ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

‎"คิดถึง"

รินร่ำ...ฉ่ำถ้อย ...เรียงร้อยผ่าน
เพลงกานท์....ชื่นมาน...ผสานสม
รักแท้....แพ้ใจ...ใครซานซม
คำคม...พรมพลิ้ว...เป็นทิวทาง

เอื้อนเอ่ย...เผยห่วง...ทุกช่วงใฝ่-
คะนึง...อาลัย...ใครเมินหมาง
อาทร...วอนพิศ..ดวงจิตนาง
ไม่จาง...จารจรด...ทุกหยดใจ

หวิวแว่ว...แผ่วเสียง....สำเนียงเศร้า
คลอเคล้า...คราวลม....พัดพรมไหว
ฝนโปรย....โหยหา...เมื่อลาไกล
ฝากใจ...ข้ามฟ้า...ฝ่าฝนริน

ส่งรัก...ตามสาย....พิรุณฉ่ำ
โปรยพร่ำ...ย้ำอยู่....ผู้ถวิล
ไกลห่าง....ดั่งนก...โผผกบิน
ดวงจินต์....แนบชิด....สนิทตรึง..

"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

คิดถึงซึ่งใคร...ใครคนหนึ่ง

คิดถึงซึ่งใคร...ใครคนหนึ่ง
แต่ก่อนกลอนซึ่ง...จึงชิดใกล้
วันวารสาส์นคำ...ร่ำเคียงใจ
เธอจากพรากไป...ที่ไหนกัน

หากอ่านผ่านพบ...สบคำเขียน
จากเด็กเล็กเรียน...เพียรหาฝัน
เคยคิดพินิจ...ลิขิตมัน
แห่งนี้มีฉัน...นั่นเพราะเธอ

คำรอขอโทษ..โกรธใครหรือ
อภัยอย่ายื้อ....คือเสนอ
ปล่อยวางข้างบ้าน...กานท์ละเมอ
อย่าปล่อยคอยเกลอ...ฉันเพ้อนาน

คิดถึงซึ่งใคร...ใครคนนั้น
ในคืนตื่นฝัน..อันแสนหวาน
เคยเรียงเคียงชิด...ติดต่อกานท์
กลอนนี้มีสาส์น...วานคิดถึง

หทัยกาญจน์
 

[น้ำผึ้ง]

คิดถึง..จึงจิ้ม..พิมพ์เพื่อพบ
เคยคบ..สบถ้อย..ร้อยคำขาน
เหมือนพราก..จากกัน..นั้นแสนนาน
เคยหว่าน..คำซึ้ง..ตราตรึงใจ
คอยท่า..พาที..วจีหวาน
ก่อนกาล..ผ่านมา..ได้ปราศรัย
สุขทุกข์..คลุกเคล้า..เศร้าหทัย
ห่วงใย..ให้ตอบ..ปลอบประโลม

พญาเมา

[พิมพ์วาส]

ส่งรัก...ตามสาย....พิรุณฉ่ำ
โปรยพร่ำ...ย้ำอยู่....ผู้ถวิล
ไกลห่าง....ดั่งนก...โผผกบิน
ดวงจินต์....แนบชิด....สนิทตรึง..

"สุนันยา"

ร่ายคำจินต์ รินถ้อย เรียงร้อยพจน์
พร่ำสลด  คดเคียว เที่ยวคิดถึง
ฝากใจรัก ปักใจฝัน ใคร่เร้ารึง
ให้หวงหึง พึงคิด จิตอ้อนวอน

ฝากลมวอน กอดหมอน ไปนอนทัก
ฝากเมฆปัก ถักหมอน วอนอักษร
ฝากปุยนุ่น ฉุดกระดาษ พาดเขียนกลอน
ฝากความร้อน ดวงอาทิตย์ พารำพึง
 

[สุนันยา]

คิดถึงซึ่งใคร...ใครคนหนึ่ง

คิดถึงซึ่งใคร...ใครคนหนึ่ง
แต่ก่อนกลอนซึ่ง...จึงชิดใกล้
วันวารสาส์นคำ...ร่ำเคียงใจ
เธอจากพรากไป...ที่ไหนกัน

