ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥หทัยกาญจน์♥]

มองแบบครูคือบทเรียน

มองต้นไม้ใบหญ้า
มองธาราปลาแหวกว่าย
มองฝนหล่นพร่างพราย
มองถุงทรายชายระเบียง

มองนกที่ผกผิน
มองเครื่องบินยินแค่เสียง
มองเรือเอื้อสำเนียง
มองคนเถียงเคียง”ทะเลาะ"

มองควายชายถนน
มองคำบ่นคนติดเกาะ
มอง”ข้าวคราวจำเพาะ”
มองปากเปราะฉอเลาะกัน

มองมุงถุงยังชีพ
มองจับจีบกลีบเป็นชั้น
มองของกอง”แบ่งปัน”
มองโจษจันนั่น”น้ำใจ”

มองเสื้อเสื่อต่างสี
มองทีวีมีเรื่องใหญ่
มองย้อนละครไทย
มองเห็นไหม?ว่า”ไม่มี”

มองหลังครั้งวิบัติ
มองคลื่นซัดพัดทุกที่
มองแล้วแก้วว่าดี
มองชีวีนั้นมีธรรม

มองปลงคงดวงจิต
มองชีวิตคิดสูงต่ำ
มองเห็นเช่นเวรกรรม
มองเตือนย้ำจำจนตาย

มองฟ้าคราหลังฝน
มองยอดสนบนทางสาย
มองลมพัดห่มทราย
มองวัวควายชายไถ่นา

มองฉัน “สันติสุข”
มองปลอบปลุกไฟลุกจ้า
มองแสงแจ้งนัยน์ตา
มองปัญหาพาก้าวเดิน

มองนึกอนาคต
มองปรากฎบทสรรเสริญ
มองฝันนั่นจำเริญ
มองเพลิดเพลิน"เผชิญมัน"

มองว่า"ศรัทธา"แกร่ง
มองเห็นแสงแจ้ง"สุขสันต์"
มองเพ็ญเด่นคืนจันทร์
มองตะวันฉันว่า”ผ่าน”

มองจำธรรมชาติ
มองแล้ววาดปาดลงสาส์น
มองโลกโศกจดจาร
มองวันวารจนวันนี้

มองไกลในโลกหล้า
มองนภาฟ้าเปลี่ยนสี
มองหมึกหม่นฤดี
มองว่ามี"สีชมพู"

มองรักประจักษ์แจ้ง
มอง"ฟ้าแดง" "ฟ้าเหลือง"อยู่
มองคำย้ำพรั่งพรู
"มองแบบครูคือบทเรียน"

หทัยกาญจน์
๒๘ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๔

[พิมพ์วาส]

พิศทุ่งท้องสีทองรองอร่าม
พิศทุ่งงามสวยสดจดจำไหว
พิศแม่น้ำลำธารผ่านยาวไกล
พิศห้องใจให้รู้ดูให้เป็น

แลปักษาเริงร่อนผ่านไวเพื่อ
แลคลุมเครือเถาวัลย์พันให้เห็น
แลท้องทุ่งสายลมลู่ฉ่ำเย็น
แลให้เน้นจากใจใคร่เป็นครู

ดูก็รู้นภาฟ้างามสวย
ดูระรวยฟ้าครามมิอดสู
ดูให้แท้พิศให้แม้นใช้ในรู
ดูให้รู้ให้แจ้งแห่งเที่ยงธรรม

มองความดีครูบาท่านสอนสั่ง
มองให้หวังเห็นแสงใช้พูดขำ
มองให้รู้ดูให้แจ้งให้ถึงกรรม
มองจดจำแจ้งไว้สิ่งดีๆ
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

“มองของฉัน”

มองหนทางสรรค์สร้างวางแนวคิด
มองชีวิตชีวันอันสดศรี
มองโลกหล้าพื้นนภาปฐพี
มองมุมนี้ “มองของฉัน” ฝันงดงาม

มองเหตุการณ์,สถานการณ์ผ่านแปรเปลี่ยน
มองโศกเศร้าเฝ้าเวียนเพียรซักถาม
มองสัตว์โลก”สัจธรรม”คำนิยาม
มองให้รู้ดู”ความ ธรรมดา”

มองฟ้าหมองครอบครองจ้องทำร้าย
มองเกิดแก่เจ็บตายคล้ายห่วงหา
มองทุกข์นี้ที่มีสาส์นม่านน้ำตา
มองสะสมคมวิชาตำราเรา

มองเฉกเช่นบทเรียนเพียรสั่งสอน
มองไว้ย้อนอยากรู้เป็นครูเขา
มองให้เห็นเช่นความหวังครั้งวัยเยาว์
มองความเศร้าโศกา “ว่า เรื่องจริง”

หทัยกาญจน์

[พิมพ์วาส]

พิศให้เที่ยงธรรมนำแสดงส่อง
พิศเห็นพ้องความดีไม่ไหวติง
พิศจดจ้องไม่ล่วงจิตประวิง
พิศให้พริ้งเพริศแพร้วธรรมแสดง

พิศเห็นแจ้งความดีมีคุณค่า
พิศให้ว่าความดีที่ส่องแสง
พิศให้รู้ส่องจิตคิดปรวนแปรง
พิศเห็นแจ้งความจริงสัจธรรม

พิศดูตัวให้เลิกการทำชั้ว
พิศการมั่วกระทำซ้ำถลำ
พิศเห็นแจ้งรู้แท้แก่บ่วงกรรม
พิศกระทำให้ดีมีแสงธรรม