลัย
ทำฉันท์ใด เล่าหนอ ท้อเหลือเกิน

......ยากูซ่า......

[สุนันยา]

อรุณรุ่งดูเงาเราแสนเศร้า
นภาลาความมืดคืนเศร้าสร้อย
ดาราคล้อยห้อยหย่อนผ่อนให้เห็น
สิ้นแสงหล้าพร่าส่องปองจันทร์เพ็ญ
ช่างทุกข์เข็ญเป็นรอหนอคนคียง

พิมพ์วาส"

เป็นความเหงา ทับถม ที่ตรมแต้ม
เหมือนเดือนแรม แซมเศร้า คราวสิ้นเสียง
สิ้นสำนวน ชวนซึ้ง รำพึงเพียง
คำร้อยเรียง รินรส พจนา

เพ้อกับเงา คราวหงอย ใจลอยเลื่อน
มองดาวเดือน  เคลื่อนไกล ใจห่วงหา
ดูรนัก รักไย ไกลลับลา
เสน่หา อาลัย ใครเขาลืม

ปรับทุกข์อยู่ กับเงา เศร้าอดสู
ทุกฤดู ไฉน ไร้คนปลื้ม
รักเอ๋ยรัก อยู่ไหน ใคร่ขอยืม
อยากด่ำดื่ม ด้วยบท สะกดใจ

แล้วขับไล่ ความเหงา ที่เข้าสุม
ด้วยรักรุม กุมก่อ ความท้อไหว
 ไม่ต้องมา ปลอบปลุก ทุกข์ร่ำไป
มีรักร้อย มาลัย คล้องในจินต์

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ดาราน้อยร้อยเรียงเคียงเวหา
สุขนักหนาครายลยามคนเหงา
ด้วยหัวใจไร้ยามาบรรเทา
จึงต้องเศร้าเฝ้าอยู่ผู้เดียวดาย

ดาวกระพริบริบหรี่ที่บนฟ้า
อยากบอกว่าล้าเลื่อยเหนื่อยเหลือหลาย
มิเห็นใครใฝ่ปองย่องเยี่ยมกราย
เพียงแค่ชายตาแลแม้แต่เงา

ทั้งซ้ายขวาข้าช่างดูว่างแท้
ไร้คนแคร์เอาใจได้แต่เศร้า
ยามทุกข์ร้อนมิถอนผ่อนบรรเทา
โอ้อกเราเศร้าสลดทดท้อทรวง

มีเพียงดาวสกาวแสงมิแรงจ้า
ดุจมิตรามาเย้าเฝ้าคอยหวง
ช่วยสาดส่องผ่องจิตชิดแดดวง
จากแดนสรวงฟากฟ้ามาปลอบใจ

อยากมีรักสักคราวนะดาวเอ๋ย
อยากชื่นเชยชมขวัญวาบหวั่นไหว
อยากแอบอิงพิงพักสลักใน
ห้องหทัยใคร่สมภิรมย์ปอง

ฝากดาราหาคู่ชื่นชู้ข้า
ฝากจันทราแสงนวลชวนชนผอง
ฝากฟากฟ้าพาใครให้มาจอง
เป็นคู่ครองรักแท้..ใช่แค่เงา

พญาเมา

แม้ดวงดาว พราวใส ประกายผ่อง
สาดแสงส่อง คราวที่ ฤดีเหงา
เหมือนเป็นเพื่อน ปลอบปลุก ทุกข์บรรเทา
ยามที่เรา ขาดใคร ไว้คอยเคียง

รุงทิวา สว่าง พร่างแสงใส
วิหคไพร โบยบิน ไม่สิ้นเสียง
แต่ว่าเรา โศกซับ รับสำเนียง
ได้แต่เอียงซบเงา ที่เคล้าคลอ

สุขอยู่ไหน หมายคว้า มาสนอง
มีแต่เหงา เข้าครอง อยู่ห้องหอ
สลับคู่ น้ำตา มาพะนอ
ได้แต่รอ คำรัก มาพักใจ

อยู่กับเงา ระทม ที่ถมทับ
คอยกำชับ สะกด บทอ่อนไหว
เตือนสำนึก เรานี้ ไม่มีใคร
ที่ชิดใกล้ มอบสุข ทุกคราคอย

มองดูดาว บนภา ขอบฟ้าก้วาง
เคยอ้างว้าง ไหมเล่า คราวหล่นผล็อย
ใครช่วยซับ น้ำตา คราดาวลอย
เคยบ้างไหน เหงาหงอย ลอยซานซม

ดาวคงตอบไม่ได้ เพราะไม่รู้
เห็นดาวู่ พร่างพราย ได้สุขสม
คนอ่อนล้า อยู่กับเงา ร้าวตรอมตรม
เคล้าสายลม เย็นเยือน ..เป็นเพื่อนกัน..

"สุนันยา"