หากอ่านผ่านพบ...สบคำเขียน
จากเด็กเล็กเรียน...เพียรหาฝัน
เคยคิดพินิจ...ลิขิตมัน
แห่งนี้มีฉัน...นั่นเพราะเธอ

คำรอขอโทษ..โกรธใครหรือ
อภัยอย่ายื้อ....คือเสนอ
ปล่อยวางข้างบ้าน...กานท์ละเมอ
อย่าปล่อยคอยเกลอ...ฉันเพ้อนาน

คิดถึงซึ่งใคร...ใครคนนั้น
ในคืนตื่นฝัน..อันแสนหวาน
เคยเรียงเคียงชิด...ติดต่อกานท์
กลอนนี้มีสาส์น...วานคิดถึง

หทัยกาญจน์

ถ้อยคำ ย้ำฝากให้จากจิต
เพียนิด ค่าล้ำ เป็นคำซึ่ง
ซึ้งทรวง บ่วงร้อย คอยคำนึง
ติดตรึง วาจา ค่าดวงใจ

สาส์นส่ง ตรงนี้มิห่าง
ปลายทาง จันทร์จิต พิศมัย
มอบวาง เคียงขวัญ มั่นหทัย
เก็บแนบ ทรวงใน ไม่ลืมเลือน

สำนวน อักษร เป็นกลอนขับ
ตอบรับ เคียงอยู่ ยังดูเหมือน
ดวงดาว พราวพร่าง อยู่ข้างเดือน
คอยเตือน ตามติด ชิดแนบเนา

มิทิ้ง ดวงจันทร์ ให้หวั่นไหว
ประคอง กันไว้ คลายหม่นเหงา
ขอเพียง แห่งกาล วันของเรา
แม้เศร้า แทรกซ้อน อย่าอ่นแอ...

"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

คิดถึง..จึงจิ้ม..พิมพ์เพื่อพบ
เคยคบ..สบถ้อย..ร้อยคำขาน
เหมือนพราก..จากกัน..นั้นแสนนาน
เคยหว่าน..คำซึ้ง..ตราตรึงใจ
คอยท่า..พาที..วจีหวาน
ก่อนกาล..ผ่านมา..ได้ปราศรัย
สุขทุกข์..คลุกเคล้า..เศร้าหทัย
ห่วงใย..ให้ตอบ..ปลอบประโลม

พญาเมา

คิดถึง..ชวนซึ้ง..คะนึงหา
ตรึงตรา..งามแจ้ง..ดั่งแสงโสม
คราเหงา..เย้าถ้อย..เหมือนลอยโคม
ชมโฉม..ดาวดวง..ห้วงราตรี

คืนย้อน..อ้อนคำ..ลำนำขาน
กล่าวกาล..หยอกยวน..นวลฉวี
รินรับ..อักษร..กลอนกวี
ด้วยถ้อย..วจี..ยังมีเรา..

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ส่งรัก...ตามสาย....พิรุณฉ่ำ
โปรยพร่ำ...ย้ำอยู่....ผู้ถวิล
ไกลห่าง....ดั่งนก...โผผกบิน
ดวงจินต์....แนบชิด....สนิทตรึง..

"สุนันยา"

ร่ายคำจินต์ รินถ้อย เรียงร้อยพจน์
พร่ำสลด  คดเคียว เที่ยวคิดถึง
ฝากใจรัก ปักใจฝัน ใคร่เร้ารึง
ให้หวงหึง พึงคิด จิตอ้อนวอน

ฝากลมวอน กอดหมอน ไปนอนทัก
ฝากเมฆปัก ถักหมอน วอนอักษร
ฝากปุยนุ่น ฉุดกระดาษ พาดเขียนกลอน
ฝากความร้อน ดวงอาทิตย์ พารำพึง
 

ฝาก ความรัก มากมาย ให้คืนหวน
ฝาก ชี้ชวน  ถ้อยพร่ำ ย้ำคิดถึง
ฝาก สานลม รำเพย เขนยคลึง
ฝาก คำหนึ่ง จากใจ ไม่ลืมเธอ

รัก ด้วยใจ บอกผ่าน ม่านสายฝน
รัก มากล้น กลั่นคำ นำเสนอ
รัก มีให้ แม้ไม่ ซึ้งเลิศเลอ
รัก มอบเธอ จากจิต นิจนิรันดร์..

