ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sitang]

หากจะห่างก็เพียงกลางแผ่นฟ้า
เพียงตาหมายจ้องมองไม่เห็น
ไกลสุดกีดกันกนั้นร้อนเย็น
หาเร้นซ่อนใจให้อำพราง
เพราะยังอยู่ตรงนี้ที่เก่า
ตรงที่เงารุ่งฟ้าอุษาสาง
ตรงไอหมอกม่านเมฆเบาบาง
ตรงเส้นทางโคนรุ้งที่ตรงนั้น
และที่ฟ้าจับติดมหาสมุทร
แวววิศุทธิ์แสงพราววาวสวรรค์
ฉันร้อยเรียงถ้อยคำรำพัน
เสกสรรเป็นมหาจินตนากวี
บอกเล่าเรื่องราวความรัก
ให้ประจักษุ์ทุกแผ่นฟ้าราศี
สิบหกห้องท้องนภาสุขาวดี
จวบสิบห้าปฐพีทุกแผ่นดิน
จนสะท้านถึงห้วงกาลจักร
นานนักเหนือวัฏฏะทั้งหมดสิ้น
เพียงกานดาแน่งน้องนวลยุพิน
มิอาจสิ้นสายใยสวาทรอน
ให้ตะวันจันทร์แจ้งแสงไข
ได้เป็นพยานเปรียบปานอนุสรณ์
จึงยืนยงคงค่าสถาวร
ทุกบทตอนในกวีที่พรรณนา
แก้วตาเจ้ารับรู้หรือเปล่า
หรือเพียงเราแค่เฝ้าห่วงหา
หลงเงามัวเมาเข้าสายตา
สอดภาษาศรัทธากว้างไกล
วอนขอโปรดกรุณาทีเถิด
อย่าบังเกิดเพียงภาพเหลวไหล
จงช่วยสร้างทางฝันปันหัวใจ
ให้อักษรที่วอนไปเป็นความจริง

สิตางศุ์
๒๕๑๐๒๕๕๔

[พิมพ์วาส]

ท้องนภาเวหนช่างใหญ่กว้าง
แลอ้างว้างดายเดียวช่างเปลี่ยวเหงา
ทอดเส้นสายรายริ้วพริ้วบางเบา
ฟ้าสีเทากลับครามงามจับตา

สกุณานกน้อยร่อนเริ่งร่า
บนฟากฟ้านภาเวหนหา
ยามฟ้าครามจักต้องบอกอำลา
ให้บันดาดวงดาราออกมาเยือน

นภานั้นมืดมิดสนิทฝัน
เปรียบดวงจันทร์บนฟ้านั้นก็เหมือน
ความมืดมิดคลุมสนิทคิดมาเตือน
ว่าดวงเดือนจะเฉิดฉายบนฟ้างาม

[♥หทัยกาญจน์♥]

สอดภาษาศรัทธากว้างไกล
วอนขอโปรดกรุณาทีเถิด
อย่าบังเกิดเพียงภาพเหลวไหล
จงช่วยสร้างทางฝันปันหัวใจ
ให้อักษรที่วอนไปเป็นความจริง

สิตางศุ์
๒๕๑๐๒๕๕๔

อักษรสาส์นคำ..ลำนำกล่าว
งดงามอร่ามพราว...สาวทุกสิ่ง
ถ้อยเรียงเคียงร้อย..สร้อยแอบอิง
จรดจารหวานยิ่ง...พริ้งแพรวคำ

ณ ผืนแผ่นฟ้า...นภาหาว
แดนสรวงดวงดาว...สกาวล้ำ
ผุดผ่องส่องแสง...แสดงนำ
สละสลวยย้ำ...ฉ่ำตรึงตรา

หทัยกาญจน์