"สุนันยา"

[anncry]

‎"คิดถึง"

รินร่ำ...ฉ่ำถ้อย ...เรียงร้อยผ่าน
เพลงกานท์....ชื่นมาน...ผสานสม
รักแท้....แพ้ใจ...ใครซานซม
คำคม...พรมพลิ้ว...เป็นทิวทาง

เอื้อนเอ่ย...เผยห่วง...ทุกช่วงใฝ่-
คะนึง...อาลัย...ใครเมินหมาง
อาทร...วอนพิศ..ดวงจิตนาง
ไม่จาง...จารจรด...ทุกหยดใจ

หวิวแว่ว...แผ่วเสียง....สำเนียงเศร้า
คลอเคล้า...คราวลม....พัดพรมไหว
ฝนโปรย....โหยหา...เมื่อลาไกล
ฝากใจ...ข้ามฟ้า...ฝ่าฝนริน

ส่งรัก...ตามสาย....พิรุณฉ่ำ
โปรยพร่ำ...ย้ำอยู่....ผู้ถวิล
ไกลห่าง....ดั่งนก...โผผกบิน
ดวงจินต์....แนบชิด....สนิทตรึง..

"สุนันยา"

[anncry]

ฝากฟ้าบอกไป
ถึงใครคนนั้น
คนเดียวที่ฉัน
คิดถึงเสมอ
ไม่ว่าอยู่ไหน
ใจให้เพียงเธอ
อยากให้รู้เสมอ
ฉันยังห่วงใย
เธอคงไม่รู้
ว่ามีฉันอยู่ไกลๆ
แต่อยากให้รู้ไว้
ว่ใจฉันนั้นยังคอย

[สล่าผิน]

คิดถึงเธอคนไกลใจฉันห่วง
ใจติดบ่วงรักเธอเพ้อพร่ำหา
กายอยู่ไกลไม่พบไม่สบตา
ส่งความคิดถึงมาหาทุกวัน

คิดถึงมากคนดีที่ไกลโพ้น
อยากตะโกนก้องฟ้าหาเธอนั่น
ว่าคิดถึงหนักหนาฟ้ามากัน
ให้เธอฉันห่างไกลใจรำพึง

ขอคนไกลได้รู้คนอยู่หลัง
ในภวังค์ส่งใจเพื่อไปถึง
ส่งรักงามตามไปใจคะนึง
รักสุดซึ้งคนไกลให้คร่ำครวญ

สล่าผิน

[รุ่งอรุณ]

ระยะทางห่างไกลไม่อาจกั้น
ทุกคืนวันคิดถึงคะนึงหวน
ใจกังวลคอยนึกระลึกทวน
ไออุ่นอวลรอบกายสายสัมพันธ์

มิอาจห้ามหัวใจมิให้คิด
แม้เพียงนิดก็ยากลำบากฉัน
เพียงคนเดียวเกี่ยวใจไว้ด้วยกัน
เธอคนนั้นไกลทางใช่ห่างใจ

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

[สุนันยา]

ฝากฟ้าบอกไป
ถึงใครคนนั้น
คนเดียวที่ฉัน
คิดถึงเสมอ
ไม่ว่าอยู่ไหน
ใจให้เพียงเธอ
อยากให้รู้เสมอ
ฉันยังห่วงใย
เธอคงไม่รู้
ว่ามีฉันอยู่ไกลๆ
แต่อยากให้รู้ไว้
ว่ใจฉันนั้นยังคอย

รำพึงรำพัน
คืนวันเคลื่อนคล้อย
คราวรักลาลอย
สุดแสนน้อยใจ

ฝากดาวบนฟ้า
น้ำตาหลั่งไหล
คิดถึงคนไกล
ร่ำไห้อาดูร

ตะวันลับหาย
มิได้สาบสูญ
ทิวาเพิ่มพูน
เกื้อกูลแสงทอง

แต่ไยใครหนึ่ง
เคยซึ้งประคอง
ไม่เหลียวแลมอง
ทิ้งน้องเดียวดาย...

"สุนันยา"

[สุนันยา]

คิดถึงเธอคนไกลใจฉันห่วง
ใจติดบ่วงรักเธอเพ้อพร่ำหา
กายอยู่ไกลไม่พบไม่สบตา
ส่งความคิดถึงมาหาทุกวัน

คิดถึงมากคนดีที่ไกลโพ้น
อยากตะโกนก้องฟ้าหาเธอนั่น
ว่าคิดถึงหนักหนาฟ้ามากัน
ให้เธอฉันห่างไกลใจรำพึง

ขอคนไกลได้รู้คนอยู่หลัง
ในภวังค์ส่งใจเพื่อไปถึง
ส่งรักงามตามไปใจคะนึง
รักสุดซึ้งคนไกลให้คร่ำครวญ

สล่าผิน

คิดถึงอยู่ มิวาย คนไกลถิ่น
ถ้อยคำริน เรียงมา พาไห้หวน
จริงหรือเพียง แกล้งกล่าว หยอกเย้านวล
กลิ่นไออวน หวานวลี พี่ลอยไกล

ข้ามขอบเขา ยาวโค้ง เพื่อตรงมอบ
คำว่าชอบ ว่ารัก ฝากที่ไหน
ซึ้งลำนำ พร่ำหา คะนึงใน
คนเหงาใจ ได้รับ กราบขอบคุณ

อยากติดปีก บินไกลได้ดั่งนก
จะโผผก แอบอ้อน ข้างหมอนหนุน
กระซิบบอก เบาเบา เคล้าละมุน
อิงไออุ่น อกให้...คลายคะนึง..

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ระยะทางห่างไกลไม่อาจกั้น
ทุกคืนวันคิดถึงคะนึงหวน
ใจกังวลคอยนึกระลึกทวน
ไออุ่นอวลรอบกายสายสัมพันธ์

มิอาจห้ามหัวใจมิให้คิด
แม้เพียงนิดก็ยากลำบากฉัน
เพียงคนเดียวเกี่ยวใจไว้ด้วยกัน
เธอคนนั้นไกลทางใช่ห่างใจ

 

 ๐รุ่งอรุณ๐

เก็บดาวดวง พ่วงถ้อย ฝากลอยผ่าน
เหมยหมอกม่าน ด้วยฤดี ที่มีให้
อีกฟากฝั่ง แห่งฝัน อันแสนไกล
เป็นสายใย ตราตรึง คิดถึงมา

มอบปลอขวัญด้วยรัก จากใครหนึ่ง
หวานวาจา ซ่านซึ้ง รำพึงหา
คราวห่างเหิน อย่าปล่อย รักลอยลา
ปรารถนา เพียงถ้อย...คอยคะนึง

"สุนันยา"

[anncry]

ทีทำห่างหายไป
ไม่ใช่ไม่คิดถึง
อยากบอกคำๆหนึ่ง
คิดถึงอยู่ทุกวัน
แต่ที่ไม่กล้าโทรไป
เพราะใจยังไหวหวั่น
กลัวคนของเธอคนนั้น
จะรับสายแทนกันฉันจึงกลัว
ผิดที่รักคนมีเจ้าของ
ได้แต่เฝ้าปองคนของเขา
ใจก็ยิ่งจะปวดร้าว
ทำไมเราเป็นคนแบบนี้
คนที่ไม่มีคู่ก็ออกเยอะ
ทำไมต้องมาเจอะมารักเธอคนนี้
ทำไงได้ใจให้เขาไปแล้วเต็มปรี่
จะถอนตัวตอนนี้ก็ยากไป
พยายามกล้ำกลืนฝืนทน
จะลืมเธอให้พ้นไปจากใจ
แม้จะยากแม้จะเนิ่นนานแค่ไหน
ต้องทำให้ได้ไม่อยากให้ใครว่าเราไม่ดี
พอเถอะพอขอแค่นี้
จะไม่เหลือใจเผื่อที่คนมีเจ้าของ
ถ้าไม่มีใครก็อยู่ให้ได้จำใจต้อง
แค่อย่าเผลอไปรักคนมีเจ้าของ....ให้ช้ำใจ